Οάνθρωπος, ως εικόνα της Αλήθειας, ως εικόνα του Θεού, διατηρεί το ανεκτίμητο βάθος της ανεξάντλητης προσωπικής ζωής κι έτσι παραμένει υποκείμενο. Οι ιδέες που εκπορεύονται από τη διαστρεβλωμένη αντίληψη των επιστημονικών κατακτήσεων και οι οποίες στη συνέχεια χρησιμοποιούνται ως ζύμη στο ζύμωμα των διαφόρων ιδεολογιών – ιδεοληψιών και κοσμοθεωριών, είτε θελημένα, είτε αθέλητα καταλήγουν στο να οικειοποιούνται την αποκλειστικότητα δήθεν κατοχής της αλήθειας και επιδιώκουν ολοκληρωτικές μορφές αγωγής και κοινωνικοποίησης του ατόμου για την επίτευξη αλλοπρόσαλλων στόχων και σκοπών.
Με άλλα λόγια, συνειδητά ή ασυνείδητα, η χωρίς Θεό ιδεολογία γίνεται ένας μηχανισμός παραμόρφωσης του ανθρώπινου προσώπου, μετατρέπεται σε μηχανή παραγωγής τυποποιημένων όντων. Ο άνθρωπος παύει να είναι υποκείμενο, αφού εξωθείται και εξαναγκάζεται σ΄έναν συσχηματισμό προς έναν επιθυμητό τύπο και καταντάει φωτογραφική απεικόνιση δίχως ουσία και βάθος, δίχως νόημα ύπαρξης, δηλαδή μεταμορφώνεται σ΄ένα ομοιόμορφο αντικείμενο, που είναι εύχρηστο για αλλότριους σκοπούς. Σε πολλές περιόδους της ιστορίας της ανθρωπότητας έχουν καταγραφεί θλιβερές εικόνες του κοινωνικού σώματος, όπου η δράση αμφιλεγόμενων ιδεολογιών παραμόρφωσαν την εικόνα του ανθρώπου και τη μετέτρεψαν σε «ανθρωπομάζα».
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
