ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ!

ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ! [Πρόθεση μας είναι η εποικοδομητική συζήτηση που θα πρέπει να γίνεται μεταξύ ημών των πιστών ώστε η Χάρις του Θεού να μένει πάνω μας καθώς η Ευαγγελική αλήθειά Του θα διατρανώνεται και θα επικαιροποίηται χωρίς φόβο και πάθος!]

Ο Όσιος Ποιμήν ο διά Χριστόν Σαλός και ο Άγιος Αντώνιος

Αδελφοί εν Χριστώ,
Δεν θα προσπαθήσουμε να πούμε κάποια γνώμη δική μας σχετική με την 11η άδεια του πατριάρχη μας (που ρίχνει άδεια για να πιάσει γεμάτα) σε Ορθόδοξο Ιερέα της Εκκλησίας μας, για να λειτουργεί μία φορά τον μήνα σε Ρωμαιοκαθολικό Ναό της Κωνσταντινούπολης[1], δηλ. σε παπικό ευκτήριο οίκο όπου και άλλες ετερόδοξες-αιρετικές εκκλησίες θα “λειτουργούν” ατελέσφορες θυσίες. Πρόθεση μας είναι η εποικοδομητική συζήτηση που θα πρέπει να γίνεται μεταξύ ημών των πιστών ώστε η Χάρις του Θεού να μένει πάνω μας καθώς η Ευαγγελική αλήθειά Του θα διατρανώνεται και θα επικαιροποίηται χωρίς φόβο και πάθος!

Δεν είναι άγνωστη στους πολλούς η τακτική του Βατικανού να δανείζει δικούς του ευκτήριους οίκους κυρίως σε Μωαμεθανούς, αλλά η αποδοχή από τον πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαίο να λειτουργεί Ορθόδοξος Ιερέας πάνω σε παπικό τραπέζι-θυσιαστήριο, πάει πολύ! Ουαί τον υποκριτή επίσκοπο του Φαναρίου, που έσβησε κάθε ελπίδα μας για ανάνηψή του! Ο Θεός από δω και πέρα να βάλει το χέρι Του για να σωθεί τούτος ο βλάστημος άνθρωπος.
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος βάζει το στέρεο θεμέλιο κάθε προβληματικής. Το λόγο της μίας Αγίας Γραφής! Τα λόγια της Αγίας Γραφής δίνουν σε κάθε δίκαιο άνθρωπο πάντοτε την καλή αφορμή για συζήτηση, δηλ. για την από κοινού προσπάθεια ανακάλυψης των φαρμάκων που σώζουν όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς, από την πλάνη της αίρεσης μιας και η υποκρισία οδηγεί νομοτελειακά σ’ αυτήν!
Ο Ματθαίος απλώνει τραπεζομάντηλο πάνω στην αγία τράπεζα του Ευαγγελίου του, τοποθετώντας δύο απλά χρυσά λόγια του Ιησού Χριστού, “τα ουαί” δηλαδή προς τους υποκριτές Φαρισαίους. Είθε με τούτα τα λόγια να χορτάσουμε και να ξεδιψάσουμε, αλλά και ψίχουλο να μην χάσουμε, καμιά δηλαδή ψυχούλα απ’ αυτές που ο Θεός μας προγνώρισε!

«Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ ναῷ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ χρυσῷ τοῦ ναοῦ, ὀφείλει. 17 μωροὶ καὶ τυφλοί! τίς γὰρ μείζων ἐστίν, ὁ χρυσός ἢ ὁ ναὸς ὁ ἁγιάζων τὸν χρυσόν; 18 καί· ὃς ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ, οὐδέν ἐστιν, ὃς δ᾿ ἂν ὀμόσῃ ἐν τῷ δώρῳ τῷ ἐπάνω αὐτοῦ, ὀφείλει. 19 μωροὶ καὶ τυφλοί! τί γὰρ μεῖζον, τὸ δῶρον ἢ τὸ θυσιαστήριον τὸ ἁγιάζον τὸ δῶρον; 20 ὁ οὖν ὀμόσας ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἐπάνω αὐτοῦ· 21 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ ναῷ ὀμνύει ἐν αὐτῷ καὶ ἐν τῷ κατοικήσαντι αὐτόν· 22 καὶ ὁ ὀμόσας ἐν τῷ οὐρανῷ ὀμνύει ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐν τῷ καθημένῳ ἐπάνω αὐτοῦ.» (Ματθ. 23, 16-22).
Αλίμονο λέγει ο Κύριός μας Ιησούς σ’ εσάς που είστε «οδηγοί τυφλοί»! Δεν ονομάζει ο Κύριος τους Υποκριτές: «Οδηγούς τυφλών», που οδηγούν δηλ. και καθοδηγούν ανθρώπους που δεν βλέπουν και δεν καταλαβαίνουν, αλλά ονομάζει αυτούς: «ὁδηγοὶ τυφλοί», δηλαδή καλεί αυτούς τους ίδιους τυφλούς! που θέλουν και να οδηγούν άλλους (που πιθανόν και να μην βλέπουν και να μην καταλαβαίνουν τις πονηριές τους, και έτσι να πείθονται σ΄αυτούς)!

“Οὐαὶ ὑμῖν, ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ λέγοντες:
– «Όποιος ορκιστεί στο ναό δεν είναι τίποτα. Όποιος όμως ορκιστεί στον χρυσό του ναού οφείλει να πράξει». 17 Μωροί και τυφλοί, γιατί ποιος είναι μεγαλύτερος, ο χρυσός ή ο ναός που αγίασε τον χρυσό; 18 Και λέτε επίσης: «Όποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο δεν είναι τίποτα. Όποιος όμως ορκιστεί στο δώρο που είναι πάνω σ’ αυτό οφείλει να πράξει». 19 Τυφλοί, γιατί ποιο είναι μεγαλύτερο, το δώρο ή το θυσιαστήριο που αγιάζει το δώρο; 20 Όποιος λοιπόν ορκίστηκε στο θυσιαστήριο ορκίζεται σ’ αυτό και σε όλα όσα είναι πάνω του. 21 Και όποιος ορκίστηκε στο ναό ορκίζεται σ’ αυτόν και σ’ Εκείνον που τον κατοικεί. 22 Και όποιος ορκίστηκε στον ουρανό ορκίζεται στο θρόνο του Θεού και σ’ Εκείνον που κάθεται πάνω του”(Ματθ. 23, 16-22).

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, με πόνο αναρωτιόμαστε και μείς και λέμε, πως είναι δυνατόν πάνω σε ακάθαρτο θυσιαστήριο να τελεστεί Θεία Λειτουργία; Ξέχασαν οι επίσκοποί μας την ωραία τελετή της «Βαπτίσεως του Τραπεζιού» που μετά την σεμνή αγιαστική τελετή καθίσταται ικανό να σηκώσει πάνω του το Τίμιο Σώμα του Κυρίου μας;
Αλήθεια πως είναι δυνατόν από την μία πλευρά να λένε επίσκοποι της Ελλαδικής Εκκλησίας μας ότι «Συμπροσευχὴ» είναι μόνο η Θεία Λειτουργία [2], και από την άλλη ο κ. Βαρθολομαίος να επιτρέπει την τοποθέτηση των συνήθως Δύο «Χρυσών» Αγίων Ποτηριών (που αποτελούν τα Αγιασμένα Λειτουργικά Σκεύη με τα οποία συντελείτε η Θεία Λειτουργία), πάνω σε αμύρωτο τραπέζι ακαθάρτου ευκτήριου Οίκου, όπως υπάρχει τον των παπικών τραπέζι;
Ακόμη αδελφοί έως πότε θα στρουθοκαμηλίζουμε και θα πειθόμαστε στα ψέματα του πατριάρχη και των συν αυτώ, όπως και του Εμμανουήλ Γαλλίας [3], ότι δεν υπάρχει «κοινό ποτήριο»; Αλήθεια το κοινό που είναι το «κοινό τραπέζι» του παπικού ευκτήριου οίκου γατί θέλουμε να το αγνοούμε; Έτσι αγνίζετε η ακάθαρτη τράπεζά τους, βάζοντας πάνω σ’ αυτό τα “τίμιά μας Δώρα”; Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέγει σ’ ένα λόγο του για την εορτή των Χριστουγέννων, σχετικά με τα τίμια δώρα των Μάγων, ότι ένα απ’ αυτά συμβολίζει την «επίγνωση»!
Πως λοιπόν χωρίς επίγνωση (δική μας), και μετάνοια των παπικών ο κυρ. Βαρθολομαίος ζητά να αγιάσει-καθαρίσει το Θυσιαστήριο των αιρετικών παπικών; Αίσχος, ή καλύτερα αλλοίμονο δικό του και όσων τυφλά των ακολουθούν στον γκρεμό της τερματικής Κρητικής Ανορθόδοξης Οδού!

Ω, και της δικής μας υποκρισίας αδελφοί, που καταντήσαμε στην κυριολεξία πρόβατα! Από «ζώο Θεούμενον», ο πιστός λαός του Θεού, και άνθρωπος, χάρη μιας διαβολικής αγάπης κατάντησε τυφλός και μωρός;
Αδελφοί, ας αναλογιστούμε και ας απαντήσουμε ο καθένας στο ερώτημα: Το θυσιαστήριο «δεν είναι τίποτα»; Τέλος ας απαντήσουμε και σε τούτον τον λόγο που είπε ο Λόγος:
– ”«Όποιος ορκιστεί στο θυσιαστήριο δεν είναι τίποτα. Όποιος όμως ορκιστεί στο δώρο που είναι πάνω σ’ αυτό οφείλει να πράξει». 19 Τυφλοί, γιατί ποιο είναι μεγαλύτερο, το δώρο ή το θυσιαστήριο που αγιάζει το δώρο; ” (Ματθ. 23, 18-19).

Αδελφοί, είναι πολυ δύσκολο να νικήσει κάποιος την παναίρεση της εποχής μας, τον Οικουμενισμό, την αίρεση δηλ. της “αγάπης”, της αγαπολογίας…
Τελικά, υπάρχει κοινό ποτήριο ή όχι;

Με αγάπη και πόνο,
για τον πλανεμένο πατριάρχη του γένους και των συν αυτώ, αμήν.

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Ιεροψάλτης, Εκπαιδευτικός, Πρόεδρος του συλλόγου “Στρατηγός Μακρυγιάννης”