156
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΘΡΥΛΟΙ & ΜΥθΟΙ!
Στον Νομό Χανίων, στα νότια του οροπεδίου του Ομαλού, σε υψώμετρο 1.200 μέτρων, ξεκινάει το φαράγγι της Σαμαριάς!
Και όπως λένε, “είναι ένας φάραγγας. Όλα τ’ άλλα είναι φαράγγια”!
Ένα φαράγγι με πλούσια ιστορία & διασχίζοντάς το, είχαμε & εμείς την τύχη το περασμένο καλοκαίρι, να ανακαλύψουμε τους φυσικούς του θησαυρούς!
Ένα φαράγγι με τα φαντάσματά του, με τους ήρωές του, τους ψιθύρους, τους διαβόλους & τριβόλους!
Υπάρχει & μια ιστορία – θρύλος για το φαράγγι & σε αυτήν θα αναφερθούμε!
Όπως λένε & στα παραμύθια, μια ιστορία θα σας πώ…
Όπως & εμείς την βρίκαμε στο βιβλίο της Μάρως Δούκα, “Έλα να πούμε ψέματα”!
“Είχε έρθει, λέει, ένας από τον ουρανό. Αλλά μπορεί να είχε βγεί από την θάλασσα. Τότε ζούσε στις “Πόρτες” του φαραγγιού της Σαμαριάς ένας μάντης, πάει να πεί μάγος, αλλά & δεσπότης πάει να πεί, ιερέας, που σε γλίτωνε από τα “δεσίματα”!
“Δεσίματα είναι τα μάγια”. Σε “δένει” ο εχθρός σου & σε καταστρέφει!
Ο μάγος αυτός ζούσε κάπου στην έξοδο του φαραγγιού, στις “Πόρτες”. Είχε & μια πολύ όμορφη ξανθιά & λυγερή κόρη ο μάγος!
Είχε φτάσει κάποτε εκεί ένας άρχοντας που του κάναν μάγια & ζήτησε από τον μάγο να τα λύσει. Και ο μάγος, πατέρας της όμορφης ξανθομαλλούσας κόρης, τα έλυσε!
Σάν έγινε καλά ο άρχοντας, καβαλίκεψε το άλογό του & έφυγε!
Η λυγερόκορμη κόρη όμως έμεινε έγκυος από τον άρχοντα & τώρα που εκείνος την εγκατέλειψε & έφυγε, αυτή έκλαιγε με μαύρο δάκρυ. Όπου έπεφτε το δάκρυ της, φύτρωνε & μιά “σφάκα”. Σφάκα είναι η πικροδάφνη. Γέμισε ο τόπος από πικροδάφνες, από το κλάμα της λυγερής!
Έπειτα η λυγερή γέννησε το παιδί του άρχοντα, αλλά δεν το χάρηκε. Ο άκαρδος άρχοντας έστειλε δικούς του & πήρανε μακριά το κοπέλι!
Πολλοί λένε, πώς ακόμα ακούνε το κλάμα της λυγερής στο φαράγγι. Και από τον θρήνο της η πικροδάφνη έγινε, όπως την λένε οι ντόπιοι του φαραγγιού, σφάκα!
Καλό & όμορφο το ανθάκι, της, ευγενικό, αλλά πικρό, φαρμάκι. Όπως το δάκρυ της λυγερής. Πικρό, φαρμάκι το δάκρυ της, πικρό & το ανθάκι από το δάκρυ της!
Ο θρύλος λέει πώς το φάντασμα της ξανθομαλλούσας λυγερής, υπάρχει & γυροφέρνει ακόμα εκεί. Μιάς πανέμορφης που γυρνάει στις πικροδάφνες του ποταμού, κλαίει & θρηνή για την αγάπη της & το κοπέλι που τις πήραν!
Το δάκρυ της κάθε φορά, όπου πέφτει, φυτρώνει & άλλες πικροδάφνες – σφάκες!
Γι αυτό & από τότε, από τα δάκρυα αυτά, το φαράγγι είναι γεμάτο πικροδάφνες & το όμορφο λουλούδι της πικρό όπως & τα δάκρυα της ξανθομαλλούσας λυγερής!
Διαμαντή Θ.Βαχτσιαβάνου
