Φωνή λαού, οργή Θεού…
Σύμπασα η κοινωνία της Κοζάνης ύψωσε στεντόρεια φωνή οργής-αγανάκτησης και στάθηκε δίπλα στους χαροκαμένους συγγενείς των θυμάτων στην εθνική τραγωδία-έγκλημα των Τεμπών!!
Σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση, που δεν έχει προηγούμενο σε όγκο και παλμό, η κοινωνία της Κοζάνης στάθηκε δίπλα στους συγγενείς των τόσο αδικοχαμένων συνανθρώπων μας, αυτών που σε καιρό ειρήνης θυσίασαν τη ζωή τους, γιατί κάποιοι («πολιτικοί επαγγελματίες») κοστολόγησαν τόσο φτηνά τη ζωή τους. Και ήταν 57!!… και έτσι ξαφνικά και μαρτυρικά πέταξαν ψηλά, αφήνοντας τα σπαραξικάρδια στους γονείς, συγγενείς, φίλους και όλες τις κοινωνίες ανθρώπων, όπου γης!
Και το θυμικό όλων των συγκεντρωθέντων επαναστάτησε και εκφράστηκε, τόσο ενιαία, η οργή ξεχείλισε και η διαμαρτυρία ακούστηκε στον ουρανό και στα πέρατα του κόσμου!
Ήταν όλοι εκεί, στο συλλαλητήριο της Κοζάνης για την επέτειο της εθνικής τραγωδίας-εγκλήματος των σιδηροδρόμων στα Τέμπη. Φορείς, σωματεία, συλλογικότητες, άνθρωποι όλων των ηλικιών, υπεράνω κομμάτων και χρωμάτων, ένωσαν τις φωνές τους, γιατί αυτό το πολλαπλά μακάβριο άδικο δεν το αντέχουν!
Όλοι, με μια φωνή, απαίτησαν δικαιοσύνη, διαφάνεια και απόδοση ευθυνών γι’ αυτή την εθνική τραγωδία, που μαθεύτηκε στα πέρατα του κόσμου.
Η συγκινησιακή φόρτιση των παρευρισκομένων εμφανής, με δάκρυα στα μάτια, πανό στα χέρια και με μια φωνή γεμάτη πάθος και οργή, μνημόνευσαν τους αδικοχαμένους 57 συνανθρώπους μας, που έφυγαν έτσι σε μια στιγμή, μαρτυρικά, και απαίτησαν δικαίωση των συγγενών τους, γεγονός που σίγουρα θα λειτουργήσει σαν ένα βάλσαμο και παρηγοριά στις τραγικές στιγμές που βιώνουν.
Οι ομιλίες στο συλλαλητήριο πλημμύρισαν τον αέρα με συναισθήματα πόνου, αγανάκτησης, αλλά και αποφασιστικότητας, πως το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί ποτέ και οι υπεύθυνοι επιβάλλεται να τιμωρηθούν, χωρίς κανένα οίκτο, καμιά επιείκεια ή ελαφρυντικά.
Οι συγκεντρωμένοι με μια φωνή απαίτησαν να αποδοθούν ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών, να μην συγκαλυφθεί και να ληφθούν άμεσα μέτρα ώστε παρόμοιες τραγωδίες να μην επαναληφθούν. Η συγκίνηση και ο πόνος μετατράπηκαν σε μια δυναμική απαίτηση για αλλαγή, με το μήνυμα πως η κοινωνία δεν θα σωπάσει μέχρι να υπάρξει δικαιοσύνη.
Η Κοζάνη, μαζί με πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας που συμμετείχαν σε ανάλογες κινητοποιήσεις-συλλαλητήρια, κατέδειξε ότι η μνήμη των θυμάτων παραμένει ζωντανή και η διεκδίκηση της δικαιοσύνης είναι μια κοινή υπόθεση που ενώνει όλους μας.
Στο τέλος της συγκέντρωσης ακολούθησε πορεία προς τον σιδηροδρομικό σταθμό.
