395
Ερωτικός Αύγουστος Η ανταπόδοση. Πασχάλη Τσολάκη
Όταν οι πυρετοί με μάνητα
με χτυπούσαν στα βράχια
σαν ακυβέρνητο σκάφος,
γινόσουν χέρι της μάνας
με βρεγμένο πανί
να ρίξεις τον άγριο πυρετό μου.
Όταν με κλυδώνιζαν συθέμελα
ασύμμετρες ταλαντώσεις
γινόσουν χέρι του θεού που επανάφερε
την ισορροπία στην ψυχή μου.
Όταν άγρια κύματα
ερχόντουσαν να με καταπιούν
γινόσουν σωσίβια λέμβος.
Όταν άγριοι αέρηδες
σαν φύλλα δέντρου με μαδούσαν
γινόσουν άνοιξη να με ανθίσεις.
Με έριξες σε μόνιμα καλοκαίρια,
έγινα φεγγάρι ολόγιομο τ’ Αυγούστου
στην αγκαλιά σου να φωτίζω
τα φρύδια των βράχων στο μέτωπο σου,
ελάχιστη αγάπη στο μεγαλείο σου.
