Οι έρευνες κοινής γνώμης στέλνουν μηνύματα στο πολιτικό σύστημα, που πρέπει να προβληματίσουν. Ειδικά τα μηνύματα αποδοκιμασίας έχουν αποδέκτη την κυβέρνηση και τρομάζουν.
Με τη διαχείριση της «πανδημίας», σε ηλικίες 17-34 ετών οι πολίτες εκφράζονται αρνητικά σε ποσοστό 66% και θετικά σε 26% (ΒΗΜΑ).
Η αρνητική διάθεση των νέων επηρεάζεται πολύ περισσότερο από τον περιορισμό της ελευθερίας, την απουσία κοινωνικής ζωής και την απουσία της από τις εκπαιδευτικές δομές.
Ο περιορισμός της κοινωνικής δραστηριότητας και οι οικονομικές επιπτώσεις δημιουργούν αρνητική ψυχολογία σε ευρύτερο φάσμα ηλικιών. Γενικότερα όμως οι νέοι έχουν μια αρνητική διάθεση για την πολιτική και τους πολιτικούς.
Αν αυτά τα προβλήματα υπήρξαν στην περίοδο της «πανδημίας», προβλήματα απογοήτευσης των νέων υπήρξαν καθ’ όλη την 8ετή διάρκεια των μνημονίων. Είναι η εποχή που χιλιάδες νέοι έφυγαν στο εξωτερικό. Παιδιά με ανώτερη και ανώτατη μόρφωση έφυγαν και ελάχιστοι από αυτούς θα γυρίσουν πίσω!
Όπως λέει η λαϊκή παροιμία «ήταν στραβό το κλήμα (μνημόνια), το ’φαγε κι ο γάιδαρος (πανδημία)»! Οι νέοι αυτοί ήταν απογοητευμένοι με όλα όσα έβλεπαν να συμβαίνουν γύρω τους. Και πώς ήταν δυνατόν να μην είναι απογοητευμένοι, όταν με ανώτερες-ανώτατες σπουδές, για να βρούνε εργασία, έπρεπε να πάνε στο γραφείο κάποιου βουλευτή. Όπως και πριν από χρόνια στην εποχή του πατέρα τους. Δεν άλλαξε τίποτα!
Αξιοκρατία, ασφάλεια, περισσότερες ευκαιρίες, συνθήκες δουλειάς, μισθός, ποιότητα ζωής, είναι οι λόγοι που ώθησαν πολλούς νέους να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό. Εκεί δεν χρειάζεται να πάνε σε γραφείο βουλευτή. Υπάρχει αξιοκρατία, μετράνε τα πρόσωπα και όχι το «βύσμα».
Αυτοί είναι οι λόγοι που αναφέρουν οι νέοι-νέες που τους έκαναν να φύγουν και για τους οποίους παραμένουν, κατοικούν και εργάζονται στο εξωτερικό. Είχαν όνειρα που στην Ελλάδα δεν έλεγαν να γίνουν αληθινά. Δεν υπήρχε περίπτωση να αναγνωριστούν οι ικανότητές τους, αφού η μεσολάβηση του βουλευτή δεν θα το επέτρεπε. Είναι ιστορίες που πληγώνουν και οι οποίες κρατάνε αυτά τα παιδιά στα ξένα μέρη.
Υπολογίζεται πως περισσότεροι από μισό εκατομμύριο νέοι με ικανότητες και προσόντα, είναι αυτοί που έφυγαν από την Ελλάδα! Θα γύριζαν ποτέ στην Ελλάδα; Σίγουρα ο όρος που θα έβαζαν είναι ένας και μοναδικός, θα σταματούσε η παρέμβαση του κομματο-βουλευτή στο δρόμο τους; Αυτό είναι ένα ζητούμενο που δεν φαίνεται να ξεπερνιέται.
Αυτά τα παιδιά τελείωσαν τις σπουδές τους, είχαν όνειρα για ακαδημαϊκή καριέρα (με μεταπτυχιακό και διδακτορικό) και έβλεπαν τα όνειρά τους σιγά-σιγά να μην πραγματώνονται. Ο δρόμος του ξενιτεμού έγινε μονόδρομος! Και ο λόγος ήταν η ανηθικότητα της πολιτικής που έκανε την αναξιοκρατία τρόπο ζωής.
Ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης είχαν θέσει την πολιτική στο υψηλό βάθρο της ηθικής, χαρακτηρίζοντάς την ως αρχιτεκτονική των κοινωνιών και ως επιστήμη των επιστημών!
Από τότε που η ιδεολογία κατάντησε εμπόρευμα, η πολιτική έχασε το ήθος, απόκτησε νέο ύφος, νέες πράξεις και νέα πολιτική συνείδηση. Οι νέοι απαιτούν να ξαναγυρίσει η ηθική στην εξουσία και απόλυτος όρος η αξιοκρατία. Δεν ανέχονται την ανικανότητα των κυβερνήσεων να την πληρώνουν οι άλλοι, αφού όλα λειτουργούν για το κόμμα και τους μηχανισμούς του!
Οι νέοι πλέον δεν ανέχονται, οι «δημόσιοι άνδρες» να δίνουν τις πιο απίθανες υποσχέσεις και αντί να αποβληθούν από τον δημόσιο βίο, επιβάλλονται με θεμιτά και αθέμιτα μέσα!
Αυτή η φθορά και η παραφθορά δημιουργεί και την αντίδραση των νέων να φύγουν στο εξωτερικό. Εκεί διαπιστώνουν πως λειτουργεί η αξιοκρατία σύμφωνα με τις σπουδές τους και όχι με το «μέσον»!
Η δημοκρατία έχει μετατραπεί σε μονοκρατορία του αρχηγού-πρωθυπουργού και οι τρεις ν εξουσίες (νομοθετική – εκτελεστική – δικαστική) υπάρχουν μόνον κατ’ όνομα! Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς αξιοκρατία και ισοπολιτεία.
Όπως περιέγραψε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης την «Γενεαλογία της πολιτικής»: Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα, πάντοτε η αυτή. Τότε δια της βίας, τώρα δια του δόλου… και της βίας. Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι, οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δε ούτω τους λεγόμενους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά δια τους λαούς την βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των…».
Αυτά τα αερολογούντα «τέρατα» των επαγγελματιών της πολιτικής, εξανάγκασαν τουλάχιστον τόσες εκατοντάδες χιλιάδες νέους να φύγουν από τη χώρα μας!
Για να ξαναγυρίσουν χρειάζεται να επιστρέψει η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη, η Αξιοκρατία και η Διαφάνεια!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος
