Ένας χρόνος πέρασε από τότε που έφυγες από κοντά μας, αγαπημένη μου βαφτισιμιά, Αγάπη μας μοναδική, ατελείωτη κι αξέχαστη, κι όμως σαν να είναι χθες κι έτσι πάντα θα είσαι στην καρδιά και την ψυχή μας και οι απαντοχές θα μένουν, ως που θα ανταμωθούμε!
Τόσο αναπάντεχα, έτσι ξαφνικά έφυγες και σκόρπισες ανείπωτο πόνο και ποτάμια θλίψης, σε όλους μας, που τόσο σ’ αγαπήσαμε, για την καλή σου καρδιά, την ευγένειά σου και την «ποιητική» αγάπη σου για όλους τους συνανθρώπους σου… Μα έτσι έγραψε η μοίρα σου!
Όσα χρόνια, όμως, κι αν περάσουν, δεν μπορούν να σβήσουν τα ανεξίτηλα αποτυπώματα που άφησες στη ζωή σου και έτσι θα ζεις ανάμεσά μας, κάθε μέρα, κάθε χρόνο, για πάντα…
Καλή αντάμωση…
Ο νουνός σου
Παύλος Παπαδόπουλος