Για να μην υπάρξει άλλος Άλκης!…

Αφήστε πια αυτό το θέατρο της ”καταδίκης”, των ψεύτικων ”θρήνων” και της πληρωμένης τηλεοπτικής ”θλίψης”.
Αφήστε πια τις …αστυνομικές επιτυχίες και την … παραδειγματική τιμωρία της δικαιοσύνης.
Ξέρετε τι πρέπει, επιτέλους, να γίνει.
Να το ξαναπούμε.
– Μόνο αν ”πονέσουν” οικονομικά -αν νιώσουν πραγματική οικονομική ασφυξία- οι ολιγάρχες και τα περί αυτών ”συστήματα΄΄, για τα μαγαζιά τους, των ποδοσφαιρικών επιχειρήσεων τους (ΠΑΕ κ.ά.), που είναι όλα τους προβληματικά, χρεοκοπημένα, ανασφαλή και κρατικοδίαιτα. Μόνο τότε θα αναγκασθούν οι ίδιοι να μπουν σε άλλο δρόμο, να ξηλώσουν τα ”άντρα” τους, να καταλάβουν ότι υπάρχει μόνο ένας δρόμος -αντίθετος μ΄ αυτόν που ακολουθούν: της κανονικότητας, της νομιμότητας.
– Μόνο αν η Δικαιοσύνη και η περί αυτήν μηχανισμοί (Αστυνομία, κ.ά.) σταματήσουν αυτό το γαϊτανάκι των μεταθέσεων, των ”συνεργασιών”, των αναβολών, της συσχέτισης με δόλια κέντρα.
– Μόνο αν οι πολίτες που αγαπούν τον αθλητισμό (όχι μόνο οι φίλαθλοι) απέχουν από κάθε αθλητικό γεγονός ομάδας και σωματείου που λειτουργεί με στενά επιχειρηματικά κριτήρια. Αν όλοι οι πολίτες πάψουν να χρηματοδοτούν ό,τι ελληνικό κερδοσκοπικό έχει σχέση με Ελληνικό Ποδόσφαιρο (Γήπεδα, Στοίχημα, Τηλεοπτικές πλατφόρμες, Διαφημιστικά είδη, κ.ά.). Αν την οικονομική ασφυξία την επιβάλλουν και οι ίδιοι οι πολίτες, με σύνθημά τους: ”Φτάνει πια. Δεν πληρώνουμε πλέον το ποδόσφαιρο της απάτης και των εγκλημάτων!”
– Μόνο αν η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα αποφασίσει και το τραβήξει μέχρι τέλους -αυτό σημαίνει μηδενική ανοχή- να τελειώνει μ΄ αυτή την κατάσταση απερίγραπτης ανομίας που γεννά παραβατικούς, που διακινεί ναρκωτικά, που διαπαιδαγωγεί μπαχαλάκηδες, που καταστρέφει χαρακτήρες, που εκπαιδεύει δολοφόνους.
Και κάτι ακόμα, όχι τελευταίο:
Να μιλάτε στα παιδιά (όλοι -δάσκαλοι, καθηγητές, πατεράδες, μητέρες, αδέρφια). Να τους δείχνετε δρόμο, συνεργασία, αλληλεγγύη, φιλία, αγάπη, Πολιτισμό. Φτάνει πια με τη βία, τη σύγκρουση, την αναμέτρηση. Σταματήστε αυτή την πλημύρα μίσους…
Και, τα κανάλια της παρακμής και της κατάπτωσης: όχι άλλο… δίλεπτο θρήνο. Κάντε το αντίθετο απ΄ αυτό που συνηθίσατε: λιγότερο αίμα, περισσότερο θετικό παράδειγμα.
Έτσι καθορίζονται και οι ευθύνες.
Έτσι, μόνο, μπορεί να δικαιωθεί και να είναι κι ο τελευταίος νεκρός, ο 19χρονος Άλκης, που δολοφονήθηκε, σπαράζοντας: ” Σας παρακαλώ, μη με χτυπάτε άλλο…”!

Ελευθέριος Τζιόλας