Μια φορά κι έναν καιρό, εμφανίστηκε ο άνθρωπος στον πλανήτη μας, σε μία φυσική κοινωνία στην οποία έπρεπε να ενταχθεί ως μονάδα, όπως όλα τα εν ζωή τότε πλάσματα.
Η επιβίωση αρχικά και η εξέλιξή του κατ’ επέκταση, ήταν εξαιρετικά δύσκολη, καθώς υστερούσε σε σωματική διάπλαση και φυσικές δυνάμεις έναντι των υπολοίπων ζώντων μονάδων, που συγκροτούσαν μαζί του αυτήν τη φυσική κοινωνία, της οποίας ο ένας και μοναδικός Νόμος, ήταν αυτός του ισχυρότερου!
Αντιμετωπίζοντας αυτές τις δυσκολίες διαβίωσης ο άνθρωπος, ανακάλυψε ότι διαθέτει ένα τρομερό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων όντων, που δεν είναι άλλο, παρά το Χάρισμα της Λογικής, του Λόγου, της Σκέψης, της Διανόησης.
Αποφάσισε λοιπόν, να εκμεταλλευτεί αυτό το Χάρισμα – πλεονέκτημα, συγκροτώντας ομάδες, κοινόβια, οικισμούς.
Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, έχουμε την πρώτη ιστορική εμφάνιση της Συλλογικότητας, η οποία καθορίζει πλέον τη μετάβαση του ανθρώπου από τη φυσική κοινωνία, στην Πολιτική Κοινωνία.
Ο άνθρωπος με τη νόηση που τον διακατέχει, δημιουργεί τις δομές λειτουργίας των οικισμών του και θέτει τους κανονισμούς που διέπουν αυτές τις δομές.
Εργαζόμενος Συλλογικά πάνω σ’ αυτές τις αρχέγονες δομές ο άνθρωπος, καταφέρνει να εξελίξει το είδος του δημιουργώντας Επαναστάσεις σταθμούς για την ιστορία της εξέλιξής του, με πρώτη και πολύ ουσιαστική, τη Γεωργική Επανάσταση μέσω της οποίας εξασφάλισε πρωτίστως την αυτάρκειά του.
Ακολουθεί η Βιομηχανική Επανάσταση, η οποία ουσιαστικά εκσυγχρονίζει τον άνθρωπο και του δίνει τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης και εξέλιξης.
Εργαζόμενος πλέον ο άνθρωπος πάνω στα γεωργικά και βιομηχανικά επιτεύγματά του, δημιουργεί την Τεχνολογική Επανάσταση, τα επιτεύγματα της οποίας αποτελούν ουσιαστικά εργαλεία, για τη Συλλογική ανάπτυξη των επιμέρους τομέων που συγκροτούν τις δομές αγαστής λειτουργίας μιας Πολιτικής Κοινωνίας.
Θα μπορούσε να πει κανείς, πως δεν είναι έτσι ακριβώς σήμερα.
Και θα συμφωνήσω λέγοντας πως, σαφώς και δεν είναι έτσι.
Αυτό που παραθέτω, είναι το ορθό σενάριο, καθώς οι προαναφερθείσες Επαναστάσεις αντιστοιχούν στους τρεις Τομείς Παραγωγής: Πρωτογενή – Δευτερογενή – Τριτογενή.
Η χρονική σειρά με την οποία συντελέστηκαν οι τρεις αυτές Επαναστάσεις, υποδηλώνει τη συνάφεια μεταξύ των Τομέων Παραγωγής που αυτές αντιπροσωπεύουν.
Δηλαδή, ο Δευτερογενής Τομέας συμπληρώνει υποστηρικτικά τον Πρωτογενή και ο Τριτογενής τους δύο πρώτους (Πρωτογενή και Δευτερογενή).
Αυτό σημαίνει, ότι δεν μπορεί να σταθεί Τριτογενής Τομέας χωρίς να υφίσταται πρωτίστως οργανωμένος και δυνατός Πρωτογενής και Δευτερογενής Τομέας, καθώς αυτοί οι δύο είναι που ουσιαστικά παράγουν, και ο Τριτογενής αποτελεί την παροχή υπηρεσιών.
Επομένως, οι προϋποθέσεις ανάπτυξης μιας Πολιτικής Κοινωνίας, διέπονται από την παράλληλη αγαστή λειτουργία της Συλλογικής Παραγωγής (Πρωτογενής – Δευτερογενής – Τριτογενής).
Οργανωμένος και δυνατός Πρωτογενής Τομέας, σημαίνει Αυτάρκεια.
Οργανωμένος και δυνατός Δευτερογενής Τομέας, σημαίνει Υποδομές, Εξοπλισμός.
Οργανωμένος και δυνατός Τριτογενής Τομέας, σημαίνει Ευχέρεια Συλλογικής Αξιοποίησης και Ανάπτυξης.
Η Αυτάρκεια από μόνη της, σημαίνει Ανεξαρτησία – Ελευθερία.
Η Ελευθερία σημαίνει Ευχέρεια Σκέψης.
Η Ευχέρεια Σκέψης, σημαίνει Εποικοδομητική Διανόηση.
Γιατί, όπως πολύ σωστά είπε και ο Ρήγας Φεραίος…..
Ορθά σκέπτεται, όποιος Ελεύθερα σκέπτεται…!!!
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Κατάγεται από τον Αυγερινό Βοΐου Κοζάνης, γεννήθηκε το 1972 και ζει στην Κοζάνη από το 1981.
Σπούδασε Βιομηχανική Πληροφορική στο ΑΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας και υπήρξε για διάστημα τριών ετών, (2001 – 2004) μέλος ερευνητικής ομάδας στο Τμήμα Βιομηχανικής Πληροφορικής του Κέντρου Τεχνολογικής Έρευνας (ΚΤΕ), του ίδιου Ιδρύματος.
Εκτέλεσε την πρακτική του άσκηση στην Καρλσρούη της Γερμανίας στον Τομέα της Τεχνολογίας των Πολυμεσικών Εφαρμογών.
Εργάζεται ως Μηχανικός Τ.Ε στον Τομέα Ιμάντων του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας.
Είναι παντρεμένος με τη Ματίνα Μπέμπη του Χρήστου, με την οποία έχουν πέντε (5) παιδιά:
το Χρήστο, την Ειρήνη, την Ελπίδα, τον Άγγελο και την Ιωάννα.
