Η Δημοκρατία στο Απόσπασμα. Ιωάννη Παπαδόπουλου

Για το ότι ζούμε στην εποχή που τη θέση της δημοκρατίας σε παγκόσμιο επίπεδο την παίρνει ένας ιδιότυπος φασισμός, δεν έχω καμιά αμφιβολία, παρά μόνο ανησυχία γι αυτό που συμβαίνει και φόβο για τα χειρότερα που φαίνεται να έρχονται.

Οι φόβοι μου ξεκινούν από τον τρόπο που αντιμετωπίσθηκε η θετική ψήφος του Στέλλιου Κυμπουρόπουλου, στο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που αναφέρει πως η ανθρώπινη ζωή ενός παιδιού «πρέπει πάντα να προστατεύεται, ξεκινώντας από τη στιγμή της σύλληψης».

Μετά την ψήφο, σύσσωμος ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος, σε μια ακραία επίδειξη «δικαιωματισμού», ρίχνει στην πυρά και αναθεματίζει το Στέλλιο Κυμπουρόπουλο. Στο ίδιο μήκος κύματος και ένα σωρό ανώνυμοι επιτίθενται στον Στέλλιο Κυμπουρόπουλο, μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, προσπαθώντας να γίνουν επώνυμοι μέσω της επίδειξης «προοδευτικότητας». Ανάμεσα σ΄ όλους αυτούς πήρε θέση φυσικά και το κόμμα του, το οποίο εξέφρασε την δυσαρέσκειά του, για την ψήφο του ευρωβουλευτή του.

Ο ευρωβουλευτής Στέλλιος Κυμπουρόπουλος, ένα άτομο με ειδικές ανάγκες, που ταυτόχρονα τυγχάνει να είναι και ένα ιδιαίτερα προικισμένο άτομο, έχει κάθε λόγο, να έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες.  Ως άτομο με ειδικές ανάγκες, πολύ δύσκολα θα έφθανε στο σημείο να γεννηθεί, αν οι γονείς που θα περίμεναν ένα τέτοιο παιδί ήταν ενήμεροι για την ισόβια αναπηρία του.

Εδώ βέβαια εγείρεται ένα τεράστιο θέμα που έχει να κάνει με την ίδια την υπόσταση της δημοκρατίας. Έχει ο κάθε εκπρόσωπός μας το δικαίωμα να ψηφίζει κατά συνείδηση ή όχι; Αν το έχει, προς τι όλος ο πόλεμος στον ευρωβουλευτή που ψήφισε κατά συνείδηση; Αν ο κάθε εκπρόσωπός μας καταργείται κάτω από το κράτος των κραυγών που αφαιρεί το δικαίωμα στην άποψη, όταν αυτή δεν ταυτίζεται με τα θέλω όσων ελέγχουν την ενημέρωση, για ποιά δημοκρατία μιλάμε;

Να θυμίσω απλά ότι σύμφωνα με το ‘Αρθρο 60, παράγραφος 1 του Συντάγματος, οι βουλευτές έχουν απεριόριστο το δικαίωμα της γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση.  Όταν επιτιθέμεθα σε όποιον εκπρόσωπό μας λειτουργεί σύμφωνα με τα όσα επιβάλλει το σύνταγμά μας, μήπως βάλλουμε ευθέως προς την ίδια την υπόσταση του πολιτεύματος; Μήπως πρέπει να λογοδοτήσουν όλοι αυτοί που επιτίθενται στον Κυμπουρόπουλο και όχι ο ευρωβουλευτής;
Για την ουσία του άρθρου δεν θα ασχοληθώ εδώ, γιατί δεν είναι της παρούσης. Απλά με την ευκαιρία θα καταθέσω την άποψή μου, ότι η ανθρώπινη ζωή ενός παιδιού «πρέπει πάντα να προστατεύεται, ξεκινώντας από τη στιγμή της σύλληψης».

Γιάννης Σ. Παπαδόπουλος

Στρατιωτικός ε.α. – Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός