ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ή ΛΑΚΚΟΣ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ; ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΜΙΛΑΜΕ;
Πώς και ποιοι κατέστρεψαν την οικονομία μας;
Πώς και ποιοι οδήγησαν σε πτώχευση τον Σωκράτη Μαλκότση, όταν τόλμησε να βγάλει ελληνικής κατασκευής τρακτέρ και πετρελαιομηχανές; (Του Διαμαντή Θ. Βαχτσιαβάνου)
Ευρωκάλπες σε λίγες μέρες και το ερώτημα δεν είναι αν θέλουμε την Ευρώπη, αλλά τι Ευρώπη θέλουμε. Η Συμφωνία Συνδέσεως της Ελλάδας με την ΕΟΚ το έτος 1962 υπερψηφίστηκε από όλα τα κόμματα της τότε Βουλής και καταψήφισε μόνον η ΕΔΑ του Ηλία Ηλιού. Η ΕΔΑ υποστήριζε ότι «είναι άλμα εις το κενόν, εξώθηση της χώρας στο Λάκκο των Λεόντων. Η οικονομική ολιγαρχία θα επιδιώξει να ρίξει όλα τα βάρη και τις θυσίες στους ώμους του λαού για ν’ αποκομίσει από την όλη περιπέτεια της Κοινής Αγοράς νέα ωφελήματα και κέρδη». Ήταν σωστή αυτή η θέση και τι έχει συντελεστεί έκτοτε;
Η πικρή πείρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας διδάσκει πως αυτό δεν έχει ωφελήσει σε τίποτε ως τώρα. Πήγαμε με την Ευρώπη γιατί μας υπόσχονταν τη μεγαλύτερη εγγύηση για την εθνική – πολιτική – πνευματική ελευθερία και οικονομική ανάπτυξη. Τι είχαμε απ’ όλα αυτά;
Ζήσαμε και ζούμε τα αντίθετα του παραδείσου που υπόσχονταν. Η Ελλάδα γίνεται αποικιακή χώρα, που διαθέτει πρώτες ύλες και φθηνό εργατικό δυναμικό στα ξένα μονοπώλια και κυρίως τα γερμανικά. Έκλεισαν σχεδόν όλα τα ελληνικά εργοστάσια, οι βιοτεχνίες, ακόμα και τα καταστήματα. Ο εργαζόμενος λαός κατάντησε «απασχολούμενος» χωρίς 8ωρη εργασία. Η ανεργία, η υποαπασχόληση, δημιουργούν φυγή των νέων στο εξωτερικό, όπου η ελληνική νεολαία σκορπίζεται σε όλη την ΕΕ και τα πέρατα του κόσμου. Καταφέραμε να μπλοκάρουμε κάθε βιομηχανική ανάπτυξη και να διαλύσουμε ακόμα και τον πρωτογενή τομέα (γεωργία-κτηνοτροφία). Τα μόνα που «φυτρώνουν» πλέον σε αυτόν τον τόπο είναι φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες.
Ο τελευταίος ίσως που μίλησε για «πρόγραμμα ανοικοδόμησης» με την «βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα» είναι ο Δημήτρης Μπάτσης, με την εκμετάλλευση των πηγών φυσικού πλούτου (υδατοπτώσεις – μεταλλεύματα), με παράλληλη ανάπτυξη μιας γερής βιομηχανικής βάσης, εκτελέστηκε δε το 1952!
Το ξέφραγο αμπελοχώραφο «Η ΕΛΛΑΣ» καταστρέφεται με νονούς εγχώριων προδιαγραφών και με εντολές ξένων αφεντικών. Δεν έρχονται επενδυτές αλλά μαφιόζοι που αρπάζουν ό,τι υπάρχει για δικό τους πλουτισμό. Το τεράστιο χρέος της μεταπολίτευσης μετατράπηκε σε μνημόνια και με υποθήκη των πάντων. Ενώ η Ελλάδα παρήγαγε τα πάντα και έκανε εξαγωγές, τώρα εισάγει τα πάντα και προσκυνά τους δανειστές-τοκογλύφους!
ΕΛΚΑ Ασπιώτη, ΕΛΙΝΤΑ, ΙΖΟΛΑ, ΠΙΤΣΟΣ, KELVINATOR, ΕΣΚΙΜΟ, Τσιμέντα ΗΡΑΚΛΗΣ, ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ, εργοστάσια ζάχαρης, ΧΡΩΠΕΙ, ΜΑΒΕ, ΕΛΣΙ και Μαλκότση. Αυτή η τελευταία κατασκεύαζε μονοκύλινδρες πετρελαιομηχανές, τις καλύτερες διεθνώς για πλοία και μεγάλα φορτηγά αυτοκίνητα.
Δεν θα αφήσουμε ασχολίαστο το κλείσιμο των πετρελαιομηχανών και τρακτέρ Μαλκότση. Ένα παράδειγμα για το πώς το πολιτικό κατεστημένο και η ευρω-ελίτ οδήγησαν σε μαρασμό τη ντόπια παραγωγή, εξυπηρετώντας ξένα συμφέροντα. Ό,τι ανταγωνίζεται τα ευρωπαϊκά προϊόντα, κυρίως τα γερμανικά, οδηγήθηκε σε κλείσιμο. Ο Σωκράτης Μαλκότσης οδηγήθηκε – εξαναγκάστηκε σε πτώχευση, μόλις τόλμησε να βγάλει ελληνικής κατασκευής τρακτέρ.
Πως το κράτος οδήγησε τον Σωκράτη Μαλκότση σε πτώχευση μόλις τόλμησε να βγάλει Ελληνικής κατασκευής τρακτέρ!
Η ανεπανάληπτη μηχανή Μαλκότση που κελαηδούσε στις ακροποταμιές μαζί με τα αηδόνια. Πως το κράτος οδήγησε τον Σωκράτη Μαλκότση σε πτώχευση!
Ο Σωκρατης Μαλκότσης είναι ιστορικά ο σημαντικότερος Έλληνας κατασκευαστής μηχανών, που ξεπερνά διάφορους κατασκευαστές μηχανών (συνήθως diesel και ημι-diesel) που άκμασαν στην Ελλάδα στη δεκαετία του ’20 και (κυρίως) τη δεκαετία του ’30, όπως dimadis-Kanakis στο Βόλο, Peteinaris στη Καλαμάτα, Siderides, ΒΙΟ, Koutroufis και πολλά άλλα στην Αθήνα.
Τοποθετημένος στον Πειραιά, πριν από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Malkotsis παρήγαγε τους…διάφορους τύπους βιομηχανικών μηχανημάτων.
Μετά από τον πόλεμο παρήγαγε τα βιομηχανικά μηχανήματα για διάφορες ελληνικές επιχειρήσεις, αλλά εστίασε σταδιακά σχεδόν εξ ολοκλήρου στις μηχανές diesel, και
έγινε σύντομα η μεγαλύτερη επιχείρηση στον τομέα του.
Οι μηχανές Malkotsis βρήκαν τη χρήση σε ποικίλες βιομηχανικές εφαρμογές, ενώ τα πρότυπα μηχανών βαρκών έγιναν θρυλικά για την αξιοπιστία τους. Παρήχθη επίσης και μια σειρά ηλεκτρικών μηχανών.
Η σειρά diesel EM της περιέλαβε στις μηχανές που σχεδιάστηκαν συγκεκριμένα για την τροφοδότηση των οχημάτων και χρησιμοποιήθηκε στα πρότυπα αγροτικών τρακτέρ Malkotsis (Malkotsis em-2 και em-4) που εισήχθησαν το 1959.
Τα τρακτέρ, που σχεδιάστηκαν σε συνεργασία με μια βρετανική συμβουλευτική εταιρία, παρήχθησαν για μόνο μερικά έτη, λόγω έλλειψης των χρηματοδοτικών και άλλων προβλημάτων συμβάλλοντας τα μέγιστα και η πλήρη έλλειψη κρατικής υποστήριξης, όπως άλλωστε συνέβαινε και συμβαίνει σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης και ανάδειξης στην παγκόσμια αγορά Ελληνικών – κυρίως – βαρέως τύπου προϊόντων.
Ωστόσο και ο Μαλκότσης έπεσε θύμα του Ελληνικού ανάλγητου κράτους.
Λέγεται ότι τον Μαλκότση τον έκλεισε ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος.
Ότι του δόθηκε μια παραγγελία 1000 μηχανών από την ΕΛΒΟ για στρατιωτικά οχήματα.
Ο Μαλκότσης πήρε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα για να φτιάξει την παραγγελία. Όταν παρέδωσε τις μηχανές ό Μαλκότσης, η ΕΛΒΟ καθυστερούσε την πληρωμή του λογαριασμού.
Η Εθνική όμως ζητούσε τα λεφτά της και το κράτος δεν δεχότανε συμψηφισμό.
Έτσι η Εθνική έκανε κατάσχεση, έκλεισε ο Μαλκότσης, και 3000 εργαζόμενοι βρέθηκαν στον δρόμο, ενώ οι ντιζελομηχανές τέρμα για την Ελλάδα!Προσέξτε την λεπτομέρεια. Κρατική και η ΕΛΒΟ, κρατική και η Εθνική τότε.
Από την μια το κράτος μέσω της εθνικής ζητούσε τα χρήματα που είχε πάρει ο Μαλκότσης για να φτιάξει την παραγγελία.
Και από την άλλη πάλι το κράτος μέσω της ΕΛΒΟ αρνούνταν να πληρώσει τον Μαλκότση για τις μηχανές που παρήγγειλε. Όπως ήταν φυσικό η εταιρεία πτώχευσε.
Και έμειναν στα χαρτιά και τα σχέδια του Σωκράτη Μαλκότση για το τρακτέρ που είχε αρχίσει να βγάζει.
