«Φεύγει το τρένο Γερμανίας Αθηνών» με τα παιδιά, των παιδιών των μεταναστών της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς!!! (Ζαγκανίκας Σίμος)
Όταν η ζωή επαναλαμβάνεται με τις ίδιες , παλιές αποχρώσεις της, ήτοι, από τα χρόνια τα παλιά, που ο καρβουνιάρης της μαζικής μετακίνησης, άφησε στη θέση του τον ηλεκτροκίνητο συρμό της ταχύτατης μεταφοράς, τότε, τα δρώμενα της, φαίνονται, ως σπαραξικάρδια φάρσα και όχι, ως συμβατική αλήθεια…
Από το κινητό τηλέφωνο ενός συνεπιβάτη του «τρένου της μετανάστευσης» ακούγεται χαμηλόφωνα, νοσταλγικά η φωνή του Καζαντζίδη σε στίχους Κώστα Βίρβου: «…αφήνω πίσω μου το μαύρο παρελθόν και φεύγω στο άγνωστο φτωχός και αδικημένος…» «… με την ελπίδα πως θα δω μιαν άσπρη μέρα…» «Φεύγει το τρένο και σφυρίζει συνεχώς σαν μοιρολόγι σαν τραγούδι πονεμένο, γιατί μανούλα μου με γέννησες φτωχό, γιατί να ζήσω μακριά σε τόπο ξένο».
Ένας «συρμός» γεμάτος συνειρμούς. Φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις και πλημμυρισμένος από αυταπόδεικτες αλήθειες! Την δεκαετία του 50 και του 60, οι δρόμοι του μισεμού, ήταν οι δρόμοι της ανέχειας, της πείνας, της ανάγκης και της επιβίωσης. Στην Ελλάδα, την πατρίδα μας, η ζωή είχε στενέψει και τα όνειρα με πόνο ψυχής οδηγούσαν στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές. Ήταν ένα είδος εκούσιου εξανδραποδισμού…
Και η πίκρα γινόταν πικρότερη και ο πόνος μεγαλύτερος, γιατί η Γερμανία και το Βέλγιο αξιοποίησαν τα χρήματα του «Σχεδίου Μάρσαλ», που δόθηκαν από τις ΗΠΑ, για την ανόρθωση των οικονομιών τους, μετά τον πόλεμο, χτίζοντας τα εργοστάσια τους και τα ανθρακωρυχεία τους. Ενώ εμείς (είναι λάθος η γενίκευση), ενώ η δική μας Δεξιά, που επικράτησε ολοσχερώς, μεταπολεμικά, ιδιοποιήθηκε σχεδόν το σύνολο της «βοήθειας» και άφησαν τον Τόπο χέρσο και τους Έλληνες να λιμοκτονούν ζητώντας διέξοδο, για μια μπουκιά ψωμί, στους δρόμους του μισεμού.( Το «ιδιοποιήθηκε» αποφορτίζει την πράξη και εκπίπτει η πράξη στην κατηγορία του πταίσματος, ενώ το «κλέψανε» και οδήγησαν τους φτωχούς Έλληνες στον εξανδραποδισμό αποκαθιστά το μέγεθος του εγκλήματος). Αυτού του είδους οι εκφράσεις επισύρουν την ποινική δίωξη από την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, για αυτό είναι καλύτερα να χαμηλώσουμε τους τόνους….
Τα μεταναστευτικά εμβάσματα, αυτών των ηρώων της πρώτης μεταπολεμικής εξόδου, με την εισροή τους στην οικονομία της Πατρίδας, ανέβασαν τους οικονομικούς δείκτες και οδήγησαν στους ετσιθελικούς, διορισμένους πρωθυπουργούς εκείνης της περιόδου να προβάλλονται στο κάδρο των επιτυχημένων πρωθυπουργών!… Αλλά ήταν μοιραίο και η δεύτερη αυτή εισροή να έχει την ίδια απόληξη με τις προηγούμενες. Την «ιδιοποιήθηκαν» τεχνηέντως, τα ίδια συμφέροντα, με τον χαριστικό «επιχειρηματικό» δανεισμό και την αντιπαροχή, χτίζοντας εφήμερες επιχειρήσεις και σηκώνοντας άθλιες οικοδομές χωρίς αρχιτεκτονικό σχεδιασμό για το τοπίο. Γι αυτό είχαμε και έχουμε πανάσχημες ασφυκτικές πόλεις με κακόγουστες οικοδομές.
Περσινά, ξινά σταφύλια! Δεν είναι για το στομάχι μας. Αδυνατούμε να τα χωνέψουμε!… Να όμως που γινόμαστε στο ίδιο έργο θεατές… Και τούτο λειτουργεί πλέον, όχι μόνο, ως κακόγουστη φάρσα, αλλά συμβάλλει και στην γελιοποίηση μας, με απώλεια σχεδόν και των τελευταίων υπολειμμάτων ανεκτικής αυτοεκτίμησης, ήτοι, ως οι Έλληνες με ιστορική διαύγεια πνεύματος!..
Οι μετανάστες της εποχής μας είναι σχεδόν τα εγκαταλελειμμένα παιδιά από τους μετανάστες γονείς της δεκαετίας 1950 1960. Ο πόνος αφόρητος για την επανάληψη της ίδιας τραγωδίας. Ένας πακτωλός χρημάτων από Ευρωπαϊκά Προγράμματα εξαφανίσθηκαν στις προμήθειες των ιδιωτών και των εντολέων, χωρίς να γίνουν παραγωγικά έργα με την συνηγορία της ίδιας της πολιτείας. Μυκτηρίσθηκε και τεχνηέντως παραγκωνίσθηκε η κοινωνική οικονομία η οποία με την παρρησία της πολιτείας θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην οικονομική ανάπτυξη, στην αντιμετώπιση της ανεργίας και στη βελτίωση έτι περαιτέρω των οικογενειακών εισοδημάτων. Και εξυπακούεται ότι θα ανύψωνε τους Έλληνες να ζουν ως Έλληνες με αξιοπρέπεια…
Και πάλι η Δεξιά, ως αντίληψη, με συμπορεύοντες του εκσυγχρονιστές της ιδιοτελούς μετάλλαξης με το πρόταγμα του νεοφιλελευθερισμού, πούλησαν τα πάντα στους ιδιώτες, «με το αζημίωτο» για το προσωπικό τους πορτοφόλι. Πούλησαν και τι δεν πούλησαν: τράπεζες, κρατικές επιχειρήσεις, λιμάνια αεροδρόμια, τρένα, τα δάση, τα βουνά, τις παραλίες και τα ποτάμια. Δεν άφησαν τόπο για να σταθεί ο Έλληνας!.. Συνέβαλαν στην φτωχοποίηση των Ελλήνων και οδήγησαν τους Έλληνες, ξανά, στις στράτες του μισεμού.
Δίνοντας λόγο μόνο στην αλήθεια, χωρίς κακεντρέχεια και υστεροβουλία θα προσθέταμε στην όλη αρνητική εικόνα, μια μικρή περίοδο αντίστροφης πορείας, στην προ εκσυγχρονιστών εποχή, στα χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου, όπου κατά βάση υπήρχε μια άλλη πολιτική, παρά τα κωλύματα του όγκου των “εκσυγχρονιστών” στους θεσμούς και στο κράτος. Στο Νομό μας, στα Γρεβενά, έγινε στο χώρο της κοινωνικής οικονομίας, μια μεγάλη επιχείρηση για την εκμετάλλευση της δασικής ξυλείας, το εργοστάσιο MDF, που στοίχισε 1,5 δις. Έγιναν δύο μεγάλα αρδευτικά Καρπερού Δήμητρας και Κιβωτού, για την άρδευση 33.000 στρεμμάτων και πλήθος μικρών αρδευτικών, που δυνητικά μπορούσαν να αλλάξουν την παραγωγική εικόνα του Νομού και σίγουρα να οδηγήσουν τον Τόπο στους δρόμους της Ανάπτυξης, αν υπήρχε η στήριξη στο πνεύμα της καθετοποιημένης παραγωγικής διαδικασίας. Προγραμματίστηκε και εξασφαλίστηκε η χρηματοδότηση για το μεγάλο Νομαρχιακό μας Νοσοκομείο και για το Διοικητήριο της αιρετής πλέον Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Στρώθηκαν ασφαλτόδρομοι σ όλα τα χωριά του Νομού , όπως και οι υποδομές ύδρευσης και αποχέτευσης Δημοτικών διοικητηρίων και πολιτιστικού εξωραϊσμού και του πιο απομακρυσμένου οικισμού. Αναγορεύθηκε το Χιονοδρόμιο Βασιλίτσας σε Εθνικό και χρηματοδοτήθηκε για την απόκτηση της ανάλογης υποδομής. Χτίστηκε το μεγάλο συνεταιριστικό τυροκομείο της Ένωσης για την ανάπτυξη της Κτηνοτροφικής παραγωγής. Στηρίχθηκε η ζωή στο Νομό μας, μετά από τον σεισμό του 1995, με σπίτια και άτοκα δάνεια σχεδόν για το σύνολο των πολιτών. Χτίστηκαν οι φυλακές ύψιστης ασφάλειας με την προϋπόθεση να προσθέσουν στην εισροή της οικονομίας του Νομού πρόσθετους πόρους και απασχόληση. Ήταν το φωτεινό διάλλειμα στις άραχνες πολιτικές της ανέχειας και της ιδιοτελούς σκοπιμότητας. Αυτή η πολιτική καταστρατηγήθηκ κατασυκοφαντήθηκε και ακυρώθηκε όλα τα επόμενα χρόνια, ώστε σήμερα να επικρατήσουν ο γυμνός ατομικισμός και ο ιδιωτικός πλουτισμός μέσα από τους κοινωνικούς θεσμούς και το κράτος!…
Αν στηθεί ένας φακός πάνω από το «τρένο Γερμανίας Αθηνών» θα δει ανυπόδητη την αλήθεια, ήτοι χιλιάδες νέοι να επιβαίνουν για να ξεφύγουν από τις ρημαγμένες τους ζωές στην πατρίδα, που δεν νοιάζεται για τους φτωχούς Έλληνες, που δεν έχει καμία αξία ο ιδρώτας τους. Πώς να θεραπευτούν αυτοί, οι άνεργοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι, που δυνητικά αδυνατούν να πληρώσουν το πενηντάρικο στα απογευματινά επισκεπτήρια των «κρατικών Νοσοκομείων»? Αυτή δεν είναι μια ταξική πολιτική είναι μια τοξική πολιτική που εξοντώνει τους ΕΛΛΗΝΕΣ!..
Εκεί που είναι αυτοί δεν φτάνει η φωνή, που ξεκινάει από χαμηλά. Ας πάρουμε των ομματιών μας. Δεν μας ταΐζει πλέον η ανήμπορη πραγματικότητα. Από το κινητό του συνεπιβάτη μου ακούγεται χαμηλόφωνα: « Μέσα στο τρένο Γερμανίας Αθηνών στην τρίτη θέση σε μιαν άκρη καθισμένος, αφήνω πίσω μου το μαύρο παρελθόν και φεύγω στ άγνωστο φτωχός και αδικημένος»
Ζαγκανίκας Σίμος
