Στη μακρόχρονη ιστορία του πολιτισμού, πολλοί από τους ανθρώπους του πνεύματος, τους ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, αναζήτησαν το βαθύτερο της ζωής νόημα και το βρήκαν στη χριστιανική διδασκαλία, αφήνοντας τα προσωπικά τους βιώματα παρακαταθήκη στις επόμενε γενιές.
Ένα από αυτά τα πνεύματα με σταθερό το βήμα στην πορεία της εν Χριστώ ζωής του ήταν και ο λογοτέχνης και ζωγράφος Φώτης Κόντογλου (πραγματικό όνομα Φώτιος Αποστολέλλης), ο οποίος θεωρούσε τη θρησκευτική πίστη, ως το οξυγόνο της ψυχής και έλεγε χαρακτηριστικά: «Τα μεγαλύτερα έργα τέχνης είναι θρησκευτικά, ο Όμηρος, ο Δάντης, ο Αισχύλος, Ο Πλάτωνας, η Παλαιά Διαθήκη, το Ευαγγέλιο, ο Μπετόβεν, ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Πασκάλ, ο Γκαίτε, ο Πόε, ο Ντοστογιέφσκι (για να πω αυτούς που θυμάμαι πρόχειρα) έχουν πνεύμα θρησκευτικό. Σήμερα πολύ λίγοι άνθρωποι έχουν δυνατή ψυχή, ώστε να είναι θρήσκοι, κι ακόμα πιο λίγοι όσοι έχουν το κουράγιο να το πουν. Η απιστία δεν είναι μονάχα έλλειψη πίστεως, αλλά και εύκολος δρόμος που τον παίρνουν οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι που΄χουν την τσέπη τους γεμάτη από ευκολόβρετα επιχειρήματα».
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
Στη μακρόχρονη ιστορία του πολιτισμού, πολλοί από τους ανθρώπους του πνεύματος, τους ανθρώπους των γραμμάτων και της τέχνης, αναζήτησαν το βαθύτερο της ζωής νόημα και το βρήκαν στη χριστιανική διδασκαλία, αφήνοντας τα προσωπικά τους βιώματα παρακαταθήκη στις επόμενε γενιές.
