279
Ήμουν μικρό παιδί, στο νηπιαγωγείο όταν συνειδητοποίησα πως μου αρέσει ενα κοριτσάκι.
Ήταν κάτι πηγαίο αλλά δεν μπορούσα να το εξηγήσω και δεν είχε σχέση με οτιδήποτε είχα αισθανθεί ως τότε πέραν της αγάπης για την οικογένειά μου και τους λίγους φίλους μου, αλλά αυτό ήταν διαφορετικό. Μου άρεσε πολύ να την κάνω να γελάει, να της δίνω πράγματα, καμιά φορά και να την πειράζω. Όταν οι γονείς της άλλαξαν σπίτι και γειτονιά το καλοκαίρι έπαιρνα το ποδήλατο και πήγαινα εκεί μήπως την πετύχω για να παίξουμε. Ποτέ δεν με εξανάγκασε κανείς να μου αρέσει.
Δεν το έκανα επειδή το κάνουν οι άλλοι, το έκανα επειδή δεν μπορούσα να ξεφύγω από τον εσωτερικό μου κόσμο. Αργότερα στη θέση αυτού του κοριτσιού ήρθαν άλλα, μέχρι την Έλενα που ήταν το καλύτερο,πάντοτε κορίτσια αλλά και πάλι δεν το επέλεγα, απλώς συνέβαινε.
Όπως απλώς συμβαίνει σε ένα σημαντικό ποσοστό συνανθρώπων μας σε όλο τον κόσμο και και καθ’ ολη τη διάρκεια της ιστορίας, μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου. Είτε ως παιδιά είτε μεγαλύτερες και μεγαλύτεροι διαπιστώνουν πως “ερωτεύονται λάθος”- αλήθεια μπορεί κανείς να ερωτευτεί και να ναι λάθος; Κι όμως ο φόβος του στίγματος, η περιθωριοποίηση το άγχος των γονέων και οι πολύ διαδεδομένες ψευδοβιολογικές θεωρίες με ισοκρατήματα απο τη συντηρητική μεγάλη πτέρυγα των εκκλησιών και των συντηρητικών κομματων τους κάνουν άλλοι να κατακρατούν συναισθήματα, άλλοι να ζούνε διπλή ζωή άλλοι να περιθωριοποιουνται και να προκαλούν κάποιες φορές υπερβολικά αλλά δικαιολογημένα.
Δεν νομίζω πως η κοινωνία κινδυνεύει από τα ανθρώπινα διακαιώματα, σίγουρα όμως τα ανθρώπινα δικαιώματα κινδυνεύουν από την κοινωνία. Τα ομοφυλόφιλα παιδιά συνήθως γεννιούνται σε ετερόφυλα ζευγάρια. Η παιδεραστία παρουσιάζεται περισσότερο σε ετερόφυλα ζευγάρια.
Η υιοθεσία στη χώρα μας συνήθως γίνεται ιδιωτικά και χωρίς σωστό έλεγχο. Δεν ξέρω πόσες δικαιολογίες υπάρχουν ακόμα αλλά αγαπώ φίλες και φίλους που είναι gay και ξέρω πόση αγάπη έχουν μέσα τους και πόσο έχουν πληγωθεί στη ζωή τους άδικα και αυτοί και η οικογένειά τους.
Αυτά. Τα υπόλοιπα στην επιστήμη
10 comments
Εύγε Γιάννη!!!
Αυτή ακριβώς είναι η πτυχή της συζήτησης που δεν έχει καμία σχέση με το θέμα του γάμου, αλλά ήθελαν πολύ να μας βάλουν να την κάνουμε. Συνεπώς το κείμενό σας δεν έχει καμία χρησιμότητα ως προς την νομική και κοινωνική πλευρά του θέματος του γάμου και της υιοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια. Είναι απλώς μια τοποθέτηση προσωπικών πεποιθήσεων, και κυρίως προσωπικών και ανάμικτων συναισθημάτων για τους ανθρώπους που απολύτως φυσιολογικά ερωτεύονται άλλους ανθρώπους του ίδιου φύλου (ή απλά έλκονται, διότι εδώ μπερδεύετε επίσης την σαρκική με την πνευματική έλξη, τις οποίες φαίνεται πως θεωρείτε εξ ορισμού ταυτόσημες, ενώ δεν είναι ούτε πάντα, ούτε απαραίτητα ταυτόσημες). Όταν θα γίνεται χαμός στα δικαστήρια με γονείς που θα ζητάνε την επιμέλεια ενός παιδιού, ενώ δεν είναι οι βιολογικοί γονείς του (πχ. παντρεύεστε εσείς, κάνετε παιδί, χωρίζετε από την σύντροφό σας, και μετά ο νέος σας σύντροφος ζητάει να γίνει ο γονέας 3 του παιδιού σας), θα δούμε τότε πόσo κινδυνεύει ή δεν κινδυνεύει η κοινωνία από τις δικές σας αοριστολογίες.
Η έστω κακή κριτική σας θα είχε για μένα κάποιο νόημα αν τουλάχιστον είχατε το θάρρος να υπογράψετε με το ονοματεπώνυμό σας. Ούτε αυτό δεν μπορείτε να υποστηρίξετε. Πώς λοιπόν να υποστηρίξετε ότι μπερδεύω τη σωματική με την πνευματική έλξη. Ως τί τα διαχωρίζετε. Πολύ αόριστη λοιπόν βρίσκω τη δική σας τοποθέτηση κύριε Αρκτούρε. Όταν μπορείτε γράψτε μας κάτι για το εξαιρετικό σενάριο του γονέα 3 που θα διεκδικεί δικαστικά την επιμέλεια.
Η αρνητική κριτική μου (γεγονός, δεν το αρνούμαι) στάθηκε αφορμή να πάρω όχι μία, αλλά τρεις απαντήσεις. Μία δική σας, που δεν απαντάει σε αυτά που γράφω, αλλά στο ποιός είμαι ή δεν είμαι (δια τούτο και δεν θα πάρω θέση), και άλλες δύο από δύο φίλους σας, που ήρθαν εδώ για να σας υποστηρίξουν (ή τους καλέσατε να έρθουν, γιατί συνήθως στην εφημερίδα αυτή γράφω και συχνά και μόνος μου, εδώ στα σχόλια, και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι κανείς από τους τρεις σας δεν ήταν εκεί που εγώ συνήθως γράφω, για να πάρει θέση). Γενικώς εγώ είμαι “ευχαριστημένος” όταν οι παρεμβάσεις μου είναι τόσο σημαντικές ως προς αυτά που υποστηρίζω, ως προς τα επιχειρήματά μου δηλαδή, τεκμηριωμένα ή μη, ώστε να χρειάζεται μια ολόκληρη ομάδα ανθρώπων για να τα αντιμετωπίσει. Δεν είμαι ο τύπος που ψάχνω τρόπους να επιβεβαιωθώ. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα ασχοληθείτε με αυτά που γράφω και όχι με το πρόσωπό μου, όπως έκανα εγώ απέναντί σας, θα πάρετε και τις απαντήσεις που ζητάτε ή περιμένετε από εμένα, ή από τον οποιονδήποτε άλλο συνομιλητή σας. Είναι θέμα τακτικής. Παρ’ όλα αυτά, από σεβασμό στους υπόλοιπους αναγνώστες, στην εφημερίδα και στον εαυτό μου πρωτίστως, σας παραπέμπω στο «Ευρωπαϊκό Πιστοποιητικό Γονεϊκής Σχέσης», ως προς το τελευταίο σας ερώτημα.
Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω πως δεν κάλεσα κανέναν αλλά ευχαριστώ για τα θετικά σχόλια συμπαραστασης και πως μια καταλληλότερη ώρα από την αποψινή θα διαβάσω το ” Ευρωπαϊκό Πιστοποιητικό Γονεϊκής σχέσης ”
Δυστυχώς δεν σας γνωρίζω και το ποιος είστε το έθεσα αμυνόμενος μεν αλλά στο πλαίσιο της αξιολόγησης του διαλόγου και των γραφομένων σας που δείχνει πως έχετε γνώσεις. Έστω και έτσι καλό ήταν που αναπτύχθηκε μια συζήτηση. Δεν θα σας ευχαριστήσω κι ολας αλλά όσοι δημοσιεύουμε τις σκέψεις μας θα πρέπει να αντέχουμε την κριτική και την αντίθετη άποψη όσο και αν είναι ή δεν είναι τεκμηριωμένη όπως και εσείς παραδεχθηκατε. Σέβομαι κι εγώ το μέσο και σας εύχομαι καλό ξημέρωμα
Φιλαράκι μου αγαπημένο! Το άρθρο σου καταδεικνύει τη δύναμη της ψυχής και της σκέψης σου. Θίγεις πολύ εύστοχα κάτι που αποτέλεσε και θα αποτελεί διαχρονικά την κινητήρια δύναμη των κοινωνιών όλου του κόσμου! Το συναίσθημα, που δεν υπακούει σε «νόρμες» και κλισέ, και γι αυτό δεν φυλακίζεται, αλλά ούτε και επιδέχεται κριτική, φιλτράρισμα και καθοδήγηση!
Αγαπημένη μου φίλη πάντοτε με καταλάβαινες περισσότερο από τους άλλους. Σ ευχαριστώ για την τιμητική φιλία και υποστήριξη
Κυρία ανώνυμε όσον αφορά όσα αναφέρετε περί «υποστήριξης» δεν κατανοώ τι ακριβώς εννοείτε. Υποστήριξη απέναντι σε τι; Έχουμε κάποια αντίπαλα στρατόπεδα εδώ η χάριν της ελευθεροτυπίας αφενός και του δικαιώματος του καθενός περί ελεύθερης έκφρασης αφετέρου, υπάρχει και σε αυτό το θέμα η κατάθεση της άποψης κάποιου; Θα λογοκρίνετε και την αποδοκιμασία η επιδοκιμασία μας στην άποψη κάποιου; Σταματήστε πια κάποιοι να διχάζετε την κοινωνία μας που καθημερινά δοκιμάζεται και να δημιουργείτε στρατόπεδα…
ΥΓ. Ο κόσμος κύριε ανώνυμε, υπόψιν, δεν περιστρέφεται γύρω από εσάς…
Αγαπητή κ. Σαλακίδου, η τελευταία απάντηση δεν ήταν για εσάς. Συνεπώς, όταν παίρνετε θέση σε μια απάντηση που δεν ήταν προς εσάς, απλά με επιβεβαιώνετε. Καλώς λοιπόν να υποστηρίξετε όποιον θέλετε, αλλά μην το αρνείστε. Υπ’ όψιν, τέλος, πως όταν εγώ ανέβασα το σχόλιό μου, δεν υπήρχε άλλο σχόλιο εδώ. Φυσικά δεν μπορώ να σας πείσω ως προς αυτό, και ούτε με ενδιαφέρει να το κάνω, απλά και πάλι διαπιστώνω ότι ασχολείστε μαζί μου και όχι με το θέμα της συζήτησης. Εσείς λοιπόν περιστρέφεστε γύρω από εμένα, κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου. Σας ευχαριστώ, παρ’ όλα αυτά.
Συνεχίζω να μη σας κατανοώ. Και φυσικά αναφερθήκατε και στο πρόσωπο μου, συγκαταλέγοντας με στους φίλους του γράφοντος, που έσπευσαν να τον υποστηρίξουν. Το επίμαχο δικό μου επιδοκιμαστικό σχόλιο προηγήθηκε χρονικά του αντίστοιχου δικού σας που μιλάτε για «φίλους που υποστηρίζουν την άποψη του γράφοντος», επομένως αναφέρεστε και σε εμένα.
Δεν έχω κάποια προσωπική αντιπαράθεση μαζί σας. Εγώ έκανα κάποιο επιδοκιμαστικό σχόλιο στο άρθρο του κυρίου Νεβεσκιωτη. Εσείς όμως αυτό που κάνατε, μεταξύ άλλων, ήταν ένα αποδοκιμαστικό σχόλιο τόσο στην άποψη τη δίκη μου, οσο και στων υπολοίπων που επικρότησαν το συγκεκριμένο άρθρο του κυρίου Νεβεσκιωτη. Νομίζω πως είναι προσβλητικό να καταλογίζετε σε κάποιον πως έχει στρατευμένη άποψη, δε νομίζετε;