Προ διμήνου έφυγε για το αιώνιο ταξίδι ένας αξιόλογος άνθρωπος-επιστήμονας απόφοιτος του ΑΠΘ, του μαθηματικού τμήματος και ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Κοζάνης. Του πάλαι ποτέ ενδόξου σωματείου.
Το 2005 26 -Νοεμβρίου, παρουσιάστηκε στην Κοζάνη ένα βιβλίο του Γιώργου και προ-τάσσω στη μνήμη την παρουσίαση του βιβλίου. Το οποίο παρουσίασαν οι Απόστολος Αθανασιάδης συνταξιούχος Δάσκαλος συγχωριανός του Γιώργου και Γιάννης Κορκάς πρώην γενικός γραμματέας του Ολυμπιακού Κοζάνης. Η αίθουσα του Κοβενταρείου ήταν γεμάτη από φίλους του Γιώργου, ποδοσφαιριστές και πολλοί συγχωριανοί του μεταξύ των οποίων και ο Αλέκος Αθανασιάδης , πρώην Βουλευτής Κοζάνης, που χαιρέτησε στην εκδήλωση εκφράζοντας την εκτίμηση και τα φιλικά του αισθήματα στον συγχωριανό του Γιώργο Ιωαννίδη. Η Νομαρχιακή αυτοδιοίκηση Κοζάνης απένειμε πλακέτα στον Γ. Ιωαννίδη καθώς και η Ένωση ποδοσφαιρικών σωματείων, δια του προέδρου Χρήστου Σάββα, τιμώντας την προσφορά του στο ποδόσφαιρο της Κοζάνης και στην περιοχή..
Ήταν μια όμορφη συγκέντρωση με πολλές αναμνήσεις και θύμισες γεγονότων που συνέβησαν προ 45 και πλέον ετών στην Κοζάνη και στην περιοχή της, με κύριο συντελεστή τον Γιώργο Ιωαννίδη που τα καταγράφει στο βιβλίο του.
Παραθέτουμε παρακάτω την ομιλία του Γιάννη Κορκά ενός εκ των παρουσιαστών του Βιβλίου.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ” ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ” ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Ο Ποδοσφαιριστής του θρυλικού ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ Κοζάνης 1953-1963 και φίλος Γιώργος Ιωαννίδης, με την ανήσυχη και έντονη δραστηριότητά που διαθέτει και με πρωτοβουλίες που σημάδεψαν την πορεία της ζωής του .Θέλησε να περιγράψει την πορεία του αυτή και όχι μόνο, στο παρουσιαζόμενο σήμερα ενώπιό σας Βιβλίο.
Το χαρακτηρίζω από την αρχή μια κατάθεση ψυχής και όντως είναι, με την αμεσότητα που έχει η περιγραφή των προσωπικών του γεγονότων και την παρουσίαση της οικογενειακής προσφυγικής τραγωδίας και τον ύμνο στη Μάνα , τη μητέρα του Μαρία και στην αδελφή του Ευγενία, αναγνωρίζοντας τις θυσίες που έκαναν γι ‘αυτόν.
Ο Γιώργος, πάντα ευγενής και διακριτικός , μου έστειλε το βιβλίο του το καλοκαίρι με σχετική αφιέρωση και ομολογώ ότι διάβασα με προσοχή τις 300 σελίδες του.
Σε συναρπάζει η αφήγησή του και η αμεσότητα που νιώθεις διαβάζοντάς του , διότι πλην των άλλων ,αναφέρεται σε ποδοσφαιρικά γεγονότα της περιόδου εκείνης του Ολυμπιακού τα οποία έζησα ως στέλεχος και η θύμησή τους γεννά ευχάριστες αναμνήσεις. Επίσης αναφέρεται στην καταγωγή του και την τραγωδία που έζησε η ευρύτερη οικογένειά του διασκορπισμένη στην Ελλάδα , στην αχανή Ρωσία και αλλαχού, όταν ξεριζώθηκε από τα πατρογονικά εδάφη. Με συγκίνησε βαθύτατα το μέρος αυτό του βιβλίου και ένιωσα τη δύναμη που έχει ο λαός αυτός , οι Πόντιοι, να ανα-γεννώνται . Το ίδιο συναίσθημα είχα νιώσει όταν διάβασα το βιβλίο του αειμνήστου Δάσκαλου Θεοδωρίδη, διέμεινε στη Λευκόβρυση Κοζάνης, που είχε ζήσει ο ίδιος τα γεγονότα μικρό παιδί καταδιωκόμενος από τη γη της Τραπεζούντας.
Στη συνέχεια αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια στο χωριό Ποντοκώμη, στα μαθητικά του χρόνια στην Κοζάνη, στα φοιτητικά στη Θεσσαλονίκη, στους αγώνες από τη θέση του αριστερού , του καθηγητή και στα μετα-εφηβικά του χρόνια Το βιβλίο αυτό διδάσκει πτυχές ιστορικές , που δείχνουν το ακατάβλητο αγωνιστικό σθένος του γένους των ποντίων.
Δεν θα υπεισέλθω στα επί μέρους θέματα του βιβλίου, αλλά θα αναφερθώ αποκλειστικά και μόνο στον ποδοσφαιριστή -αθλητή και άνθρωπο Γιώργο, τον οποίο γνώρισα από κοντά και έζησα μαζί του την ποδοσφαιρική του πορεία, από τη θέση του Γεν. Γραμματέα του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ Κοζάνης 1958-1964. Σχημάτισα από τότε μια αποκρυσταλλωμένη γνώμη για την προσωπικότητά του που εξακολουθώ μέχρι σήμερα να την διατηρώ.
Ο Έφηβος και μαθητής του γυμνασίου Κοζάνης, Γιώργος , εντάχτηκε στον Ολυμπιακό το 1953, τότε που ο σύλλογος συγκέντρωνε μαθητές για να συγκροτήσει τον νέο Ολυμπιακό, που στα επόμενα χρόνια μεγαλούργησε. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές ήσαν Ποντιακής καταγωγής από τα γύρω χωριά, Μαυροδένδρι, Ποντοκώμη, Κλείτος, Δρέπανο, Οινόη, Καπνοχώρι, Μεσόλογγος κλπ. Δυνατά παιδιά, που βοήθησαν στη γρήγορη ανάπτυξη του Ολυμπιακού . Από τότε είμαι φίλος των Ποντίων διότι διέκρινα στους ποδοσφαιριστές την μεστή και ισχυρή στόφα από την οποία είναι φτιαγμένοι.
Ο Γιώργος ,ξεχώριζε από τα εφηβικά του χρόνια, Το ποδοσφαιρικό του ταλέντο συνυπήρχε με τον λαμπρό χαρακτήρα του. Αποκτώντας συγχρόνως ποδοσφαιρική κουλτούρα ,ανέπτυσσε πρωτοβουλίες και έγινε αποδεκτός από τους συμπαίκτες του, τον οποίο άκουγαν με προσοχή και δέχονταν αδιαμαρτύρητα τις παρατηρήσεις του. Ήταν φωτεινό παράδειγμα για τους συμπαίκτες του, Συνεπείς στις υποχρεώσεις του- προπόνηση και αγώνες- πρώτος πήγαινε και τελευταίος έφευγε όταν ο ίδιος δεν ήταν ικανοποιημένος από την προπόνηση που έκανε. Συνεργάσιμος και με αθλητικό ήθος απαράμιλλο , έντιμος , Ειλικρινής ευθύς , σεμνός, Αξιοπρεπής .Υπόδειγμα αθλητού.
Η Διοίκηση του συλλόγου ήταν ευχαριστημένη από την όλη συμπεριφορά του Γιώργου και αποδέχονταν τις εισηγήσεις του γιατί είχαν το μέτρο και την λογική ενός ευφυούς και σκεπτόμενου ανθρώπου.
Ήταν στενός συνεργάτης της διοίκησης στις αποφάσεις της για την βελτίωση της ομάδας και οι απόψεις του ήσαν σεβαστές.
Όσοι διοίκησαν ποδοσφαιρικά σωματεία ή αθλητικούς συλλόγους, αυτοί μπορεί να νιώσουν την αξία ενός αθλητή-συνεργάτη της διοίκησης που έχει προοδευτικές θέσεις και τον ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει γενικότερα στην πορεία του συλλόγου.
Οι άνθρωποι του συλλόγου , οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού , αλλά και οι αντίπαλοι ακόμη ,τον εκτιμούσαν και τον προέβαλαν ως μοντέλου αθλητού .
Δεν ήρθε σε αντιπαλότητα με κανέναν και το ήθος του αφόπλιζε κάθε κίνηση αντιδικίας μαζί του.
Με μια λέξη, όχι μόνο δεν ήταν προβληματικός ποδοσφαιριστής- όπως συμβαίνει με πολλά ποδοσφαιρικά ταλέντα, αλλά πολύτιμο στέλεχος της ομάδας, συμβάλλοντας στην ανοδική της πορεία .
Γράφοντας αυτά για το Γιώργο , θέλω να υπογραμμίσω ότι δεν υστερούσαν και οι άλλοι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, ήσαν όλοι ταλαντούχοι , γι’ αυτό και η ομάδα έγινε θρύλος πανελλήνια και ακόμη συνέβαλαν όλοι τους στη διαμόρφωση του κλίματος μιας συλλογικής συνεργασίας και αθλητικής ατμόσφαιρας, σε στυλ οικογενειακό. Αν όμως κάποιος ξεχωρίζει είναι νόμος της φύσης, που το βλέπουμε στην κοινωνία, στην πολιτική ,στην επιστήμη ,στους καλλιτέχνες , στους Λογοτέχνες, στους αθλητικούς χώρους και αλλού.
Ο Γιώργος λοιπόν ,πέρα από τα ποδοσφαιρικά του προσόντα είχε και πνευματικά, άριστος μαθητής, εισήλθε στο πανεπιστήμιο και πήρε υποτροφία και επί πλέον διακρίθηκε στα φοιτητικά του χρόνια, ως μεγάλος αγωνιστής της Ειρηνιστικής ιδέας που διακήρυσσε ο αείμνηστος Γρηγόρης Λαμπράκης αθλητής και αυτός. Ενστερνίστηκε τις ιδέες του και μετά τον τραγικό θάνατό του Λαμπράκη πάλεψε με πάθος γι’ αυτές, ποτέ όμως δεν έφθασε στα άκρα . Και εδώ ,η σωφροσύνη του τον κατηύθυνε στις σωστές επιλογές και αποφάσεις. Αριστερός με βαθιά συναίσθηση της ανθρώπινης αξίας.
Δύσκολα μπορείς να βρεις ψεγάδι στο Γιώργο .
Το Βιβλίο αυτό είναι ενός αγωνιστή, που έδωσε μαθήματα υψηλής ανθρώπινης ευαισθησίας, και μύστης των ιδανικών μας ευνομούμενης και δίκαιης κοινωνίας , από τα οποία ποτέ δεν απομακρύνθηκε .
Συγχαίρω το φίλο Γιώργο για το θαυμάσιο βιβλίο του , το προτείνω να διαβαστεί, για να νιώσουν την εσωτερική δύναμη ενός φτωχόπαιδο-προσφυγόπουλο αγωνιζόμενο να ανέλθει στη ζωή, δίδοντας στον εαυτό του επιστημονικά εφόδια , χωρίς όμως να απομακρυνθεί από τις αρχές εκείνες που διαμορφώνουν την ποιότητα του χαρακτήρα,, ήθος , σεμνότητα και αγωνιστικότητα . Είναι χαρακτηριστικό δείγμα των συγκροτημένων προσωπικοτήτων.
Το Βιβλίο αυτό μπορεί να γίνει παρακαταθήκη για τις νέες γενιές.
Η συμμετοχή του Γιώργου στα ποδοσφαιρικά της Κοζάνης άφησε εποχή και οι παλιοί θυμούνται τις ημέρες δόξης του Κοζανίτικου ποδοσφαίρου. Και να προσθέσω ακόμη ,ότι η συμπεριφορά του απέναντι μου ήταν άψογη ,καίτοι είχαμε μικρή διαφορά στην ηλικία , αλλά σέβονταν τη θέση μου , του Γ. Γραμματέα του συλλόγου,
Βλέπω στην αίθουσα αυτή , τους ποδοσφαιριστές της μεγάλης εκείνης ομάδας που ο Αθλητικός και Πολιτικός τύπος των Αθηνών έγραφε για την ομάδα Θρύλο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ Κοζάνης . Συγκινούμε με την παρουσία τους , φέρνοντας στη μνήμη τις όμορφες ώρες της περιόδου εκείνης που έμειναν ανεξίτηλες. Οι ποδοσφαιριστές αυτοί , έγραψαν χρυσή πράγματι σελίδα στα ποδοσφαιρικά χρονικά της Κοζάνης, ως Ερασιτέχνες και μόνο, το επαναλαμβάνω , Ερασιτέχνες και μόνο. Αλλά με βαθιά πίστη και αγάπη στην ομάδα τους και στο Κοζανίτικο ποδόσφαιρο.
Θα κλείσω με μια στροφή από ποίημα του Νομπελίστα ποιητή μας Γ. Σεφέρη.
Φώναξε τα παιδιά, να μαζέψουν
Τη στάχτη και να την σπείρουν,
Ότι πέρασε ,πέρασε σωστά .
Σήμερα πέρασε από δω το βιβλίο του Γιώργου
Τιμώντας τη μνήμη του Γιώργου, θα αναφερθώ στην ποδοσφαιρική του πορεία και στις άλλες πολιτικοκοινωνικές δραστηριότητες του.
Ο αείμνηστος Γιώργος γεννήθηκε στην Ποντοκώμη το 1935 , γονείς του ήταν ο Ιωάννης και η Μαρία καταγόμενοι από το Κέρτς του Ευξείνου Πόντου και είχε πέντε αδέρφια. Τη Ευγενία που αγαπούσε ιδιαίτερα γιατί τον βοήθησε στις σπουδές του, «που τάπαιρνε τα γράμματα ό Γιώργος και ας είχε πάθος με τη μπάλα.» το Λεωνίδα, το Δημητράκη και την Θεοδώρα. Την Ποντοκώμη τη λέγανε τότε μικρή Μόσχα γιατί είχε πολλούς κομμουνιστές στους οποίους ανήκε και η δική του οικογένεια και γράφει ο Γιώργος στο Βιβλίο του «Ο πατέρας του φυλακίστηκε επί Μεταξά ,στην κατοχή πήρε μέρος στην Αντίσταση , σκοτώθηκε στον Εμφύλιο , ο μεγάλος γιός στη Μακρόνησο, ο άλλος γιός στο Δημοκρατικό στρατό και στη πολιτική προσφυγιά στην Τασκένδη».
Εξυμνεί τη μητέρα του Μαρία που ήταν μια γενναία πόντια(Τσαούσα ποντιακά) και κράτησε την υπόλοιποι οικογένεια , Τα δύο κορίτσια και το τελευταίο παιδί τους το Γιώργο που τον καμάρωσε επιστήμονα. Τυπική περίπτωση αριστερής οικογένειας της χρονιάς του ’50.Τα γράφει αυτά ο Γιώργο στα Βιβλία του. Εξαιτίας του Εμφυλίου αποδεκατίστηκε η οι οικογένεια του. Ο Γιώργος αποφοίτησε από το Βαλταδώρειο γυμνάσιο, ήταν από τους πρώτους μαθητές στην τάξη και παράλληλα έπαιζε ποδόσφαιρο στον Ολυμπιακό Κοζάνης. Ακολουθώντας τα ποδοσφαιρικά βήματα των συγχωριανών του Κυρ. Βασιλειάδη, Δ.. Γραμματικόπουλο και Άλκη Μυρωνίδη, αργότερα εισήλθε στην ομάδα και ο Γιάννης Κωφίδης από την Ποντοκώμη , υπήρξαν στενοί φίλοι .
Το 1954 ο Ολυμπιακός ανανεώνει το έμψυχο υλικό της ομάδας με νέους παίκτες όλοι τους μαθητές μαζί και ο Γιώργος. Συγκροτείτε μια δυνατή ομάδα και αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Δυτικής Μακεδονίας για τρία συνεχή χρόνια. Το 1960 καθιερώνεται από την ΕΠΟ πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Β΄. Εθνικής, συμμετέχει ο Ολυμπιακός και γράφει ιστορία. Οι ποδοσφαιριστές που απαρτίζουν την ομάδα είναι Γιώργος Ιωαννίδης στη θέση του Τερματοφύλακα ασφαλίζοντας την Εστία του. Υπερασπιζόμενος την διαφύλαξη της χωρίς να δεχθεί τέρμα- γκόλ σε εφτά συνεχόμενους νικηφόρους αγώνες του Ολυμπιακού . Μοναδικό επίτευγμα στο πρωτάθλημα της Ελλάδας. Καμία ομάδα ποδοσφαίρου δεν το πέτυχε μέχρι σήμερα. Για την ιστορία οι άλλοι συμπαίκτες του ήταν Εμμανουηλίδης , βάζω σταυρό όσοι έχουν αποβιώσει. Γεροντίδης+Ξανθόπουλος,Παπαδόπουλος+Κουτσιμάνης+ ,Γαβριηλίδης+,ΣπανίδηςΤηλ.+, Εσπερίδης+,Δέλλιος+,Κωφίδης+,και Τσακιριδης.+.Και στη συνέχεια έχει 9 αγώνες αήττητος ο Ολυμπιακός. Ο Γελοιογράφος Β. Χριστοδούλου φκιάνει ένα καταπληκτικό σκίτσο στην εφημερίδα Αθλητικό Ηχώ , «να εφορμά ως πύραυλος ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στο σπίτι της Α΄. Εθνικής «όπως γράφει. Και το Πάσχα άλλο σκίτσο να δίνει το φιλί της Αγάπης με εικόνα «να κύπτει η Α΄. Εθνική φιλώντας τον μικρό ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ.» Τέτοια θριαμβευτική πορεία είχε η ομάδα, αλλά δυστυχώς δεν εισήλθε στην Ά. Εθνική. ( αυτή είναι μια άλλη ιστορία).Ο Γιώργος αγωνίστηκε μέχρι το 1963 και όταν ήταν φοιτητής έρχονταν στην Κοζάνη να αγωνιστική, Υπεύθυνος στα καθήκοντα του.
Δεν είχε δημιουργήσει ποτέ πρόβλημα στην ομάδα , στους αγώνες βοηθούσε καθοδηγώντας την άμυνά του στην αντιμετώπιση του αντιπάλου. Ενδιαφέρθηκε και για την αναπλήρωσή του στη θέση του τερματοφύλακα , ανακάλυψε έναν αναδυόμενο τερματοφύλακα τον Σάββα Ασλανίδη, ο οποίος τον αντικατέστησε. Η έλλειψη όμως του Γιώργου στους αγώνες φαινότανε σε όλους τους τομείς της ομάδας.
Το 1963 που δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος ήταν πρωταγωνιστής στο φιλειρηνικό κίνημα, στο οποίο συμμετείχε και o Γιώργος δυναμικά και συνεργάστηκε και με τον Μίκη Θεοδωράκη . Προηγουμένως μετείχε στους αγώνες 114 . Υπήρξε γραμματέας της ΦΕΑΠΘ και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΦΕΕ. Πήρε μέρος στην αντίσταση κατά της Χούντας μέσα από τις γραμμές του πατριωτικού μετώπου. Διέφυγε τη σύλληψή του, και όπως γράφει στο βιβλίο του, τον ειδοποίησε ένας συμμαθητής του στο Βαλταδώρειο γυμνάσιο, ανώτερο στέλεχος της Αστυνομίας ότι τον αναζητούν να τον συλλάβουν. Γνωρίζω το στέλεχος , είναι από χωριό της Κοζάνης, Ζει στην Αθήνα. Πήρε τα μέτρα προφύλαξης ο Γιώργος και δεν συνελήφθη . Τον αγώνα στη διάρκεια της Χούντας τον περιγράφει στο βιβλίο του. Εργαζότανε όμως και ως φροντιστής για να βγάλει τα προς το ζειν. Ένας αγώνας ζωής και Ελευθερίας , τίποτα δεν τον έκαμψε. Είχε αυτοπεποίθηση και εσωτερική δύναμη αντιμετωπίζοντας τις δυσκολίες. Συνεχίζει να είναι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος με πίστη στις ιδέες του και στον Ορθολογισμό του , χωρίς προχειρότητες και φανατισμούς , όλα με σκέψη και με διάλογο στην πραγματοποίηση των ενεργειών του. Την κουλτούρα αυτή την εφάρμοζε και ως ποδοσφαιριστής.
Το Νοέμβριο του 1968 παντρεύεται την αγαπημένη του Χαρά της μεγάλης οικογένειας Μπριλάκη από την Κρήτη, απόφοιτος Ιατρικής του ΑΠΘ. Το μυστήριο του γάμου ετέλεσε Ιεράς Κρητικός με προφύλαξη. Δημιουργούν μια θαυμάσια οικογένεια με τη γυναίκα του, αποκτώντας τρία παιδιά δύο κόρες και έναν γιό, που είναι σήμερα επιστήμονες, χημικός- οικονομικά, Ιατρός και Πολιτικός μηχανικός, παντρεμένα με παιδιά φοιτητές .Ήτοι επτά (7) εγγόνια και τα χαιρότανε ο Γιώργος πάρα πολύ , στα οποία διηγείτο ποντιακές ιστορίες, από τις αλησμόνητες πατρίδες . Εγκαθίσταται στο Χαλάνδρι, διορίζεται στο Δημόσιο , σε Γυμνάσιο του Χαλανδρίου και αφήνει εποχή ως διδάσκαλος και ως καθηγητής στους μαθητές του. Υπόδειγμα εκπαιδευτικού. Παράλληλα με την έντονη τάση που έχει για δημιουργία ιδρύει σύλλογο Ποντίων στο Χαλάνδρι που δεν υπήρχε και παραμένει πρόεδρος 25 χρόνια , μια ζωή στη δράση με ευρύτερο δημιουργικό πνεύμα, Είχε ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος. Το 2000 συνταξιοδοτείτε και έρχεται ποιο ταχτικά στην Κοζάνη και στο χωριό του Ποντοκώμη. Έχοντας αναμνήσεις και μνήμες , περνάει ευχάριστες ώρες με τους πρώην συμπαίκτες του ενθυμούμενοι τις ένδοξες ημέρες του Ολυμπιακού.
Το 1999 Με πρωτοβουλία μου και σε συνεργασία με πρώην ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού πραγματοποιούμε ημερίδα για τα 70 χρόνια του Ολυμπιακού , που ιδρύθηκε το 1928 , με ομιλητές που παρουσίαζαν την πορεία του Ολυμπιακού , τους ανθρώπους που ασχολήθηκαν στη διοίκηση, τους ποδοσφαιριστές και την ατμόσφαιρα της εποχής, Επίσης μεγάλη έκθεση φωτογραφιών και κατασκευάσαμε μετάλλια για τα 70 χρόνια. Tιμήθηκαν όλοι οι ποδοσφαιριστές που ήσαν εν ζωή και οι οικογένειες των αποθανόντων και τα μέλη της Διοίκησης . Καθώς και εκπρόσωπος του Μακεδονικού Κοζάνης, και του ΆΡΗ πτολεμαϊδας που εκπροσωπούσε ο Βασίλης Ζεϊμπέκης. Επίσης πρώην μέλος της Διοίκησης του Ολυμπιακού , ο αείμνηστος Άνθος Πεσλή , 85 ετών τότε απείγγελε τον Ύμνο του Ολυμπιακού. Ο Γιώργος ήταν μέλος της επιτροπής και μέλος στου προεδρείο της εκδήλωσης . Μίλησε και ο Γιώργος αναφερόμενος στην Ομάδα του Ολυμπιακού για τους ανθρώπους που διοίκησαν, καθώς και για τους προπονητές , που πέρασαν από τον Ολυμπιακό και έκανε μια πληρέστατη παρουσία της ομάδας με συναισθήματα πολλά . σκιαγραφώντας περιεκτικά τους συμπαίκτες του, καθένα χωριστά κατά τρόπο που αναδείκνυε το ταλέντο και τα προσόντα που είχε ο κάθε ποδοσφαιριστής, με την αγωνιστικότητα και τις Ευφυείς κινήσεις τους στους αγώνες, ήταν μια ανάγλυφη εικόνα των συμπαικτών του. Προκαλώντας ρίγη συγκινήσεως και χειροκροτημάτων. Την Κυριακή στον μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου και προστάτη, τελέσαμε και μνημόσυνο στη μνήμη των ποδοσφαιριστών και των μελών της διοίκησης. Η Διημερίδα αυτή συγκλόνισε τους φιλάθλους της Κοζάνης και τους ανθρώπους της πόλης για την τιμή που κάναμε στους ποδοσφαιριστές και τους ανθρώπους που είχαν συγκροτήσει τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ εθελοντικά από το 1928. Ήταν μια παρουσία αξιοπρόσεκτη με ευαισθησία και σεβασμό στις αρχές και αξίες του Αθλητισμού και στη ιστορία της Πόλης. Στις προσθέσεις μας είναι, όταν φύγει ο κορωνοϊός θα τελέσουμε μνημόσυνο για τους ποδοσφαιριστές που έχουν αποβιώσει τα τελευταία χρόνια. Εν ζωή σήμερα είναι μόνο τρεις ποδοσφαιριστές της μεγάλης ομάδας. Το 2005 εξέδωσε το πρώτο βιβλίο του και το 2010 το δεύτερο με τίτλο «Διηγήματα, Σιγά την κρίση τους». Μετά το προσκύνημα που έκανε με άλλους ποντίους στις αλησμόνητες πατρίδες του Ευξείνου πόντου, Επισκέφτηκαν την Τραπεζούντα, την Σαμψούντα, Πόλεις με Ελληνικό πολιτισμό , το μοναστήρι της Σουμελά και το ανατολικό Κάρς καταγωγή των γονέων του, Τσαπίκ το χωριό της μάνας μου και Ματσίτλη του πατέρα μου ορεινά προς τον Καύκασο . όμοια με την Ποντοκώμη. Γράφει ο Γιώργος. Τα παρατηρούσε όλα, τα ήλεγχε όλα και μιλούσε ποντιακά όσους συναντούσε του απαντούσανε ποντιακά και συνομιλούσαν, για να μάθει την καταγωγή τους . Με ενθουσιασμό έλεγε ότι υπάρχουν ακόμη ποντιακές ρίζες εδώ. «Το προσκύνημα στα Άγια χώματα ήταν ανάσταση ζωής ημών των απογόνων του ποντιακού γένους» γράφει. Καταγράφει πολλά στοιχεία που είχε συγκεντρώσει , χρήσιμα για τον ιστορικό.
Μου έστειλε το βιβλίο του με την αφιέρωση «Από Ιωάννη άρξαστε, φιλοδοξώ να τύχω της καλής σου κριτικής» με αγάπη Γιώργος 25-10-2010.
Στην Κοζάνη- Ποντοκώμη ερχόταν κάθε χρόνο για να ξαναζήσει τις ωραίες αναμνήσεις που είχε ως νέος και ποδοσφαιριστής, που τον αποκαλούσαν οι φίλαθλοι αίλουρο , αποκρούοντας κάθε δύσκολη επίθεση των αντιπάλων και δύσκολα περνούσε η μπάλα στα δίχτυα. Τον καλοδέχονταν όλοι ποδοσφαιριστές και φίλαθλοι.
Συναντιόμασταν τη μεγάλη εβδομάδα κάθε μεγάλη Πέμπτη με ποδοσφαιριστές όσοι μπορούσαν νάρθουν και εκεί ξετυλίγονταν οι αναμνήσεις των αγώνων και στιγμιότυπα αυτών. Ώρες χαρούμενες της νεανικής ζωής με επιτυχίες και αγάπη των φιλάθλων.
Ο αείμνηστος φίλος Γιώργος και ποδοσφαιριστής μας, Υπήρξε ένας άνθρωπος με πολλά χαρίσματα και με Ορθολογισμό αντιμετώπιζε τα θέματα στην πορεία της ζωής του .Ανοιχτό μυαλό ήρεμος και χαμηλών τόνων θιασώτης του διαλόγου που τον επιδιώκει και με ενεργητική διάθεση να δώσει και να προσφέρει ότι χρήσιμο στην ανθρωπότητα.
Ειρηνιστής και προικισμένος να συλλαμβάνει το Ωραίο . Φιλότιμος καλοκάγαθος και φιλαλήθης , όλα στο μαθηματικό πλαίσιο, να μεταδώσει στους συνανθρώπους του και στην κοινωνία που πάσχει.
Πορεύσου φίλε Γιώργο στην αιωνιότητα της ζωής και της ιστορίας. Έφυγες με Δάφνινο στεφάνι Νικητής. Ξεπερνώντας τις δυσκολίες σου στην νεανική σου ζωή στην Ποντοκώμη και όλα τα άλλα που φέρνει η ζωή σε έναν δραστήριο άνθρωπο. Κατά τον Λουκιανό. «Κάτθανε Διαγόρα ουκ εις Όλυμπο αναβήση» Εσύ Γιώργο τον ανέβηκες.
Θα σε θυμόμαστε πάντοτε η Μνήμη σου Αιώνια. Η Ευδοκία του Κυρίου να απαλαίνει τον πόνο της οικογενείας σου. Η αγαπημένη σου σύζυγος, μου είπε ότι ο Γιώργος έφυγε όρθιος , όπως ήταν στη ζωή του αγωνιστής και ομιλητικός . Μου έδωσε ψυχική ανακούφιση στον πόνο μου.
1. 2018. Μεγάλη πέμπτη στην Κοζάνη η τελευταία συνάντησή μας με τον Γιώργο . Προσφέρω ένα αγαλματίδιο της «Απτέρου Νίκης» που του αξίζει , από το αρχείο μου. Μαζί οι ποδοσφαιριστές Τάσος Εμμανουηλίδης και Παυλάκης Τσακιρίδης, αείμνηστος ,και ο μόνιμος στις συναντήσεις γιατρός Θεόδωρος Ταρνανίδης , φίλος των ποδοσφαιριστών. Είχαμε ευχηθεί όλοι καλή συνάντηση το 2019. Λόγω κορωνοϊού όμωςδεν έγινε. Μείναμε με την ελπίδα να συναντηθούν προσεχώς, που δεν έγινε ,και, δυστυχώς χάσαμε και το Γιώργο.
1. 28-4-2016 Μ. Πέμπτη . Γεύμα σε εστιατόριο Κοζάνης από τον αείμνηστο Γιώργο, Αρχοντάνθρωπος δεν επέτρεψε σε κανέναν άλλον να πληρώσει. Αυτό έκανε κάθε χρόνο που ερχότανε και προσκαλούσε να συναντηθεί με συμπαίκτες του και άλλους και βέβαια και μαζί μου ως φίλος και στέλεχος του Ολυμπιακού , ο μοναδικός επιζών. Στη φωτογραφία που δημοσιεύω είναι αριστερά ο αείμνηστος Γιώργος, οι ποδοσφαιριστές Τάσος Εμμανουηλίδης, ζει. Λάκης Χολόπουλος , έχει αποβιώσει από διετίας ,Παυλάκης Τσακιριδης αποβίωσει το 2020. Ο Γιατρός Θεόδωρος Ταρνανίδης φίλος του Γιώργο και των ποδοσφαιριστών και ο Γιάννης Κορκάς ,
1. Ιανουάριος 1962. Δεν τελέστηκε ο αγώνας λόγω καλύψεως του γηπέδου Κοζάνης από χιόνια. Από αριστερά ποδοσφαιριστής Γιάννης Κωφίδης, ο Γιάννης Κορκάς γ.γ. του Ολυμπιακού, ποδοσφαιριστής Τηλ. Σπανίδης. Μερκούρης Κυρατσούς Γενικός Αρχηγός του Ολυμπιακού, Ποδοσφαιριστής Γιώργος Ιωαννίδης με χιονόμπαλα στο χέρι. Και καθιστός ποδοσφαιριστής Πλάτων
Φάκας. Όλοι αείμνηστη από χρόνια πλήν Γιάννη Κορκά και προ μηνών έφυγε και ο Γιώργος.
1. 1963 Θεσσαλονίκη .Ο Γιώργος μαζί με τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη και πλήθος φοιτητών και Λαού προσέρχονταν να τιμήσουν κάνοντας πορεία στη Θεσσαλονίκη, Τον μεγάλο Ειρηνιστή Γρηγόριο Λαμπράκη, γιατρό και αθλητή που δολοφονήθηκε άνανδρα στη Θεσσαλονίκη. Η φωτογραφία είναι από το Βιβλίο του Γιώργου.
Γιάννης Κορκάς, πρώην γεν. γραμματέας του ΟΛΥΜΙΑΚΟΥ Κοζάνης.
