«… Η Ελλάδα εκδίδεται, συνειδητά και ασυνείδητα. Ούτε ένας αθώος. Ανεύθυνος κανένας». (Λιλή Ζωγράφου).
Πολλά τα προβλήματα της Ελλάδας από την ανακήρυξή της ως ελεύθερου κράτους, αλλά το κυρίως πρόβλημά της ήταν πολιτικό. Ίσως το πρόβλημα να έχει τη ρίζα του στη «μισή» ελευθερία της, μετά την επανάσταση του «21». Έφυγαν οι Τούρκοι, αλλά η ελευθερία της υπονομεύτηκε, αφού συνέχισαν να κυβερνούν οι κοτζαμπάσηδες και οι απόγονοί τους.
Για να μη χαθούμε όμως σε στενωπούς πηγαίνοντας πίσω το χρόνο, ας δούμε την πορεία της χώρας μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο. Μια Ελλάδα τσακισμένη, που αρχίζει βήμα-βήμα να πραγματοποιεί μεγάλα παραγωγικά έργα, αναμορφώνοντας τον τόπο με μεθοδευμένη εργασία. Ήταν πολιτική επιλογή, η Ελλάδα να ξεφύγει από τη μιζέρια και να γίνει μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα.
Τότε μπαίνουν τα θεμέλια αναπτυξιακών έργων, σε μια σοβαρή προσπάθεια οικονομικής ανασυγκρότησης. Εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, υδροηλεκτρικά, η ΑΕΒΑΛ, τα ναυπηγεία, το συγκρότημα ΕΣΣΟ-ΠΑΠΠΑΣ, εργοστάσια ζάχαρης, εθνικές οδοί, η πανεπιστημιούπολη Θεσσαλονίκης, τα ΞΕΝΙΑ, η ανάπτυξη του τουρισμού, η πολεμική βιομηχανία, η μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος με καθιέρωση της δωρεάν εκπαίδευσης, ο θεσμός του ΟΓΑ, η κατασκευή δημόσιων νοσοκομείων, η δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με αγροτικά και κοινοτικά ιατρεία κλπ.
Η ψωροκώσταινα Ελλάδα αρχίζει να παίρνει βαθιές ανάσες και να βαδίζει μπροστά. Η βιομηχανική και τουριστική της ανάπτυξη ξεκίνησε, αναπτύσσοντας παράλληλα τον πρωτογενή της τομέα με σύγχρονα μέσα, παράλληλα με τη θεμελίωση του κοινωνικού κράτους.
Με δεδομένη την πολιτική βούληση για ανάπτυξη, κράτος και ιδιωτικό κεφάλαιο πραγματοποιούν το «θαύμα» της εκβιομηχάνισης.
Η Ελλάδα είχε ορυκτό πλούτο και άρχισε να τον αξιοποιεί.
Θα σταθούμε ιδιαίτερα στον εξηλεκτρισμό και τα έργα υποδομής, τα οποία οφείλονται εξ ολοκλήρου στη δραστηριότητα του Δημοσίου. Η ανάπτυξη της «βαριάς βιομηχανίας», που ήταν και το όνειρο του Δημήτρη Μπάτση, είναι αυτή που θα έβαζε τέλος στην απόλυτη εξάρτηση της Ελλάδας από το εξωτερικό. Αφού ο τόπος διέθετε ορυκτό πλούτο, ήρθε η ώρα να αξιοποιηθεί από την εγχώρια βιομηχανία. Πολιτική βούληση χρειαζόταν και τώρα την είχε.
Έτσι έχουμε την ανάπτυξη της ηλεκτροβιομηχανίας, τη χημική βιομηχανία, την κατασκευή μηχανών, την ΕΑΒ κλπ. Για χρόνια τα ελληνικά ορυκτά πωλούνταν στις ξένες αγορές ακατέργαστα και φθηνά, για να γυρίζουν πίσω κατεργασμένα και πανάκριβα!
Η ανάπτυξη όμως δεν θα ερχόταν, αν σε αυτό δεν συνέβαλε η αλλαγή του τρόπου εξόρυξης, παραγωγής και εμπορίας της ηλεκτρικής ενέργειας. Η αναπτυξιακή αλλαγή είχε τη σφραγίδα της κρατικής ΔΕΗ. Η Ελλάδα είχε το δικό της φθηνό λιγνίτη και τα νερά. Ένας πλούτος αναξιοποίητος και όπου γινόταν μερική ιδιωτική εκμετάλλευση, αυτή έφτανε πανάκριβα στον καταναλωτή.
Έτσι, το 1950 ιδρύεται η ΔΕΗ και από το 1955 αρχίζει προσπάθεια εξηλεκτρισμού όλης της επικράτειας, με ενιαίο οργανισμό παραγωγής, μεταφοράς και διανομής φθηνού ηλεκτρικού ρεύματος.
Με νόμους του 1956-1957 η ΔΕΗ έχει το προνόμιο της παραγωγής, μεταφοράς και διανομής σε όλη τη χώρα. Η ΔΕΗ αγοράζει όλες τις άλλες ηλεκτρικές επιχειρήσεις, το σύστημα όλο γίνεται κρατικό, με φθηνό και ενιαίο τιμολόγιο. Χωρίς τη συμβολή της κρατικής ΔΕΗ, δεν θα υπήρχε ανάπτυξη στη βιομηχανία, στη γεωργία, στον τουρισμό, στις ακριτικές περιοχές, στα νησιά. Στην ανάπτυξη της γεωργίας συμβάλλουν ιδιαίτερα τα υδροηλεκτρικά με τα εγγειοβελτιωτικά έργα, έχουμε επέκταση των αρδεύσεων και αύξηση της καλλιεργούμενης γης.
Αυτή ήταν η κρατική ΔΕΗ της ανάπτυξης, με την εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων (ορυχεία – ΑΗΣ) και των νερών (ΥΗΣ).
Απ’ εδώ και ύστερα αρχίζει το παραμύθι της μεταπολίτευσης, της υπερχρέωσης μέσω δανείων, των μνημονίων με την για 99 χρόνια υποθήκη της Ελλάδας και… καληνύχτα σε όλους!
Η μετοχοποίηση της ΔΕΗ ήταν η αρχή της «καληνύχτας» και αυτό ξεκίνησε το 1999. Με το νόμο 1773/1999 ιδρύεται ο ΟΑΠ επί Ευ. Βενιζέλου και τη στήριξη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Στη συνέχεια το «παραμύθι» αρχίζει να δείχνει τα δόντια του, με τους Γερμανούς να θέλουν τον έλεγχο των ενεργειακών υποδομών της Ελλάδας. Όλα αυτά μέσω των μνημονίων. Έτσι, σιγά-σιγά η ΔΕΗ απαξιώνεται και από κερδοφόρος γίγαντας, άρχισε να παρουσιάζει αρνητικό ισοζύγιο. Την έκαναν ζημιογόνα!
Η «συγκυβέρνηση» έλαβε εντολή και την εκτέλεσε, οδηγώντας προς την ολική φάση της ιδιωτικοποίησης και όλα αυτά έχουν σχέση με τις δεσμεύσεις προς το μνημόνιο και τον εφαρμοστικό!
Κάποιοι και όχι άδικα, μιλάνε και για το ρόλο των «συντεχνιών» που έβαλαν πλάτη στον κατήφορο της κερδοφόρας και δημόσιας ΔΕΗ. Δεν είναι όμως το πολιτικό σύστημα που εξέθρεψε τις «συντεχνίες» και το οποίο – όπου και όταν έχει συμφέρον – τις στηρίζει;
Γεγονός είναι πως η «διαπλεκόμενη πλεκτάνη» οδήγησε τον κολοσσό ΔΕΗ σταδιακά και μεθοδευμένα στην καταστροφή!
Έγραφε «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» (26-7-2012): Ο οίκος Standard a Piors προειδοποιεί για επιλεκτική χρεοκοπία της ΔΕΗ… επισημαίνει τις ευθύνες της διοίκησης που ενώ πήρε τη ΔΕΗ κερδοφόρα, την οδηγεί στο σφαγείο… Παράγει το πιο φθηνό ρεύμα στον κόσμο, το οποίο εγχέει στο σύστημα διανομής με μεγάλο κέρδος. Παρ’ όλα αυτά, η ίδια βρίσκεται αντιμέτωπη με την οικονομική καταστροφή. Εάν αυτό δεν είναι ευθύνη του κ. Ζερβού, τότε τι είναι;».
Για να οδηγηθεί η Ελλάδα στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, σε τροχιά ανάπτυξης, επιλέχτηκε η ΔΕΗ ως ατμομηχανή, 100% κρατική, με φθηνό και ενιαίο τιμολόγιο. ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ!
Τώρα που η ΔΕΗ απαξιώνεται (τυχαία;), Γερμανοί και ξένοι επενδυτές μπουκάρουν στα «φθηνά» νερά και τους λιγνίτες της ενεργειακής αγοράς. Θέλουν λιγνίτες, νερά, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ορυκτά, τζάμπα! Μια οργανωμένη λεηλασία εις βάρος της εθνικής οικονομίας και του Έλληνα καταναλωτή. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ!
Μετά τον πόλεμο, η πολιτική βούληση ήθελε ανάπτυξη με το κράτος οδηγό και την Ελλάδα οικονομικά ισχυρή, ανεξάρτητη και κυρίαρχη. Η σημερινή πολιτική βούληση, κύρια της κυβέρνησης, οδήγησε στο κλείσιμο ορυχείων και ΑΗΣ «πρωτοποριακά» σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οδηγώντας στα ύψη την τιμή της κιλοβατώρας και στα πολύχρωμα πανάκριβα τιμολόγια ρεύματος. Εξάγουμε λιγνίτη στα Σκόπια για τους εκεί λιγνιτικούς σταθμούς και εισάγουμε από εκεί ρεύμα «βρώμικο» ρεύμα!
Όταν ο πλανήτης θα συνεχίσει να καίει κάρβουνο – Κίνα, ΗΠΑ και Ινδία, οι μεγάλοι καταναλωτές – εμείς γιατί όχι; Γιατί επισπεύδεται η απολιγνιτοποίηση και το 2026 προαναγγέλλεται το τέλος της Πτολεμαΐδας 5, δύο χρόνια νωρίτερα από τον αρχικό προγραμματισμό; Πολλά τα ερωτηματικά και οι συνέπειες για την περιοχή.
Ενώ τα σενάρια για την περιοχή μας είναι εφιαλτικά, τα «πράσινα άλογα» συνεχίζουν να τρέχουν σε κάμπους και ψηλά βουνά, σπέρνοντας φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες. Όλα αυτά απόλυτα βλαπτικά για την περιοχή μας, αλλά και εν πολλοίς παράνομες ενέργειες, για το συμφέρον πολυεθνικών γερμανικών προδιαγραφών. Με το αζημίωτο στο «πράσινο παιχνίδι» και εγχώριοι παίχτες!
Όλα μεθοδευμένα και φυσικά χωρίς περιβαλλοντικούς όρους! Χωρίς να ενημερώσουν τους κατοίκους για τις μακροχρόνιες συνέπειες στο μικροκλίμα, στις αγροτικές καλλιέργειες και στην υγεία των κατοίκων.
Τεράστια προβλήματα στην μελισσοκομία και στα άγρια ζώα, που τα αναγκάζουν να κατέβουν στις πόλεις και τα χωριά. Και τι θα γίνουν όλες αυτές οι γερμανικές φτερωτές όταν έρθει το τέλος της ζωής τους; Το πιο πιθανό είναι να μείνουν κουφάρια στα βουνά, για να ρυπαίνουν τοξικά εκτάσεις και τον υδροφόρο ορίζοντα!
Για την ιστορία να πούμε πως η Γερμανία συνεχίζει να παράγει ενέργεια από λιγνίτη και λιθάνθρακα, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη. Η Ελλάδα γιατί παράτησε το λιγνίτη και καβάλησε στα «πράσινα άλογα» .
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
