Δοξάστε με…
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
“Αυτός που μας δημιούργησε χωρίς τη βοήθειά μας, δεν θα μας σώσει χωρίς τη συγκατάθεσή μας” (Ιερός Αυγουστίνος).
Πώς μπορεί μία θρησκευτική γιορτή, όπως αυτή των Βαΐων να “κουμπώσει”- συνδυαστεί με ένα ποίημα ή ακόμα και με μία εικόνα που περιγράφει το παραλήρημα του πλήθους στον “αυτόκλητα σωτήρα”; Ένας συνδυασμός απρόσμενος και προϊόν της τύχης, αλλά τόσο επιτυχής που βοήθησε να προβληματιστώ πάνω σε ένα παλιό όσο και σύγχρονο φαινόμενο.
Ποια είναι αυτή η ανάγκη που σπρώχνει άτομα και πλήθη στην αναζήτηση ή και στην κατασκευή Ηγετών με χαρακτηριστικά “σωτήρα”; Από την άλλη πλευρά ποια εσωτερική ανάγκη σπρώχνει κάποια άτομα να επιζητούν τις δοξαστικές ιαχές του πλήθους και να νιώθουν ως “αυτόκλητοι σωτήρες”;
«Στης αυταρέσκειας την οίηση και την εγωπάθεια, / με συνέχεια και συνέπεια σε αναδρομές και επιδείξεις / και τον εφησυχασμό αποδοχή ασφάλειας και τάξης /,
βρίσκουν επίκληση και στέγασμα αυτόκλητοι σωτήρες / ως μέντορες και ταγοί, επίδοξοι και σώφρονες ηγέτες, / με γαλαντόμες ρήτρες τιμής, ισότητας και δικαιοσύνης /την απότοκη αγωνία μας σε σιωπή να φαλκιδέψουν» (“Αυτόκλητοι Σωτήρες”).
Περισσότερα ΕΔΩ
