Η Κοζάνη έχει μέλλον. Γράφει ο Γιάννης Νεβεσκιώτης

Η Κοζάνη έχει μέλλον. Γράφει ο Γιάννης Νεβεσκιώτης

Παρά την πικρία, την αμφιβολία και την καθημερινή γκρίνια που βλέπουμε γύρω μας, ο τόπος μπορεί να αναπτυχθεί περαιτέρω’ δεν γραφω να ξαναγεννηθεί γιατί γεννήθηκε εδω και αιωνες και περαμενει ζωντανός (μια βολτα και σε αλλες περιφερειες θα μας πείσει . Καταλαβαίνω γιατί πολλοί γκρινιάζουν. Κι εγώ το κάνω.

Πολλές φορές οι αλλαγές που υπόσχονται, οι ενισχύσεις, οι εικόνες, μοιάζουν να γίνονται μόνο για το θεαθήναι, χωρίς ουσία για όσους πραγματικά μένουν εδώ.

Υπάρχει απορία αν αυτά που δίνονται είναι πραγματικά για την περιοχή μας ή αν πάνε αλλού, χρηζει διερεύνηση. Η αίσθηση της αδικίας και της εγκατάλειψης είναι υπαρκτή και δικαιολογημένη, αλλά δεν πρέπει να αφήνουμε την καχυποψία να καθορίζει τη ζωή μας.

Το μεγάλο στοίχημα είναι να ξεφύγουμε από την μονοκαλλιέργεια που μας χαρακτήριζε για δεκαετίες όχι μόνο οικονομικά αλλά και ψυχολογικά.

Τα εργοστάσια κα οι θέσεις, καμία φορά έρχονται με μεγάλο κόστος για ανθρώπους και φυσικούς πόρους. Η περιοχή είχε και έχει ευκαιρίες, αλλά πολλές φορές οι πόροι που διατέθηκαν δεν αξιοποιήθηκαν σωστά, και η μετάβαση δεν οργανώθηκε όπως έπρεπε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διεκδικήσουμε, σημαίνει ότι πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να κάνουμε τη γκρίνια δημιουργική, να μετατραπεί σε προτάσεις, σε δράσεις, σε συμμετοχή.

Υπάρχει πλέον κίνητρο, βλέπουμε ομάδες που φέρνουν νέες ιδέες, επιχειρηματίες που σκέφτονται καινοτόμα, αλλά χρειάζεται εμπιστοσύνη, γιατί όταν βλέπει κανείς μόνο απαισιοδοξία γύρω του, δύσκολα θα τολμήσει να επενδύσει ή να έρθει στον τόπο μας. Ο μέσος άνθρωπος “σκρολαρει” 3 ώρες την ημέρα. Ως μέσος άνθρωπος, κουράστηκα να βλέπω βίντεο με την πόλη μας και σχόλια δικά μας :”Τελειώσαμε, σβήσαμε, πεθάναμε “…

Πρέπει να το πούμε καθαρά: η Κοζάνη μπορεί να αναγεννηθεί αν υπάρξει συλλογική προσπάθεια, αν οι πολίτες συμμετέχουν ενεργά, αν οι νέες ιδέες δεν πνίγονται από τη διαρκή γκρίνια και αν οι ενισχύσεις και τα προγράμματα είναι διαφανή και προσβάσιμα.

Η ευθύνη είναι κοινή. Η περιοχή χρειάζεται περισσότερη δράση και λιγότερη μιζέρια, χρειάζεται να προβάλλουμε τις δυνατότητές της και όχι μόνο τα προβλήματά της. Η μεταλιγνιτική εποχή δεν είναι μόνο αλλαγή καυσίμου είναι ευκαιρία να αλλάξουμε νοοτροπία, να χτίσουμε κάτι νέο, να δείξουμε ότι η Κοζάνη μπορεί να γίνει πρότυπο για άλλες περιοχές.

Η πρόκληση είναι μεγάλη, η ιστορία μας διδάσκει, και η προοπτική είναι μπροστά μας, αλλά χρειάζεται να πάρουμε όλοι μέρος, να συμμετέχουμε, να δημιουργήσουμε και να μην αφήνουμε την απογοήτευση να καθορίζει την εικόνα μας προς τα έξω και προς τα μέσα.