Ο τίτλος του παρόντος, αποτέλεσε την επωδό της χθεσινής ομιλίας του Προέδρου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Αλέξη Τσίπρα στη συγκέντρωση της Πάτρας.
Υπερβολές, ίσως πουν μερικοί.
Στις συνθήκες που βρεθήκαμε να ζούμε, σίγουρα υπάρχει υπερδοσο-λογία υπερβολής:
0 Υπερ-βολική φορολόγηση
0 Υπερ-βολική απανθρωπιά
0 Υπερ-βολική ανεργία
0 Υπερ-βολικό χρέος
0 Υπερ-βολική κοινωνική ανέχεια
0 Υπερ-βολική αλητεία και ψευτιά
Στον αντίποδα(;), αλλά συνεπακόλουθο των παραπάνω, έχουμε την «υποχρέωση»:
0 (Υπο)-Χρέωση των Ελλήνων, υπό των τοκογλύφων τραπεζιτών.
0 (Υπο)-Χρέωση της χώρας, υπό των αδηφάγων ορέξεων των Γερμανικών (+φίλοι) επεκτατικών σχεδίων
0 (Υπο)-Χρέωση της αξιοπρέπειάς μας, υπό των φαγωθέντων του Παγκάλου (+φίλοι).
0 (Υπο)-Χρέωση υπό του καθήκοντος, να συντηρήσουμε ένα πολιτικό σύστημα νεοδημοπασοκοκρατίας, που βρωμά και ζέχνει διαπλοκή και παλαιοκομματισμό.
0 (Υπο)-Χρέωση να πληρώσουμε τα «σπασμένα» (χρέη) της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αφού άλλαξαν(ουν) όνομα σε ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ (ή άλλο, αφού του’φαγαν το domain, του κοιμισμένου) και σε ΕΛΙΑ ο έτερος καππαδόκης.
και γενικότερα σε πολλές υποχρεώσεις, που φορτώθηκαν στην πλάτη μας.
Αλλά ας αφήσουμε –το διασκεδαστικό κατά τ’ άλλα- παιχνίδι με τις λέξεις. Αυτό που διακυβεύεται είναι πολύ σοβαρό, για να αντιμετωπίζεται με λογοπαίγνια.
Σε λίγες μέρες, θα πρέπει να ψηφίσουμε για την πορεία της χώρας μας, για το αύριο της ζωής
Θα πρέπει να διαλέξουμε, αν θα συνεχιστεί αυτή η καταστροφική πολιτική, ή αν η ελπίδα θα ξανάρθει σ’ αυτό τον τόπο, και μαζί της (ας ξαναπαίξουμε λίγο): η αξιοπρέπεια, το χαμόγελο, η αισιοδοξία, η χαρά, η ευτυχία, η ζωή…
Ταχθήκαμε σε αυτόν τον τόπο, που απλόχερα μας δίνεται. Ας του το ξεπληρώσουμε, στέλνοντας τους πωλητές του στο παρελθόν, όπου ανήκουν. Και σε λίγο –να’ ναι σίγουροι- θα τους κάνουν παρέα η Μέρκελ, ο Γιουνγκέρ, ο Σούλτς, ο Μπαρόζο και όλοι οι κολαούζοι των οικονομικών λόμπι που φέραν την Ευρώπη στο χείλος της καταστροφής.
Την ερχόμενη Κυριακή ψηφίζουμε για τη ζωή μας!
Την ερχόμενη Κυριακή 25 Μάη, ψηφίζουμε για την Άνοιξη
& εκλέγουμε για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!
Υ.Γ. Για να μην παρεξηγηθώ: το «πρώτη φορά» ουδεμία σχέση έχει με την τσόντα του megaλου Σταύρου του ποταμίτη.
Υ.Γ. 2 Θλίψη μου προκαλεί το γεγονός ότι, η σελίδα της ιστορίας με τα λάθη του ΚΚΕ, συνεχίζει να γεμίζει (εκτός τόπου και κυρίως χρόνου σύντροφοι).
