Προ σαράντα ημερών έφυγε για το αιώνιο ταξίδι ο φίλος Γιώργος Βουχάρας, της μεγάλης οικογένειας Βουχάρα Κοζάνης. Ο Γιώργος γεννήθηκε στην Κοζάνη και είχε γονείς τον Μήκα και την Μαλαματή, οι οποίοι απέκτησαν εννέα παιδιά. Ο πατέρας είχε κουρείο επί της οδού Παύλου Μελά, εκεί όπου είναι σήμερα η λέσχη Αξιωματικών. Υπήρχαν πολλά μικρά μαγαζιά τότε, τα θυμάμαι. Ο πατέρας του δυστυχώς έφυγε νωρίς, το 1949, όταν ο Γιώργος ήταν 19 ετών και διάβαζε να δώσει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Από τη χρονιά αυτή άρχισε ο αγώνας του. Ήταν προτελευταίος από τα παιδιά και είχε τη συμπαράσταση των αδελφών του. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Ιατρική του ΑΠΘ. Ο Γιώργος ακολούθησε την πνευματική παράδοση της Κοζάνης να σπουδάζουν τα παιδιά. Μάλιστα, στην έρευνα που έκανα για τους νέους που γεννήθηκαν από το 1920 μέχρι το 1932 (σε μια δύσκολη χρονική περίοδο), για να βρω πόσα παιδιά σπούδασαν υπό αυτές τις δύσκολες συνθήκες, εντόπισα 140 Κοζανίτες που έγιναν επιστήμονες. Μέσα σε αυτούς είναι και ο Γιώργος, γεννημένος το 1930. Η εργασία αυτή θα δημοσιευθεί το μήνα Δεκέμβριο, στο ετήσιο τεύχος του περιοδικού Ελιμειακά του συλλόγου Κοζανιτών Θεσσαλονίκης ο Άγιος Νικόλαος.
Ο Γιώργος, επιμελής και αφοσιωμένος στις σπουδές του, εργαζόταν παράλληλα για να αντιμετωπίσει τα έξοδα των σπουδών του. Ο καθηγητής του τον επέλεξε να παραμείνει στο Πανεπιστήμιο και να γίνει ακαδημαϊκός καθηγητής. Η σκέψη του Γιώργου όμως ήταν να πάρει το πτυχίο του και να εργαστεί. Ακολούθησε το Τμήμα της Κτηνιατρικής, καθώς είχε λιγότερα χρόνια σπουδών. Επανήλθε στην Κοζάνη και διορίστηκε στο Αγροτικό Κτηνιατρείο Κοζάνης, όπως λεγόταν τότε. Βρισκόταν απέναντι από το σημερινό Αστυνομικό μέγαρο στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο αείμνηστος Γιώργος δημιούργησε μια πολύ καλή οικογένεια με τη γυναίκα του Αγγελική Πλατοπούλου, απόφοιτη του Γαλλικού Κολλεγίου Δελασάλ Θεσσαλονίκης. Απέκτησαν δύο αγόρια, που έγιναν επιστήμονες: ο Δημήτρης, πτυχιούχος Νομικής, και μεταπτυχιακό στο Μόναχο, και ο Χρήστος, ιατρός-καρδιοχειρουργός, δόκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο ίδιος έκανε πολλές έρευνες και δημοσιεύσεις στα ιατρικά επιστημονικά περιοδικά εντός και εκτός Ελλάδας και με συμπλήρωση της ειδικότητας καρδιοχειρουργού στη Δρέσδη. ενώ ασχολείται και με τη νόσο Αλτσχάιμερ, ιδρύοντας την εταιρεία «Άγιος Νικόλαος», με γραμματέα τον μακαριστό πατέρα του Γιώργο. Αεικίνητος ο φίλος Γιώργος αλλά και ο Χρήστος, κατά τη λαϊκή παροιμία, «το μήλο πέφτει κάτω από τη μηλιά». Τα τέκνα του Γιώργου έχουν από δυό δικά τους τέκνα, τέσσερα εγγόνια λοιπόν, που έγιναν επιστήμονες. Μια πνευματική οικογένεια, για την οποία ήταν ευτυχισμένος και χαρούμενος ο Γιώργος.
Με τον Γιώργο συζητούσαμε πολλές φορές για τα προβλήματα της Κοζάνης και για την τοπική ιστορία, που δεν προωθείται στη νέα γενιά. Τον απασχολούσε πολύ μου έλεγε ο γιος του Χρήστος, ο ιατρός, που φρόντιζε τον πατέρα του στο σπίτι του τον τελευταίο καιρό, προστατεύοντάς του ιατρικά. Ο Γιώργος που είχε διαύγεια πνεύματος και όταν ήρθε η ώρα να φύγει για τας αιωνίους μονάς, όλη η οικογένεια ήταν γύρω του και ο Χρήστος τον κρατούσε από το χέρι. Ώρες ανθρώπινης θλίψης, αλλά και οικογενειακής ευτυχίας, με την έννοια ότι αποχωρεί ο πατέρας έχοντας κοντά του παιδιά και εγγόνια, γεγονός που συγκινεί κάθε ανθρώπινη ψυχή.
Ο μακαριστός Γιώργος ήταν ένα απλός άνθρωπος, με ευγενική συμπεριφορά, ευχάριστος στις συνομιλίες και καλοσυνάτος. Ως κτηνίατρος ήταν πάντα στη διάθεση των κτηνοτρόφων, έχοντας επαφή μαζί τους συμβουλεύοντάς τους. Τους συμπαραστάθηκε σε κάθε δύσκολη ώρα. Διετέλεσε και Διευθυντής της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας Νομού Κοζάνης. Ακούραστος και πρόσχαρος, έτοιμος να βοηθήσει και να συμπαρασταθεί σε κάθε περίπτωση το συνάνθρωπό του, έχοντας βαθιές και ηθικές αρχές, προερχόμενες από την παραδοσιακή πατριαρχική οικογένεια του. Αυτές ήταν οι παλιές οικογένειες της Κοζάνης. Άλλωστε, διετέλεσε και επίτροπος, μέλος του συμβουλίου του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου, πολιούχου και προστάτη της Κοζάνης.
Δεν έμεινε έξω από τα δρώμενα της Κοζάνης. Διετέλεσε Πρόεδρος του Δ. Συμβουλίου του Μαμάτσειου Νοσοκομείου Κοζάνης, δίνοντας μία νέα μορφή λειτουργίας στο Νοσοκομείο. Διετέλεσε και ταμίας του Κέντρου Προστασίας Καταναλωτή, παρακολουθώντας και δίνοντας οδηγίες, για να προστατεύσει τους καταναλωτές. Ο αείμνηστος φίλος διετέλεσε και πρόεδρος των πολιτικών συνταξιούχων της Κοζάνης για πολλά χρόνια. Τον ανακήρυξαν και επίτιμο πρόεδρο. Στη διάρκεια της προεδρίας του έκανε πολλές εκδηλώσεις. Μέσω δε του συνδέσμου των πολιτικών συνταξιούχων Κοζάνης ιδρύθηκε η εταιρεία νόσου Αλτσχάιμερ, ώστε η Κοζάνη να έχει θέση στην Πανελλήνια Ομοσπονδία νόσου Αλτσχάιμερ και στο Εθνικό παρατηρητήριο για την άνοια. Χάρη στις προσπάθειές τους λειτούργησε το ιατρείο άνοιας στο Μαμάτσειο Νοσοκομείο και η Κοζάνη επελέγη για τη λειτουργία Κέντρου ημέρας. Έγιναν διαλέξεις ειδικών επιστημόνων, διοργανώθηκαν σεμινάρια περιθαλπόντων. Και όλα αυτά δημιουργήθηκαν αθόρυβα και με τη συνδρομή του γιου του Χρήστου, που είναι ενεργό μέλος της Εταιρείας Αλτσχάιμερ.
Ο αείμνηστος Γιώργος με βαθιά αντίληψη της οικογενειακής ζωής και της προσφοράς στην κοινωνία, εβάδισε την οδό του Δικαίου και του καλού–καγαθού πολίτη. Θα τον θυμόμαστε πάντοτε. Η γη της Καλαμαριάς στη Θεσσαλονίκη, που δέχτηκε το σκήνωμα του, να είναι απαλή και δροσερή και τα κύματα του Αλιάκμονα ποταμού, που εκβάλλει στον Θερμαϊκό, να μεταφέρουν την Κοζανίτικη λαλιά. Ο Κύριος να αναπαύσει την ψυχή του και η Ευδοκία του Κυρίου να απαλαίνει τον πόνο της οικογένειας του. Η μνήμη του Αιώνια.
Γιάννης Κορκάς 20-12-2020