Επιστροφή στο λιγνίτη ή κάτι άλλο; Με τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά ουδέποτε θα καλυφθούν οι αιχμές της ζήτησης των αναγκών σε ρεύμα. Γιώργου Διαμαντόπουλου

Πίσω ολοταχώς.
Το 1979 στα κοιτάσματα λιγνίτη της κίτρινης λίμνης Σαριγκιόλ της περιοχής Μπουτζακίων στον μετέπειτα δήμο Ελλησπόντου, θα στηθεί ένα από τα μεγαλύτερα ορυχεία των Βαλκανίων το Νότιο Πεδίο.
Το ορυχείο αυτό θα τροφοδοτεί ανελλιπώς χειμώνα καλοκαίρι με λιγνίτη στις πέντε μονάδες του ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου, το οποίο όνομα πήρε από το παρακείμενο χωριό Άγιος Δημήτριος.
Το 1985 θα ξεκινήσουν ευρείας κλίμακας προσλήψεις για την επάνδρωση των
ορυχείων και εργοστασίων της περιοχής. Η δυτική Μακεδονία θα έχει ραγδαία άνοδο σε βιοτικό επίπεδο και σε κατά κεφαλήν εισόδημα.
Η εταιρεία θα στηριχτεί στη νέα γενιά εργαζομένων η οποία φοίτησε σε τεχνικές, τεχνολογικές και πολυτεχνικές σχολές.
Η Ελλάδα και η Ευρώπη ανέπτυξε υψηλούς οικονομικούς δείκτες με την καθολική επέκταση του εξηλεκτρισμού των χωρών σε όλους τους παραγωγικούς τομείς.
Μετά ήρθε η ιδέα για την κατάργηση της παραγωγής ρεύματος με χρήση υδρογονανθράκων και επιλογή στο εισαγόμενο φυσικό αέριο με ταυτόχρονη εγκατάσταση ανεμογεννητριών και φωτοβολταϊκών συστημάτων.
Μετά τα πανηγύρια ήρθε η ενεργειακή κρίση και όλοι έπεσαν στη σκληρή πραγματικότητα.
Το μάθημα της ηλεκτρολογίας αναφέρει ότι χωρίς εργοστάσια βάσης τα οποία να λειτουργούν αδιαλείπτως όλο το χρόνο με χρήση άνθρακα, ή υδατοπτώσεων με φράγματα και τελευταία σε πειραματικό στάδιο με υδρογόνο, είναι αδύνατη η συνεχής και ομαλή τροφοδοσία ρεύματος στους καταναλωτές. Με τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά ουδέποτε θα καλυφθούν οι αιχμές της ζήτησης των αναγκών σε ρεύμα. Σήμερα ξεκίνησε η επιστροφή ολοταχώς στο λιγνίτη. Η ενεργειακή φτώχεια και ακρίβεια είναι προ των πυλών. Στην πολιτική βασική αρχή, είναι πρώτα μια χώρα να στηρίζεται στις δικές τις δυνάμεις και μετά να επενδύει σε συνεργασίες και πολιτικές με άλλες χώρες.
Το καλοκαίρι των διακοπών, των πανηγυριών και των εκδηλώσεων τελειώνει. Τώρα πρέπει να ετοιμαστούμε για τον δύσκολο χειμώνα της ενεργειακής φτώχειας και ακρίβειας. Η ακρίβεια αντιμετωπίζεται με την απεξάρτηση από το χρηματιστήριο τιμών φυσικού αερίου και την επένδυση στην εγχώρια παραγωγή ρεύματος. Έτσι θα επιβιώσουμε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση οικοδομήθηκε με την ένωση ευρωπαϊκών κρατών άνθρακα και χάλυβα. Η ανάπτυξη αυτή έφερε ευμάρεια και οικονομική άνοδο. Σήμερα το μέλλον δύσκολα γεννάται.

Γιώργος Διαμαντόπουλος.

Στη φωτό 1985 στο γραφείο μηχανικών τεχνολόγων του Πύργου Ελέγχου Ταινιοδρόμων του Ορυχείου Νοτιου Πεδίου. Από δεξιά όπως βλέπουμε τη φωτό. Γιώργος Διαμαντόπουλος, Στεργιος Καράτζιας, Δημήτρης Σαμαράς, Θεόφιλος Μωϋσιάδης, Μανώλης Μυλωνάς, Γιάννης Τσιότσας, Σταύρος Χοροζίδης, Μανώλης Παπασπανός. Ένα μικρό δείγμα από τις εφτά χιλιάδες εργαζομένους που δούλεψαν στα τελευταία τριάντα χρόνια στα ορυχεία και τους σταθμούς παραγωγής και ήταν από όλα τα μέρη της Δυτ. Μακεδονίας
Οι υπόλοιπες είναι στιγμιότυπα από το ορυχείο.

Γιωργος Διαμαντοπουλος