Οι αλήθειες πρέπει να λέγονται. Οι τοπικές κοινωνίες είναι δέσμιες απ’ τις επιλογές εξουσίας της κεντρικής κυβέρνησης, που έχει μια εγωιστική αντίληψη για την ιδιαιτερότητα της επαρχίας και του τρόπου επίλυσης των τοπικών προβλημάτων, της κάθε περιοχής. Διότι κατά κανόνα κανείς δεν είναι ειδικότερος για την επίλυση των αναγκών, που έχουν οι τοπικές κοινωνίες, όσο οι πολίτες τους. Είναι επομένως πολύ μεγάλο καλαμοκαβαλίκεμα να θεωρείς εαυτόν τον αποκλειστικό γνώστη των πάντων, όταν μάλιστα γύρω απ’ τις αρχές περιφέρονται διάφοροι άσχετοι και ελλιπείς αυλοκόλακες, που παριστάνουν τους ειδικούς επί παντός επιστητού και πάσαν νόσο και μαλακίαν, συμπαρασύροντας τους περισσότερους πολιτικούς σε αποφάσεις και πρακτικές πρόχειρης εκτίμησης και θεωρητικής επιλογής, μιας παπαγαλίστικης μάθησης, με επιλογές προσωρινού χαρακτήρα, που δυστυχώς γίνονται, (ουδέν μονιμότερον αυτού), διότι αδυνατούν ή και δεν θέλουν να δώσουν τη μόνιμη και σωστή λύση.
Έτσι λοιπόν οι τοπικές κοινωνίες και οι αρχές αυτών έχουν περιορισμένες ελευθερίες άσκησης εξουσίας, που δυσκολεύουν την ανάληψη των τοπικών πρωτοβουλιών για μια τοπική ανάπτυξη και λειτουργία ενός σχεδιασμού που πηγάζει απ’ τη διαβούλευση των πολιτών με τις γνώμες των τοπικών σοφών και επιστημόνων. Το Αθηνοκεντρικό κράτος για μας τους επαρχιώτες έχει αποτύχει. Οι άρχοντες της περιφέρειας, της Βουλής και της τοπικής πολιτικής συμμετοχής έχουν περιορισμένες δυνατότητες να επιβάλλουν τις προτάσεις τους και να διεκδικούν οι κοινωνίες τις οποίες εκπροσωπούν στο Κοινοβούλιο. Έτσι που λέτε, η επαρχία παίζει τον ρόλο του φτωχού συγγενή και η Δημοκρατική Μοναρχία, στην πράξη, εφαρμόζει το πρόγραμμα του εκάστοτε πρωθυπουργού. Οι βουλευτές το ψηφίζουν κι εμείς οι χαζοί χειροκροτούμε κι αυτοί τρίβουν τα χέρια τους κι η ζωή τραβάει την ανηφόρα κι εμείς ξαναμαθαίνουμε αριθμητική μπρός απ’ τα ράφια των σούπερ μάρκετ για να κάνουμε συγκρίσεις τιμών.
Ένα μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας εκ διαμέτρου αντίθετο με όλες τις προεκλογικές εξαγγελίες για αποκέντρωση και αυτοδιάθεση αποκεντρωμένης διοίκησης των τοπικών επιλογών και αποφάσεων. Τελικώς δεν κρατήσαμε τίποτα απ’ την Δημοκρατία των Αρχαίων προγόνων μας και ούτε απ’ τον σύγχρονο πρώτο Κυβερνήτη της Ελεύθερης Ελλάδας, τον μέγα Ιωάννη Καποδίστρια που τον δολοφόνησαν οι ηλίθιοι αλήτες της τότε εποχής. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας και των επιλογών μας.
Εν κατακλείδι λοιπόν με αυτούς τους περιορισμούς-αποκλεισμούς είναι δύσκολο να λειτουργήσει η αποκεντρωμένη Δημοκρατία.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
