Η Ευκαρπία ήταν αρχαία πόλη της Φρυγίας.& της Λυδίας,ήταν δε επισκοπή στην ύστερη Ρωμαϊκή επαρχία Φρυγίας Σαλουτάρης , στη Μικρά Ασία .
Το Ουσάκ ( Uşak ) όπως λέγεται σήμερα στα τουρκικά, είναι μία πόλη στην δυτική Τουρκία και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή του Αιγαίο.
Μπορούμε να την συναντήσουμε και με τα ονόματα : Τημένου θύραι με διάφορες παραλλαγές , Φλαβιόπολις , Ουσάκ ( Uşak )
Η Ευκαρπία, που αναφέρεται από τον Στράβωνα (XII, 576) και αρκετούς άλλους γεωγράφους, βρισκόταν κοντά στις πηγές του Μαίανδρου ποταμού , σε έναν δρόμο από το Δορύλαιο προς την Ευμένη , μεταξύ των δρόμων Δορυλαίου- Ακμονίας και Δορυλαίου- Σύνναδων , .
Βρισκόταν σε μια πολύ εύφορη περιοχή, στην οποία λέγεται ότι οφείλει το όνομά της.
Το αμπέλι ιδιαίτερα φύτρωνε εκεί με πολύ πλούσια βλάστηση.
Δυστυχώς τα επιβλητικά ερείπια, που είδε ο Χάμιλτον το 1837, έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Και λίγα είναι γνωστά για την ιστορία της πόλης
ΘΕΣΗ
Η πόλη απέχει 210 χλμ. από την Σμύρνη, το διοικητικό και εμπορικό κέντρο της περιοχής . Οι κατά προσέγγιση οδικές αποστάσεις από το Ουσάκ προς το Ντενιζλί, την Ισπάρτα, το Ναζίλι και την Κωνσταντινούπολη είναι οι εξής:
Ντενιζλί: Περίπου 154 χιλιόμετρα.
Ισπάρτα: Περίπου 167 χιλιόμετρα. \
Ναζίλι: Περίπου 171 χιλιόμετρα.
Και την Κωνσταντινούπολη: Περίπου 435 έως 520 χιλιόμετρα
Είναι κτισμένη πάνω στην αρχαία ελληνική πόλη Τημένου θύραι που την αναφέρει ο Λυδός περιηγητής Παυσανίας
Βρίσκεται ανάμεσα στις επαρχίες Μανίσας, Ντενιζλί, Αφιόν και Κιουτάχειας.
ΟΝΟΜΑ
Τα διαχρονικά ονόματα της Ευκαρπίας του σημερινού Usak είναι Τημένου θύραι με διάφορες παραλλαγές , Φλαβιόπολις , Ουσάκ ( Uşak )
— Τημένου θύραι
Το παλαιότερο γνωστό όνομα της πόλης είναι Τεμενοθυτία .
Η πόλη πήρε το όνομά της από τον Τήμενο,
Ο Τήμενος ήταν μυθολογική μορφή από ελληνικό θρύλο, γιος του Αριστόμαχου και απόγονος του Ηρακλή, .
Ηγήθηκε μιας από τις εισβολές των Ηρακλειδών στην Πελοπόννησο και έγινε βασιλιάς του Άργους μετά την κατάκτησή της. Είναι πρόγονος της δυναστείας των Αργεάδων, των ιδρυτών του Μακεδονικού βασιλείου.
Ο Τήμενος ήταν ένας από τους Ηρακλειδείς, μια ομάδα ανθρώπων που κατάγονταν από τον Ηρακλή.
Ήταν γιος του Αριστόμαχου και αδελφός του Κρεσφόντη και του Αριστόδημου.
Κατάκτηση της Πελοποννήσου: Βοήθησε στην ηγεσία της τελικής επίθεσης στις Μυκήνες και, μετά την κατάκτηση, του δόθηκε το βασίλειο του Άργους ως μερίδιό του.
Έγινε βασιλιάς του Άργους και ο τάφος του φέρεται να εκτέθηκε στο Τημένιο κοντά στη Λέρνα. Σύμφωνα με τον θρύλο, οι απόγονοί του, οι Τημενίδες, εκδιώχθηκαν από το Άργος και ίδρυσαν το βασίλειο της Μακεδονίας.
Αυτή η γενεαλογία χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τους Μακεδόνες βασιλείς για να επιβεβαιώσουν τη βασιλική τους καταγωγή, συνδέοντάς τους με την ηρωική εποχή του Ηρακλή.
Συναντούμε το όνομα της πολης και με τις παραλλαγές:Τεμενοθύρα ή Τεμενοθύρες ή Τεμενοθύρες Τημενοθύραι ή Τημένου θύραι , εκλατινισμένα : Τεμένου Θύρα, Τεμενούθυραι)
—- Ευκαρπία
Ευκαρπία (Eukarpia): Αυτό ήταν το Ελληνικό όνομα (ή ένα από τα ονόματα) της ίδιας πόλης κατά τη Βυζαντινή ή μεταγενέστερη περίοδο, πιθανόν λόγω της ευφορίας της περιοχής (“εύ-καρπος” = εύφορος).
Η λέξη “Ευκαρπία” προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά και είναι σύνθετη, αποτελούμενη από το «ευ» (που σημαίνει «καλός») και τη λέξη «καρπός».
Επομένως, σημαίνει αυτήν που παράγει ωραίους και άφθονους καρπούς, δηλαδή την καρπερή γη.
— Φλαβιόπολις
Η Ευκαρπία ονομάστηκε Φλαβιόπολις από τους Φλαβιανούς .
Ήταν το παλιό όνομα του επαρχιακού κέντρου,
Οι Φλαβιανοί ήταν τα μέλη της Δυναστείας των Φλαβίων, μιας ρωμαϊκής αυτοκρατορικής δυναστείας που κυβέρνησε τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από το 69 μ.Χ. έως το 96 μ.Χ.. Η δυναστεία ιδρύθηκε από τον Βεσπασιανό (Τίτο Φλάβιο Βεσπασιανό) το 69 μ.Χ. και περιλάμβανε επίσης τους γιους του, Τίτο και Δομιτιανό, οι οποίοι τον διαδέχθηκαν.
Η αρχαία πόλη της Ευκαρπιας πήρε αυτό το όνομα πιθανότατα κατά την περίοδο της κυριαρχίας τους, ως ένδειξη εύνοιας ή για να τιμηθεί ο αυτοκράτορας που την αναβάθμισε ,
* Ευκαρπία
Το όνομα επανήλθε μετά από κάποιο διάστημα , υπήρχε την Βυζαντινή εποχή και οι Έλληνες το κράτησαν και μετά την ονομασία << Ουσάκ >>που την έδωσαν οι Οθωμανοί και μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι πρόσφυγες απο την Ευκαρπία δημιούργησαν την Νέα Ευκαρπία στο Βορειοδυτικό τμήμα της Θεσ/νικης.
Οικισμός με το όνομα Ευκαρπία υπάρχει στον Νόμο Σερρών στην θέση του παλιού χωρίου Κούτσιος .
–Ουσάκ ( Uşak )
Η ονομασία Uşşak που έχει σήμερα η Ευκαρπία είναι αραβικής προέλευσης και σημαίνει Γη των Ερωτευμένων .
Ο Εβλιγια Τσελεμπι ί ερμήνευσε αυτό το όνομα ως τη Γη των Ερωτευμένων
στο περίφημο Σεγιαχάτναμέ (Cıhannüma” ) του. Είναι το όνομα που έδωσαν οι Τούρκοι όταν κατέλαβαν αυτή την περιοχή.
Εμείς σε Τουρκοελληνικα λεξικά βρήκαμε το Usak να σημαίνει << Υπηρέτης >>
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ
Σύμφωνα με τα αρχεία των Αβάρων (αβαρίζ )του 1676 , υπήρχαν 455 νοικοκυριά σε 9 γειτονιές στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων 383 ιδιωτών και 72 στρατιωτικών.
Στην πόλη Ουσάκ, όπου ήταν γνωστό ότι δεν ζούσε κάνεις άλλος εκτός από τους Μουσουλμάνους εμφανίζεται η καταγραφή και 10 Χριστιανικών νοικοκυριών που αποτελούνταν από Έλληνες και Αρμένιους, σύμφωνα με τα ίδια αρχεία .
Δυστυχώς μέχρι την στιγμή που γράφαμε αυτές τις γραμμές δεν μπορέσαμε να βρούμε τον πληθυσμό των Ελλήνων ή άλλων Χριστιανών που ζούσαν στην πόλη στην μετέπειτα πορεία της κάι ειδικότερα λίγο πριν από την μεγάλη καταστροφή .
* Άβαροι ή Άβαροι της Παννονίας, γνωστοί επίσης ως Όμβροι ά, Βαρχονίτες σε βυζαντινές πηγές και Ψευδοάβαροι κατά τους Γαλάζιους Τούρκους, ήταν ένα σύνολο ευρασιατών νομάδων, άγνωστης προέλευσης, που σχημάτισαν χαγανάτο κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα. Το όνομα Άβαροι της Παννονίας (από την περιοχή στην οποία τελικά εγκαταστάθηκαν στην Βαλκανικη χερσόνησο ) χρησιμοποιείται για να τους ξεχωρίζει από τους Αβάρους του Καυκάσου, διαφορετικό λαό, με τον οποίο είναι άγνωστο αν οι Άβαροι της Παννονίας συνδέονται
** Είναι από το Αποθετήριο Ι.Α.Π.Ε.
Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού Δήμου Καλαμαριάς και η φωτογραφια τοποθετήθηκε σε κολάζ φωτογραφιών που παραθέτουμε .
ΙΣΤΟΡΙΑ
*Βρέθηκε οικισμός της εποχής του Χαλκού .
Η Ευκαρπία και τα περίχωρά της κατοικήθηκαν από το 4000 π.Χ.
Φαίνεται ότι ο οικισμός υφίστατο κατά την Εποχή του Χαλκού όπως μαρτυρούν τα ευρήματα των ανασκαφών.
*Χετταίοι
Η Ευκαρπία και τα περίχωρά της, αποτελούσαν τα δυτικά σύνορα των Χετταίων, οι οποίοι ίδρυσαν και την πρώτη πολιτική ενότητα στην Μικρά Ασία το 2000 π.Χ.
*Φρύγες
Την διάλυση του βασιλείου των Χετταίων από τους Λαούς της Θάλασσας θα αντικαταστήσουν οι Φρύγες ή Βρύγες που θα έλθουν από την Βορειοδυτική Μακεδονία την περιοχή των Πρεσπών ,λιγο πριν το 1100 π.Χ. που βρισκόταν υπό την επιρροή του Ιωνικού Πολιτισμού και όχι αυτών των πολιτισμών. Η Φρυγία περίπου στον 8ο αιώνα θα υποβαθμισθεί από την επιδρομή διαφορών λαών
και στην θέση τους θα ισχυροποιήθουν οι Λυδοί που θα καταλάβουν την περιοχή
*Λυδοί
Η Ευκαρπία της οποίας οι περισσότερες εκτάσεις παρέμειναν στη Λυδία αφότου ο βασιλιάς Γύγης κατέκτησε την Λυδική Αυτοκρατορία τον 7ο αιώνα. π.Χ.
Το 620 περιήλθε πλήρως υπό την κυριαρχία των Λυδών.
* Πέρσες
Αποτέλεσμα του πολέμου μεταξύ του τελευταίου βασιλιά της Λυδίας, Κροίσου, και του Πέρση βασιλιά Κύρου το 546 π.Χ., η Λυδία σβήστηκε από την ιστορία και η περιοχή περιήλθε στην κυριαρχία των Περσών.
Η Περσική κυριαρχία συνεχίστηκε μέχρι το 334.
*Μακεδόνες
Το 334 π.Χ. καταλαμβάνουν την περιοχή των Μακεδόνων με αρχηγό τον Μέγα Αλέξανδρο βασιλιά της Μακεδονίας στην Ανατολία, μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου, η περιοχή δόθηκε στον Αντίγονο, έναν από τους στρατηγούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
*Βασίλειο της Περγάμου.
Αργότερα, η Ευκαρπία και τα περίχωρά του συνδέθηκαν με το Βασίλειο της Περγάμου για ένα διάστημα π.Χ.
*Ρωμαίοι
Η Ευκαρπία τέθηκε υπό την προστασία του Ρωμαίου Υπάτου Μόντιου, με άλλα λόγια, υπό ρωμαϊκή κυριαρχία, και παρέμεινε εντός των ορίων της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ως αποτέλεσμα της διαίρεσης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε δύο μετά τη Μετανάστευση των Φυλών.
*Βυζάντιο
Παρέμεινε υπό βυζαντινή κυριαρχία μέχρι τον 12ο αιώνα. Στην βυζαντινή εποχή ανήκε στην επαρχία της Φρυγίας Σαλουταρίας (Phrygia Salutaris)
Μετά το 1071, η περιοχή άλλαζε χέρια μεταξύ των Σελτζούκων και των Βυζαντινών κατά καιρούς, και το 1176,
Παραδόθηκε στους Σελτζούκους μετά την ήττα των Βυζαντινών στο Μυριοκέφαλο (Κουμντάνλι) στη συλλογή του Σουλτάνου Κιλιτσαρσλάν και του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μανουήλ Κομνηνού
ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΟΝΟΜΑ
Βρήκαμε ένα απόσπασμα αρχαίου κείμενου,,πολύ πιθανόν του Παυσανία που κάνει αναφορά στο πρώτο αρχαίο Ελληνικό όνομα της Ευκαρπίας που ήταν << Τημένου θύραι >> ,το παραθέτουμε προσθέτοντας και την μετάφραση στα νέα Ελληνικά.
<<Το τέταρτο θαύμα που έχω δει, η πόλη της Λυδίας από πάνω δεν είναι μεγάλη, οι πύλες του Τημένου. Εδώ, αφού ο χειμώνας την είχε ξεσχίσει από έναν λόφο, εμφανίστηκαν οστά, δίνοντας πίστη σαν ανθρώπου, αλλά σε μέγεθος δεν είναι σαν να είχε επαινεθεί. Και ταυτόχρονα, έφτασε η είδηση σε πολλούς από τον Γηρυώνα του Χρυσάωρου, ότι είναι με τους νεκρούς, και ότι είναι επίσης ο θρόνος. Και γιατί ο θρόνος είναι ένας άνθρωπος, σμιλεμένος στα βουνά από πέτρα, που προεξέχει. Και ονομάζουν τον χείμαρρο ποταμό Ωκεανό, και ήδη μερικοί έχουν κάνει τα κέρατα των βοδιών ευτυχισμένα, επειδή υπάρχει μια λέξη ότι εξαιρετικά βόδια τρέφουν τον Γηρυών. Και όταν αντέκρουσαν το επιχείρημα, είπαν ότι ο Γηρυών βρισκόταν στα Γάδειρα, όπου δεν υπήρχε τάφος, αλλά ένα δέντρο με διάφορες μορφές.
Εδώ οι Λυδοί λόγιοι εξήγησαν το θέμα δίνοντας μια σαφή αιτιολογία, σαν ο νεκρός να ήταν ενός είδους, αλλά το παιδί ήταν άλλου είδους, και από αυτό ονομάστηκε το ποτάμι. Αλλά ο Ηρακλής, λόγω του φαγητού που έτρωγαν κοντά στον Ομφαλό, ονόμασε το παιδί από το ποτάμι. >>
Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΟΥΣΑΚ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ
Μετά την κατάληψη της Σμύρνης ο Ελλάνικος στρατός στις 22 Ιουνίου 1920
εξαπέλυσαν επίθεση στην περιοχη της Ευκαρπίας,
Ο κύριος στόχος του Ελληνικού στρατού κατά την κατάληψη του Ουσάκ (Uşak) στις 16 Αυγούστου 1920, και κατά τη διετή του παραμονή στην ευρύτερη περιοχή, ήταν η εξασφάλιση και επέκταση της ελληνικής ζώνης κατοχής στη Μικρά Ασία ως μέρος της ευρύτερης στρατηγικής για την επιβολή της Συνθήκης των Σεβρών και τη δημιουργία μιας “Μεγάλης Ελλάδας” (Μεγάλη Ιδέα).
Η πόλη είχε στρατηγική σημασία ως σιδηροδρομικός κόμβος και ως βάση για μελλοντικές επιχειρήσεις προς το εσωτερικό της Μικράς Ασίας .
Ο Ελληνικός στρατός έμεινε στην πόλη 2 χρόνια .
Η διετής παραμονή (Αύγουστος 1920 – Αύγουστος 1922) χαρακτηρίστηκε από το γεγονός ότι η παλιά Ευκαρπία και τότε Ουσακ , λειτούργησε ως έδρα του Α΄ Σώματος Στρατού. Έγιναν προσπάθειες για τη διατήρηση της τάξης και τον διαχωρισμό των συνοικιών (Ελληνικής και Τουρκικής) για την αποφυγή συγκρούσεων, αν και η παρουσία του στρατού αφύπνισε τον τουρκικό εθνικισμό.
Η περιοχή παρέμεινε κέντρο στρατιωτικών επιχειρήσεων. Το 1921, το Α΄ Σώμα Στρατού, με βάση το Ουσάκ, προέλασε προς το Αφιόν Καραχισάρ, όπου διεξήχθησαν σφοδρές και πολύνεκρες μάχες. Ωστόσο, η αποτυχία να συντριβεί ο Τουρκικός στρατός στον Σαγγάριο το 1921 οδήγησε σε στασιμότητα.
Το καλοκαίρι του 1922, η τουρκική επίθεση οδήγησε στην κατάρρευση του Ελληνικού μετώπου. Οι Τουρκικές δυνάμεις προκάλεσαν ρήγμα, περικύκλωσαν μεγάλες Ελληνικές μονάδες και τις εξόντωσαν.
Η Ελληνική κατοχή έληξε τον Αύγουστο του 1922 (γύρω στις 30 Αυγούστου), όταν ο Τουρκικός στρατός ανακατέλαβε το Ουσάκ, ένα γεγονός που οδήγησε στη γενική υποχώρηση προς τη Σμύρνη και τη Μικρασιατική Καταστροφή.
ΑΡΧΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ
*O Θησαυρός του Κροίσου στην περιοχή της Ευκαρπιας ( Ουσάκ; )
Ο <<Θησαυρός του Καρούν,>> όπως αποκαλείται στην Τουρκία ή ο << Θησαυρός του Κροίσου. >> όπως θα έπρεπε να λέγεται πιο σωστά ανακαλύφθηκε από λαθραία ανασκαφή την δεκαετία του 1960 / Karoyn είναι ο εκτουρκισμός της λέξης Κροισος.
Αυτά τα αντικείμενα ανασκάφηκαν από τύμβους κοντά στην πόλη Güre, 25 χλμ. δυτικά του Uşak
Ο Θησαυρός του Κροίσου, γνωστός και ως Θησαυρός της Λυδίας, είναι το όνομα μιας πολύτιμης συλλογής 363 αντικειμένων που προέρχονται από την εποχή κυριαρχίας του βασιλιά Κροίσου στη Λυδία (560-547 π.χ.). Για χρόνια (1987-1993) ο συγκεκριμένος θησαυρός ήταν θέμα νομικής διαμάχης μεταξύ της Τουρκίας και του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, έχοντας κλαπεί στη δεκαετία του 1960 και πωληθεί στο συγκεκριμένο μουσείο.Τελικά επιστράφηκαν στην Τουρκία το 1993 όταν το Μουσείο παραδέχθηκε ότι ήξερε
ότι ήταν κλεμμένα, όταν τα αγόρασε. Το 2006 μετά από μια ανώνυμη καταγγελία, δυο αντικείμενα από τη συλλογή φάνηκαν να λείπουν και να έχουν αντικατασταθεί με ψεύτικα Σήμερα ο Θησαυρός βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ουσάκ.
= Τι είναι ο Θησαυρός του Κροίσου.
Οι Θησαυροί του Κροίσου είναι μια συλλογή περίπου 432 ανεκτίμητων αντικειμένων από την Λυδική περίοδο (6ος αιώνα )
Μια ασημένια οινοχόη με ανθρώπινη λαβή,
Μια κουτάλα με σφίγγα και χρυσό κεφάλι,
Ένα καρούλι φτιαγμένο εξ ολοκλήρου από χρυσό που κάνει ήχο όταν κουνιέται, Σκουλαρίκια με τρύπες από ζεστό χρυσό,
Μικρότερα τρυπημένα σκουλαρίκια,
Μια κρεμαστή χρυσή καρφίτσα σε σχήμα φτερωτού αλόγου,
Ένα κολιέ από χρυσό και χρωματιστές πέτρες με μενταγιόν βελανιδιού,
Ένα γεωμετρικό κολιέ από αχάτη και πέτρες,
Ένα ζευγάρι βραχιόλια από μπλε γυαλί με απλικαρισμένες κεφαλές λιονταριού στα άκρα, Ένα χρυσό κολιέ σε σχήμα φούντας με πέτρινες χάντρες στα άκρα, ς π.Χ.).
Αυτά τα αντικείμενα ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια παράνομων ανασκαφών σε λυδικούς τύμβους κοντά στο χωριό Γκιούρε της περιοχής της Ευκαρπιας και μεταφέρθηκαν λαθραία στο εξωτερικό.
Ωστόσο, μετά από μια μακρά νομική διαμάχη, επιστράφηκαν στην Μικρα Ασία το 1993 και εκτέθηκαν στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ουσάκ.
Τα αντικείμενα, που πιστεύεται ότι ανήκαν στον Λυδό βασιλιά Κροίσο χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ.
Το πιο γνωστό κομμάτι των θησαυρών είναι η καρφίτσα με τον φτερωτό ιππόκαμπο. Περιλαμβάνουν επίσης διάφορα χρυσά και ασημένια κοσμήματα, σκουλαρίκια, κολιέ, κουτάλες και μαρμάρινα αντικείμενα.
Αφού αποκαλύφθηκε το 1984 ότι ο θησαυρός βρισκόταν στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη, η Τουρκία υπέβαλε αγωγή το 1987.
Μετά από μια νομική διαδικασία που διήρκεσε περίπου 10 χρόνια, 363 αντικείμενα επιστράφηκαν στην Τουρκία το 1993.
Οι θησαυροί, απο το 1993, εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ουσάκ.
Από αυτές τις ανασκαφές αλλά και άλλες έχουν αποκαλύψει αντικείμενα, όπως πήλινα αντικείμενα από τη νεκρόπολη της, τα οποία παρέχουν ενδείξεις για το παρελθόν της πόλης.
Ένα ορόσημο που βρέθηκε σε μια προαστιακή περιοχή του Ουσάκ παρέχει επιγραφικά στοιχεία για την τοποθεσία της.
Μια μελέτη σχετικά με τις ανασκαφές που μέρος της έπεσε στα χεριά μας
έγραφε ;
<<<,…..Στην μελέτη, αξιολογήθηκαν πήλινα αντικείμενα από την περιοχή της νεκρόπολης, η οποία πιθανότατα είναι μία από τις νεκροπόλεις της αρχαίας πόλης Τεμενούθυραι, η οποία βρίσκεται στα μεγάλα υψόμετρα της περιοχής που σήμερα ονομάζεται Aybey Quarter και αποκαλύφθηκε από σωστικές ανασκαφές.
Οι Τεμενούθυραι βρίσκονται ανατολικά της Tabala στα σύνορα με τη Λυδία και βορειοδυτικά της Φρυγίας. Οι Τεμενούθυραι, δυτικά της οποίας βρίσκεται η Bagis, είναι ένας οικισμός που ανήκει στην Frigia Pacatiana και γειτνιάζει με την πόλη Grimenouthurai.
*Το ορόσημο
Το πιο σημαντικό εύρημα για τον εντοπισμό της πόλης είναι ένα ορόσημο που βρέθηκε 2 χλμ. μακριά από τη νεκρόπολη του Aybey, στο οποίο αναγράφονται τόσο η απόσταση όσο και το όνομα της πόλης στα λατινικά και τα ελληνικά.
Σύμφωνα με αυτό το ορόσημο, η περιοχή της νεκρόπολης του Aybey θα πρέπει να βρίσκεται στο κέντρο της πόλης.
Επιπλέον, 800 μέτρα δυτικά της περιοχής της νεκρόπολης, κάτω από την περιοχή που χρησιμοποιείται σήμερα ως χώρος στάθμευσης αυτοκινήτων, υπάρχουν τα ερείπια ενός λουτρού που ονομάζεται «παλιό λουτρό», το οποίο πιθανώς πιστεύεται ότι συνέχισε να χρησιμοποιείται μέχρι τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική Περίοδο.
Είναι πιθανό ότι η περιοχή που ονομάζεται «παζάρι», η οποία καλύπτει αυτήν την περιοχή σήμερα, χρησιμοποιήθηκε ως κέντρο της πόλης κατά τη Ρωμαϊκή Περίοδο. Με την έρευνα αυτή, θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στον επιστημονικό κόσμο ένα υλικό σύνολο που ανήκει σε μία από τις νεκροπόλεις στο κέντρο της αρχαίας πόλης των Τεμενουθυρών, για το οποίο δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες. ….. >>
ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
Έκοβε δικά της νομίσματα από την εποχή του Αυγούστου μέχρι τη βασιλεία του Βολουσιανού .
Τα νομίσματα από την αρχαία πόλη Ευκαρπία (Ευκάρπεια), ιδιαίτερα κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική περίοδο, παρουσιάζουν διάφορες εικόνες, όπως: *Προσωποποιήσεις Πόλεων: Ένα νόμισμα συμμαχίας από την εποχή του Γορδιανού Γ΄ (238–244 μ.Χ.) απεικονίζει τις δύο Τύχες (προσωποποιήσεις της τύχης) της Ευκαρπίας και της Ευμενίας να στέκονται και να ενώνουν τα χέρια τους, με έναν βωμό ανάμεσά τους.
* Θεότητες/Αγαλματίδια: Στην έκδοση συμμαχίας που περιγράφεται παραπάνω, η Τύχη της Ευκαρπίας απεικονίζεται να κρατά ένα αγαλματίδιο της Άρτεμης (κρατώντας ένα τόξο και τεντώνοντας το χέρι της για ένα βέλος), ενώ η Τύχη της Ευμενίας κρατά ένα αγαλματίδιο της Αθηνάς.
* Προτομή Ηγεμόνα: Η εμπρόσθια όψη (μπροστινή όψη) αυτών των Ρωμαϊκών Αυτοκρατορικών νομισμάτων απεικονίζει συνήθως την ακτινωτή, θώρακα προτομή του βασιλεύοντος αυτοκράτορα, όπως του Γορδιανού Γ΄.
Παλαιότερα ελληνικά νομίσματα από την Ευκαρπία πιθανότατα θα απεικόνιζαν τοπικές θεότητες, ήρωες ή σύμβολα σημαντικά για την πόλη, σύμφωνα με τις αρχαίες ελληνικές νομισματικές πρακτικές. Τα συγκεκριμένα στοιχεία σχεδιασμού συχνά αντανακλούσαν την ταυτότητα της πόλης, τη θεϊκή προστασία ή τα τοπικά προϊόντα (το όνομα Ευκαρπία σχετίζεται με τη γονιμότητα/αφθονία της συγκομιδής).
ΒΛΑΥΝΔΟΣ αρχαία πόλη (Blaundus)
Η γύρω περιοχή (επαρχία Ουσάκ) περιλαμβάνει και άλλες αρχαίες τοποθεσίες, όπως την αρχαία πόλη Βλαύνδο (Blaundus), όπου γίνονται αρχαιολογικές ανασκαφές.Η αρχαία πόλη Μπλάουντος βρίσκεται στο χωριό Σουλεϊμάνλι, στην περιοχή Ουλουμπέι της επαρχίας Ουσάκ. Σε απόσταση περίπου 40 χλμ. από το κέντρο της πόλης, η πόλη ιδρύθηκε από ανθρώπους που έφτασαν από τη Μακεδονία μετά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολία. ) και έγινε μια συνοριακή πόλη, της οποίας η σημασία αυξήθηκε κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο. Χτίστηκε στην άκρη βαθιών φαραγγιών, σε μια περιοχή που έμοιαζε με φυσικό φρούριο. : Η αρχαία πόλη περιλαμβάνει δομές όπως ναούς, θέατρο, στάδιο, γυμνάσιο, λουτρά, υδραγωγεία και πέτρινους τάφους. Οι πέτρινοι τάφοι είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακοί.
ΘΡΗΣΚΕΙΑ
Άνηκε στην Μητρόπολη Φιλαδέλφειας ως επισκοπή.
Ήταν βοηθητική επισκοπή της μητροπόλεως των Συννάδων.
Στο Notitiae episcopatuum αναφέρεται ως επισκοπή μέχρι και τον 12ο έως τον 13ο αιώνα, οπότε καταλήφθηκε από τους Τούρκους.
Έξι επίσκοποι της Ευκαρπίας είναι γνωστοί:
ο Ευγένιος (που συμμετείχε στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας το 325),
ο Αυξομενός (381),
ο Κυριακός (451),
ο Διονύσιος (536),
ο Κωνσταντίνος ή Κώνστας (787) και
ο Κωνσταντίνος (879). Η
–Ναοί
Ο καθεδρικός ναός των Αγίων Κωνσταντίνου & Ελένης στις Τημένου θύραι (Uşak)
Οι Notitiae episcopatuum είναι επίσημα έγγραφα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και Αντιοχείας που περιέχουν τις εκκλησιαστικές διοικήσεις σε ιεραρχική σειρά. Αυτά τα έγγραφα ενημερώνονταν και τροποποιούνταν τακτικά, παρέχοντας μια λεπτομερή καταγραφή της οργάνωσης της εκκλησίας σε διάφορες περιόδου
Σύγχρονη κατάσταση: Η πόλη δεν είναι πλέον έδρα ενός οικιστικού επισκόπου, αλλά παραμένει μια τιτουλάρια έδρα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με το όνομα Τεμενούθυρα
.
ΠΑΙΔΕΙΑ
Στην Ευκαρπία υπήρχε δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο με 2 τμήματα για μικρά παιδιά
ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Η Ευκαρπία ή Ουσάκ με το πέρασμα των χρόνων είχε γίνει μια ζωντανή εμπορική πόλη. Ειδικά τα χαλιά και οι κιλίμια έφταναν στην Αγγλία και τη Γαλλία μέσω της Σμύρνης.
Με την ολοκλήρωση του σιδηροδρόμου Αλασεχίρ-Αφιόν το 1869, οι μεταφορές μεταξύ της μητρόπολης της Σμύρνης και του Ουσάκ έγιναν ευκολότερες και η εμπορική ζωή πιο ζωντανή.
Ο Vital Cuinet, ο οποίος έδωσε πληροφορίες για το Ουσάκ στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στο έργο του “La Turquie d’Asie”, αναφέρει ότι η πλειονότητα των σπιτιών ήταν κατασκευασμένες από άψητα τούβλα, και το 1890 προτιμούνταν τα ξύλινα σπίτια, τα οποία ήταν και πιο ανθεκτικά και πιο κομψά.
Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, που αποτελούσε διασταύρωση σημαντικών αρχαίων οδών, η περιοχή είχε σημαντικό ρόλο πέρα από το εμπόριο και στη διοίκηση της περιοχής . Τουλάχιστον από τον 17ο αιώνα υπήρχε εμπόριο μεταξύ του Uşak και της ολλανδικής δημοκρατίας, όπως αντικατοπτρίζεται στο χαλί που απεικονίζεται πεταμένο πάνω από το κιγκλίδωμα στον πίνακα του Vermeer «Η Μάντρα». Το χαλί πιθανότατα κατασκευάστηκε στο Uşak, καλύπτει το ένα τρίτο του πίνακα και δείχνει μετάλλια και φύλλα.
Το χαλί κιλίμι που απεικονίζεται στον πίνακα του Βερμέερ «Η Μάντρα» του 1656 αναγνωρίστηκε ως πιθανώς προερχόμενο από το Ουσάκ, μαρτυρώντας το εμπόριο του 17ου αιώνα που συνέδεε την πόλη με την Ολλανδική Δημοκρατία. Στις αρχές του 20ού αιώνα, ανακαλύφθηκε υδράργυρος στο Ουσάκ.
Μεταξύ άλλων περιφερειακών κέντρων στην επαρχία Ουσάκ, το Μπανάζ είναι το μεγαλύτερο και είναι αξιοσημείωτο για την ποικίλη γεωργική του παραγωγή καθώς και για τα δάση
Υπήρχαν ανέκαθεν στην περιοχή της Ευκαρπίας εκμεταλλεύσιμες θερμοπηγές
Το Χαμαμπογάζι στο Μπανάζ, το Ακσάζ στο Ουλουμπέι, το Εμιρφάκι στην κεντρική περιοχή και οι ιαματικές πηγές στο χωριό Όρεντζικ είναι οι ιαματικές πηγές
ΔΙΩΞΕΙΣ
Στην πόλη του Ουσάκ της Τουρκίας, καθώς και σε άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας, υπήρχε έντονη ελληνική παρουσία, η οποία όμως εξαλείφθηκε με τη Μικρασιατική Καταστροφή και την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών το 1922-1923. Πολλές χιλιάδες Έλληνες, στρατιώτες και άμαχοι, υπέστησαν βίαιες διώξεις, θάνατο από ασιτία ή εκτελέσεις, και βίωσαν τον συστηματικό φόνο και την εξόντωσή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως αυτό του Ουσάκ, όπου Έλληνες στρατιώτες που είχαν καταταγεί στον ελληνικό στρατό, δολοφονήθηκαν. Οι αιχμάλωτοι που επέζησαν υπέστησαν βασανιστήρια, ασιτία, κακουχίες και ασθένειες, όπως ο εξανθηματικός τύφος, που οδήγησαν στον θάνατό του
Το Ουσάκ αποτέλεσε τόπο τραγικών γεγονότων για τους Έλληνες Μικρασιάτες..
Το βιβλίο του Ηλία Βενέζη, «Νούμερο 31328», περιγράφει τη βιωμένη εμπειρία του συγγραφέα σε αυτές τις συνθήκες εξόντωσης στο στρατόπεδο του Ουσάκ.
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922) και την ανταλλαγή πληθυσμών, πολλοί Έλληνες πρόσφυγες από την περιοχή του Ουσάκ/Ευκαρπίας/Τιμηνού Θηρών μετ’ εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα και ίδρυσαν οικισμούς, μερικοί από τους οποίους πήραν το όνομα Ευκαρπία (όπως η Νέα Ευκαρπία Θεσσαλονίκης και η Ευκαρπία Σερρών), διατηρώντας έτσι ζωντανή τη μνήμη των προγονικών τους εστιών.
ΣΗΜΕΡΑ
Η επαρχία Ουσάκ είναι επαρχία της δυτικής Τουρκίας που ανήκει στο Διαμέρισμα Αιγαίου.
Καταλαμβάνει έκταση 5.341 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της είναι σύμφωνα με στοιχεία από το τέλος του 2024, ο πληθυσμός του είναι 375.310.
. Πρωτεύουσα της είναι το Ουσάκ .
Στην πόλη σώζονται λίγα κτίρια από την προ το 1922 περίοδο. Ένα από αυτά είναι το σημερινό κέντρο νεότητας, ελληνικής ιδιοκτησίας (τότε), μεγάλο διώροφο κτίσμα, το οποίο κατά την Μικρασιατική εκστρατεία του Ελληνικού Στρατού, χρησιμοποιήθηκε ως νοσοκομείο. Σημερινή ονομασία: Tekesoglu Haci Abdulkadir Konagi
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
