1. Ελληνική Εθνική Ομάδα Μπάσκετ
Μεθαύριο, 25-8-2023, θ΄ αρχίσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Μπάσκετ και θα διαρκέσει μέχρι τις 10-9-2023. Θα διεξαχθεί στις Φιλιππίνες, την Ινδονησία και την Ιαπωνία. Η Εθνική μας ομάδα με προπονητή τον ευφυή Δημήτρη Ιτούδη και παίκτες τους: Γιώργο Παπαγιάννη, Ντίνο Μήτογλου, Κώστα Παπανικολάου, Ιωάννη Παπαπέτρου, Τόμας Γουόκαπ, Θανάση Αντετοκούνμπο, Γιαννούλη Λαρεντζάκη, Μιχάλη Λούντζη, Νίκο Ρογκαβόπουλο, Δημήτρη Μωραϊτη, Λευτέρη Μποχωρίδη και Μανώλη Χατζηδάκη θα μπει στη μάχη. Είμαστε νοερά δίπλα της και προσβλέπουμε στην πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Ο.Α.) του 2024 στο Παρίσι.
Μέγιστες οι κατά καιρούς διακρίσεις της αγαπημένης μας εθνικής μπάσκετ : χρυσό μετάλλιο στα ευρωπαϊκά μπάσκετ το 1987 με προπονητή τον άξιο Κώστα Πολίτη, και το 2005 με προπονητή τον σπουδαίο Παναγιώτη Γιαννάκη, αργυρό μετάλλιο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπάσκετ το 2006, με προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη, και στο ευρωπαϊκό το 1989, με προπονητή τον ικανό Ευθύμη Κιουμουρτζόγλου, χάλκινο μετάλλιο στα ευρωπαϊκά 2009, με προπονητή τον έξυπνο Γιόνας Καζλάουσκας, και 1949, με προπονητή τον πετυχημένο Γιώργο Καρατζόπουλο. Αυτά ως προς τα μετάλλια. Επίσης είχαμε τέταρτη θέση στα παγκόσμια το 1994 και το 1998, και στα ευρωπαϊκά το 1993, το 1995, το 1997 και το 2007, και πέμπτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες (Ο.Α.) το 1996 και 2004(Αθήνα), και στα ευρωπαϊκά το 1991, το 2003, το 2015 και το 2022.
Παίκτες-αστέρες που επάνδρωσαν την εθνική επί διακρίσεων αυτής με μετάλλιο ήσαν οι : Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Παναγιώτης Φασούλας, Φάνης Χριστοδούλου, Λιβέρης Ανδρίτσος, Αργύρης Καμπούρης στο χρυσό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (χρ.ε.π.) 1987 και στο αργυρό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (α.ε.π.) 1989, Βασίλης Σπανούλης, Νίκος Ζήσης, Αντώνης Φώτσης, στο χρ.ε.π. 2005, στο αργυρό παγκόσμιο πρωτάθλημα (α.π.π.) 2006 και στο χάλκινο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (χ.ε.π.) 2009, Δημήτρης Διαμαντίδης, Θοδωρής Παπαλουκάς, Λάζαρος Παπαδόπουλος, Δήμος Ντικούδης, Κώστας Τσαρτσαρής, Μιχάλης Κακιούζης στο χρ.ε.π. 2005 και στο α.π.π. 2006, Σοφοκλής Σχορτσιανίτης στο α.π.π 2006 και στο χ.ε.π. 2009, Γιάννης Μπουρούσης στο χρ.ε.π. 2005 και στο χ.ε.π. 2009, Γιώργος Πρίντεζης και Νικ Καλάθης, ενεργό μέλος της εθνικής μας, στο χ.ε.π. 2009, Φαίδων Ματθαίου, Τάκης Ταλιαδώρος, Αλέκος Σπανουδάκης στο χ.ε.π. 1949.
Αστραφτεροί παίκτες που στελέχωσαν την εθνική μας επί μη διακρίσεων αυτής με μετάλλιο ήσαν οι : Μίμης Στεφανίδης, Γιώργος Αμερικάνος, Κώστας Μουρούζης, Γιώργος Τρόντζος, Γιώργος Κολοκυθάς, Βασίλης Γκούμας, Απόστολος Κόντος, Στηβ Γιατζόγλου, Τάκης Κορωναίος, Δημήτρης Κοκολάκης, Κώστας Πετρόπουλος, Νάσος Γαλακτερός, Γιώργος Σιγάλας, Φραγκίσκος Αλβέρτης, Νίκος Οικονόμου, Άγγελος Κορωνιός, Κώστας Παταβούκας, και βέβαια οι Γιάννης Αντετοκούνμπο και Τάρλεϊ Ντόρσεϊ που είναι ενεργοί παίκτες της εθνικής μας.
Σπουδαίοι παίκτες που σήμερα συνθέτουν την εθνική μας είναι οι : Γιάννης Αντετοκούνμπο, Κώστας Σλούκας, Τόμας Γουόκαπ, Γιώργος Παπαγιάννης, Κώστας Παπανικολάου, Θανάσης Αντετοκούνμπο, Νίκ Καλάθης, Τάρλεϊ Ντόρσεϊ, Ντίνος Μήτογλου, Ιωάννης Παπαπέτρου, Γιαννούλης Λαρεντζάκης. Ταλαντούχοι νέοι στην τωρινή εθνική μας είναι οι : Νίκος Ρογκαβόπουλος, Μιχάλης Λούντζης, Δημήτρης Μωραϊτης, Παναγιώτης Καλαϊτζάκης.
Η πρώτη χρυσή εθνική μας ομάδα, αυτή του 1987, είχε στη σύνθεσή της τους: Νίκο Γκάλη, Παναγιώτη Γιαννάκη, Παναγιώτη Φασούλα, Φάνη Χριστοδούλου, Αργύρη Καμπούρη, Λιβέρη Ανδρίτσο, Νίκο Λινάρδο, Μέμο Ιωάννου, Νίκο Σταυρόπουλο, Μιχάλη Ρωμανίδη, Νίκο Φιλίππου και Παναγιώτη Καρατζά, με προπονητή τον ικανό Κώστα Πολίτη. Η δεύτερη χρυσή εθνική μας ομάδα, αυτή του 2005, είχε ως παίκτες της τους : Βασίλη Σπανούλη, Δημήτρη Διαμαντίδη, Θοδωρή Παπαλουκά, Νίκο Ζήση, Γιάννη Μπουρούση, Αντώνη Φώτση, Δήμο Ντικούδη, Μιχάλη Κακιούζη, Λάζαρο Παπαδόπουλο, Κώστα Τσαρτσαρή, Νίκο Χατζηβρέττα, Παναγιώτη Βασιλόπουλο και ενισχύθηκε στο αργυρό παγκόσμιο 2006 (Ιαπωνία) με τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, με προπονητή τον άξιο Παναγιώτη Γιαννάκη.
Η πρώτη χρυσή α) έχει να επιδείξει σε μετάλλια το χρυσό και αργυρό στα ευρωπαϊκά του 1987 και 1989 αντίστοιχα, β) χρειάστηκε να υπερπηδήσει: i) το 1987 στην Αθήνα παγκόσμια μεγαθήρια, όπως αυτό της κραταιάς Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ), με τις πανίσχυρες Ρωσία, Λιθουανία, Ουκρανία, Λετονία, Λευκορωσία, ταυτοχρόνως στους κόλπους της, και όπως αυτό της κραταιάς «ενωμένης» Γιουγκοσλαβίας, με τις πανίσχυρες Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Μαυροβούνιο, Βοσνία-Ερζεγοβίνη ταυτοχρόνως στις τάξεις της, για να φθάσει στο χρυσό μετάλλιο, αλλά και τις δύσκολες ομάδες της Γαλλίας και Ιταλίας, και ii) το 1989 στο Ζάγκρεπ της Κροατίας, εκτός Ελλάδος, το εν ζωή ακόμη μεγαθήριο της κραταιάς Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ), με τις πανίσχυρες και πάλι Ρωσία, Λιθουανία, Ουκρανία, Λετονία, Λευκορωσία, Εσθονία ταυτοχρόνως στους τάξεις της, με το οποίο (μεγαθήριο της ΕΣΣΔ) έπαιξε έναν από τους πιο συναρπαστικούς και αμφίρροπους αγώνες της ιστορίας της και αποδίδοντας το μέγιστο των δυνατοτήτων της νίκησε με 81-80, φθάνοντας στο αργυρό μετάλλιο, και δη εκτός Ελλάδος, και το οποίο (μεγαθήριο-ΕΣΣΔ) μετά το ευρωπαϊκό του 1989 εξέλιπε, γ) κατέπληξε όλον τον κόσμο σε περίοδο ισχνών αγελάδων, με τις αναπάντεχες διακρίσεις της, μια και μέχρι τότε ήταν ανύπαρκτη στον μπασκετικό παγκόσμιο χάρτη, δ) θέρισε το 1987 χωρίς να έχει σπείρει νωρίτερα και ταυτοχρόνως έσπειρε σπόρο το 1987 για να ΄ρθει και πάλι ο θερισμός με τη δεύτερη χρυσή μας εθνική ομάδα το 2005. Αν ζούσε ο Όμηρος, θα έγραφε έπος για αυτήν την ομάδα. Το 1987 και το1989 η εθνική μας ομάδα έκανε για λογαριασμό του Ηρακλή τον 13ο άθλο του.
Η δεύτερη χρυσή μας εθνική ομάδα, αυτή του 2005 : α) έχει να επιδείξει i) το χρυσό στο ευρωπαϊκό του 2005, με την νίκη της επί της Ρωσίας (66-61), που βέβαια δεν ήταν Σοβιετική Ένωση, με την θρυλική νίκη της επί της Γαλλίας (67-66) με το διαστημικό τρίποντο του Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος δυστυχώς νωρίς εγκατέλειψε το πλοίο της εθνικής ομάδας, και την εύκολη επικράτηση στον τελικό με την Γερμανία του τρομερού Νοβίνσκι, ii ) το αργυρό παγκόσμιο μετάλλιο το 2006, με την υπερηχητική νίκη της στον ημιτελικό επί της πανίσχυρης ομάδος των ΗΠΑ (101-95) και iii ) το με την βαρύγδουπη απουσία των Διαμαντίδη, Παπαλουκά και Τσαρτσαρή χάλκινο μετάλλιο στο ευρωπαϊκό του 2009, με το – σε νεκρό χρόνο στον μικρό τελικό με τη Σλοβενία (57-66) – υπερατλαντικό λόγω της απόστασης και αριστοκρατικό λόγω του τρόπου εκτέλεσης τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη, β) πήρε το χρυσό ευρωπαϊκό το 2005 στο Βελιγράδι, εκτός Ελλάδος, το αργυρό παγκόσμιο το 2006 στην Ιαπωνία, εκτός Ελλάδος, και το 2009 το χάλκινο ευρωπαϊκό στην Πολωνία, και πάλι εκτός Ελλάδος.
Και οι δύο χρυσές ομάδες είναι αγαπημένες μας. Ποία εκ των δύο η ιδιαίτερα αγαπημένη; Σε μένα η πρώτη χρυσή. Γιατί βγήκε απ΄ το πουθενά. Την προηγούμενη χρονιά, 1986, στο παγκόσμιο κατετάγη 10η. Άρα το 1987 θέρισε, όπως προείπαμε, χωρίς σπορά, θέρισε χωρίς προηγουμένως να έχει σπείρει. Αυτό θυμίζει την άσπορη σύλληψη της Παναγίας,-(θαύμα το ένα, θαύμα και τ΄ άλλο δηλαδή), και μας έβγαλε από την αθλητική αφάνεια σε εθνικό ομαδικό άθλημα. Για την δεύτερη ήμασταν υποψιασμένοι για την πορεία της. Ποία εκ των δύο είναι η πληρέστερη; Σίγουρα η δεύτερη χρυσή γιατί είχε α) πολλούς σχεδόν ίδιας υψηλής δυναμικότητος παίκτες, όχι βέβαια της ακτινοβολίας των Γκάλη, Γιαννάκη, Χριστοδούλου, Φασούλα, και β) μεγάλο βάθος στον πάγκο της. Και τώρα η ερώτηση του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. Ποία εκ των δύο είναι η καλύτερη; Η πρώτη στο χρυσό της ευρωπαϊκό 1987 αντιμετώπισε δύο φορές καθένα εκ των δύο τότε μεγαθηρίων στο μπασκετικό στερέωμα (Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ένωση), τα οποία μετά το 1991 εξέλιπαν λόγω της διάλυσής τους. Το μεγαθήριο της «ενωμένης» Γιουγκοσλαβίας το κατανίκησε και τις δύο φορές (84-78 και 81-77) στην ίδια διοργάνωση (ευρωπαϊκό 1987). Δυο φορές στην ίδια διοργάνωση (ευρωπαϊκό 1987) κλήθηκε να αντιμετωπίσει και την αρκούδα της Σοβιετικής Ένωσης, όχι απλώς της Ρωσίας. Ο πρώτος αγών στα πλαίσια των ομίλων εχάθη (εκλάπη, κατά τον Φασούλα). Η Ελλάς έπεσε θύμα της εχθρικής διαιτησίας του Τσέχου διαιτητή Λιούμπομιρ Κοτλέμπα (66-69). Ο δεύτερος ήταν αυτός του τελικού, με τη δική μας λαμπερή επικράτηση (103-101). Στο αργυρό της ευρωπαϊκό 1989 αντιμετώπισε πάλι το ζωντανό ακόμη μεγαθήριο της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ), που στα επόμενα ευρωπαϊκά και παγκόσμια δεν υπήρχε, επικρατώντας στον περιφανή ημιτελικό 81-80. Ως εκ τούτου η πρώτη χρυσή είχε να εκτελέσει την δυσκολότερη αποστολή όλων των εποχών. Η δεύτερη χρυσή είχε περισσότερες επιτυχίες. Στο χρυσό της ευρωπαϊκό 2005 δεν αντιμετώπισε μεγαθήρια, ξεπερνώντας το σκόπελο της Ρωσίας, όχι Σοβιετικής Ένωσης, και την δυσκολοκατάβλητη Γαλλία στον ημιτελικό (67-66) με τους 7-0 αναπάντητους πόντους μας στα τελευταία 40΄΄ του αγώνα και με το πυρακτωμένο στη λήξη του αγώνα τρίποντο του Διαμαντίδη. Στο αργυρό της παγκόσμιο 2006 πέτυχε την ανυπέρβλητη νίκη της επί των ΗΠΑ (103-101). Στο χάλκινο ευρωπαϊκό της 2009 στον μικρό τελικό επιβλήθηκε της Σλοβενίας (57-56)-χωρίς Διαμαντίδη, Παπαλουκά, Τσαρτσαρή, Κακιούζη, με το χάρμα ιδέσθαι τρίποντο του Σπανούλη, το οποίο ο ίδιος επιχείρησε από τον Παρθενώνα και είχε ως κατάληξη την στεφάνη με το πλεκτό της Σλοβενίας. Κατά τα ανωτέρω και οι δύο χρυσές είναι ίσες. Ποία όμως είναι πρώτη μεταξύ ίσων; Και οι δυο απαστράπτουν. Χωρίς να θέλω να αδικήσω τη δεύτερή μας χρυσή, δίνω ένα μικρό, ανεπαίσθητο προβάδισμα στην πρώτη χρυσή μας. Απολύτως σεβαστή και η αντίθετη άποψη. Ελεύθερα εκφράζουμε τις απόψεις μας. Λατρεύουμε και τις δύο χρυσές εθνικές μας. Όμως, τέσσερις υπέρλαμπροι αστέρες της αίγλης και της λάμψης των Γκάλη, Γιαννάκη, Φασούλα, Χριστοδούλου σε μία μόνο εθνική συνυπήρξαν, αυτήν του 1987 και 1989, καταγάγοντας περίλαμπρες νίκες επί των δύο τότε μεγαθηρίων και, αν το άθλημα του μπάσκετ διεξαγόταν με τέσσερις παίκτες και δη χωρίς αλλαγές, θα ήθελα να ξέρω ποια χώρα ή ποια ομάδα του ΝΒΑ θα μπορούσε να συγκριθεί με την δική μας εθνική. της. Ίσως μόνο η dream team των ΗΠΑ στους Ο.Α. της Βαρκελώνης του 1992 με τους τέσσερις καλύτερους παίκτες της με βάση τα εξής κριτήρια : την απόδοση του καθενός και τον περισσότερο χρόνο συμμετοχής του στους αγώνες κατά εν λόγω διοργάνωση (Μαϊκλ Τζόρνταν, Μαϊκλ Τζόνσον, Τσαρλς Μπάρκλεϊ και Καρλ Μαλόουν).
Δαφνοστεφανωμένη Ελληνική Εθνική Ομάδα Μπάσκετ συνέχισε την ένδοξη πορεία σου στο πέλαγος των επιτυχιών. «Vive valeque». (=Ζήθι και υγίαινε).
2. Νίκος Γκάλης.
Δεσπόζουσα φυσιογνωμία όχι μόνο του ελληνικού μπάσκετ και αθλητισμού αλλά και του παγκοσμίου. Χαίρει παγκόσμιας αναγνώρισης και αποδοχής. «Την Ελλάδα Όμηρος επεπαιδεύκει». Πλάτων. (=Στην Ελλάδα ο Όμηρος με τα έπη του, Ιλιάδα και Οδύσσεια, προσέφερε παιδεία». «Την αθλητικήν Ελλάδα Γκάλης επεπαιδεύκει» (=Αθλητική παιδεία στην Ελλάδα ο Γκάλης προσέφερε». Με ήθος και μετριοπάθεια ο Γκάλης μας δίνει μαθήματα εφαρμογής στην πράξη της σπουδαίας αρχαιοελληνικής ρήσεως : «Τεθνηκώς γέγονας άνθρωπε, μη φρόνει μέγα». Άνθρωπος με αρετές και αρχές. Υπόδειγμα συμπεριφοράς εντός και εκτός γηπέδων. Ακριβοθώρητος και ακριβολαλών. Με αγωνιστικό πάθος στα παρκέ και ολύμπια ψυχραιμία στις κρίσιμες στιγμές. Το 1987 απέναντι όχι στη ρωσική αρκούδα, είπαμε, αλλά τη σοβιετική, στον χρυσό τελικό, και ειδικά μετά την αποβολή με πέντε (5) φάουλ των σημαινόντων παικτών Γιαννάκη (στο 37.35΄΄) και Φασούλα (στο 38΄ λεπτό), σήκωσε ως νέος γίγας ΄Ατλας όχι τον κόσμο, όπως ο Άτλας της ελληνικής μυθολογίας, αλλά την Ελλάδα και την Εθνική της στην πλάτη του, ωμαδόν (=στους ώμους του), επί 7 ολόκληρα λεπτά, (2 του κανονικού αγώνα και 5 της παράτασης), και οδήγησε και τις δύο στην αθλητική αθανασία. Εντός των 7 αυτών λεπτών ήταν θείο δώρο η ευστοχία στις δύο θρυλικές βολές του ψύχραιμου Λιβέρη Ανδρίτσου για το 89-89 του κανονικού αγώνα και στις δύο θεϊκές βολές του ατάραχου Αργύρη Καμπούρη για το τελικό103-101. «Είς αλλά λέων» ο Γκάλης. Εκθειάζουμε και την συμβολή όλων των συμπαικτών του στο θαύμα. Το 1989, πάλι, με την πιο επιβλητική του εμφάνιση, κατ΄ εμέ, με τα χρώματα της εθνικής, στον ημιτελικό ο Γκάλης διέσπειρε τον όλεθρο στις τάξεις της σοβιετικής και πάλι αρμάδας, εκτός Ελλάδος (Ζάγκρεπ Κροατίας), πετυχαίνοντας 45 πόντους και παίζοντας ονειρεμένο μπάσκετ χαρίζοντας στην εθνική το αργυρό μετάλλιο με το ιστορικό τρίποντο του ήρωα Φάνη Χριστοδούλου για το 81-80. Πάλι εξαίρουμε τη συμβολή όλων των συμπαικτών του. Κατά την ειδική τελετή απονομής τιμής προς τον Γκάλη από την Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (Ε.Ο.Κ.) που έγινε στις 4-8-2023 στο ΟΑΚΑ, που ΔΙΚΑΙΩΣ φέρει το ονοματεπώνυμό του, αποσύρθηκε και ανυψώθηκε στον ουρανό του γηπέδου η φανέλα του με την εθνική φέρουσα τον αριθμό 4 και αποθεώθηκε ο ίδιος από τους φιλάθλους. Την στιγμή της αποθέωσης, με την ιαχή «Νίκος Γκάλης» να σείει το γήπεδο συθέμελα, λύγισαν όλοι. Πρώτα εμείς. Μετά οι θεοί του Ολύμπου. «Ανάγκα και θεοί ου μάχονται» (= στην ανάγκη της στιγμής και οι θεοί ηττώνται). Και τέλος ο «σκληρός» Νίκος Γκάλης, που έκλαψε – η στιγμή θα μείνει αλησμόνητη-και μαζί του κλάψαμε κι εμείς.
Νίκο Γκάλη, είσαι μέσα στις καρδιές μας. Όμως έχουμε ένα μικρό παράπονο από σένα, τον συγκροτημένο άνθρωπο και το σπάνιο αθλητή που γνωρίζει τα μυστικά του μπάσκετ καλύτερα απ΄ όλους. Από την ώρα που αποσύρθηκες από την εθνική ομάδα, παρακολουθείς την πορεία της με ενδιαφέρον μεν, εξ αποστάσεως δε. Σε θέλαμε και σε θέλουμε εγγύς της εθνικής μας. Είναι αδιάφορη για μας η μορφή της θέσης σου δίπλα της, ως προπονητής, ως γενικός αρχηγός, κ.λ.π. Η παρουσία σου στην εθνική είναι απαραίτητη. Θα ανεβάσει την ψυχολογία των παικτών, θα προκαλέσει πρόσθετο σεβασμό από τις λοιπές ομάδες προς την ομάδα μας, θα αποτρέψει τυχόν ατυχή διαιτητικά σφυρίγματα σε βάρος της σε αγώνες της (διεθνείς ή μη). Οι πύλες της εθνικής είναι ανοικτές για σένα. Η εθνική σε χρειάζεται. Μην το αναβάλλεις άλλο. «Μηδ΄ αναβάλου ες αύριον, η αύριον ποτε μη ελεύση». (=Μην αναβάλλεις κάτι για αύριο, το συγκεκριμένο αύριο δεν θα ΄ρθει ποτέ).
3. Παναγιώτης Γιαννάκης.
Ο ακούραστος εργάτης και υπηρέτης της εθνικής μας ομάδος. Ως παίκτης της, χρυσός στο ευρωπαϊκό του 1987 στην Αθήνα, αργυρός στο ευρωπαϊκό του 1989 στο Ζάγκρεπ, και ως προπονητής της, χρυσός στο ευρωπαϊκό του 2005 στο Βελιγράδι και αργυρός στο παγκόσμιο του 2006 στην Ιαπωνία. Ex officio λοιπόν ο «Δράκος» δικαιούται να τιμηθεί μετά τον Γκάλη σε ειδική τελετή, να αποσυρθεί και να ανυψωθεί κι η δική του με την εθνική ομάδα φανέλα δίπλα σ΄ αυτήν του Γκάλη στο στάδιο: «Νίκος Γκάλης». Η ειλικρινώς έξυπνη σημερινή ηγεσία στην Ε.Ο.Κ. απορούμε πως το καθυστερεί. Δεν το κατανοούμε. «Μηδ΄ αναβάλλεσθαι ες τ΄ αύριον ες τ΄ έννηφιν». (=Μην αναβάλλετε για αύριο και μεθαύριο αυτό που είναι να γίνει σήμερα). Ο Γιαννάκης για λόγους αρχής θα πρέπει να τύχει ανάλογης τιμής με τον Γκάλη με την αναγνώριση και της δικής προσφοράς στο ελληνικό μπάσκετ και την απόσυρση και ανύψωση της φανέλας του πλάϊ στη φανέλα του Γκάλη. Ορθή και δίκαιη η εν ζωή απονομή τιμής προς Γκάλη. Ορθή και δίκαιη, κατ΄ εμέ, και η εν ζωή απονομή τιμής προς Γιαννάκη. Πόσοι στην μικρή Ελλάδα κατέστησαν χρυσοί ως παίκτες σε ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο ή σε ολυμπιάδα και χρυσοί ως προπονητές και δη σε ομαδικά αθλήματα; Η αξία της εν ζωή απονομής τιμής προς τινα άξιον αυτής διπλασία εστί της μετά θάνατον τοιαύτης. Ο Γιαννάκης επέδωσε τα διαπιστευτήριά του ως ασκήσας ευδοκίμως την προπονητική του τέχνη με το χρυσό και αργυρό μετάλλιο της εθνικής. Κατά συνέπεια, θα εδικαιούτο και την ισοβιότητα, ίσως, στην κατοχή των προπονητικών ηνίων της εθνικής μας.
Παναγιώτη Γιαννάκη, είσαι σπουδαίος και ως παίκτης και ως προπονητής. Είσαι μετρημένος, με αρετές και σοφία. Διαμορφώνεις άριστες συνθήκες χημείας με τους παίκτες στην εθνική. Σε θέλουμε πάλι στο τιμόνι της δια δέοντα χρόνον.
4. Βασίλης Σπανούλης.
Χρυσός ευρωπαίος ως παίκτης της εθνικής μας στο Βελιγράδι το 2005 και χάλκινος ευρωπαίος στην Πολωνία το 2009 με το ασύλληπτο τρίποντό του. Τώρα, νέος φέρελπις προπονητής με καλπάζουσα ανοδική προπονητική καριέρα. Απογείωσε την ομάδα του Γ.Σ.Περιστερίου στο εγχώριο πρωτάθλημα τη χρονιά που διανύουμε. Δεν θα αργήσει ο καιρός που ο Βασίλης Σπανούλης θα αναλάβει την προπονητικήν ηνίαν της εθνικής ομάδας. Αν καταφέρει μάλιστα να χρισθεί χρυσός εθνικός προπονητής, όπως ο Γιαννάκης, είτε ως ευρωπαίος, είτε ως παγκόσμιος είτε ως ολυμπιονίκης προπονητής, θα ανοίξει ο δρόμος διάπλατα για απονομή τιμής και στον ίδιο με απόσυρση και ανύψωση της εθνικής του φανέλας στα ύψη του γηπέδου «Νίκος Γκάλης», δίπλα σ΄ αυτές των Γκάλη και Γιαννάκη.
Βασίλη Σπανούλη, από τώρα προσδοκούμε τη στιγμή που θα αναλάβεις την εθνική μας ως προπονητής και την ώρα που με μια χρυσή σου επιτυχία μ΄ αυτήν θα δούμε και τη δική σου εθνική φανέλα να κυματίζει δίπλα στις φανέλες των Γκάλη και Γιαννάκη εντός του σταδίου «Νίκος Γκάλης».
5. Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον μοναδικό αυτόν μπασκετμπολίστα, αναντικατάστατο στέλεχος της εθνικής μας και τον καλύτερο παίκτη στο ΝΒΑ, κατακτήσαμε πέρυσι, το 2022, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα την 5η θέση. Δεν συμμετέχει εφέτος στην προσπάθεια της εθνικής μας κι αυτό μας πληγώνει. Επί μήνες αγωνιωδώς αναμέναμε πως στο τέλος η κατάληξη θα είναι ευτυχής. Λίγο οι δηλώσεις του ιδίου πως αγαπά την εθνική και πως είναι κοντά της, λίγο η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μας έκαναν να αισιοδοξούμε. Άλλα περιμέναμε, άλλα μας προέκυψαν.«Άνθραξ ο θησαυρός». «Σπαρέντος σίτου, κριθή έφυ» (=σιτάρι σπείραμε, κριθάρι βγήκε). «Όρνιθος γάλα εζητούμεν». (=Από την όρνιθα γάλα ψάχναμε). Και προσγειωθήκαμε ανώμαλα. Ο Ντιρκ Νοβίνσκι (Γερμανός) και Πάου Γκασόλ (Ισπανός) συμμετείχαν απαύστως επί σειρά ετών στις ομάδες τους στις διεθνείς διοργανώσεις. Ο Λούκα Ντόνσιτς (Σλοβένος) ματώνει με τη εθνική του φανέλα. Γιάννη, δεν εμφανίστηκες στα φιλικά της εθνικής. Δεν παραβρέθηκες ούτε στην τελετή τιμής προς τον Γκάλη στο ΟΑΚΑ, όταν τα μάτια όλης της Ελλάδος ήσαν στραμμένα σ΄ αυτήν. Τώρα, στο παγκόσμιο έπρεπε να σφίξεις τα δόντια και να βοηθήσεις στα κρίσιμα χιαστί ματς. Και μόνον η παρουσία σου στα έδρανα της εθνικής θα προκαλούσε δέος στους αντιπάλους. Βέβαια είναι καταπονημένα τα πόδια σου. Χάνεται όμως η μοναδική ευκαιρία, παίζοντας με την εθνική να φθάσεις στο χρυσό παγκόσμιο μετάλλιο. Η συμβολή σου στο επίτευγμα αυτό, αν ήθελε συντελεσθεί, θα ήταν καθοριστική. Ως εκ τούτου, θα ετύγχανες πανελλαδικής αναγνώρισης και αποδοχής. Θα ελάμβανες την δέουσα τιμή, αντίστοιχη του Γκάλη, θα απεσύρετο και θα ανυψούτο κι η δική σου εθνική φανέλα στον ουρανό του σταδίου «Νίκος Γκάλης» δίπλα στην του Γκάλη. Κρίμα….. Δεν αρκούν οι εκτυφλωτικές διακρίσεις σου στο ΝΒΑ για να σε λατρέψουν οι Έλληνες όπως τον Γκάλη. Πρέπει κι εσύ να γίνεις χρυσός ευρωπαίος ή χρυσός παγκόσμιος ή χρυσός ολυμπιονίκης με την ελληνική εθνική. Τώρα πλέον μία ευκαιρία απομένει. Κι αυτή υπό όρους. Πρέπει αρχικά να προκριθεί απευθείας η εθνική μας στους Ο.Α. του 2024 στο Παρίσι. Άλλως, θα πρέπει να προκριθεί μέσω του προολυμπιακού τουρνουά με τη δική σου συνδρομή. Τέλος πρέπει η εθνική να καταλάβει το χρυσό ολυμπιακό, κι αυτό βέβαια μπορεί να γίνει μόνο με τη δική σου συμβολή. Επιπροσθέτως, θα πρέπει τα πόδια σου να μην είναι καταπονημένα, όπως τώρα, πράγμα που δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Πέφτουν λοιπόν μαζί πολλά «πρέπει». Αν γίνουν όλα αυτά, οι Έλληνες θα σε τιμήσουν δεόντως. Να το ξέρεις. Και κάτι ακόμη. Μετά το 2004 η εθνική μας φθάνοντας σε τελική φάση ευρωπαϊκού ή παγκοσμίου ή σε Ο.Α., δύσκολα θα κατακτήσει το χρυσό. Στις μετά το 2024 διεθνείς διοργανώσεις μπάσκετ οι έμπειροι παίκτες μας θα είναι έτι μεγαλύτεροι κατά δύο, τρία, τέσσερα έτη. Το ίδιο και συ. Και τα καταπονημένα πόδια σου θα είναι έτι περισσότερο βεβαρημένα. Είσαι συνετός και σ΄ αρέσει η φιλοσοφία. Γι αυτό: «Πράττε αμεταμέλητα» (=Πράττε χωρίς να το μετανιώσεις). «Αι δεύτεραι φροντίδες σοφώτεραι». (=¨Ένα θέμα πρέπει να το σκεφτόμαστε και δεύτερη φορά από μηδενική βάση). Ανταποκρίσου, λοιπόν, στην έσχατη ευκαιρία που θα σου παρουσιαστεί του χρόνου για σημαίνουσα διάκριση της εθνικής, που θα είναι η σπουδαιότερη όλων των εποχών, η χρυσή ολυμπιακή διάκριση και η δική σου και της εθνικής μαζί. Σε θέλουμε στο προολυμπιακό τουρνουά, αν η εθνική μας δεν τα καταφέρει να προκριθεί απευθείας μέσω του τωρινού παγκοσμίου στους Ο.Α. το 2024. Θέλουμε να συστοιχηθείς και να ενισχύσεις την εθνική στους Ο.Α. στο Παρίσι. Με σένα θα πάρουμε το χρυσό ολυμπιακό το 2024. Θα μπεις στο πάνθεον των ηρώων, όπου ήδη βρίσκεται ο Νίκος Γκάλης. Ελκυστική η αρχαία ρήση: «Κάτθανε Διαγόρα, ου γαρ αναβήση ες Όλυμπον». (=Θνήσκε Διαγόρα, δεν θ΄ ανεβείς δα και στον Όλυμπο. Τουτέστιν. Πέθανε Διαγόρα τώρα μες στην άπλετη ευτυχία που έχεις, δεν θα γίνεις δα και θεός).
Γιάννη Αντετοκούνμπο, θέλεις το χρυσό ολυμπιακό στο Παρίσι με σένα στη μάχη. Το γνωρίζουμε. Κάνε το πράξη. Δείξε πυγμή, όπου δει.
6. Ελληνική Ομοσπονδία Καλαθοσφαίρισης (Ε.Ο.Κ.) και Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (Ε.Π.Ο.)
Οι εθνικές μας ομάδες σε κάθε ελληνικό σπίτι. Αγαπάμε τα ελληνικά χρώματα. Είμαστε φίλαθλοι όλων των εθνικών μας ομάδων σε όλα τα αθλήματα (στίβο, μπάσκετ, πόλο, ποδόσφαιρο, βόλεϊ, χάντμπολ κ.λ.π.) και σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τους αγώνες τους, χωρίς να μας επηρεάζει η τελική τους κατάταξη στις διοργανώσεις. Αν μάλιστα είναι υψηλή, χαράς ευαγγέλια. Οι αγώνες όλων των εθνικών μας ομάδων, π.χ. ανδρών στο μπάσκετ (φιλικοί μέσα-έξω, τουρνουά Ακρόπολη, διεθνείς διοργανώσεις), και ανδρών στο ποδόσφαιρο (φιλικοί μέσα-έξω, προκριματικοί, τελικής φάσης) θα πρέπει να προβάλλονται στη δημόσια τηλεόραση. Διαφορετικά, θα δημιουργηθούν συνθήκες απομάκρυνσης των φιλάθλων από την εθνική, της οποίας οι αγώνες (μερικοί ή όλοι) δεν θα προβάλλονται στο κρατικό κανάλι. Η εν λόγω εθνική θα ψάχνει φιλάθλους με το μακαρόνι. «Τον σώφρονα άνδρα δει προνοείν, ου μετανοείν».Τάχιστα, λοιπόν, όλοι οι αγώνες όλων των εθνικών, και του μπάσκετ ανδρών, και του ποδοσφαίρου ανδρών, οίκαδε (=εις την οικία), στο σπίτι τους, στην ΕΡΤ.
