Σκληρή πολιτική κριτική του Κλεάνθη Γρίβα στην Άννα Διαμαντοπούλου και η αντιπαραβολή με τη Μαρία Καρυστιανού. Η εικόνα δύο διαφορετικών κόσμων – του πολιτικού κατεστημένου και της κοινωνίας που ζητά δικαιοσύνη
Ο Κλεάνθης Γρίβας, σε άρθρο του, στο zougla.gr αναφέρεται στην πολιτική πορεία της Άννας Διαμαντοπούλου, την οποία παρουσιάζει ως χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικού που προέρχεται από τον κομματικό μηχανισμό. Κάνει εκτενή αναφορά στις θέσεις που κατείχε – νομάρχης, βουλευτής, υπουργός, επίτροπος της Ε.Ε., μέλος διεθνών λεσχών και ιδρύτρια πολιτικού δικτύου.
Ο συγγραφέας σχολιάζει επικριτικά την κ. Διαμαντοπούλου, θεωρώντας ότι αντιπροσωπεύει το μοντέλο του «επαγγελματία πολιτικού», ενός προσώπου που διαχρονικά κινείται μέσα σε θέσεις εξουσίας και συνδέεται με το πολιτικό κατεστημένο.
Στη συνέχεια τη φέρνει σε αντιπαραβολή με τη Μαρία Καρυστιανού, παιδίατρο και μητέρα που έχασε την κόρη της στο δυστύχημα των Τεμπών. Κατά τον Γρίβα, η κ. Καρυστιανού εκφράζει την κοινωνία που ζητά δικαιοσύνη και αλήθεια, ενώ η κ. Διαμαντοπούλου συμβολίζει το πολιτικό σύστημα το οποίο οι πολίτες αμφισβητούν.
Χαρακτηριστικά αναφέρει: Η κ. Αννα Διαμαντοπούλου, ως επαγγελματίας πολιτικός, δηλαδή ως μονίμως και ποικιλοτρόπως σιτιζόμενη στο πρυτανείο της κομματικής εξουσίας, ήταν φυσικό να στραφεί ενάντια στην κ. Μαρία Καρυστιανού, που την αναγκάζει ως καθρέφτης να αντικρίζει την απωθητική της –από κάθε άποψη- όψη της.
Η κ. Μαρία Καρυστιανού είναι μια ελεύθερη επαγγελματίας και πετυχημένη Παιδίατρος –που δεν σιτίζεται στο βρωμερό πρυτανείο της εξουσίας – η οποία όρθωσε το ανάστημά της ΕΝΑΝΤΙΑ στη σαπίλα ενός διεφθαρμένου κράτους που δολοφόνησε την κόρη της Μάρθη Ψαροπούλου μαζί με άλλους 56 ανθρώπους, πράγμα που πυροδότησε ένα πρωτόγνωρο σαρωτικό κύμα οργής που λειτουργεί ως ελπιδοφόρα αντίσταση σε μια Ελλάδα –χώρο και όχι χώρα– που πνέει τα λοίσθια καθημαγμένη από κομματικές μαφίες που πίνουν το αίμα της με καλαμάκι.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Γρίβας υπογραμμίζει την αντίθεση ανάμεσα σε δύο κόσμους: από τη μία οι πολιτικοί που αντλούν δύναμη από την εξουσία, και από την άλλη οι πολίτες που υψώνουν τη φωνή τους απέναντι σε αδικίες και λάθη του κράτους.
