Η άνοιξη στο Βόιο: Ο Απρίλης ψιθυρίζει αναστάσιμες ελπίδες

Ο Απρίλης ξυπνά στο Βόιο σαν παιδί που τεντώνεται για πρώτη φορά στον ήλιο της άνοιξης. Οι πλαγιές, ακόμη ντυμένες με τη δροσερή αύρα του χειμώνα, αλλάζουν τον μανδύα τους σε χαλιά από ανεμώνες. κίτρινα και μπλε αγριολούλουδα. Τα χιόνια λιώνουν διστακτικά στα ψηλά βουνά, και μικρά ρυάκια γεννιούνται ανάμεσα στις πέτρες, ψιθυρίζοντας ιστορίες στο δάσος.

Τα χωριά που απλώνονται στο Άνω Βόιο, πέτρινα και καλοσμιλεμένα, περιμένουν τις μέρες του Πάσχα για να πάρουν ζωή. Από τις ελάχιστες καμινάδες που καπνίζουν η μυρωδιά του ξύλου ανακατεύεται με αυτή της άνοιξης Στα δάση του Βοΐου, εκεί όπου η γη φυλά τη σιωπή της, ο Απρίλιος είναι μουσική. Ο άνεμος που περνά τις οξιές, τα πλατάνια και τις βελανιδιές

μοιάζει με μελωδία αρχαία. Οι σκιεροί δρόμοι που οδηγούν σε ξωκλήσια και πέτρινες γέφυρες είναι σαν μονοπάτια χρόνου. Βαδίζοντας εκεί, νιώθεις πως το παρελθόν και το παρόν ενώνονται, ενώ σου ψιθυρίζουν μυστικά τα γέρικα δέντρα και οι βράχοι. Η φύση, όμως, δε βιάζεται στο Βόιο. Ο Απρίλης εδώ είναι έμμετρος, ανυπόμονος μόνο όσο χρειάζεται. Τα χρώματα γεννιούνται απαλά και γεννούν ελπίδες στους ανθρώπους. Η ζωή προχωρά σε ένα βήμα ισορροπημένο, όπως η γη που ξέρει, εδώ και αιώνες, πώς να περιμένει.

Κάθε ψίθυρος κουβέντας, μοιάζει σαν προσευχή προς το φως: το Πάσχα έρχεται, και μαζί η υπόσχεση της αναγέννησης.

Ο Απρίλης, φέτος φέρνοντας μαζί του τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, θα αφήσει πίσω του μια αίσθηση ιερής γαλήνης και ανανεωμένης πίστης που θα μένει ζωντανή μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.