Η επιστήμη διαρκώς μιλά για τη φυσική ζωή, για τον φυσικό κόσμο και για την αποκρυπτογράφηση των μυστηρίων του, αλλά παραβλέπει και προσπερνά το υπέρτατο μυστήριο της ενανθρώπισης του Θεού. Καταγίνεται με σπουδή και αγωνία για τον τρόπο κατάργησης της φθοράς και του θανάτου κι αναζητά τη δημιουργία μιας άλλης ζωής με τη βοήθεια του εργαστηρίου και της τεχνολογίας, επειδή ακριβώς δεν μπορεί να πιστέψει στην Ανάσταση. Αναντίρρητα στις μέρες μας έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου έως και άλματα σε πολλούς τομείς, αναμφίβολα τα επιτεύγματά της έριξαν φως σε πολλές, μέχρι χθες σκοτεινές, περιοχές, του φυσικού επιστητού, αλλά ταυτόχρονα γιγάντωσε και πολλά από τα ηθικά διλήμματα.
Παράλληλα, δηλαδή, με τα άλματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, έχουμε και τα άλματα της ανησυχίας των ανθρώπων, η οποία ενισχύεται και επιτείνεται από πολλά μέσα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για τους δικούς τους φυσικά λόγους. Από την εποχή του Δαρβίνου και του Μέντελ φτάσαμε στη σημερινή επανάσταση της Γενετικής, στην ανάγνωση του DNA, στη μελέτη του γονιδιώματος, με την οποία πλέον έχουν αρχίσει να αποκαλύπτονται μοριακές λεπτομέρειες για το μηχανισμό της κληρονομικότητας.
Και μπορεί η ραγδαία πρόοδος της βιοϊατρικής έρευνας, πέρα από το θαυμασμό που προκάλεσε στην παγκόσμια κοινότητα, να αναπτέρωσε και τις ελπίδες για ίαση πολλών μέχρι τώρα ανίατων ασθενειών, κάποιοι άλλοι, όμως, επιστήμονες μέσα στον γενικό αυτόν ενθουσιασμό βρήκαν την ευκαιρία να αυτοαναγορευτούν «αυθεντίες στο είδος τους» γνωστοποιώντας στον κόσμο τα αποτελέσματα των προσπαθειών τους για την ανακάλυψη του γονιδίου του Θεού. Ισχυρίζονται, λοιπόν, αυτές οι αυθεντίες, ότι η πίστη για την ύπαρξη του Θεού βασίζεται σε συγκεκριμένα γονίδια, τα οποία μάλιστα κληρονομούνται.
Ηλίας Κ Μάρκου
iliaskmarkou@yahoo.gr
