Ένα “Κείμενο” κι ένα “Γεγονός” ρυθμιστές μιας “Ζωής”…
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
*Μνήμες του 1971 και Εικόνες-Τόποι του 2025.
**To κείμενο των εισιτηρίων εξετάσεων του 1971 και η επίσκεψή μου στη Σικελία (2025). Μετά από 54 χρόνια…
Ένα ταξίδι στη Σικελία μού έδωσε την ευκαιρία όχι μόνον να “δω” από κοντά το ελληνικό πνεύμα που είναι ακόμη έντονα παρόν στο νησί (αρχαίοι ναοί, ονομασίες, γλώσσα, αρχαιολογικά ευρήματα…) αλλά και να δω από κοντά ή να σκεφτώ τον τρόπο με τον οποίο η ιστοριογνωσία και η αρχαιογνωσία ίσως να καθόρισαν περισσότερο από κάθε παράγοντα τη ζωή μου.
Καθώς βάδιζα στα “ελληνόφωνα” τοπία και πόλεις της Σικελίας οι συνειρμοί μου με γύρισαν στον Αύγουστο του μακρινού 1971 ( χρονιά που έδινα εξετάσεις για την εισαγωγή μου στα ΑΕΙ).
Κι εκεί που θαύμαζα το κάλλος και τη μεγαλοπρέπεια των σωζόμενων αρχαίων ναών αλλά ταυτόχρονα και τη δύναμη των αρχαίων Ελλήνων αποίκων που μπόρεσαν να δώσουν το δικό τους χρώμα στη “νέα πατρίδα” τους, τη Σικελία, βρέθηκα να συλλογιέμαι αν αυτές οι αποικίες είχαν κάτι κοινό με τις νεότερες αποικίες των Άγγλων, των Βέλγων, των Γάλλων, των Πορτογάλων…
Κι εκεί που στον Ακράγαντα δέσποζε το άγαλμα του Εμπεδοκλή η σκέψη μου περιπλανιόταν στην αταξία του σημερινού κόσμου όπου φαίνεται να κυριαρχεί το “νείκος” και όχι η “φιλότης”. Πόσο δίκιο μπορεί να είχε ο ακραγαντίνος φιλόσοφος για τις δύο αυτές κοσμογονικές δυνάμεις!!!
Εν τω μεταξύ στην περιήγηση στην πόλη των Συρακουσών δεν νιώθεις μόνο πως από κάπου μακριά ακούγεται ακόμη το “εύρηκα” ή το “μη μού τους κύκλους τάραττε”, αλλά και το “δος μοι πα στω και ταν γαν κινήσω…” (δώσε μου έναν τόπο σταθερό έξω από τη γη και θα την κινήσω) του Αρχιμήδη.
Περισσότερα ΕΔΩ
