ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΠΙΟ: Η Ελλάδα που αγαπάμε και η Ελλάδα που μας “πληγώνει”
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπoυλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
& Εν πλω προς τα νησιά του Αιγαίου(Κάλυμνος,Τέλενδος, Λέρος, Λειψοί)…Γιατί Ελλάδα δεν είναι μόνον ο ΟΠΕΚΕΠΕ και η Πολιτική και Ηθική μας αποσυναρμολόγηση. Οι ποιητές μας τα είχαν προβλέψει και τα απέδωσαν με τον τρόπο τους…
*H Ελλάδα μέσα από την ποιητική ματιά των Ελύτη, Σεφέρη και Ρίτσου
“Ε, σεις, στεριές και θάλασσες / Τ’ αμπέλια και οι χρυσές ελιές / ακούτε τα χαμπέρια μου / μέσα στα μεσημέρια μου / Σ’ όλους τους τόπους κι αν γυρνώ / μόνον ετούτον αγαπώ!“ (ΕΛΥΤΗΣ, “Ήλιος ο Ηλιάτορας”).
Ένα Glorium = δοξαστικό στην Ελλάδα που μάς πληγώνει, όπου κι αν ταξιδέψουμε “Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει” (ΣΕΦΕΡΗΣ).
Αχ! αυτοί οι Ποιητές που δεν συμφωνούν σε τίποτα και όλο μάς μπερδεύουν…Ακόμη και σε αυτά που θα έπρεπε να συμφωνούν αυτοί ερίζουν-ποιητική αδεία-για το μεγαλείο της Ελλάδας ή για την πεπτωκυία Ελλάδα.
Φυσιολάτρης και πιο αισιόδοξος ο ΕΛΥΤΗΣ πλέκει το δοξαστικό της φυσικής ομορφιάς της Ελλάδας. Θαμπώνεται από το Ελληνικό Τοπίο και τους αυθεντικούς Ανθρώπους και καταυγάζει τη μοναδικότητα της Ελληνικής Γης.
Σε ένα άλλο σημείο ο Ελύτης αυτοβιογραφείται με έναν ύμνο στο υγρό στοιχείο και στην ελληνική θάλασσα:
“Έφερα τη ζωή μου ως εδώ / Στο σημάδι ετούτο που παλεύει / πάντα κοντά στη θάλασσα / Έφερα τη ζωή μου ως εδώ / χαρακιά πικρή στην άμμο που θα σβήσει / έφερα τη ζωή μου ως εδώ / Πέτρα ταμένη στο υγρό στοιχείο / Πιο πέρα απ΄ τα νησιά / Πιο χαμηλά απ΄το κύμα / Γειτονιά στις άγκυρες” («Επέτειος», Προσανατολισμοί)
Από την άλλη πλευρά ο ΣΕΦΕΡΗΣ νιώθει απογοητευμένος και πληγωμένος από όλα όσα βλέπει. Όχι βέβαια από το ελληνικό τοπίο αλλά από τα έργα των ανθρώπων και κυρίως των ηγετών της χώρας του. Ως διπλωμάτης καριέρας γνώριζε πολλά…
Και τώρα ποιον να πιστέψεις; Με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις; Να έχουν και οι δύο δίκιο; Ανάλογα με το τι ζητά και τι λαχταρά ο καθένας από την Πατρίδα του. Άλλη η οπτική γωνία του ΕΛΥΤΗ κι άλλη του ΣΕΦΕΡΗ. Ο καθένας εστιάζει σε διαφορετικό επίπεδο κι ανάλογα οδηγείται σε ένα δοξαστικό για την Ελλάδα (ΕΛΥΤΗΣ) ή σε μία μελαγχολική διαπίστωση-αυτοεξομολόγηση για την εικόνα της Ελλάδας (ΣΕΦΕΡΗΣ).
Συνέχεια ΕΔΩ
