Προσβολή της δημοκρατίας χαρακτήρισε ο πρώην υπουργός παιδείας και θρησκευμάτων Φίλης, την φωταγώγηση του κτιρίου της Βουλής με στρατιωτικά και θρησκευτικά σύμβολα.
Θα μου πείτε ότι ίσως δεν αξίζει τον κόπο να απαντήσει κάποιος σ΄ αυτές τις απόψεις, αλλά επειδή αυτή η πρακτική της μη απάντησης μας οδήγησε στο να γίνουν κυρίαρχες οι απόψεις του κάθε Φίλη και των συνοδοιπόρων του, γι αυτό θα πω δυό λόγια.
Κατ΄ αρχήν το να φωταγωγείται η βουλή (και άλλα δημόσια κτίρια) σε διάφορες επετείους, είναι μια πρακτική που ακολουθείται συχνά τα τελευταία χρόνια.
Είδαμε πριν από αυτό το γεγονός να φωταγωγείται η βουλή στα χρώματα του ουράνιου τόξου, τη μέρα που θα γίνονταν το γκέι παρέιντ της Αθήνας (9-6-18). Φωταγωγήθηκε επίσης στα χρώματα της σημαίας της Ιταλίας και της Ισπανίας, για συμβολική συμπαράσταση στουν νεκρούς από κορωνοϊό στις δύο αυτές χώρες. Είδαμε επίσης να φωταγωγείται ξανά στα χρώματα του ουράνιου τόξου στη μνήμη του ζακ (8-6-19) και κανείς δεν ενοχλήθηκε.
Ως προς τη φωταγώγηση προς τιμήν των θυμάτων του κορωνοίού, προσωπικά συμφωνώ, αλλά οι άλλες δύο φωταγωγήσεις είναι έξω από την αντίληψή μου αλλά και την αισθητική μου. Τι σχέση μπορεί να έχει η βουλή των Ελλήνων, ο θεωρούμενος ναός της δημοκρατίας, με την παρέλαση των γκέι (για να μη το πω όπως το λέγαμε μέχρι πρόσφατα), ή τι σχέση μπορεί να έχει ο ζακ, με τον ναό της δημοκρατίας; Γι αυτά βέβαια ο φίλης και οι συνοδοιπόροι του επιχαίρουν, γιατί αρέσκονται στο ξεθεμελίωμα του κάθε τι που έχει σχέση με αρχές, αξίες και ηθική σ΄ αυτόν τον τόπο.
Πόσο τοις εκατό του πληθυσμού εκφράζει το γκέι παρέιντ και ο ζάκ και πόσο τοις εκατό είναι οι ορθόδοξοι χριστιανοί στην Ελλάδα; Δηλαδή ο ζακ και οι οπαδοί του δικαιούνται απόδοσης τιμής και δεν δικαιούνται οι ορθόδοξοι χριστιανοί, που είναι η πλειοψηφία των Ελλήνων, να δούν για λίγα λεπτά να φωταγωγείται η βουλή με την εικόνα της Θεοτόκου;
Ξέρω φυσικά ότι ο φίλης δεν συμφωνεί μ΄ αυτήν την άποψη, αλλά έστω και αν δεν συμφωνεί, που είναι ο σεβασμός του στην άλλη άποψη, για την οποία υποτίθεται ότι κόπτεται και αυτός και οι συνοδοιπόροι του;
Τον ενόχλησαν επίσης και οι στρατιωτικές παραστάσεις, στον τοίχο της βουλής, την ημέρα της επίσημης γιορτής των ενόπλων δυνάμεων. Να θυμίσω ότι η γιορτή των ενόπλων δυνάμεων είναι θεσμοθετημένη από την Ελληνική πολιτεία ενώ το γκέι παρέιντ δεν είναι. Να θυμίσω ακόμη ότι στις δημοσκοπήσεις που γίνονται οι ένοπλες δυνάμεις είναι πρώτες από πλευράς εμπιστοσύνης στον Ελληνικό λαό, με ποσοστό 75%. Δεν δικαιούται δηλαδή το 75% των Ελλήνων, οι φίλοι των ενόπλων δυνάμεων, να δουν μια προσφιλή σ΄ αυτούς παράσταση στον τοίχο της βουλής; Ξεχνάμε χάρη σε ποιούς είμαστε ελεύθεροι σήμερα και ξεχνάμε ποιοί θα θυσιασθούν και πάλι αν χρειασθεί, για να παραμείνουμε ελεύθεροι;
Φυσικά για το Φίλη και τους συνοδοιπόρους του έχει μεγαλύτερη αξία ο θάνατος ενός ληστή κοσμηματοπωλείου, από το θάνατο για την πατρίδα. Για το Φίλη όμως, όχι για μας!!
Για το Φίλη και τους συνοδοιπόρους του έχει μεγαλύτερη αξία ο θάνατος ενός ληστή κοσμηματοπωλείου, από το θάνατο για την πατρίδα. Για το φίλη όμως, όχι για μας!! Ιωάννη Παπαδόπουλου
5
1 comment
Οι αντιδράσεις για την φωταγώγηση της Βουλής με στρατιωτικά και θρησκευτικά σύμβολα ήταν όντως υπερβολικές. Δεν περιμέναμε κάτι άλλο βέβαια από αρνητές της ποντιακής γενοκτονίας. Από εκεί κι έπειτα όμως, δεν μπορώ να καταλάβω τι σχέση έχει με το θέμα ο Ζακ Κωστόπουλος, ο οποίος δεν ήταν ληστής. Δεν είχε μπει στο κοσμηματοπωλείο για να ληστέψει. Ούτε ήταν υπό την επήρεια ουσιών, ούτε κρατούσε μαχαίρι. Κ. Παπαδόπουλε, μη συμμετέχετε στη σκύλευση μνήμης νεκρού έτσι όπως αυτή ενορχηστρώθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία του δημοσιογραφικού κλάδου και της αστυνομίας και εκτελέστηκε κατά γράμμα από ένα σωρό ”πρόθυμους”. Η ιατροδικαστική έρευνα, οι τοξικολογικές εξετάσεις, οι μαρτυρίες, τα βίντεο και η έρευνα που ακολούθησε αποδεικνύουν περίτρανα αυτό που κάποιοι προσπαθούσαν επιμελώς να κρύψουν: ο Ζακ Κωστόπουλος ούτε ληστής ήταν, ούτε ουσίες είχε πάρει, ούτε μαχαίρι κρατούσε, ούτε όπλο, ούτε τίποτα. Δεν συζητάμε το ποιος συμφωνεί με τις επιλογές του Ζακ και του κάθε Ζακ. (Θα έπρεπε να) συζητάμε αν είναι ανεκτό από μια πολιτισμένη (τρομάρα της) κοινωνία να δολοφονείται ένας άνθρωπος εν ψυχρώ μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας από δύο ”νοικοκυραίους” και μια δράκα μπάτσους επειδή ήταν οροθετικός και γκέι.