Δημόσιος Διάλογος για τις ΑΠΕ – (Γράφει ο Στέφανος Πράσσος).
Ανταπάντηση σε άρθρο των Λ. Τσικριτζή και Λ. Ιωαννίδη
Τα άρθρα των Λευτέρη Ιωαννίδη και Λάζαρου Τσικριτζή προκάλεσαν όπως φαίνεται έναν ευρύτερο δημόσιο διάλογο για τις ΑΠΕ και υπήρξαν έντονες αντιδράσεις πολλών συμπολιτών μας που τα χαρακτήρισαν προκλητικά και θεώρησαν επιβεβλημένο να απαντήσουν γραπτά. Οπωσδήποτε ο δημόσιος διάλογος γι αυτό το φλέγον ζήτημα βοηθάει για να φωτιστούν, όσο καλύτερα γίνεται όλες οι πλευρές για την υπόθεση των ΑΠΕ και την Ηλεκτρική Ενέργεια γενικότερα. Με τα χαράς θα προσπαθήσω κι εγώ να συμβάλω σ` αυτή τη συζήτηση αφού οι φίλοι μου έκαναν τη τιμή να απαντήσουν στο άρθρο μου.[1]
Το κύριο ζήτημα που προκύπτει από όλες τις συζητήσεις και κυρίως από τις δραστηριότητες που αναπτύσσονται στην Ενέργεια και ειδικότερα στον κλάδο της Ηλεκτρικής Ενέργειας είναι το πολιτικό με αιχμή το ιδιοκτησιακό, το οικονομικό και το κοινωνικό. Κάτω από αυτά τα ζητήματα πρέπει να δούμε και το μίγμα καυσίμου που εκ των πραγμάτων εξαρτάται άμεσα και από την πολιτική και την γεωπολιτική διότι με βάση την σύγκρουση συμφερόντων εξελίσσεται η όλη διαδικασία.
Σε ότι αφορά τις χώρες της ΕΕ η αρχή έγινε το 1992 με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ όπου για πρώτη φορά μπήκε το θέμα της ιδιωτικοποίησης των Δημοσίων Εταιρειών Ενέργειας στην παράγραφο «ιδιωτικοποίηση δικτύων και υποδομών». Στη Λευκή Βίβλο το 1994 διευκρινίζεται ότι αυτό θα γίνει μέσω του Φυσικού Αερίου και των ΑΠΕ που τεχνικά συνεργάζονται καλύτερα και θα γίνει αποκλειστικά από Ιδιώτες αφήνοντας πίσω τις Δημόσιες Εταιρείες που αναπτύχθηκαν κυρίως με τον άνθρακα. Ακολούθησαν μετά πολλές Οδηγίες της «Ευρωπαϊκής Επιτροπής» βάση των οποίων προσαρμόστηκαν και οι Εθνικές νομοθεσίες στον νέο στόχο που ονομάστηκε «Απελευθέρωση Ηλεκτρικής Ενέργειας».
Η «Απελευθέρωση Ηλεκτρικής Ενέργειας» στην ουσία απελευθέρωσε το «τζίνι» της κερδοσκοπίας σε έναν κλάδο που έχει τεράστιο τζίρο και πελάτες όλη τη βιομηχανία και ολόκληρο το Λαό. Υποσχέθηκαν ότι η απελευθέρωση Η)Ε θα φέρει ανταγωνισμό και μείωση των τιμών, νέες θέσεις εργασίας και προστασία του Περιβάλλοντος. Αντίθετα όμως έφερε τεράστιες αυξήσεις στις τιμές, μείωση των θέσεων εργασίας, ελαστικές εργασιακές σχέσεις και πρωτοφανή καταστροφή του Περιβάλλοντος μέσω της εγκατάστασης βιομηχανικών ΑΠΕ. Οι μοναδικοί που βγήκαν κερδισμένοι από αυτή τη διαδικασία είναι οι Ενεργειακοί Επιχειρηματικοί όμιλοι που και τις επενδύσεις τους τις πλήρωσαν οι πολίτες ως φορολογούμενοι και ως καταναλωτές ρεύματος και τα ταμεία τους γέμισαν με υπέρογκα κέρδη που οι ίδιοι τα ονόμασαν «απρόσμενα», «ουρανοκατέβατα» κλπ.
Συνέχεια ΕΔΩ
