Τον προηγούμενο χρόνο έφυγε από κοντά μας για την αιώνια ζωή ο Παυλάκος όπως των αποκαλούσαν οι φίλαθλοι. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να τον συνοδεύσουμε στην τελευταία του κατοικία λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Όπως και πολλοί άλλοι ποδοσφαιριστές και φίλαθλοι που θα ήθελαν να τον συνοδεύσουν και να αποδοθεί η προσήκουσα τιμή στον αείμνηστο Παυλάκο ,ταλέντο μεγάλο , με ποδοσφαιρικά προσόντα και αγωνιστή στην ανύψωση του ποδοσφαίρου της Κοζάνης. Στην εκδημία θα εκφωνούνταν και επικήδειοι και θα μετέφεραν το φέρετρό του πρώην ποδοσφαιριστές τιμής ένεκεν, όπως γίνεται στις περιπτώσεις αυτές . Πέρα από αυτά όμως, θα μιλήσουμε για την ποδοσφαιρική του διαδρομή στον Ολυμπιακό. Καταθέσαμε όμως ένα μετάλλιο του Ολυμπιακού από την εκδήλωση του 1999 που γιορτάστηκαν τα 70 χρόνια του Ολυμπιακού και ο Παυλάκος ήταν εκπρόσωπος των ποδοσφαιριστών στην διοργάνωση, που έγινε στο Κοβεντάρειο και τιμήθηκαν όλοι οι παλιοί ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού από της ιδρύσεως του 1928. Το μετάλλιο έδωσα στον ανιψιό του Παναγιώτη Τσακιρίδη, πρώην ποδοσφαιριστή της Κοζάνης ,ο οποίος τα τελευταία χρόνια τον φρόντιζε, να το καταθέσει στο μνήμα του. Ετάφη στην Κίσσα –Κοιλάδας, όπου είναι και οι τάφοι των γονέων του.
Ο αείμνηστος Παύλος γεννήθηκε στο χωριό Μεσόλογγος του Βοϊου το 1942, γονείς του ήταν ο Παναγιώτης και η Σουσάνα και είχε 4 αδέρφια που είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία, ο Παύλος ήταν ο μικρότερος της οικογένειας. Η οικογένειά του εγκαταστάθηκαν στην Κοζάνη , όπου πήγε σχολείο και αποφοίτησε από το Γυμνάσιο. Εργάστηκε στη Δ.Ε.Η.
Από μικρός κατέβαινε στο γήπεδο και μάζευε τις μπάλες, των ποδοσφαιριστών όταν έκαναν προπόνηση με τις οποίες έπαιζε μετά ο ίδιος και τον χειροκροτούσαν οι ποδοσφαιριστές βλέποντας να κάνει ωραίο κοντρολάρισμα της μπάλας , δείχνοντας το ταλέντο του. Τον πρόσεξε ο προπονητής και πολλές φορές έπαιζε μαζί του, και συμμετείχε και στις προπονήσεις της ομάδας. Είχε αριθμό δελτίου ποδοσφαιριστή 158 σε ηλικία 16 ετών Πήρε μέρος σε επίσημο αγώνα στο πρωτάθλημα Βορειοδυτικής Μακεδονίας περιόδου 1958-59, όπου αναδείχθηκε ο Ολυμπιακός πρωταθλητής. Πήρε το πρώτο βάπτισμα σε αγώνα πρωταθλήματος. Από το 1960 που καθιερώθηκε το Πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου Β. Εθνικής, ήταν πλέον μόνιμος παίκτης της ομάδας στη θέση έξω αριστερά. Ήταν ταχύτατος, πολύ καλός τριπλέρ, και διαμβολεύς αδειάζοντας την αντίπαλη άμυνα, πασαδώρος ακριβής και πολύτιμο στέλεχος της πεντάδας , δύσκολα ανακόπτονταν από την Άμυνα. Αγωνίζονταν με πάθος , δεν εγκατέλειπε τον αγώνα και πίστευε πάντοτε στη Νίκη. Είχε πολύ καλή συνεργασία με τους συμπαίκτες του και στον αγώνα τους εμψύχωνε. Ήταν αεικίνητος δραστήριος και πολυμαθής ενδιαφέρονταν για όλα και έπαιρνε θέση .
Αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα της Β. Εθνικής 1960-63 και στους αγώνες Κυπέλλου Ελλάδας της περιόδου εκείνης, μαχόμενος δυνατά και διακρίνονταν στους αγώνες και εντός και εκτός, τον χειροκροτούσαν οι φίλαθλοι , «μικρός στο δέμας αλλά μεγάλος στον αγώνα». Έλεγαν. Να μεταφέρω τρία χαρακτηριστικά γεγονότα . Στο πρωτάθλημα της Β. Εθνικής περιόδου 1960-61. Ο Ολυμπιακός είχε πετύχει σερί 7 νίκες χωρίς να δεχθεί τέρμα. Ομάδα φαινόμενο, προκαλεί τον Πανελλήνιο Θαυμασμό . Οι αθλητικές εφημερίδες βάζουν τη φωτογραφία του Ολυμπιακού στην πρώτη σελίδα με θαυμαστικά επίθετα. Ήταν ένα επίτευγμα όχι μόνο δεν είχε παρουσιαστεί μέχρι τότε στα Εθνικά πρωταθλήματα , αλλά μέχρι σήμερα που γράφουμε δεν βρέθηκε ομάδα να το επαναλάβει ή να το ξεπεράσει στα διεξαγόμενα πρωταθλήματα. Ήταν εκπληκτικό , Η Κοζάνη ζούσε σ΄ένα παλμό έξαρσης και ενθουσιασμού. Η σύνθεση της Αήττητος ομάδας απαρτίζονταν από τους ποδοσφαιριστές: Γ. Ιωαννίδη , Μ. Γερονίδη, Τ. Ξανθόπουλο, Αδ. Παπαδόπουλο, Τάσο Εμμανουηλίδη, Χαρ. Κουτσιμάνη, Τηλ. Σπανίδη, Μπάμπη Γαβριηλίδη, Γ. Εσπερίδη, Γιάννη Κωφίδη και Παύλο Τσακιρίδη. Είναι αείμνηστοι οι Γεροντίδης, Σπανίδης Τηλ., Εσπερίδης, Κωφίδης, Κουτσιμάνης και προ μηνών ο Παυλάκος. Οι Ξανθόπουλος, Παπαδόπουλος βρίσκονται στην Αυστραλία. Δυστυχώς ο Ολυμπιακός ατύχησε και δεν ανήλθε στην Α΄. Εθνική .
Μερικά από τα χαρακτηριστικά γεγονότα που αναφέρονται στον αείμνηστο Παυλάκο. Όταν συναντήθηκα με τον ποδοσφαιριστή Μίμη Παπαϊωάννου , μετέπειτα της ΑΕΚ, έξω από τη Βέροια, σε οπωρώνα το 1961, για να έρθει στον Ολυμπιακό, από τη ομάδα του χωριού του Νέα Νικομήδεια Βεροίας , ήταν τότε 19 ετών, συνομήλικος με τον Παυλάκο . Μου είπε, «Να έχεις συμπαίκτη τον Τσακιρίδη και τους άλλους τέσσαρις της πεντάδας , Σπανίδη, Εσπερίδη, Κωφίδη και Γαβριηλίδη , καμία ομάδα δεν θα μας αντιστέκεται». Τελικά δεν ήρθε και το 1962 μεταγράφτηκε στην ΑΕΚ.
Δεύτερο χαρακτηριστικό. Το καλοκαίρι του 1961, προσκαλείτε ο Ολυμπιακός από ποδοσφαιρικές ομάδες των Ιωαννίνων και της Κέρκυρας, αφού ήδη είχε γίνει πανελλήνια γνωστός. έδωσε τρεις νικηφόρους αγώνες. Στην Κέρκυρα οι φίλαθλοι χειροκροτούσαν τους ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού και στο τέλος του αγώνα πήραν στα χέρια τους τον Παυλάκο και τον γύριζαν στο γήπεδο . Τόσο θαυμασμό είχαν για τον ταλαντούχο Παυλάκο.
Τρίτο Χαρακτηριστικό: Ο Ολυμπιακός κατέχει την 8 θέση στους αγώνες κυπέλου και αγωνίζεται την 13-6-1962 στην Αθήνα με τον Πανιώνιο και χάνει 2-1 , από τη διαιτησία. Όρθιοι οι φίλαθλοι του Πανιωνίου υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό, αναγνωρίζοντας την αδικία που υφίσταται , φωνάζοντας Τσακιρίδη , γκόλ, και χειροκροτούσαν την ποδοσφαιρική εμφάνιση του Ολυμπιακού. Όλες οι αθλητικές εφημερίδες γράφανε για την αδικία που υπέστη ο Ολυμπιακός. Και έχασε την ευκαιρία να παίξει στον αγώνα των ημιτελικών με τον Παναθηναϊκό. Αν το δίκαιο του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα τηρούνταν από τους διοικούντες με σεβασμό και ήσαν ακριβοδίκαιοι, στις αποφάσεις τους θα μπορούσε ο Ολυμπιακός να ήταν και Κυπελλούχος Ελλάδας. Όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες , έχουν γραφεί ότι ομάδες κατώτερης κατηγορίας να κερδίζουν το Κύπελλο της χώρας τους.
Άλλωστε ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει στους προκριματικούς αγώνες του Κυπέλλου και τον ΠΑΟΚ μέσα στη Θεσσαλονίκη 2-1.
το 1963 με προπονητή τον Κώστα Καραπατή και με νέο αίμα ποδοσφαιριστών στη σύνθεση της ομάδας. , Αποστολίδης, Ρατσίσκας, , Χωλόπουλος, Σανόπουλος, , Φάκας Π. Σπανίδης. Συνεχίζει ο Ολυμπιακός να συμμετέχει στο πρωτάθλημα της Β΄. Εθνικής.
Ο Παυλάκος συνεργάστηκε στενά με τον προπονητή Καραπατή, ήταν θαυμαστής του στην τεχνική-τακτική του ποδοσφαίρου που εφήρμοζε ο Καραπατής , και μετά την αποχώρηση του Καραπατή είχε συχνά επαφές και πάντοτε συνομιλούσαν για την τεχνική του ποδοσφαίρου. Όταν ο Παυλάκος σταμάτησε να παίζει ποδόσφαιρο, αφού είχε παίξει και στην ομάδα ΚΟΖΑΝΗ μετά τη συγχώνευση των ομάδων Ολυμπιακού-Μακεδονικού μέχρι το 1872. Ασχολήθηκε με την προπονητική είχε αναλάβει ομάδες του τοπικού πρωταθλήματος. Στις οποίες δίδασκε την προπονητική Θεωρία του Καραπατή.
Το 1967 πήγε στην Αμερική και έπαιξε ποδόσφαιρο στην Ολυμπίκ Σικάγου για ένα χρόνο. Επέστρεψε το 1969.
Ο Παυλάκος ήταν αεικίνητος και ζωντανός άνθρωπος, δεν σταματούσε να ασχολείται με πολλά πράγματα , πρόθυμος να βοηθάει τους συνανθρώπους του έχοντας πολλούς φίλους. Είχε πάει και στην Αυστραλία για να δει τα αδέρφια του, παρέμεινε έξι μήνες. Στην Αυστραλία συναντήθηκε και με τους πρώην συμπαίκτες του Ξανθόπουλο και Παπαδόπουλο. Κοσμογυρισμένος. Το 1999 με πρωτοβουλία μου και συνεργαζόμενος με τους πρώην ποδοσφαιριστές, δημιουργήσαμε μία συντονιστική επιτροπή ,προτείνοντας εκπρόσωπο τους τον Παυλάκο . Διοργανώσαμε μία εκδήλωση να τιμήσουμε τα 70 χρόνια του Ολυμπιακού από την ίδρυση του 1928. Καθώς και τους παλιούς ποδοσφαιριστές και τους απογόνους τους. Ήταν στο προεδρείο της μεγάλης και ιστορικής αυτής γιορτής, μαζί με τον Ιωαννίδη. Αναφερθήκαμε στην ίδρυση και πορεία του Ολυμπιακού, με έκθεση φωτογραφιών και απονομή των μεταλλίων. Η αίθουσα του Κοβενταρείου ήταν γεμάτη. Στο τέλος το παλιό στέλεχος της Διοίκησης του Ολυμπιακού, Άνθος Πεσλής, ηλικίας 84 ετών απήγγειλε τον Ύμνο του Ολυμπιακού. Ήταν φανατικός Ολυμπιακός ,Ευπατρίδης της Κοζάνης και απεβίωσε το 2011, σε ηλικία 96 ετών. Τιμούμε τη μνήμη του ήταν πού καλός φίλος και αφηγητής παλιών συμβάντων στην Κοζάνη. Είχε Δυνατή μνήμη.
Ο Παύλος μετά από κοπιώδη διαδρομή στη ζωή του, εγκαταστάθηκε στο χωριό του Μεσόλογγος-Βοϊου , αναπαλαίωσε το σπίτι του ,έκανε κήπο που φύτευε Δένδρα, λουλούδια και ζαρζαβατικά, έχοντας μαζί του και πολλά βιβλία , ιδιαίτερα αυτά που αναφέροντα στον Τσέ Γκεβάρα ήταν θαυμαστής του, φορώντας και καπέλο-τραγιάσκα με το σήμα του Τσε Γκεβάρα. Είχε και επίδοση στα σταυρόλεξα. Έμεινε πάνω από δέκα χρόνια , μας τηλεφωνούσε κατά καιρούς, και μία φορά τον επισκεφτήκαμε στο χωριό μετά το Μακεδονικό μνημόσυνο στη Δαμασκηνιά που γίνεται κάθε Ιούνιο. Και είναι κοντά το χωριό του. Του κάναμε έκπληξη και ήταν καταχαρούμενος. Κάθε Πάσχα ερχόταν στην Κοζάνη, ο Γιώργος Ιωαννίδης συμπαίκτης του , από την Αθήνα, πηγαίνοντας στη Ποντοκώμη στο χωριό του και τη μεγάλη Πέμπτη προσκαλούσε ο Γιώργος Ιωαννίδης πρώην συμπαίκτες του καθώς και εμένα και ανταμώναμε το μεσημέρι σε ταβέρνα και γίνονταν πολλές συζητήσεις από τους αγώνες του Ολυμπιακού. Ο Παυλάκος έλεγε τα περισσότερα , θυμότανε με λεπτομέρειες και ως εκ τούτο τον ακούγαμε όλοι. Ήταν μια ευχάριστη συνάντηση πρώην συμπαικτών και με μέλος της Διοίκησης, ο γράφων, που δεχότανε πολλές ερωτήσεις από τον Παυλάκο, απαντούσα να μην αναμοχλεύουμε το παρελθόν έχουν περάσει 55 χρόνια, πάνω από μισό αιώνα .
Ο Παυλάκος μετά την ηρεμία του στο χωριό , επιλέγοντας ο ίδιος να ζει στη φύση με πνευματική απασχόληση στα βιβλία . ήρθε αναπάντεχα το κακό μαντάτο στερούμενος της φωνής του και της ομιλίας του. Κατά τους γιατρούς έχει πληγή η φωνητική χορδή. Και αρχίζει το δράμα για τον Παυλάκο, να μη μπορεί να μιλήσει να φωνάξει, να συνομιλήσει με τους συνανθρώπους, με φίλους του . Σκεφτείτε ο ζωντανός και ο δραστήριος αυτός άνθρωπος και γνωστός σε όλους να είναι μουγγός. Τραγωδία φοβερή .Έζησε τα τελευταία χρόνια πολύ δύσκολα, με συναντούσε έξω καθόμασταν και προσπαθούσα να του δώσω κουράγιο και ελπίδα ότι όλα θα διορθωθούν και χωρίζαμε με θλιμμένη την ψυχή μου. Ο άνθρωπος είχε χάσει τον εαυτόν του, το χρόνο και την παρουσία της ζωής του στην κοινωνία. Ο ανιψιός του Παναγιώτης γιός αδερφού του τον φρόντιζε και υπέφερε κι αυτός. Προς αποφυγή των συναντήσεων με τους γνωστούς και άλλους που αισθάνονταν ο Παυλάκος άσχημα και άβολα, Τον έβαλε σε θεραπευτική κλινική, όπου θα είχε μόνιμη φροντίδα και περιποίηση και με την ελπίδα ότι θα πάνε όλα καλά. Είχα πάει στο Θεραπευτήριο με δέχτηκα με χαρά, μιλούσα συνεχώς για να του δώσω κουράγιο και ελπίδα να αναμένει καλύτερες ημέρες. Η συνάντηση ήταν δραματική συνεχώς έκλαιγε και με ευχαριστούσε με νόημα που είχε πάει , άλλωστε με σεβότανε και πάντοτε με ρωτούσε και άκουγε τις συμβουλές μου. Ώρες ανθρώπινης δυστυχίας και κατάντιας του ανθρώπου από το πλήγμα που δέχτηκε και ήταν αθεράπευτο. Είχε πάει δύο-τρεις φορές στο θεραπευτήριο και τον είδε, πρώην ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού ,ο Άλκης Μυρωνίδης, από την Ποντοκώμη δεν ήταν συμπαίκτης του, ήταν μεγαλύτερης σειράς. Όπως μούλεγε ο Άλκης κλαίγανε και οι δύο, ανθρώπινες στιγμές που ραγίζουν οι καρδιές των ανθρώπων που έχουν αισθήματα και που καίει μέσα τους η φλόγα για ζωή και αγάπη . Η σκληρή και αδυσώπητος μοίρα της ανθρώπινης ζωής επιφέρει απρόσμενα πίκρες και αρρώστιες, ώστε ο άνθρωπος να βασανίζεται στη δύση του βίου του. μη μπορώντας ίσως να αναπολεί τα περασμένα και πλέον ξεχασμένα.
Συναντιόμασταν πολλές φορές με τον αείμνηστο Λάκη έξω, και συζητούσαμε, αναφερόμασταν και στον Ολυμπιακό που είχε ημέρες ΔΟΞΑΣ . Εκτιμούσα την ευγένειά του και την συμπεριφορά του . Απλός ,φιλήσυχος και ευπροσήγορος Η ταφή του έγινε στο Μαυροδένδρι, στο χωριό του . Η γη να είναι απαλή και δροσερή και να τον συντροφεύουν οι συμπαίκτες και συγχωριανοί του Χαριτωνίδης , Τηλ. Σπανίδης που και αυτοί αναπαύονται στη γη τους στο Μαυροδένδρι.
Ο Κύριος να αναπαύσει την ψυχή του. Θα τον θυμόμαστε . Η μνήμη του αιώνια.
1. Η ομάδα του Ολυμπιακού το 1959 που συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Βορειοδυτικής Μακεδονίας Είχε ανακηρυχθεί πρωταθλήτρια και συμμετείχε και ο Παυλάκος στους αγώνες κάνοντας έναρξη της ποδοσφαιρικής του καριέρας . Γράφω για το έτος 1959, ήρθε στη μνήμη μου η παγωνιά που επικρατούσε τον Φεβρουάριο το 1959., όπως και φέτος. Ο Ολυμπιακός έδωνε τότε αγώνα γα το πρωτάθλημα με τον Άρη ΠτολεμαΊδας , στην πτολεμαίδα, τα πάντα ήταν παγωμένα και το κρύο ήταν μείον — 13 βαθμούς. Μία κατάσταση απάνθρωπη να αγωνίζονται τα παιδιά με αυτές τις καιρικές συνθήκες. Αποδυτήρια δεν υπήρχαν τότε και στο ημίχρονο οι παίκτες έτρεχαν να ζεσταθούν για να μην παγώσουν στους ανθρώπους της Διοίκησης και στους φιλάθλους, όσοι αψήφησαν το κρύο και είχαν έρθει στον αγώνα, άνοιγαν το παλτό τους και κάλυπταν τους ποδοσφαιριστές, εγώ είχα καλύψει με το παλτό μου τον Παυλάκο.
Στο μπαλκόνι του σπιτιού του Παυλάκου στο χωριό Μεσόλογγος όπου είχε αποσυρθεί και διέμεινε πάνω από 10 χρόνια. Κατά μία επίσκεψή μας, το 2008. Μας είχε προσκαλέσει πολλές φορές, δίπλα ο Κώστας Κυρατσούς. που έχει δύο αδέρφια ποδοσφαιριστές, τους Ηλία και Γιάννη, ανήκοντας στον Μακεδονικό Κοζάνης. και ένας φίλος του.
Γιάννης Κορκάς 12-2-2021
