Η εκδίκηση της άγνοιας. Γράφει ο Κώστας Πουτακίδης

Η ταχύτητα των εξελίξεων ήταν τόση, που δύσκολα μπορέσαμε να την δούμε και να την καταγράψουμε στις σωστές της διαστάσεις.
Πρόκειται για την αιώνια αντιπαλότητα μεταξύ της γνώσης και της άγνοιας.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, κανείς δεν φανταζόταν την μελλοντική δύναμη της τηλεόρασης και τον ρόλο της στην διαμόρφωση της πολιτικής και της κοινωνίας.
Τον λόγο στα πάνελ των συζητήσεων της δημόσιας τηλεόρασης, είχαν οι άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, του πολιτισμού, και γενικότερα της προσπάθειας, που δημιουργούσε πρότυπα, για τους νέους και την κοινωνία, μέχρι που ήρθαν τα ιδιωτικά κανάλια, με προγράμματα της Ρούλας, της Πάνιας, της Τάνιας κλπ, αλλάζοντας την ποιότητα των θεμάτων αλλά και την σύνθεση των πάνελ, με εκπροσώπους της άγνοιας, δηλαδή της κυρίαρχης τάξης που αποτελούσε την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, που μέχρι τότε, πλην του καφενείου, ήταν αποκλεισμένη από τον δημόσιο λόγο.
Σήμερα από το πρωί μέχρι το βράδυ κυριαρχούν οι εκπομπές του κουτσομπολιού, με την κακομοιριά και με την κουβέντα του καφενείου.
Με την νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί ο θεατής του καναπέ αισθάνεται βολικά, αφού διαπιστώνει την ανωτερότητα του από εκείνους που βλεπει στο γυαλί να κλαίνε την κακομοιριά τους.
Έφταναν λίγες δεκαετίες για να αλλάξουν τα πάντα, η νίκη της άγνοιας ήταν σαρωτική, απαξιώνοντας εντελώς την γνώση, την ποιότητα, τον πολιτισμό και την παιδεία!
Αυτή η κοινωνία δεν έχει κανένα μέλλον, καμιά προοπτική..
Είναι καταδικασμένη σε θάνατο!