Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος
α.”Σε κάθε μεταβολή ενός κλειστού συστήματος, η Εντροπία του πάντοτε αυξάνεται”
β.”Αν υπάρχουν δύο ή περισσότεροι τρόποι να γίνει κάτι και κάποιος από αυτούς οδηγεί στην καταστροφή, τότε κάποιος θα το κάνει με αυτόν τον τρόπο” (νόμος του Μέρφι).
Δημοσκόποι, επικοινωνιολόγοι, πολιτικοί διαφημιστές, image makers, πολιτικοί αναλυτές και εκλογολόγοι υπενθυμίζουν στους πολιτικούς και όσους είναι υπεύθυνοι για την εικόνα του κόμματός τους έναν γνωστό νόμο των συνειρμών. Κάθε φορά, δηλαδή, που ο πολίτης-ψηφοφόρος ακούει ή διαβάζει τον τίτλο ενός κόμματος αρέσκεται να τον συνδέει με κάτι θετικό, δημιουργικό και με κάτι που καλλιεργεί την ελπίδα του και εμπνέει το σεβασμό του.
Τα Πάθη του ΣΥΡΙΖΑ
Βλέποντας ή διαβάζοντας όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες μέρες στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον ΣΥΡΙΖΑ, τίποτα από τον παραπάνω “νόμο των συνειρμών” δεν θα μπορούσε κάποιος να ανιχνεύσει. Αντ’ αυτών πλεονάζουν και κυριαρχούν οι λεκτικοί διαξιφισμοί, οι προσωπικές αντεγκλήσεις, οι υπόγειες υπονομεύσεις, τα συντροφικά μαχαιρώματα, οι πολιτικές φιλοδοξίες, οι αρχηγικές εμφανίσεις, οι γηπεδικές κραυγές και τα ανάλογα συνθήματα.
Και να σκεφτεί κανείς πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης πριν από λίγους μήνες διεκδικούσε την εξουσία υποσχόμενο ένα άλλο ύφος και ήθος στην διακυβέρνηση της χώρας μας. Όταν ανάμεσα στα μέλη του ίδιου κόμματος (και μάλιστα ενός καθ’ ομολογίαν αριστερού κόμματος) δεν υπάρχει η στοιχειώδης συντροφική πολιτική ευπρέπεια και σεβασμός της διαφορετικής άποψης, τότε προς τι οι υποσχέσεις και οι διακηρύξεις για ένα άλλο ύφος και ήθος εξουσίας;
Συνέχεια ΕΔΩ
