275
Η Χώρα μας έχει πάθει ιμάντα χρονισμού.
Την έχουν καταπατήσει τα αρπακτικά των ημετέρων οργανωμένων συμφερόντων και όλοι οι Πολίτες είμαστε αμήχανα παρατεταγμένοι απέναντί τους χωρίς καμιά ολική συλλογική διαμαρτυρία στην μη αναστρέψιμη πορεία της διαχείρισης των Κρατικών υποθέσεων Λαού & Χώρας.
Εκ των ορατών πλέον πράξεων και επιδερμικών εφαρμογών της εξουσίας, καθώς & του προκλητικού τρόπου εκμετάλλευσης του Ανθρώπου απ’ τις επιχειρήσεις, που διαχειρίζονται καρπούμενες όλα τα Δημόσια αγαθά και δομές που κατέλαβαν με δόλο από εμάς χωρίς εμάς με τις πλάτες της εξουσίας ,που εμείς την εκχωρήσαμε σε πιθανούς μισθοφόρους ,
Καλά να πάθουμε , γίναμε άδολοι θύτες με περίσσευμα ευκολοπιστίας , που το επαναλαμβάνουμε αρκετές δεκαετίες, μην πώ100ετίες και όλ’ αυτά τα παθαίνουμε, διότι εμείς οι Πολίτες είμαστε επιρρεπείς στο ατομικό συμφέρον, το καθαρό συλλογικό δεν μας ακουμπά. Είμεθα εκ φύσεως εγωιστές και ξερόλες.
Οι δε επικοινωνιολόγοι το γνωρίζουν πολύ καλά αυτό το <<πρoτέρημά μας>> , μας άγουν και μας φέρουν κατά το δοκούν και η ζωή συνεχίζεται κι εμείς στον Σανό. Όμως η Χώρα έγινε κόσκινο (που έχει πάνω από 1000 τρύπες), ένας δεν μπορεί με10δάχτυλα να τις κλείσει,όλοι μαζί μπορούμε,πότε όμως θα ομοφωνίσουμε. Επί του παρόντος είμεθα ανήμποροι ν’ αντιδράσουμε παρ’ ότι βλέπουμε να μας περιορίζουν την χρήση και των αγαθών 1ης ανάγκης. Δεν μας φτάνουν τα όσα υπομένουμε από αυταρχικό μεθόδους, έχουμε και την διεκδίκηση της καρέκλας στα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, λες κι ο αντίπαλος είναι η καρέκλα. Η Χώρα της Δημοκρατίας είναι για Κλάματα και μπάτσες.