“Ένοχη σιωπή”. Γράφει η Ευανθία Ζηκοπούλου
“Τα φύλαξα από τους λύκους, απ’την πείνα, απ’ τα πάντα τα φύλαξα .Το άδικο είναι πολύ βαρύτερο από τη ζημία,είμαι αθώος, είμαι καθαρός από αυτό το φονικό ” Στην σπαρακτική κραυγή του Μακεδόνα κτηνοτρόφου,που τελικά δεν κατάφερε να σώσει τα ζώα του από τους ανθρώπους ,στεκόμαστε συγκλονισμένοι,με σφιγμένη την ψυχή μας στο έγκλημα ,που συντελείται μπροστά στα μάτια μας!Στην κτηνοτροφία που χάνεται και στην μεγαλύτερη ερήμωση της υπαίθρου, που αυτή οδηγεί!
Τις φωνές αυτές που κανείς από τους ιθύνοντες δεν ακούει, αυτοί είναι εκεί μόνο για να λαμβάνουν τις σκληρές αποφάσεις.
Για λίγα ζώα που μπορεί να έχουν ασθενήσει από ευλογιά ,να θανατώνεται όλο το κοπάδι. Αυτό είναι ύβρις προς τη Δημιουργία, είναι αμαρτία!
Τηρώντας ένοχη σιωπή κανείς από τους κτηνιάτρους των δημοσίων υπηρεσιών δεν βγαίνει να επιχειρηματολογήσει ,ότι αυτή είναι η μόνη λύση ,η ενδεδειγμένη.
Όχι η απομόνωση των άρρωστων ζώων, ούτε ο περιορισμός των υγιών ζώων σε κλειστό χώρο,ο εμβολιασμός, μόνο η θανάτωση.
Στην εμφάνιση της νόσου μάλιστα πριν περίπου ενάμιση χρόνο, διατάσσονταν η ταφή των προβάτων, χωρίς προηγουμένως να έχουν θανατωθεί, σε μία φρίκη ατελείωτη, σε έναν απόλυτα μαρτυρικό,ασφυκτικό θάνατο!
Φυλές αυτόχθονες εξαφανίζονται, φυλές υποτίθεται προστατευόμενες από την νομοθεσία της Ε.Ε, χωρίς να απολογείται κανείς. Μένει μόνο η κραυγή των κτηνοτρόφων μας!
Όλοι εμείς που μεγαλώσαμε σε αγροτικές περιοχές, στην ύπαιθρο, γνωρίζουμε ότι είναι “μεράκι ” να έχεις κοπάδι, να εκτρέφεις ζώα. Δεν μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε. Με τόσες δυσκολίες, μέσα στο κρύο, στη βροχή, τα άγρια ζώα τις ασθένειες, 365 μέρες το χρόνο, εκεί παρόντες οι κτηνοτρόφοι μας.
Τα προβατάκια που είχε η κάθε οικογένεια ήταν το βιος της, η περιουσία της,με αυτά χόρτασαν την πείνα τους σε δύσκολους καιρούς, είχαν αυτάρκεια και ήταν ελεύθεροι . Αυτό προφανώς κάποιοι δεν θέλουν να συνεχίσει να υπάρχει.
Οι κτηνοτρόφοι μας ήταν οι πιο φιλικοί, ήρεμοι, όχι βίαιοι, λες και η ενασχόλησή τους με τα πλάσματα του Θεού να ημέρευε και εκείνους !
Για άλλη μια φορά οι υπεύθυνοι “εμετρήθησαν,εζυγίσθησαν και ευρέθησαν ελλιπείς “,για κάθε πρόβλημα που προκύπτει ανεπάρκεια, κακή διαχείριση και πλέον είμαστε σίγουροι και σκοπιμότητα. Είτε όταν επρόκειτο να διορθώσουν κακοτεχνίες του οδικού ή σιδηροδρομικού δικτύου, είτε όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν λοιμική νόσο των ανθρώπων ή των ζώων.
Πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο ανεπαρκείς κάθε φορά; Ένα αύριο χωρίς αγρότες και πρωτογενή παραγωγή δεν θέλουμε καν να το σκεφτούμε. Τα βουνά μας χωρίς τον γλυκό ήχο από τα κουδούνια των προβάτων το διώχνουμε από την σκέψη μας! 433.000 περίπου ζώα έχουν θανατωθεί σε ατελείωτες εκατόμβες θυμάτων.
Παλαιότερα ,όταν ήταν ζήτημα απόλυτης επιβίωσης η ύπαρξη οικόσιτων ζώων ,ευλαβούνταν πολύ οι άνθρωποι τον Άγιο Μόδεστο,προστάτη των ζώων, πλησιάζει η γιορτή του στις 16 Δεκεμβρίου. Οι γιαγιάδες μου τον ανέφεραν πάντα την μέρα της γιορτής του.
Σε ευχή ,με πολλή ευαισθησία, που έχει γράψει για την θεραπεία των ζώων ,διαβάζουμε: “Ναι, Κύριε, Ιησού, Χριστέ ,τοις ιδίοις σπλάχνοις επικαμπτόμενος ,οίκτειρον τα πάσχοντα ζώα, τη δρεπάνη του θανάτου αγεληδόν θεριζόμενα. Και ως λόγον μη έχοντα, μόνοις τοις μυκηθμοίς και ταις γοεραίς και ανάρθροις φωναίς,το πάθος και την οδύνην αυτών ελεεινώς εξαγγέλοντα, ώστε και τους λογικούς εις συμπάθειαν τούτων έλκεσθαι……”
Πού είναι σήμερα αυτή η συμπάθεια των λογικών πλασμάτων δηλ.των ανθρώπων προς τα πάσχοντα ζώα;Θα τους στοιχειώνουν πάντα οι γοερές και άναρθρες κραυγές τους,τα άδολα μάτια τους,τα κλάματα και ο θρήνος των κτηνοτρόφων μας!
“Δεν δώσαμε τα πρόβατα, μας τα πήραν. Δεν υπογράψαμε ποτέ, δεν συμφωνήσαμε ποτέ και δεν τα παραδώσαμε ποτέ.
Ήρθαν με εισαγγελική εντολή, μπήκαν στο μαντρί μας,τα κυνήγησαν μόνοι τους,τα πυροβόλησαν και τα φόρτωσαν πεθαμένα στα φορτηγά.
Ο μπαμπάς μου δεν ήταν ποτέ εκεί, είπε με λυγμό “προβατίνες μου περήφανες “και έφυγε τελείως από το χωριό ” Τα λόγια της κόρης του κτηνοτρόφου κ. Κώστα Θεοφίλου, που συγκίνησε όλη την Ελλάδα!
Με τους αγρότες πάντα!
Καλούς αγώνες!
