Διανύουμε το δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη
Διανύουμε το δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη. Η Ημέρα, έχει κοντύνει το μπόι της και σεμνά υποκλίνεται, με συστολή, στην θεριεμένη Νύχτα. Μια Νύχτα που έχει σπάσει τις δεσμεύσεις του εποχικού ηλιοστασίου και απλώνει την κυριαρχία της όλο και πιο σκοτεινά, όλο και πιο βαριά στην κοινωνία των ανθρώπων!…Μια νύχτα παγερή, που δε θερμαίνει τα όνειρα και γίνεται πολλαπλά πιο σκοτεινή και δυσοίωνη σ αυτό το ιστορικό ακρωτήρι της γης που κατοικούν οι Έλληνες. Οι Έλληνες αποδημούν, εγκαταλείπουν το όμορφο, γεμάτο ιστορία ακρωτήρι τους. Μικρές πόλεις και χωριά της ενδοχώρας αποδεκατίζονται, ερημώνουν. Υπάρχουν οικισμοί και ολόκληρα χωριά, με πανέμορφες κατοικίες, χτισμένες στην περίοδο του Ανδρέα Παπανδρέου, που στις αυλές τους, εκεί που πατούσαν τα παιδιά, τώρα φυτρώνουν αγριοχόρταρα και στα μπαλκόνια τους κρώζουν ανενόχλητες οι κουκουβάγιες. Και το θλιβερότερο? Ξανακούγεται, όχι σαν φάρσα, αλλά σαν αδήριτη πίκρα, στις γειτονιές του κόσμου, η φωνή του Καζαντζίδη, «Αφήνω πίσω μου το μαύρο παρελθόν και φεύγω στο άγνωστο φτωχός και αδικημένος…».
Για αυτούς που μένουν και περιμένουν δεν ξημερώνει Κυριακή. Το μεροκάματο ολιγοστό, σχεδόν το 1/3 του αντίστοιχου της Βορειοδυτικής Ευρώπης και η ακρίβεια τριπλάσια για το καλάθι της νοικοκυράς. Από τον επόμενο μήνα που η θερμοκρασία θα αρχίσει να πέφτει σε αρνητικούς βαθμούς, θα πρέπει οι εναπομείναντες συνταξιούχοι αγρότες να ανεβάσουν τον δείκτη της θερμότητας των καλοριφέρ, αλλά τούτο απαιτεί περισσότερα καύσιμα και μεγαλύτερη δαπάνη. Και για τούτο δεν φτάνουν τα ψίχουλα της ψευδοεπιδότησης και το «τζιλμπένι» είναι στραγγισμένο!…
Οι Έλληνες, έχασαν το «μέτρο» των Αρχαίων Ελλήνων: «Παν μέτρον άριστον» και ζουν κάτω από αλόγιστες επιθυμίες πλουτισμού και σε συνθήκες αδυσώπητου ανταγωνισμού! Ένας μονήρης ανταγωνισμός που έχει βάλει την κοινωνία και την κοινωνικότητα στο περιθώριο της ανυποληψίας, διαμορφώνοντας συνθήκες κυριαρχίας των «σπαρτών δράκων», του βασιλιά Αιήτη, της αρχαίας Κολχίδος. Οι «σπαρτοί δράκοι» δεν είναι αυθύπαρκτοι, δεν είναι γεννήματα της Φύσης, είναι «σπαρτοί», ήτοι δημιουργήματα της εξουσίας. Και εδώ ήταν δημιουργήματα του Αιήτη για να προστατεύσει τον πλούτο του, «το χρυσόμαλλο δέρας», το χρυσόμαλλο τομάρι της θρονιασμένης του εξουσίας!
Πέρασαν χρόνια και καιροί, μα κάθε φορά, όπως καλή ώρα τώρα, οι «δράκοι» ζωντανεύουν και προσπαθούν, μετά από το πάθημα τους από τον Ιάσονα, να ανακτήσουν τη χαμένη, εξουσία τους.
Αυτή τη φορά, όμως, έστησαν περίτεχνα την πολιορκία τους. Αφού μας απογύμνωσαν από τις ιδέες που στήριζαν την κοινότητα και εξυπακούεται και εμάς τους ίδιους, τους απλούς πολίτες, όπως η αλληλεγγύη, ο αλτρουισμός, η συλλογική αυτενέργεια, η κοινωνική οικονομία, (ιδέες που χαρακτήριζαν και χαρακτηρίζουν τις πολιτισμένες κοινωνίες), μας ύπνωσαν και έσπειραν στις συνειδήσεις μας, που ήταν σε αγρανάπαυση, τις ιδέες που θα μας οδηγούσαν σε ισόβια ομηρεία, όπως, την ιδιωτικότητα, τον φιλοτομαρισμό, το προσωπικό συμφέρον, την πολιτική εξαγορά των πιο ευάλωτων, την άτιμη συμπεριφορά, την αδικία, το ψέμα, την εκμετάλλευση, την ιδιοποίηση της συλλογικής προσπάθειας, την αναίτια συκοφαντία, τη φιλοχρηματία, την επιδεικτικότατα του πλούτου και την κλοπή της Δημόσιας περιουσίας (κλέψε για να φας και κρύψε για να έχεις), (γι αυτό και γεμίσαμε κλέφτες!… Οι κλέφτες είναι περισσότεροι πλέον απ αυτούς που εργάζονται έντιμα και παράγουν τον πλούτο της χώρας)…
Παρ όλα αυτά ο ήλιος με προμηθεϊκή συμπεριφορά, τούτες τις μέρες του Νοέμβρη, ρίχνει τις ζεστές του ακτίνες και θερμαίνει τις βουνοκορφές, τις λαγκαδιές, τις ακρογιαλιές, όπως και τις καρδιές των ανθρώπων, αυτής της όμορφης γωνιάς του κόσμου, όπου διάλεξαν για πατρίδα τους οι Θεοί, η Γνώση, η Φιλοσοφία, η Δημοκρατία και ο ξεχασμένος Κοινοτισμός της αλληλεγγύης και της πολιτικής δημιουργίας.
Ακόμη και ο Αίολος κατέβασε τα φουσκωμένα του πανιά και χαμήλωσε την ένταση των ανέμων, αφήνοντας μόνο το Ζέφυρο να φυσά και να σκορπάει μέσα στο λιγοστό φως της συρρικνωμένης ημέρας ανάσες προσδοκίας για τους σύγχρονους ξωμάχους, που έχουν απολέσει όλο το έχει τους, τα τελευταία χρόνια, από την Χάρυβδη του Nεοφιλελευθερισμού…
Ο Κυριάκος, όπως του καταμαρτυρούν οι πολλοί, προσομοιάζεται με τον Αιήτη, που έχει σπείρει τα «δόντια» των “σπαρτών δράκων”. Και τούτοι οι δράκοι έχουν απεμπολήσει τον ασύμφορο ανταγωνισμό και έχουν στήσει αδιαφανή ΚΑΡΤΕΛ για να προφυλάσσουν, συνειδητά, με κάθε τρόπο το χρυσόμαλλο τομάρι της εξουσίας. Μέχρι να εμφανιστεί ο Ιάσονας του κοινοτισμού ο οποίος σε συνεργασία με τους άλλους μυθικούς ήρωες της ταχύπορης «Αργώ», θα φέρουν την ισονομία στην απέριττη Ιωλκό. Για αυτό, για τους σύγχρονους εναπομείναντες Δαναούς, η νύχτα που άμεσα ξημερώνει, θα γίνεται καθημερινά και πιο παγερή και η μελλοντική τους πορεία πιο αβέβαιη και σκοτεινή!… Καημένη πατρίδα, ζήσε εν αναμονή!….
Σίμος Ζαγκανίκας
