Στις 28 Μαρτίου 2022 συμπληρώνονται τριάντα χρόνια από την κοίμηση της Γερόντισσας Γαβριηλίας Παπαγιάννη, της γερόντισσας της χαράς και της αγάπης.
Η χαρά της γερόντισσας Γαβριηλίας ακτινοβολούσε στο πρόσωπο της και ίδια εξέπεμπε μια φωτεινότητα και παιδικότητα.
Ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος με απεριόριστη αγάπη προς τον πλησίον. Αγωνιζόταν για τους πονεμένους ανθρώπους και η ζωή της ήταν η ιεραποστολή.
Γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1897, στην Κωνσταντινούπολη και ήταν από εύπορη οικογένεια. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών η οικογένειά της μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη όπου και σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή. Αργότερα πήγε στην Αγγλία για να σπουδάσει φυσιοθεραπεία.
Είχε ένα πολύ καλό ιατρείο στο κολωνάκι στην Αθήνα, και ζούσε μία άνετη ζωή. Σε ηλικία πενήντα ετών αφού έδωσε όλη την περιουσία της αφιερώθηκε στην ιεραποστολή και ταξίδεψε σε διάφορες χώρες, διακονώντας τον πάσχοντα άνθρωπο, με αξιοθαύμαστη αγάπη και αυταπάρνηση.
Στην Ινδία για πέντε χρόνια βοηθούσε αφιλοκερδώς πλήθος λεπρών και αρρώστων. Τους θεράπευε και τους περιποιούνταν χωρίς να κολλήσει λέπρα η ίδια! Στο καθημερινό της κουραστικό πρόγραμμα ήταν απαραίτητη η δίωρη ανάγνωση της Αγίας Γραφής και πολλές ώρες προσευχής.
Κέντρο της ζωή της ήταν ο Χριστός . Ήταν η αιτία που πολλοί άνθρωποι βαφτίστηκαν χριστιανοί Ορθόδοξοι. Ποτέ δεν μιλούσε σε άλλους για τον Χριστό αν δεν της το ζητούσαν οι ίδιοι. Δεν τους έλεγε για το Ευαγγέλιο , αλλά το ζούσε το ευαγγέλιο. Έλεγαν ποιος είναι ο Θεός αυτής της γυναίκας και γινόντουσαν χριστιανοί ορθόδοξοι με το παράδειγμά της. Τα χρόνια αυτά έκανε σημαντικές γνωριμίες, όπως την Μητέρα Τερέζα, Sivananda, Baba Amte.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 εκάρη μοναχή στη Βηθανία, ενώ πήρε την ευλογία από τον π. Αμφιλόχιο της Πάτμου, που έγινε ο πνευματικός της, να συνεχίσει και ως μοναχή την ιεραποστολή. Άρχισε πάλι τα ταξίδια της για να προσφέρει την αγάπη της και να μιλήσει για τον Χριστό.
Η γερόντισσα Γαβριηλία είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό. Έλεγε ότι ήταν υποτακτική στο θέλημα του Θεού και όλα της τα έδινε Εκείνος, εκείνη το μόνο που έκανε ήταν να αφεθεί στα χέρια Του. Κάθε μέρα έλεγε υπογράφω εν λευκώ. Είχε κάνει τον γύρο του κόσμου οκτώ φορές, χωρίς ποτέ να είχε χρήματα πάνω της. Αεροπορικά εισιτήρια, τροφή, κατάλυμα και ότι άλλο της χρειαζόταν της το έδινε ο Θεός.
Η γερόντισσα Γαβριηλία επικοινωνούσε με τους αγγέλους και έπαιρνε απαντήσεις σε ερωτήματα που είχε .
Τόνιζε ότι χρειαζόμαστε τρία πράγματα. «Πρώτον Πίστη, δεύτερον Πίστη, τρίτον Πίστη». Ακόμη έλεγε ότι τίποτα δεν έχει σημασία ούτε που πας, ούτε τι κάνεις, ούτε πώς ζεις, ούτε αν βοηθείς τους άλλους… Ένα έχει σημασία. Το Ποιον και το Ποσόν της Αγάπης που δίνεις παντού. Παντού. Χωρίς διακρίσεις”. Με πέντε γλώσσες υποστήριζε ότι γύριζε όλον τον κόσμο : Η πρώτη είναι το χαμόγελο, η δεύτερη τα δάκρυα, η τρίτη είναι το άγγιγμα, η τέταρτη είναι η προσευχή και η πέμπτη είναι η αγάπη.
Το 1978 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα συνδυάζοντας πάντα την ασκητική πολιτεία και ιεραποστολή. Το σπίτι όπου έμενε Το “σπίτι των αγγέλων” όπως έλεγε ο κόσμος , έγινε λιμάνι και καταφύγιο για πολλές κατατρεγμένες υπάρξεις. Βοηθούσε τον κόσμο με την αγάπη της και τις συμβουλές της να βελτιώσει και να ειρηνεύσει την ζωή του.
Η γερόντισσα Γαβριηλία αρρώστησε από καρκίνο και θεραπεύτηκε θαυματουργικά.
Στο τέλος της ζωής της έζησε στην Αίγινα και στην Λέρο, όπου εκοιμήθη εν Κυρίω στις 28 Μαρτίου 1992 σε ηλικία 95 ετών. Ο τάφος της βρίσκεται στην Παναγία του Κάστρου της Λέρου. Σε όλο τον κόσμο έχει διαδοθεί η φήμη της και πολύς κόσμος επισκέπτεται τον τάφο της.
Την ευχή της να έχουμε!
Δούσιου Αναστασία
