Σκόπιμη διαστρέβλωση της Ιστορίας προδίδει η καινοφανής άποψη που ακούγεται από Αλβανούς ιστορικούς και πολιτικούς ότι, δηλαδή, σημαντικοί ήρωες του 1821 και των μετέπειτα εθνικών αγώνων υπήρξαν Αλβανοί.

Τον μύθο αυτό αναπαρήγαγε κατά την πρόσφατη ομιλία του στην Αθήνα ο Αλβανός Πρωθυπουργός Έντι Ράμα χαρακτηρίζοντας Αλβανίδα την Μπουμπουλίνα. Είναι προφανές ότι πρόκειται για προσχεδιασμένη ενέργεια αντιπερισπασμού. Για να μην μιλούμε εμείς για την υπαρκτή Ελληνική Μειονότητα στην Αλβανία, μας χρεώνουν οι Αλβανοί εθνικιστές  με μία ανύπαρκτη μειονότητα.

Γίνεται σύγχυση με τους Αρβανίτες, τους αρβανιτόφωνους Έλληνες. Άλλοι, όμως, είναι οι  Αλβανοί και άλλοι οι Αρβανίτες. Υπάρχει μεγάλη διαφορά: Ο Μάρκος Μπότσαρης, στη μνήμη του οποίου ασεβούν πολλοί, ήταν Έλλην αρβανιτόφωνος, όπως όλοι οι Σουλιώτες. Η ελληνική του συνείδηση φαίνεται και από την περίφημη φράση που είπε όταν πάτησε το πόδι του στα Επτάνησα: “Ο Έλλην δεν μπορεί να αισθάνεται ελεύθερος εκεί όπου κυματίζει η Βρετανική σημαία”. Το δε Λεξικό που έγραψε ήταν της αρβανίτικης – όχι αλβανικής – και ρωμαίικης απλής (νεοελληνικής).

Ο όρος Αρβανίτης, που αφορά τους Σουλιώτες, τους Υδραίους, τους Σπετσιώτες κ.ά., προέρχεται από τη λέξη “Άρβανον”, τοπωνύμιο της  Ηπείρου, το οποίο βρίσκουμε ήδη από τον 11ο αιώνα στην “Αλεξιάδα” της Άννας Κομνηνής. Από το Άρβανον ή Άρβωνα, δηλαδή από μία περιοχή στο βόρειο τμήμα της Ηπείρου κατέβηκαν στη Νότιο Ελλάδα -και μετά την Άλωση έφτασαν μέχρι τη Βενετία-  ελληνικοί πληθυσμοί που μιλούσαν αρβανίτικα. Δηλαδή μία διάλεκτο ανάμεικτη με αρχαία ελληνικά, λατινικά, εντόπια βαλκανικά γλωσσικά στοιχεία  και (αργότερα) με τουρκικά.

Η σύγχυση μεταξύ των λέξεων Αλβανός και Αρβανίτης δημιουργείται μόνον στην ελληνική γλώσσα, διότι φαίνονται να μοιάζουν οι δύο όροι ηχητικά. Η ομοιότητα είναι επιφανειακή. Στην ουσία διαφέρουν κατά πολύ. Άλλωστε οι ίδιοι οι Αλβανοί αποκαλούν εαυτούς Σκιπετάρ και την χώρα τους Σκιπερία: χώρα των Αετών. Ούτε είναι ορθή η άποψη ότι το λ και το ρ αντιμετατίθενται και ο Αλβανός γίνεται Αρβανίτης. Θυμίζω ότι τελείως διαφορετική έννοια έχουν το Άργος (= φωτεινός τόπος) και το άλγος (=πόνος).

Τις ελληνικές ρίζες των Αρβανιτών κατέδειξαν πολλοί ιστορικοί και προσφάτως οι αείμνηστοι Αχιλλέας Λαζάρου (βλέπε το τετράτομο έργο του: Ελληνισμός και λαοί της Νοτιοανατολικής Ευρώπης) και Κώστας Καραστάθης (στο βιβλίο του: Οι Έλληνες από το Άρβανον). Την ελληνική συνείδησή τους απέδειξαν οι ίδιοι οι Αρβανίτες μαχόμενοι υπέρ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού σε κάθε κρίσιμη περίσταση.

Πρέπει να διαδώσουμε με κάθε τρόπο, πάντα νηφάλια και επιστημονικά, τα σοβαρά ιστορικά στοιχεία που καταδεικνύουν ότι το 1821 αγωνίσθηκαν πολλοί αρβανιτόφωνοι Έλληνες και βοήθησαν στην απελευθέρωση. Από την άλλη πλευρά οι Μουσουλμανικές φυλές, που έμειναν στην Ιστορία ως Τουρκαλβανοί, έδρασαν εναντίον των Ελλήνων ως τμήμα του Οθωμανικού στρατού.

Παραλλήλως έχουμε υποχρέωση να αγωνιζόμαστε για να παραμείνουν στη γη των προγόνων τους οι Έλληνες Βορειοηπειρώτες, τους οποίους όλες οι αλβανικές κυβερνήσεις επιχείρησαν και επιχειρούν να τρομοκρατήσουν και να ξεριζώσουν. Η φυλάκιση του Φρέντυ Μπελέρη δεν είναι το μόνο περιστατικό. Είναι ένας κρίκος στην αλυσίδα των ανθελληνικών ενεργειών.

Θέλουμε την ειρήνη και τη φιλία με όλους τους γείτονες, αλλά δεν επιτρέπουμε τη διαστρέβλωση της Ιστορίας μας και την καταπίεση των ομοεθνών μας.