Εκδήλωση εθνικής μνήμης, για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου στα Γρεβενά. Ομιλία Συμεών Ζαγκανίκα

Σήμερα, έχουμε την καθιερωμένη από το Ελληνικό Κοινοβούλιο, εκδήλωση εθνικής μνήμης,  για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Γενοκτονία!… Ως Γενοκτονία ερμηνεύεται το σατανικό σχέδιο της εξάλειψης ολάκερης της φυλής, ολόκληρου του γένους των Ρωμιών, από τον Πόντο, από την ιστορική πατρίδα του… Μην αναζητήσετε, λοιπόν, στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1922 και μετά, τους Έλληνες στον Πόντο, στην πατρίδα του Διογένη του Κυνικού, στην πατρίδα του Στράβωνα του Πρώτου Γεωγράφου, στην πατρίδα των Κομνηνών, στην πατρίδα του Βησσαρίωνα. Μην αναζητήσετε Έλληνες στην πατρίδα των ακριτών και των θρύλων. Στην πατρίδα των Μουρούζιδων και των Υψηλάντηδων…  Μην αναζητήσετε χριστιανούς στα χώματα των αγίων του Πόντου και της Καππαδοκίας, στην Παναγία Σουμελά και στην καταγωγική πατρίδα του Αγίου Βασιλείου, του Μέγα. Μην αναζητήσετε ούτε έναν σταυρό κοιμητηρίου, ούτε έναν τάφο χριστιανού, εξαϋλώθηκαν και δεν υπάρχουν πουθενά στον Πόντο και στην Ανατολία. Εξαϋλώθηκαν  και χάθηκαν από την μνήμη του Τόπου, που ήταν συνυφασμένος με την τρισχιλιόχρονη παρουσία των Ελλήνων. Εξαϋλώθηκαν  και χάθηκαν, ως να μην υπήρξαν ποτέ!

Για πολλά χρόνια, μετά το 1922, οι αντάρες του Πόντου δεν δρόσιζαν τις πλαγιές και τα παρχάρια, αλλά κρατούσαν τον Πόντο βουβό αφού η μόνη γλώσσα που ακουγόταν, για αιώνες ήταν το αρχαιοελληνικό ιδίωμα και ήταν δύσκολη η εκφορά των τουρκικών από τους εναπομείναντες Ρωμιούς. Οι ομιλούντες την Ελληνική είχαν την ποινή του θανάτου από τους Κεμαλιστές, από τους γκρίζους αιμοδιψείς Τούρκους , που ήθελαν να καταστήσουν την Ανατολία με μια γλώσσα την Τουρκική και ένα θρήσκευμα , πιστοί άπαντες στο Ισλάμ. Μπορεί να αμφισβητήσει κανείς αυτή την τεκμηριωμένη κατάθεση? Αποτέλεσμα ήταν, κάτω από το φόβο, οι εξισλαμησθέντες ελληνόγλωσσοι να τουρκοποιηθούν και οι εναπομείναντες ελάχιστοι χριστιανοί να εξισλαμισθούν. Αυταπόδεικτα, η πολιτική στρατηγική, το σχέδιο, των επίσημων Νεότουρκων και των Κεμαλιστών να γίνει πράξη, χωρίς καμία συνέπεια, για το έγκλημα της γενοκτονίας  και της ληστείας των περιουσιών των Ελλήνων , των Αρμενίων και των Ασσυρίων χριστιανών. Μια ληστεία που διαμόρφωσε τη σύγχρονη οικονομική και πολιτική εξουσία στην Τουρκία!…

Δεν θα μείνω στους αριθμούς γιατί οι αριθμοί είναι απατηλοί, σε μια εποχή που δεν μπορούσε να γίνει καμιά πιστή απογραφή. Τα θύματα της Γενοκτονίας δεν είναι 353.000, είναι πολύ περισσότερα. Και δεν είναι συνέπεια της εμπόλεμης κατάστασης όπως επικαλούνται οι αρνητές, γιατί η συστηματική γενοκτονία αρχίζει για τους Αρμένιους το 1911 και για τους Ρωμιούς του Πόντου το 1914, ενώ η αποβίβαση του Ελληνικού στρατού στη Σμύρνη γίνεται το 1919. Δεν δικαιολογούνται τα σκόπιμα λάθη!… Δεν αντέχουμε την παραχάραξη!…

Συνέλληνες, πατριώτες, ας σιγήσουμε για να ακούσουμε τα παφλάζοντα νερά της Μαύρης Θάλασσας, όπου ένα πρωινό του 1918 εξέβρασε στο λιμάνι της Κερασούντος εκατοντάδες παιδιά με σπασμένα τα κεφάλια!

Ας σιγήσουμε για να ακούσουμε τα βογγητά μέσα από τα πηγάδια των χωριών της Έρπαας, όπου είχαν στοιβάξει τα γυναικόπαιδα σ έναν αργό θάνατο από πνιγμό και από ασφυξία!…

Ας σιγήσουμε για να ακούσουμε το κρύο μέταλλο της σκαπάνης που χτυπάει πάνω στο σκληρό μάρμαρο για τη διάνοιξη δρόμων στα βάθη της Ανατολίας. Κάθε χτύπημα ακουγόταν σαν αχός νεκρικής καμπάνας!.. Εκεί εξολοθρεύσανε την επιστρατευμένη νεολαία των Ρωμιών του Πόντου, στα Αμελέ Ταμπουρού (Τάγματα Εργασίας). Η πείνα, η δίψα, οι αρρώστιες και οι τουφεκισμοί όσων ήθελαν να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια τους, σχεδόν, οδήγησαν όλους τους στρατευμένους στο θάνατο. Οι ελάχιστοι αποδράσαντες στελέχωσαν το αήττητο αντάρτικο του Πόντου.

Ας σιγήσουμε για να ακούσουμε το σύριγμα του ανέμου που έρχεται ανάμεσα από τις κρεμάλες της Αμάσειας, της Κερασούντος και της Αμισού, όπου αιωρούνται ακόμα στις μνήμες των επιζησάντων τα σώματα των εύπορων Ρωμιών, των ηγητόρων της εκκλησίας και των ανθρώπων του πνεύματος, με αποφάσεις καταδικαστικές των Τουρκικών Δικαστηρίων Ανεξαρτησίας. Το ρεπορτάζ το στέλνει από το ικρίωμα του, ο Νικόλαος Καπετανίδης, δημοσιογράφος και ιδρυτής της εφημερίδας «Εποχή». Απαγχονίστηκε στις κρεμάλες της Αμάσειας στις 21 Σεπτεμβρίου 1921.

Ας κλείσουμε τα μάτια μας για μην δούμε όσα είδε η Αμερικανική αποστολή και τα αυτιά μας για να μην ακούσουμε όσα μας καταμαρτυρεί ο Αυστριακός πρόξενος για τους χιλιάδες εκτοπισμένους Έλληνες στα βουνά και στις χαράδρες, όπου έχουν γεμίσει από άταφα πτώματα των εκτοπισμένων, βορά στα σαρκοβόρα της Ανατολίας. Τους επιβάλουν να κοιμούνται μέσα στα χιόνια και να σηκώνονται το πρωί, οι μισοί. Όλοι τους επιζητούσαν να πεθάνουν για να λυτρωθούν.  Να λυτρωθούν από τους βιασμούς και να περισώσουν με το θάνατό τους την ελάχιστη αξιοπρέπεια τους.

«Κανείς να μην διαβέν… όσα εμείς εδέβαμεν» (Κανείς να μην περάσει όσα εμείς περάσαμε) ήταν η κατακλείδα της γιαγιάς μου , χωρίς άλλα λόγια.

Για τους αρνητές παραθέτουμε τις γραπτές μαρτυρίες όλων των προξενικών αρχών, όλων των  κρατών, που βρισκόταν τότε στην Ανατολία…

Η σύγχρονη πολιτική και οικονομική εξουσία στην Τουρκία αποθρασυνόμενη από την ατιμωρησία πολιτεύεται χωρίς ενοχές και χωρίς φρένο στις διεκδικήσεις του ληστρικού της κεφαλαίου. Η αδράνεια και η καλοπροαίρετη διάθεση από την πλευρά της Ελλάδας εκλαμβάνεται ως αδυναμία, πράγμα που πυροδοτεί ακόμη περισσότερες διεκδικήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Ενώ μια πολιτική εγρήγορση με την αναγνώριση της Γενοκτονίας σε παγκόσμιο επίπεδο θα δημιουργούσε μια πιο επιφυλακτική στάση έναντι της Τουρκίας από τον διεθνή παράγοντα.

Δεν χτίζεται φιλία μ αυτούς που θέλουν τις ενοχές τους να τις φορτώσουν στα θύματά τους.

Δεν χτίζεται φιλία μ αυτούς που η ατιμωρησία τους έχει αποθρασύνει και συνεχίζουν την άκαμπτη γενοκτονική τους   τακτική στους Κούρδους της Ανατολίας.

Δεν χτίζεται φιλία μ αυτούς που κρατούν όλους τους λαούς της Ανατολίας σε μια εκφοβιστική ομηρεία με την κρατική βία όπου διώκονται οι δημοσιογράφοι και λογοκρίνεται η δημοσιογραφία.

Δεν χτίζονται διμερείς σχέσεις μ ένα καθεστώς που δεν έχει ηθική μαρτυρία και στηρίζεται στην εθνικιστική καπηλεία .

Όλοι μαζί αγαπητοί μου συμπολίτες θα πρέπει να κρατήσουμε άσβηστο τον κεροστάτη της μνήμης. Θα πρέπει να προσθέσουμε πολλά κεριά ώστε να ξεχυθεί πολύ φως όπως θα το ήθελε ο πρωταγωνιστής της επανάκαμψης της αλήθειας, ο αείμνηστος,  Μιχάλης Χαραλαμπίδης, (Αλήθεια όπως έλεγε ο ίδιος θα πει όχι στη λήθη).

Σήμερα έχουμε, με την συμβολή του Μιχάλη, την επίσημη αναγνώριση της Γενοκτονίας από την Διεθνή Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών, από τη Σουηδία, Ολλανδία, Δανία, από 12 Πολιτείες των ΗΠΑ, από την Αρμενία, από την Αυστραλία από όλες τις πολιτείες του Καναδά και ο αγώνας συνεχίζεται…

Θέλουμε σ αυτόν τον αγώνα τη συμμετοχή όλων των Ελλήνων, γιατί η καθολική συμμετοχή και η καταδίκη των γενοκτόνων θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε η Πολιτεία να ανυψώσει ένα κεντρικό μνημείο για τους αδικοσκοτωμένους προγόνους μας, στην Αθήνα και να βάλει με κάθε επισημότητα το θέμα της αναγνώρισης στους διεθνείς οργανισμούς.

Τιμή και δόξα στους άταφους νεκρούς μας.

Σίμος Ζαγκανίκας