«Προφητική» ήταν η δήλωση της Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη περί εθνικής κυριαρχίας, όπου μεταξύ άλλων τόνισε «στα εθνικά θέματα δρομολογούνται εξελίξεις που απαιτούν σύμπνοια και νηφαλιότητα…». Να σημειώσουμε ότι κανένα θεσμικό όργανο δεν της «τράβηξε το αυτί…», ήτοι ένοχη σιωπή!!
Προ ημερών, στην ΕΣΤΙΑ της Κυριακής, κύριος τίτλος «Η Ελλάς παραιτείται σιωπηρώς από τα δικαιώματά της στα νησιά του Αιγαίου. Ότι έλεγε χρόνια τώρα το «περίεργο» ΕΛΙΑΜΕΠ και οι θιασώτες της «ελληνοτουρκικής φιλίας». Το παράθυρο άνοιξε και μπάζει από παντού. Αποστρατιωτικοποίηση, απογύμνωση των νησιών από οπλισμό που στέλνεται στην Ουκρανία, σχέδιο φινλανδοποίησης του Αιγαίου. Όπως τα είπε η κα.Μπενάκη μπροστά στον τότε πρόεδρο Παπούλια και πολιτικούς.
Για να έρθουν οι σεισμοί στην Τουρκία και να ξαναρχίζει το παραμύθι. Όμως το παραμύθι αυτό έχει και δράκο. Πόσο όμως «εθνικά υπερήφανη» ήταν η «διπλωματία των σεισμών»; Το είχαμε ξαναδοκιμάσει αυτό με τους σεισμούς, όταν η περιοχή του Μαρμαρά πριν χρόνια είχε πληγεί πάλι από τον εγκέλαδο. Μετά από λίγα χρόνια ήρθε η κρίση των Ιμίων και πάλι οι σχέσεις των δύο χωρών ξανάγιναν εχθρικές!
Άλλο οι ειλικρινείς σχέσεις απλών Τούρκων και άλλο η εξωτερική πολιτική των τουρκικών κυβερνήσεων, που δεν αλλάζει με τίποτα. Η Ελληνοτουρκική φιλία είναι κούφια λόγια και μηδέν αποτέλεσμα. Το αδιέξοδο παραμένει, αφού οι Τούρκοι διεκδικούν ελληνικές περιοχές.
Με αμοιβαίες υποχωρήσεις μπορεί να λυθεί το πρόβλημα; Όχι, διότι οι Τούρκοι έχουν επεκτατικές διεκδικήσεις (Αιγαίο-Θράκη-Κυπριακό κλπ.) και δεν το κρύβουν.
Το Διεθνές Δίκαιο καθορίζει πως τα νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα, κάτι που η Τουρκία δεν αποδέχεται. Όπως δεν αποδέχεται και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ για την Κύπρο. Οι επεκτατικές τους διεκδικήσεις όμως δεν σταματούν στην υφαλοκρηπίδα.
Η Άγκυρα διεκδικεί συνολική διχοτόμηση του Αιγαίου, σε θάλασσα και αέρα. Το 1996 με την κρίση των Ιμίων διεκδίκησε και ελληνικό έδαφος, με τις «γκρίζες ζώνες». Συνεχίζει να διεκδικεί πολλά νησιά μας. Αφού με την υποχωρητικότητά μας κατάφερε τις «γκρίζες ζώνες» γιατί να σταματήσει;
Επίσης χαρακτήρισε αιτία πολέμου την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, σύμφωνα με το Διεθνές Θαλάσσιο Δίκαιο. Έρχεται στη συνέχεια και το παραμύθι της «Γαλάζιας Πατρίδας», το Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο, το Τουρκο-Αιγαίο με την πλήρη αμφισβήτηση της Ελληνικής κυριαρχίας του Ανατολικού Αιγαίου και απαιτούν την αποστρατιωτικοποίηση!
Όταν η Τουρκία διεκδικεί και απειλεί, η Ελλάδα συρόμενη στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, μόνον θα χάσει και η Τουρκία μόνον θα κερδίσει. Από το 1973-1974 δεν έπαψε να απειλεί και να διεκδικεί. Το ερώτημα είναι, γιατί οι «σταυροφόροι» της ελληνοτουρκικής φιλίας συνεχίζουν να επιμένουν σε υποχωρήσεις υπέρ των Τούρκων και η Ελλάδα να χάσει. Η Τουρκία καθαρά διεκδικεί εθνικό έδαφος και μέρος του Αιγαίου. Η πολιτική υποχωρήσεων του ΕΛΙΑΜΕΠ και μερίδας του πολιτικού κόσμου πού αποσκοπεί;
Άλλωστε ο Τσαβούσογλου το λέει φωναχτά και καθαρά. Διεκδικούν νησιά, Θράκη, Αιγαίο. Γιατί κάποιοι ελληνόφωνοι θέλουν να παραδώσουμε «γη και ύδωρ», αποδεχόμενοι τώρα και τις «Πρέσπες του Αιγαίου»;
Οι Αμερικανοί διά στόματος Μπλίνκεν και οι Ευρωπαίοι «εταίροι» (βλέπε Γερμανοί) απαιτούν ελληνοτουρκική διαπραγμάτευση, ως διαδικασία αμοιβαίων υποχωρήσεων και όχι εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου.
Το «κράτημα» για ξεκαθάρισμα είναι μέχρι τις εκλογές. Όλα θα παιχτούν μετά από αυτές. Το παιχνίδι τους είναι γνωστό και δοκιμασμένο. Θα δημιουργήσουν τεχνητά αδιέξοδα, θα αρχίσουν οι «ειρηνευτικές» διαπραγματεύσεις και τότε οι εκπτώσεις είναι μονόδρομος.
Μπορεί όμως μια αιρετή ελληνική κυβέρνηση να παραχωρήσει Eλληνικό έδαφος και το Αιγαίο; Μήπως γι’ αυτό ετοιμάζουν το έδαφος για κυβερνήσεις συνεργασίας; Μήπως η συμφωνία είναι έτοιμη στα μουλωχτά και γι’ αυτό κανείς προεκλογικά δεν μιλά για τα εθνικά ζητήματα;. Γι’ αυτό τα συστημικά «μέσα» συνεχίζουν με παραπληροφόρηση σε άσχετα θέματα και όχι με θέματα ουσίας, αλλά με την «συνουσία» ευρωβουλευτών;
Η συνέχεια επί της οθόνης… μετά τις εκλογές και σύμφωνα με την «προφητεία Άννας Ψαρούδα-Μπενάκη «στα εθνικά θέματα δρομολογούνται εξελίξεις που απαιτούν σύμπνοια και νηφαλιότητα».
Όπου «σύμπνοια και νηφαλιότητα» βλέπε κυβερνήσεις συνεργασίας!!
ΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ
