Δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 10-12-21 σε ΦΕΚ ο νόμος 4872/2021 με τίτλο «Δίκαιη Αναπτυξιακή Μετάβαση, ρύθμιση ειδικότερων ζητημάτων απολιγνιτοποίησης και άλλες επείγουσες διατάξεις». Με την δημοσίευση του νόμου φτάσαμε σε ένα πολύ κρίσιμο ορόσημο μιας διαδικασίας που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 2019 με την ξαφνική εξαγγελία του Πρωθυπουργού στη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το κλίμα για άμεση (εώς το 2028) απολιγνιτοποίηση της χώρας.
Είναι η ώρα τόσο για τους φορείς αλλά κυρίως για το πολιτικό προσωπικό του τόπου να προβεί σε έναν ειλικρινή απολογισμό για το τι πραγματικά έγινε σε αυτό το διάστημα των 26 περίπου μηνών και τι καταφέραμε να πετύχουμε για το καλό του τόπου.
Χωρίς να θέλουμε να είμαστε μηδενιστές θεωρούμε ότι το τελικό αποτέλεσμα στη ζυγαριά θα είναι αρνητικό και αυτό γιατί ξεκάθαρα ελάχιστες από τις απαιτήσεις μας εισακούσθηκαν και σχεδόν καμία από τις δήθεν κόκκινες γραμμές δεν τηρήθηκε.
Η Δημοτική Κίνηση προσπάθησε στο μέτρο του δυνατού να προβάλει και να υποστηρίξει τα δίκαια αιτήματα της περιοχής και να προτείνει μέτρα που θα μπορούσαν να στηρίξουν τον κοινωνικό και οικονομικό μετασχηματισμό της τοπικής κοινωνίας με την κοινωνία όρθια. Δυστυχώς όπως φάνηκε απ’ το αποτέλεσμα ο διάλογος με τα κυβερνητικά στελέχη, τα πολλά ¨πηγαινέλα¨ και η διαβούλευση ήταν προσχηματικές διαδικασίες, προπέτασμα καπνού μιας δήθεν συμμετοχικότητας για αποφάσεις που ήταν ήδη ειλημμένες.
Τι μας επιφυλάσσει ο νέος νόμος τελικά; Σύσταση υπηρεσιών, εταιριών και ενδιάμεσων αρχών. Πληθώρα ειδικών, συμβούλων, υπαλλήλων και αυλικών. Κατοχύρωση μισθών, επιδομάτων, bonus και δώρων. Παράκαμψη νόμων, κανονισμών, προθεσμιών και εν τέλει τοπικών κοινωνιών! Ένα πολυδαίδαλο γραφειοκρατικό σύστημα επικαλυμμένων αρμοδιοτήτων με έδρα φυσικά την Αθήνα και χρηματοδοτήσεις για λίγους.
Σήμερα κάποιοι σιωπούν, κάποιοι ενδεχομένως να είναι και ευχαριστημένοι, κάποιοι εντός του Δημοτικού Συμβουλίου είπαν πως επιτέλους τα προβλήματα τέθηκαν επί τάπητος και συζητούνται, παραβλέποντας ότι συζητούνται και αποφασίζονται μεν, ερήμην όλων ημών όμως δε. Η απουσία συμμετοχής της τοπικής αυτοδιοίκησης της Δυτικής Μακεδονίας από τα κέντρα λήψης αποφάσεων για την Δυτική Μακεδονία δεν είναι μονάχα κατάφορα προκλητική και απαξιωτική αλλά είναι και άκρως προσβλητική απέναντι σε δημοκρατικά εκλεγμένους θεσμικούς φορείς.
Η Κοζάνη, η Εορδαία, η Φλώρινα, το Αμύνταιο, η Μεγαλόπολη στήριξαν με τον πλούτο της γης τους και με επιβάρυνση του περιβάλλοντος τους για 70 χρόνια τον εξηλεκτρισμό και την πρόοδο της χώρας μας, δικαιούνται επομένως τον απαραίτητο σεβασμό και στήριξη για το δύσκολο αύριο που τους περιμένει.
Ø δικαιούνται αποκαταστάσεις και όχι «μαύρες τρύπες»,
Ø δικαιούνται ανάπτυξη και όχι ανεργία,
Ø δικαιούνται δικαιοσύνη και όχι εκμετάλλευση,
Ø δικαιούνται προοπτική και όχι αβεβαιότητα,
Ø δικαιούνται συμμετοχή και όχι απουσία,
Ø δικαιούνται σεβασμό και όχι ελεημοσύνη.
