…δέκα έξι χρόνια, συμπληρώνονται από τον θάνατο του Μεγάλου Δασκάλου μας, Κώστα Σιαμπανόπουλου !
…προσωπικά, ήμουν τυχερός, για τις ιδιαίτερες σχέσεις που αναπτύξαμε όλα τα χρόνια, γιατί η γνωριμία μας, ξεκίνησε από τα μαθητικά μου χρόνια στο Δημοτικό Σχολείο Αιανής, όπου υπηρετούσε, συνεχίστηκε αργότερα ως συνάδελφοι δάσκαλοι πια, στη συνέχεια ως δάσκαλος εγώ κι ως διοικητικός προϊστάμενος και επιθεωρητής ο ίδιος, μετέπειτα ως Δ/ντής του Δημοτικού Σχολείου Αιανής και Δήμαρχος Αιανής εγώ κι ο ίδιος ως Πρόεδρος του Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών Ν. Κοζάνης, η συνεργασία μας ήταν σ΄όλα τα επιπεδα άριστη, ιδιαίτερα όταν επισκεπτόταν το Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα, περνούσε, με την < πρώτη ευκαιρία > ή απ΄το Σχολείο ή απ΄το Δημαρχείο, για να < τα πούμε >, ανταποδίδοντας με τη σειρά μου, με επίσκεψή μου στο Μουσείο για < καφέ >. Συμπαραστάτης κι οδηγός στο άνοιγμα της Αιανής στα Βαλκάνια.
Παρών σ΄όλες τις κοινωνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις της Αιανής. Μεγάλες του αγάπες, το έθιμο < ΛΑΖΑΡΙΝΕΣ >, το σχολείο της Αιανής κι οι μαθητές του, αλλά και η ίδια η Αιανή ! Παρακαταθήκη του για μας τους νεότερους Αιανίτες, τα βιβλία του : Οι Λαζαρίνες – Η Αιανή – Ο Χρήστος Μανώλης ! Δείγμα της μεγάλης του αγάπης για την δεύτερη γενέτειρά του.
