Αγαπητέ Νίκο Φίλη
Κύριε κοινοβουλευτικέ εκπρόσωπε ΣΥΡΙΖΑ
Πολύ γρήγορα ξέχασες, ότι εσένα κι όλους τους άλλους συναδέλφους σου ο λαός σας εμπιστεύθηκε με την ψήφο του τη διακυβέρνηση της χώρας, προσδοκώντας να του δώσετε λύσεις σε αυτά που οι άλλοι δεν τα κατάφεραν. Σας εξέλεξε για να του ενισχύσετε με πράξεις κι όχι λόγια την πίστη και την ελπίδα σ΄ένα καλύτερο αύριο, κι όχι να του αλλάξετε την πίστη στο Θεό και την ελπίδα στην Ορθοδοξία!
Οι προεκλογικές σας υποσχέσεις, οι προγραμματικές εξαγγελίες κι όλες οι δημόσιες δηλώσεις σας αναφέρονταν στην άρση των κοινωνικών αδικιών και ανισοτήτων, στην εμβάθυνση της δημοκρατίας, στο σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων, στην υποστήριξη και βοήθεια των αδύναμων και των ανήμπορων, στην αξιοκρατία και τη διαφάνεια, την ειλικρίνεια και τη εντιμότητα, το διάλογο πάνω απ όλα…
Ξέρεις Νίκο, όλες, μα όλες αυτές οι αρχές και οι αξίες, τα ιδανικά που αραδιάζονται με επιτηδειότητα στο κομματικό σας μανιφέστο (όπως λ.χ. η ειρήνη και φιλία των λαών, η κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη, η αγάπη και ο σεβασμός για τον άνθρωπο και το περιβάλλον κλπ.) κατά σύμπτωση εμπεριέχονται, αυτές και τόσες, μα τόσες άλλες, σ΄ένα άλλο «μανιφέστο», το Ευαγγέλιο. Πιστεύω να το έχεις ακουστά, γιατί να το ξεφύλλισες, έστω και από απλή περιέργεια, το βλέπω από χλωμό έως αδύνατο!
Όταν, λοιπόν, σε είδα και σε άκουσα να χλευάζεις το προσκύνημα των πιστών στα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας και να μπερδεύεσαι ανάμεσα σε λέξεις και έννοιες, που εκφράζουν τα ιερά και τα όσια του λαού μας (προφανώς παντελώς άγνωστα σε σένα), η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν ότι τελείς σε πλήρη σύγχυση, κι έχεις δυστυχώς απομακρυνθεί πολύ νωρίς απ΄την κοινωνική πραγματικότητα, επηρεασμένος μάλλον από το σύνδρομο εκείνο που αναπόφευκτα επηρεάζει τους εξουσιαστές. Μια δεύτερη σκέψη ακολούθησε, όταν επιχείρησα να εξηγήσω το απρόβλεπτο της πολιτικάντικης συμπεριφοράς σου κι αναζήτησα ελαφρυντικά. Σκέφτηκα, λοιπόν, πως ενήργησες παρορμητικά λόγω της φανερής αδυναμίας να ισορροπήσεις ανάμεσα στα μεγάλα, τα παχιά λόγια του κόμματος και τις μικρές, τις ισχνές πράξεις της κυβέρνησης, Εντελώς αναπάντεχα κι αψυχολόγητα, πέταξες τη μπάλα στην εξέδρα, αφενός να ξεθυμάνεις ο ίδιος απ΄τα εσωτερικά σου αδιέξοδα κι αφετέρου να στρέψεις τον καημό του κόσμου, έστω και προσωρινά, προς άλλη κατεύθυνση.
Μ΄έναν σμπάρο, δυο τρυγόνια που λέει κι ο λαός, αλλά λέει και κάτι άλλο, όμως, που προφανώς το γνωρίζεις: όταν φταίει το μουλάρι δεν χτυπάνε το σαμάρι!
Τέλος πάντων, είπα μπόρα ήταν και πέρασε. Αμ δε. Τις επόμενες μέρες το συνέχισες με τα ανεκδιήγητα περί ειδώλων, μεσαίωνα, εμπόριο …και τις ασχήμιες για το Άγιο Φως, για να συνεχίσεις το παραληρηματικό κονσέρτο με την «απειλή» χωρισμού κράτους και Εκκλησίας! Επικαλείσαι δημοσκόπηση με το 70% των πολιτών να δηλώνουν ότι επιθυμούν αυτόν το χωρισμό, σαν να πρόκειται επτά στους δέκα πολίτες των Ελλήνων ν΄αρνούνται την Εκκλησία! Αγνοείς βέβαια πως από παλιά ακόμα και μέχρι σήμερα, φλογεροί ιεράρχες ζητούσαν και ζητούν αυτό που εσύ τώρα, εντελώς επιπόλαια, άκαιρα και σκόπιμα ξιφούλκησες ως «απειλή». Μάθε, λοιπόν Νίκο, ότι το 1949 σε συνέδριο θεολόγων στην Αθήνα, ο τότε αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων, ομολογούσε δημόσια ότι ζει κι αυτός ως πρωθιεράρχης μέσα στην αθλιότητα της δουλείας, ότι βλέπει την Εκκλησία δεμένη χειροπόδαρα απ΄το κράτος, και έκανε μάλιστα έκκληση στους συνέδρους ν΄αγωνιστούν όλοι μαζί για να σπάσουν τις αλυσίδες. Ένας άλλος ιεράρχης, ο Αυγουστίνος Καντιώτης (ο πρώην Φλώρινας) απ΄το 1954 φώναζε: «Χωρισμός. Εμπρός τον ζυγόν λύσατε», ενώ έγραψε και σχετικό βιβλίο με τίτλο «Ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία».
Γι αυτό σου λέω Νίκο Φίλη σύνελθε και μη καταπιάνεσαι με όσα αγνοείς, είτε θεωρητικά, είτε εμπειρικά, είτε βιωματικά, αλλά προπαντός μην ευτελίζεις (και ευτελίζεσαι) υπερφυσικού χαρακτήρα χριστιανικά γεγονότα. Η λογική μπορεί να σε βοηθήσει να απαγκιστρωθείς από ιδεολογικές και ιδεοληπτικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, από ανούσιους δογματισμούς, προλήψεις και προκαταλήψεις της παλαιάς εποχής, αλλά ένα είναι πάνω από βέβαιο, ότι αδυνατεί να σε βοηθήσει να προσεγγίσεις το γνόφο του μυστηρίου, να εξηγήσεις γεγονότα και συμβάντα υπέρλογου χαρακτήρα. Το θαύμα του Αγίου Φωτός, πολλούς αιώνες τώρα, υπενθυμίζει στους απανταχού της γης χριστιανούς, το μεγαλύτερο κοσμοϊστορικό γεγονός (που είναι ταυτόχρονα υπαρξιακό και εσχατολογικό), την Ανάσταση του Χριστού, ενώ στη συνείδηση του ελληνικού ορθόδοξου λαού είναι ριζωμένο ως μια πραγματικότητα, άμεσα ταυτισμένη με τη βιοθεωρία και την απαντοχή του.
Αλήθεια, Νίκο, τα δάκρυα εκείνης της πονεμένης γυναίκας μπροστά στη λειψανοθήκη της Αγίας Βαρβάρας δε σου λένε τίποτα; Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα και παράδειγμα της βιωματικής σχέσης και κοινωνίας του ανθρώπου με το θείο, και απαιτεί τον ελάχιστο σεβασμό, σε καμιά δε περίπτωση την αυθάδεια της χλεύης!
Και κάτι άλλο ακόμα. Γνώρισες ποτέ σου άνθρωπο που βίωσε το θαύμα; Ανίατη ασθένεια που έγινε ιατή; Μίλησες ποτέ σου με γιατρό επιστήμονα που έζησε από κοντά το θαύμα; Σίγουρα όχι, αφού με τα λεγόμενά σου δείχνεις αναλφάβητος στα περί της πίστεως στο Θεό. Ίσως να τη νομίζεις σαν τα παρωχημένα ιδεολογήματα, που δεν μπορούμε να τα αποχωριστούμε και συνεχίζουμε ματαιοπονώντας να τα στηρίζουμε, αλλά δεν είναι έτσι, και επίσης δεν είναι σκοπός και στόχος που κατακτιέται με ανθρώπινες και μόνο προσπάθειες, αλλά είναι χάρις, ζωή και αλήθεια που προσφέρεται, αναδύεται κι αποκαλύπτεται…
Μίλησες για ειδωλολατρία, αλλά σε λάθος ενέργειες και πράξεις την αποδίδεις και δε βλέπεις γύρω σου ότι τη θέση του Θεού κατέλαβε το είδωλο του αυτολατρευόμενου ανθρώπου. Όσο για το μεσαίωνα που ανέφερες, μοιάζεις να είσαι μπερδεμένος, γιατί η Ορθοδοξία μας, καμιά σχέση δεν έχει με συγχωροχάρτια, καταδίκες στην πυρά, ιερά εξέταση και σταυροφορίες… Μιλώντας έτσι γενικά, αόριστα και αφοριστικά για τη θρησκεία και το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού, μου θύμισες τους παλιούς εκείνους κομμουνιστές που ισχυρίζονταν πως είναι οι αποδέκτες της αποκάλυψης των διαλεκτικο – υλικών νόμων, που κυβερνούν τη φύση και τον άνθρωπο και που μια ανώτερη δύναμη που τη λένε Ιστορία τους όρισε να εγκαταστήσουν τη βασιλεία των ουρανών σε τούτον τον αμαρτωλό και άδικο κόσμο, κυριαρχώντας τον!
Κάνε την αυτοκριτική σου με νηφαλιότητα Νίκο και θυμήσου ότι στην καρέκλα που τώρα είσαι, εκπροσωπείς έναν από τους θεσμούς του κράτους και καμιά σχέση δεν έχει με την καρέκλα της εφημερίδας που ήσουν πρώτα, όπου μεταξύ σοβαρού κι αστείου, με τους συνεργάτες και φίλους σου θα μπορούσες να λες και καμιά…. ιστορία για να περνάει η ώρα. Τώρα, όμως, σε βλέπουν και σε ακούνε εκατομμύρια μάτια και αυτιά ανθρώπων δεινοπαθούντων, θυμάτων της κρίσης, που περιμένουν από σένα δικαίωση και δικαιοσύνη. Άσε, λοιπόν, τα αστειάκια…
Μην ασχολείσαι με την Αγία Βαρβάρα και το Άγιο Φως, αλλά με τη φτωχοποίηση του λαού, τα μνημόνια και αδιέξοδά τους, τους τοκογλύφους δανειστές, τη μείωση των μισθών και των συντάξεων, τη λαίλαπα της ανεργίας, την εξαθλίωση όλων των κοινωνικών στρωμάτων. Μην προκαλείς το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού με αλόγιαστες κουβέντες του αέρα και αστόχαστες εκφράσεις κομματικής ιδεοληψίας.
Σκέψου από τώρα όσο ακόμα είσαι καβάλα στην εξουσία, ότι αργά η γρήγορα θα χρειαστεί να ξεπεζέψεις, οπότε αναπόφευκτα θα έρθεις αντιμέτωπος με τις δικές σου Ερινύες!
Δεν είναι όλοι αυτοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ(και από το 4% τον έφεραν στα κυβερνητικά έδρανα), όπως ίσως τους φαντάζεσαι, δηλαδή αρνητές της πίστης στο Χριστό κι αδιάφοροι για την Εκκλησία. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, γι αυτό και επιβάλλεται να δείξεις τη δέουσα σοβαρότητα και υπευθυνότητα και προπαντός το σεβασμό στο αναφαίρετο δικαίωμά τους να προσκυνούν τα άγια λείψανα. Σας ψήφισαν για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας κι όχι για τα υπαρξιακά και τα μεταφυσικά!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ Νίκο Φίλη
(ξέρεις το λέμε σαράντα μέρες)
Ένας ορθόδοξος ψηφοφόρος ΣΥΡΙΖΑ
Για την αντιγραφή
Ηλίας Κ Μάρκου
iliaskmarkou@yahoo.gr
