ΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΕΤΩΝ 7: ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΠΟΥΛΟΥΣΕ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΟΙ ΑΓΓΛΟΙ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΕΟΚΑ .
ΤΟ ΑΝΕΦΕΡΑΝ ΠΟΤΕ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΜΑΣ;
ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΠΡΟΤΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ , ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΜΑΣ;
Ο νεαρότερος ήρωας του αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο 7χρονος μαθητής Δημητράκης Δημητριάδης. Δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από Άγγλους στρατιώτες, με μία σφαίρα στο μέτωπο, επειδή φώναξε: «Ζήτω η ένωση, Ζήτω η Ελλάδα!»
Σημαντική ήταν και η συμβολή των μαθητών στον ιερό αγώνα της ΕΟΚΑ για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ,πολλοί από τους οποίους δολοφονήθηκαν άναδρα από τους άγγλους στρατιώτες.
Ο δεκαεπτάχρονος Πέτρος Γιάλλουρος από το κατεχόμενο Ριζοκάρπασο, ο εικοσάχρονος Μιχαήλ Γεωργάλας από τον κατεχόμενο Μαραθόβουνο, ο δεκαεξάχρονος Γεώργιος Μιχαήλ από την Κισσόνεργα, ο Δημητράκης Δημητριάδης από τη Λάρνακα και άλλοι πολλοί.
Πιο συγκλονιστική, ίσως, είναι η ιστορία του μικρού Δημητράκη Δημητριάδη, του «μικρού ήρωα» όπως τον αποκαλεί ο Διγενής, που γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1949.
Ο μικρός Δημητράκης ζούσε με τη γιαγιά του Χρυσταλλού Μιχαήλ Κουτέ (οι γονείς του ήταν χωρισμένοι, η μητέρα του έφυγε για την Αγγλία). Ήταν μαθητής της Β’ τάξης του δημοτικού και πουλούσε λουλούδια, για να εξοικονομήσει τα προς το ζην.
Στις 9 Μαρτίου του 1956, οι άγγλοι σε μια προσπάθεια να κάμψουν το φρόνιμα του λαού συλλαμβάνουν και εξορίζουν στις Σεϋχέλλες, τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, το στρατολόγο της Ε.Ο.Κ.Α. Παπασταύρο Παπαγαθαγγέλου, τον Μητροπολίτη Κερύνειας Κυπριανό και τον Γραμματέα της Μητρόπολης Κερύνειας Πολύκαρπο Ιωαννίδη. Μαθητές και μαθήτριες από τα γυμνάσια και τα δημοτικά σχολεία της Κύπρου, βγαίνουν στους δρόμους ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες, φωνάζοντας συνθήματα και κρατώντας πέτρες και ξύλα, για να διαμαρτυρηθούν.
Οι αποικιοκράτες, έστειλαν πάνοπλους στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν τους άοπλους νέους, χρησιμοποιώντας όπλα και δακρυγόνες βόμβες. Στη Λάρνακα τα παιδιά μαζεύονται στην εκκλησία του Αγίου Λαζάρου και δημιουργούν πρόχειρα οδοφράγματα προκειμένου να εμποδίσουν τους στρατιώτες να τα πλησιάσουν. Όταν κατέφθασαν τα στρατιωτικά αυτοκίνητα με τους άγγλους στρατιώτες, ξεκίνησε μια άγρια καταδίωξη εναντίον των παιδιών του δημοτικού σχολείου (!), που κρατούσαν ελληνικές σημαίες.
Ο Δημητράκης, μόλις εφτά χρονών ψυχούλα, δεν έφυγε …. μόνο έπαιρνε μικρές πέτρες με τα παιδικά ελληνικά του χέρια και τις πετούσε φωνάζοντας «Ένωση, Ένωση…». Ένας άγγλος, πραγματικό κτήνος αδιαφορεί για την παιδική αθωότητα του Δημητράκη και τον σημαδεύει πυροβολώντας τον εν ψυχρώ στο πρόσωπο, σκοτώνοντάς τον ακαριαία. Στην οδό που σήμερα τιμητικά φέρει το όνομα του: «Οδός Δημητράκη Δημητριάδη». Του εφτάχρονου μαθητή και ανθοπώλη, που με ένα πανέρι συνήθιζε να πουλά λουλούδια στους δρόμους. Λύγισαν και οι πέτρες στο άκουσμα της θυσίας του μικρού αγγέλου.
Κι έγινε ο Δημητράκης Δημητριάδης ο μικρότερος Ήρωας της Ε.Ο.Κ.Α. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης έγραψε το ποίημα «τα παιδιά στον Αγώνα»: «Και συ σκλαβόπουλο, γιατί θλιμμένο στέκεις και θωρείς; Μήπως να πολεμήσεις δεν μπορείς; Όπλο δεν έχω, Καπετάνιο. Να, τις κοτρώνες. Αρκετές για σένα, τον μικρούλη. Και αρπάζει ο ήρωας ο μικρός, ο πιο μικρότερος απ’ όλους, κοτρώνες. Για να φέρει Λευτεριά………» .
1η Απριλίου 1955. Έναρξη Ενόπλου Αγώνα της ΕΟΚΑ για την απελευθέρωση της Κύπρου από τους Άγγλους και την Ενωση με τη Μητέρα Πατρίδα.
Τιμή και αιώνια μνήμη στους αγωνιστές της ελευθερίας. Μη πάνε χαμένες οι θυσίες τόσων ηρώων. Ας κλείνουμε σήμερα όλοι το γόνυ, με σεβασμό και ευλάβεια μπροστά στην μεγάλη τους θυσία και ας δώσουμε ΕΥΧΗ: ΜΙΑ ΚΥΠΡΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΑΙ ΕΝΩΜΕΝΗ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ …….
Κωνσταντίνος Ζιαζιάς
