216
Χρεοκόπησαν τα έθιμα του λαού και τα ήθη
βία – ψεύδη -ύβρεις με λόγια ανήθικα κι αήθη
από το ουράνιο τόξο δραπέτευσαν τα χρώματα
ξενόφερτοι σπόροι φυτρώνουν στα άγια χώματα
υποθηκευμένο το μέλλον της καινούργιας γενιάς
η ελπίδα απαγχονίστηκε στο κλαδί μιας ελιάς
κατεδαφίστηκε με κρότο του Έλληνα η περηφάνια
έρχονται λυγμοί-κλαυθμοί- πόνος κι ορφάνια
Τα ενεργά ηφαίστεια του πνεύματος σίγησαν
ουδείς θυμάται για ποιες ιδέες μίλησαν
η ισχύς του σώματος ατονεί και γηράσκει
η σοφία της ψυχής είναι αυτή που διδάσκει
ο Έλληνας δεν αφουγκράζεται τον Αριστοτέλη
πληρώνει με τόκο των επιλογών του τα τέλη
χλωμός- αλαμπής ήλιος ανατέλλει στον Παρθενώνα
έρχεται σκότος- έρεβος αφηνιασμένου τυφώνα
η Περσεφόνη δεν ανεβαίνει πια πάνω στη γη
στέρεψε της σοφίας – της γνώσης η πηγή
το δίκιο και την ζωή την κλέβουν στο ζύγι
οι άνθρωποι υπάκουοι σαν σύγχρονοι κολίγοι
ελθέ Ηρακλή να ξεβρομίσεις τον κόπρο του Αυγεία
πνίγει την ανάσα η βρόμα- η μπόχα και η δυσωδία
ελθέ Σόλωνα σοφέ- δίκαιε -ισόνομε μέγα νομοθέτη
ο πλούτος της χώρας σε σικέ δημοπρασία ετέθη
Ω! Αθηνά αρχαία Παλλάδα – Ω! Μεγαλόχαρη Μαρία
βιάζεται ασύστολα της Ευρώπης η αρχόντισσα -πρώτη κυρία
ξυπνήστε γενναίοι των Θερμοπυλών και του Μαραθώνα
παραδίδουμε γη και ύδωρ σκυμμένοι – άνευ αγώνα
Πασχάλης Τσολάκης
ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ
