1. Βλέπε σελ 11 βιβλίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : « Τα αρχαιολογικά ευρήματα και οι ιστορικές μαρτυρίες δείχνουν ότι γύρω στα 2200-2100 π.Χ. τα ελληνόφωνα φύλα βρίσκονται εγκατεστημένα στην περιοχή της Βόρειας Πίνδου. Τους πρώτους αιώνες της 2ης χιλιετίας π.Χ. ξεχωρίζουν τρεις βασικές ελληνόφωνες ομάδες : .α).. β)…. γ) η Δυτική ομάδα, όπου πολυπληθέστερη εμφανίζεται η φυλή των Μακεδνών».
2. Βλέπε σελ 12 βιβλίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : «Τα δωρικά φύλα, και κυρίως οι Μακεδνοί, θα διασπασθούν. Μία ομάδα θα κινηθεί προς τη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο. Μια άλλη θα εγκατασταθεί στην περιοχή της Δωρίδας και θα πάρει το όνομα των Δωριέων. Μια άλλη ομάδα θα στραφεί στην Θεσσαλία και μια άλλη τέταρτη οι Μακεδόνες θα αναπτυχθεί στην περιοχή της σημερινής Δυτικής, Νότιας και Κεντρικής Μακεδονίας. Η ομάδα αυτή είναι ελληνόφωνη όπως και όλες οι άλλες».
3. Βλέπε σελ 12 βιβλίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : «Τον 7ο αιώνα π.Χ. η Ορεστίς (σημ. Καστοριά) αναφέρεται ως κοιτίδα της μακεδονικής δυναστείας των Αργειάδων και των Τημενιδών».
4. Στην Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος Β΄, σελ 237, διαβάζουμε : «Η Ιστορία των Μακεδόνων αρχίζει το 700 π.Χ. στην Ορεστίδα (Καστοριά), που την μοιράζονταν με ένα άλλο μακεδονικό φύλο, τους Ορέστες». Η λέξη Μακεδνός, κατά τον ιστορικό Ιωάννη Μαγκριώτη, προέρχεται από τη δωρική λέξη μάκος= μήκος στην ιωνική και αττική. Μακεδών ή Μακεδνός σημαίνει ο μακρύς, υψηλός, εύρωστος άνθρωπος και Μακεδονία η χώρα των Μακεδόνων. Ορέστες μακεδόνες σημαίνει εύρωστοι ορεσίβιοι» (όρος+βιόω-ώ).Ορέστης = ο έχων την εστία του στο όρος (όρος + εστία).
5. Στο : Φίλιππος, Βασιλεύς Μακεδόνων, Εκδοτική Αθηνών, σελ. 10, διαβάζουμε : « Ήδη περί το 700 π.Χ. φύλα των Μακεδνών ήσαν εγκατεστημένα στις ανατολικές κλιτύες (πλαγιές) της Πίνδου. Μεταξύ αυτών ήσαν και οι Ορέστες, στην περιοχή της Καστοριάς. Από την Ορεστίδα, όπως ονομάζεται η περιοχή, προήλθε το γένος των Αργεαδών, των οποίων οι βασιλείς ισχυρίζονταν ότι κατάγονται από τους Τημενίδες βασιλείς του Άργους και επομένως από τον Ηρακλή. Κανείς κατά την αρχαιότητα δεν αμφισβήτησε αυτόν τον ισχυρισμό ».
6. Ο Θουκυδίδης στην Ιστορία του, Β. 99. 3, γράφει : « Την δε παρά θάλασσαν νυν Μακεδονίαν ο Αλέξανδρος ο Περδίκου πατήρ και οι πρόγονοι αυτού, Τημενίδαι το αρχαίον όντες εξ Άργους, πρώτοι εκτήσαντο και εβασίλευσαν …..»
7. «Τα μακεδονικά-δωρικά φύλα από τα βουνά της Πϊνδου (ανατολικές πλευρές της) πέρασαν στην ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, δηλ. στη σημερινή Δυτική Μακεδονία, χωρισμένη στις εξής περιοχές : Λυγκηστίδα, .. (Θουκυδίδης Β, 93. Δ, 8 -Πλούταρχος Φλαμ. 4), (Φλώρινα) εκ του μακεδονικού φύλου Λυγκησταί, (εκ του βασιλικού γένους των Βακχιαδών). Ελίμεια, Ελιμιώτις, χώρα Μακεδονική προς νότον διαρρεομένη υπό του Αλιάκμωνος, και έχουσαν πόλιν Ελύμαν, (Αρριανός Α, 7, 6. – Θουκιδίδης Β. 99 – Στράβων Ζ, 326) ( σημ. Αιανή Κοζάνης, Βοιο Κοζ., Γρεβενά) εκ του μακεδονικού φυλου Ελιμειώται. Εορδαία ή Εορδία, χώρα της ΝΟΤΙΑΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ οικουμένη υπό των Εορδών (Ηρόδοτος Ζ. 185 – Θουκιδίδης Β. 99 – Πολύβιος ΙΗ, 16, 3 – ΛΔ, 12, 6 ( σημ. περιοχή Εορδαίας – Πτολεμαίδας Κοζάνης) εκ του μακεδονικού φύλου Εορδοί. Πελαγονία (σημ. περιοχή Έδεσσας και προς βορράν αυτής πέραν των συνόρων της σημερινής Μακεδονίας, «εκ των Πελαγόνων, λαού Πελασγικής προελληνικής καταγωγής, εν Μακεδονία οικών, και κατ΄ αρχάς εν τη κοιλάδι του Αξιού (Όμηρος, Ιλιαδα Φ, 154). Μεταγενεστέρως δε μετέβησαν δυτικώτερον επί τον Εριγώνα, και έκτοτε η περί αυτόν χώρα εκλήθη Πελαγονία. Εκεί δε εγένοντο γείτονες των Λυγκαστίων. Και η εκεί δε πρωτεύουσα επίσης Πελαγονία εκλήθη. Τα νυν Βιτώλια ή Μοναστήριον. Μνημονεύει δε ο Λίβιος (XLII, 53. XLIV, 2. XLV, 29) και Πλαγονικής Τριπόλεως, ήν απετέλουν αι πόλεις ΄Αζορον, Πύθιον και Δολίχη, κείμεναι νοτιώτερον, δυτικώς του Ολύμπου, εις την άνω κοιλάδαν του Τιταρησίου». Βλέπε σελ. 944 , Τόμος Β΄ ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ , Αλεξάνδρου Ρ. Ραγκαβή, εκδότη Ανέστη Κωνσταντινίδη εν Αθήναις , 1891.
8. Βλέπε σελ 12 βιβλίου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ : « Κατά τον 7ο και 6ο αιώνα π.Χ. οι Μακεδόνες κινούνται προς τα ανατολικά της Ορεστίδος και εγκαθίστανται διαδοχικά στις επαρχίες Εορδαίας, Βοττιαίας και Αλμωπίας ».
9. Οι Έλληνες σπουδαίοι ιστορικοί της αρχαιότητος Ηρόδοτος και Θουκυδίδης αναφέρουν την Δυτική Μακεδονία ως ΑΝΩ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Την επομένη ημέρα της εκχώρησης αν οι γείτονές μας προβάλλουν το επιχείρημα: «Ως ΑΝΩ ΚΑΙ ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» θεωρείται και η Δυτική Μακεδονία, κατά τους ιστορικούς σας, Ηρόδοτο και Θουκυδίδη, και επομένως μας ανήκει και αυτή». Τι αντεπιχείρημα θα αντιτάξει η κυβέρνηση ;
10. Κατά τον κ. Χολέβα πολιτικό επιστήμονα : « Με το ΑΝΩ ή ΝΕΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ θα καθιερωθούν οι Σκοπιανοί παγκοσμίως ως Μακεδόνες και κληρονόμοι του Ελληνομακεδονικού πολιτισμού». « Αν υπογράψουμε τη σύνθετη ονομασία (ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΝΕΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ κ.λ.π.)θα έχουμε συναινέσει με τη δική μας υπογραφή στο ότι η Ιστορία και ο πολιτισμός της Μακεδονίας είναι κάτι ξεχωριστό και αποκομμένο από τον Ελληνισμό ». « Πολύ σύντομα το ΑΝΩ ή ΝΕΑ θα ξεχαστεί. Θα μείνει το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ κι οι κάτοικοι του κρατιδίου θα λέγονται ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ. Δεν θα λέγονται Άνωμακεδόνες ή Νεομακεδόνες ». Μπορεί να λέμε μεγάλη Βρετανία, αλλά οι κάτοικοι λέγονται Βρετανοί, όχι Μεγαλοβρετανοί. Στα αγγλικά η χώρα είναι Great British, αλλά οι πολίτες είναι Βritish, όχι Great British ». «Οι Σκοπιανοί, λοιπόν, θα ακούγονται διεθνώς ως ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ και μάλιστα με τη δική μας συμφωνία ». (Αποσπάσματα ομιλίας του στο Βελλίδειο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλονίκης στις 5-11-2007 και άρθρου του στην εφημερίδα ΚΟΖΑΝΗ).
11. ΤΟ ΝΕΟΝ επίσης είναι διάδοχος κατάστασις του ΠΑΛΑΙΟΥ, υπεισέρχεται στη θέση του παλαιού και αποκτά όλα τα πρότερα δικαιώματα. ΝΕΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – ΠΑΛΑΙΑ (ΑΡΧΑΙΑ) ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
12. Ο κ. Γιάννης Μαρίνος, έγκριτος δημοσιογράφος σε κείμενό του το 1993 γράφει : «Αν οι Σκοπιανοί αποκληθούν Νεομακεδόνες μελλοντικά θα μας πουν – το υποστηρίζουν άλλωστε από σήμερα- πως οι Νεομακεδόνες είναι απόγονοι των Αρχαίων Μακεδόνων, όπως εμείς οι Νεοέλληνες είμαστε απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων ». « Θα επιδιώξουν, όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες προυποθέσεις γι΄ αυτούς, να ελευθερώσουν εμάς τους «αλύτρωτους» Μακεδόνες και να προσαρτήσουν στο κρατίδιό τους ελληνικά εδάφη που κατ΄ αυτούς θα τους «ανήκουν»». «Οι Σκοπιανοί ονομάζουν το κράτος τους ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και υποστηρίζουν πως οι Μακεδόνες δεν είναι Έλληνες, αλλά κάποιος ξεχωριστός λαός. Έτσι προσδοκούν να «ελευθερώσουν» την Ελληνική Μακεδονία από το ζυγό των Ελλήνων για να την εντάξουν στο κράτος τους».
Από τη δημόσια τηλεόραση (ΕΡΤ1) ο λαός μας ακούει μόνο τις θέσεις του κ. Ζάεφ. Στις 26-2-18 ο ίδιος είπε : «Επ΄ ουδενί αλλαγή συντάγματος, επ΄ ουδενί συζήτηση για ταυτότητα, έθνος, γλώσσα». Εναγωνίως ο λαός μας περιμένει να δει και τον πρωθυπουργό μας δια του στόματός του να τοποθετείται επί των θέσεων αυτών, ως ομότιμος προς ομότιμον. Επί ματαίω. Τινά άλλα πάλι κόμματα παίζουν το κρυφτούλι. Περιμένουν να υφαρπάξουν στις εκλογές την ψήφο του λαού ; Προσοχή σε όνομα, ταυτότητα, εθνικότητα, σύνταγμα, γλώσσα. Εκχώρηση ονόματος σημαίνει εκχώρηση ταυτότητος.
Προς επίρρωσιν των εν συμβόλοις 9, 10, 11 και 12 ρηθέντων του παρόντος επικαλούμαι τρεις αρχαίες ελληνικές ρήσεις : «Γνώθι σαυτόν» (= «γνώριζε τον εαυτόν σου»). Χίλων ο Λακεδαιμόνιος Ι 63, 25 (Diels-Kranz). «Κρείττον τοις ποσίν ολισθείν ή τη γλώσση» (=«είναι προτιμότερο να γλιστρήσουν τα πόδια σου παρά η γλώσσα σου»). Ζήνων – Διογ. Λαέρτιος VII και «Η γλώσσα πολλούς εις όλεθρον ήνεγκεν » (=πολλούς τους κατέστρεψε η γλώσσα τους) Μενάνδρου Γνώμαι Μονόστιχοι 205. Όμως «ολισθείν τινα (τη γλώττη) και δια ..της σιωπής» (=γλιστρά κάποιος και με τη …σιωπή του).
Υπό το πρίσμα των ως άνω θέσεων των Σκοπίων οι διαπραγματεύσεις είναι αλυσιτελείς. Νομιμοποίηση του ονόματος (με το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ), χωρίς υπογραφή Ελλάδος, δεν επέρχεται ακόμη κι αν συντρέξουν σωρευτικά : η αναγνώριση των Σκοπίων από όλα τα κράτη της γης με το συνταγματικό τους όνομα, η παρέλευση χιλίων χιλιετιών, και η ένταξη στους θεσμούς –μονομερώς (Σκόπια και ξένοι)- με το συνταγματικό ή άλλο ποθητό όνομα.
«Δεν δίνουμε το όνομα ούτε καν την οξεία
από την μυροστόλιστη λέξη Μακεδονία»
(μήπως κάτι θυμίζει το.. μυροστόλ… μήπως Άη Δημήτρη, μήπως Θεσσαλονίκη;)
Ευστάθιος Λαμπριανίδης
. 13. Η κ. Νίνα Γκατζούλη, πρόεδρος της παμμακεδονικής ΗΠΑ, γεννημένη στον Πεντάλοφο Βοίου Κοζάνης, καθηγήτρια νέων ελληνικών στον Πανεπιστήμιο Νιού Χαμσάιρ, με σπουδές στην ελληνική φιλολογία και με μεταπτυχιακές σπουδές είπε : « Από τις 120 χώρες που λέγεται ότι αναγνώρισαν τα Σκόπια ως Μακεδονία, μόνον είκοσι έκαναν επίσημη αναγνώριση, οι άλλες χώρες έχουν εμπορικές συναλλαγές μαζί τους και αυτοί μετρούν αυτό ως αναγνώριση » .
14. Βλέπε « Η Εορδαία κοιτίδα λαμπρών Μακεδόνων» του Γιάννη Γαλάνου, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΖΩΗ τεύχος 315, Αύγουστος 1992, σελ 36. «Ο Πτολεμαίος ο Λάγου, εξ Εορδαίας» (σημ. Πτολεμαίδος), «εκ των διακεκριμένων στρατηγών του Μ. Αλεξάνδρου και θεμελιωτής της δυναστείας των Πτολεμαίων, ίδρυσε την πλουσιώτατη βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, που είχε 7.000 χειρόγραφα των καλύτερων συγγραφέων του τότε γνωστού Κόσμου. Ο ίδιος υπήρξε ο ιστορικός συγγραφέας που έγραψε περί της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου κατά των Περσών, την οποία εμελέτησε ο Αρριανός για να συγγράψει το βιβλίον «Αλεξάνδρου ανάβασις». « Η περιοχή της Εορδαίας μαζί με την υπόλοιπη ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της αρχαιότητος ανήκει στη σφαίρα της ελληνικής Ιστορίας αδιάκοπα από το 2.000 π.Χ. ». Νάτος πάλι ο όρος ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
15. Βλέπε σελ. 47, εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Τα ελληνικά φύλα που κατοικούσαν στην Πίνδο ήσαν οι Μακεδνοί. Η αρχαιότερη ανάμνηση για τους Μακεδόνες που έφθασε ως εμάς τους τοποθετεί στην Πίνδο». «Ο Ηρόδοτος, πατέρας της Ιστορίας, αναφέρεται σ΄ αυτήν (την Πίνδο) δύο φορές : Την πρώτη φορά μας λέγει ότι «το δωρικό φύλο κατοικούσε κάποτε «εν Πίνδω μακεδνόν καλεόμενον». Την δεύτερη φορά χαρακτηρίζει τους Λακεδαιμονίους, τους Σικυώνες (Τροιζηνίους), τους Επιδαυρίους, τους Κορινθίους «δωρικόν τε και μακεδνόν έθνος (=φύλον)»..
16. Βλέπε σελ. 192, ΗΡΟΔΟΤΟΣ ΙΣΤΟΡΙΑΙ, ΒΙΒΛΙΟ Η΄ (Ουρανία), Αρχαίοι ΄Ελληνες Ιστορικοί, εκδόσεις επικαιρότητα, ημερ. έκδοσης 1998. : «Τον όρο έθνος ο Ηρόδοτος τον χρησιμοποιεί για να δηλώσει τα φύλα».
Λέγει ο Ηρόδοτος επί λέξει την πρώτην φοράν: « Επί Δώρω του Έλληνος την υπό Όσσαν τε και Όλυμπον χώρην οίκσε εν Πίνδω Μακεδνόν καλούμενον φύλον». Λέγει επί λέξει την δεύτερην φοράν : «Λακεδαιμόνιοι, Κορίνθιοι, Σικυώνιοι, Επιδαύριοι, Τροιζήνιοι, εστρατεύοντο εόντες ούτοι Δωρικόν και Μακεδνόν έθνος (φύλον)».
17. Βλέπε σελ. 616, Α΄ Τόμος, ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ, Αλεξάνδρου Ρ. Ραγκαβή, εν Αθήναις, εκ του τυπογραφείου των καταστημάτων Ανέστη Κωνσταντινίδου, 1888. : «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ υπό του ΗΡΟΔΟΤΟΥ είναι « η κατά πρώτον ούτω καλουμένη χώρα Β της Θεσσαλίας, κατά διαφόρους λαβούσα εκτάσεις. .. Ήν δε η χώρα εύφορος πεδιάς, υπό λόφων διασχιζομένη, και κατά τας 3 πλευράς αυτής πέριξ έχουσα υψηλάς ορέων σειράς, … ιδίως το Παγγαίον ». (ΗΡΟΔΟΤΟΣ Ζ, 112).
18. Βλέπε σελ. 49, εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Οι Δωριείς κατάγονταν από ένα τμήμα Μακεδνών ή Μακεδόνων. Αυτή η παράδοση έφθασε στον ΗΡΟΔΟΤΟ, είτε από πληροφορίες που συγκέντρωσε ο ίδιος σε κάποια δωρική πόλη είτε δια μέσου ενός πολύ αρχαίου έπους του Αιγιμιού. Οι Δωριείς ήσαν αμιγείς Έλληνες. Η ελληνικότητα των Δωριέων προυποθέτει την ελληνικότητα των συστατικών τους, ήτοι των Μακεδνών ή Μακεδόνων, σε χρόνους αρχαιότατους από τον14οαιώνα π.Χ.».
(τρισέγγονου του Ηρακλή), γι αυτό και οι Μακεδόνες βασιλείς ονομάζονται Αργεάδες-Τημενίδες ».
19. Βλέπε σελ. 60 ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–4000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Με τα δεδομένα που διαθέτουμε σήμερα, γνωρίζουμε ότι οι Μακεδόνες λάτρευαν τους δώδεκα Ολύμπιους Θεούς, τον Ηρακλή, τον θεό της ιατρικής τον Ασκληπιό, τον Ωκεανό, τις Νύμφες, τις Χάριτες, τις Μοίρες…κλπ.Ο Φόβος επίσης λατρευόταν απότους Μακεδόνες και τους Δωριείς».
20. Βλέπε σελ. 60 ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ–4000 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Ο Δίας ήταν η κυριότερη θεότητα της Μακεδονίας και λατρευόταν στην ομώνυμή του πόλι, το Δίον στις πλαγιές του Ολύμπου. Η κεφαλή του Διός εικονίζεται σε αργυρά νομίσματα του Φιλίππου με στεφάνι βελανιδιάς». Αθήνα . Νομισματικό Μουσείο ».
21. Κατά τον Ηρόδοτον, Ιστορία, 8. 144. «Αύτις δε το Ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματά τε κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα».(=Οι Έλληνες όλοι είναι από το ίδιο αίμα, έχουν την ίδια γλώσσα, έχουν ναούς και αγάλματα θεών και θυσίες όλα κοινά και συνήθειες ίδιες ».
22. Κατά τον ιστορικό κ. Ιωάννη Μαγκριώτη (βλέπε μακροσκελή και πολυσέλιδη συνέντευξή του στον κ. Γ. Σιότροπο, δημοσιευμένη στην Μηνιαία Εφημερίδα για Νέους, τεύχος Ιανουαρίου 1992) : « Η καταγωγή του βασιλικού οίκου της Μακεδονίας, σύμφωνα με τη μυθολογία, ανάγεται στον μυθικό πρόγονο των Δωριέων τον Ηρακλή μέσω Καράνου και Τημένους». «Η καταγωγή και των δευτερευόντων ηγεμονικών Μακεδονικών Οίκων είναι ανάλογος. Ο οίκος του Λύγκου π.χ. ισχυριζότανε ότι κατήγετο από τους Βακχίδες της Κορίνθου ». Ο ίδιος λέγει ότι οι θρησκευτικοί θεσμοί ήταν οι ίδιοι με τους των άλλων Ελλήνων, οι κυριότεροι ναοί ήσαν αφιερωμένοι στον Δία και τον Ηρακλή, τα ταφικά μνημεία των Μακεδόνων ήταν μορφολογικά και τυπολογικά όμοια με της υπόλοιπης Ελλάδας, η θρησκεία των Μακεδόνων ήταν η αυτή με την των άλλων Ελλήνων, όλοι οι Έλληνες θεωρούσαν ότι η κατοικία των θεών τους ήταν στο όρος Όλυμπος της Μακεδονίας, η λατρεία διεξήγετο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και τύποις, όπως στην άλλη Ελλάδα, οι Μακεδόνες σαν Δωρικό φύλο μιλούσαν τη Δωρική διάλεκτο της ελληνικής, στη μυθολογία βρίσκουμε σπέρματα ιστορίας και ο Μακεδών ήταν γιος του Δία και της κόρης του Δευκαλίωνα Θυίας και αδελφός του Μάγνητα (Μαγνησία), από τον Αρχέλαο η αυλή και οι ευγενείς μιλούσανε την Αττική διάλεκτο ενώ ο λαός προτιμούσε τη Δωρική. Οι Σλάβοι, λέγει, μέσα στο σύνολο των πλαστογραφιών της Ιστορίας που επιχειρούν είναι ότι ο Μ. Αλέξανδρος μίλησε στους στρατιώτες του πριν από τη μάχη στη γλώσσα του που δήθεν δεν ήταν ελληνική. Η αλήθεια είναι ότι ο Αλέξανδρος ήθελε να τους εμψυχώσει πριν τη μάχη, τους μίλησε στην διάλεκτό τους την δωρική, που καταλαβαίνανε καλύτερα από την Αττική».
Ένας στρατηγός, σημειώνω κι εγώ, σήμερα προ μάχης θα μιλούσε στους άνδρες του στη δημοτική και δη στη «μαλλιαρή», για να τονώσει το ηθικό των στρατιωτών του, όχι στην καθαρεύουσα που είναι δυσνόητη.
23. Βλέπε « Ταφικά έθιμα των Μακεδόνων» της κ. Αγγελικής Κοτταρίδη Δρος Αρχαιολογίας, σελ. 6-7 Βλέπε ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ , 22 Οκτωβρίου 2000: «Όπως οι Ομηρικοί ήρωες, οι Μακεδόνες αριστοκράτες καίγονταν μαζί με πλούσια χτερίσματα, περίτεχνες πανοπλίες, χάλκινα και πήλινα αγγεία, αμφορείς γεμάτοι με λάδι ή κρασί, φορεσιές, ενώ στις ταφικές θυσίες θυσιάζονταν και ζώα. Μακεδονικός τάφος και πυρά σκεπάζονται με τύμβο, όπως στην ΙΛΙΑΔΑ. Οι μακεδονικοί τάφοι στην Μακεδονία φέρουν στην μεγάλη τους πλειοψηφία πρόσοψη δωρικού τύπου ». ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ, 22 Οκτωβρίου 2000. Μακεδονικοί τάφοι στην Μακεδονία- Μακεδονικοί τάφοι στην Θράκη. Μελέται-Κείμενα : «Η Γη των Μακεδόνων αποκαλύπτει» της κ. Χρυσούλας Σαατσόγλου-Παλιαδέλη, Αναπληρώτριας Καθηγήτριας Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ, «Ταφικά έθιμα Μακεδόνων» της κ. Αγγελικής Κοτταρίδη, Δρος Αρχαιολογίας, «Στο Ιερόν Δίον» του κ. Δημήτρη Παντερμαλή, Καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας στο Α.Π.Θ, καθώς επίσης και λοιπές Μελέτες-Κείμενα : της κ. Στέλλας Δρούγου, Καθηγήτριας Κλασικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ, του κ. Παύλου Χρυσοστόμου, Αρχαιολόγου στο μουσείο Πέλλας, του κ. Μάνθου Μπέσιου, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, της κ. Μ. Λιλιμπάκη—Ακαμάτη, Προισταμένης της ΙΖ΄ Εφορείας Αρχαιοτήτων, της κ. Κατερίνας Τζαναβέρη, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, της κ. Μαρίας Τσιμπίδου-Αυλωνίτη, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, του κ. Κώστα Σισμανίδη, Αρχαιολόγου στην Εφορεία Θεσσαλονίκης, της κ. Γεωργίας Καραμήτρου-Μεντεσίδη, Αρχαιολόγου στην ΙΖ΄ Εφορεία, της κ. Χάιδως Κουκούλη-Χρυσανθάκη, Εφόρου Αρχαιοτήτων Καβάλας, του κ. Γεωργίου Καραδέδου, επίκουρου Καθηγητή Αρχιτεκτονικής στο Α.Π.Θ., του κ. Διαμαντή Τριανταφύλλου, Προισταμένου Εφορείας Αρχαιοτήτων Θράκης, κ.α..
24. Η κ. Έλσα Θεοφυλάκτου στο κείμενο της το 1991 με τίτλο :« Στον «Άλλο Κόσμο» των Μακεδόνων » αναγράφει : « Τα ευρήματα των τάφων της Βεργίνας αποτελούν ένα μοναδικό σύνολο της πρώιμης εποχής του σιδήρου (1100—700 π.Χ.). Και τα εκπληκτικά αγγεία που βρέθηκαν αποκαλύπτουν τόσο την καλλιτεχνική ικανότητα των κατοίκων της Μακεδονίας την εποχή εκείνη όσο και τις σχέσεις τους με άλλους ελληνικούς τόπους, όπως την Αττική, τις Κυκλάδες και την Κόρινθο ».
25. Κατά την Αρχαιολόγο κ. Αικατερίνη Δεσποίνη (βλέπε συνέντευξή της προς τον φερώνυμο ως Α. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΣ με τίτλο : ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ ΚΑ΄ δημοσιευμένη στο εικοσαήμερο χριστιανικό νεανικό περιοδικό ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ Έτος 31ον , αριθμ. 475 , Αθήναι , 16 Ιουνίου 1991 : « Οι Μακεδονικοί τάφοι της Σίνδου Θεσσαλονίκης, όπως και οι άλλοι αρχαιολογικοί χώροι, μαρτυρούνε ότι η Μακεδονία ήταν Ελληνική. Από τα κτερίσματα των Μακεδονικών τάφων οι κάτοικοι αυτής της Μακεδονικής περιοχής δεν διαφέρουν σε τίποτα ως προς την μεταφυσική τους και τις νεκρικές τελετές και τις ταφές τους με τους υπόλοιπους Έλληνες, Αθηναίους, Κορίνθιους κλπ. Πιστεύανε κι αυτοί στην Άλλη Ζωή. Κάποια αναζήτηση του Κεκρυμμένου Θεού και της Αιωνιότητος. Τα κτερίσματα μαρτυρούν ακόμη ότι οι κάτοικοι της Σίνδου σαν Έλληνες δεν διέφεραν από τους άλλους Έλληνες και στον πολιτισμό. Στους τάφους της Σίνδου βρέθηκαν αγγεία που τα περισσότερα ήσαν εισαγόμενα (αττικά, κορινθιακά, ιωνικά, ευβοικά βοιωτικά, ροδιακά κ.λ.π. Στην Σίνδο βρίσκομε και το πανάρχαιο και σπάνιο αρχαιοελληνικό έθιμο να χρησιμοποι- ούνται χρυσές προσωπίδες, που κάλυπταν όλο το πρόσωπο του νεκρού, όπως οι προσωπίδες των Ατρειδών στις Μυκήνες, που ανακάλυψε ο Σλήμαν ».
26. Γράφει ο ιστορικός μελετητής Ν. Μέρτζος : «Φανερώνεται έτσι σε χρυσάφι η θαυμαστή εσωτερική ενότητα του Ελληνισμού από τους καιρούς που ανήκουν στο θρύλο, για να περάσουν αργότερα στην Ιστορία ».
27. Σύμφωνα με τη γραπτή παράδοση ο κοντά στη Σίνδο Θεσσαλονίκης ποταμός, ήτοι ο Γαλλικός, ήταν πολύτιμος. Γι αυτό και ονομαζόταν Εχέδωρος (Αχίδωρος). Νυν υφίσταται στην περιοχή ομώνυμος Δήμος, (Δήμος Εχεδώρου). Ο Ηρόδοτος γράφει πως « στα αρχαία χρόνια οι κάτοικοι της Μακεδονίας, μάζευαν σβώλους από «άπυρον χρυσόν», δηλ. χρυσόν που δεν είχε ακόμη πυρωθεί ».
28. Ο αρχαίος φιλόσοφος και ρήτορας Ισοκράτης διεκήρυττε : Το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας, ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας». Επάνω σ΄ αυτό ο μεγάλος Λατίνος ποιητής Οράτιος, κατακτητής ών, θα παραδεχθεί ότι τον κατέκτησε το ελληνικό πνεύμα και ότι είναι κληρονόμος των αρχαίων λυρικών Αλκαίου και Αρχιλόχου και ενσάρκωση του Πινδάρου. Παραθέτουμε πάλι το επίγραμμα του Ηροδότου για την έννοια του έθνους και του Ελληνισμού στο 8 βιβλίο του ΟΥΡΑΝΙΑ :
29. (Ηρόδοτος Ζ, 100 –Θουκυδίδης Δ, 109). « Οι Μακεδόνες Έλληνες εις « Αυτό που χαρακτηρίζει τον Ελληνισμό και το έθνος είναι το όμαιμον, το ομόγλωσσον, το ομόθρησκον και το ομότροπον ». τα νότια και την παραλίαν …ήσαν Παίονες, Πιέριοι, Βοττιαίοι, Ήδωνες ή Ηδωνοί ». (Θουκυδίδης Γ, 94- Πολύβιος ΙΖ, 15). «Οι ΄Ηδωνες ήσαν θρακικός λαός μεταξύ των ποταμών Στρυμόνος και Νέστου, εγκατασταθείς εις την Μακεδονίαν επί Φιλίπ- που του Β΄ πατρός του Αλεξάνδρου του Γ΄, ήτοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ενίοτε παρά ποιηταίς, μάλιστα τοις Ρωμαίοις, (Horat), το όνομα εμφαίνει τους Θράκας ».
30. Βλέπε σελ 50, εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Κύριος σταθμός της πορείας των Αργεαδών Μακεδόνων προς Ανατολικά από την Πίνδο και την περιοχή της λίμνης Καστοριάς προς την παραλιακή πεδιάδα της Πιερίας ήσαν οι Αιγές» (αίξ-αιγός=κατσίκα), (σημ. Βεργίνα Ν. Ημαθίας), « στις παρυφές της κοιλάδας του Αλιάκμονα κοντά στα Πιέρια Όρη. Η πόλη αυτή ήταν σεβάσμια στους Μακεδόνες, γιατί θάβονταν οι βασιλείς τους ».
31. Βλέπε σελ. 56, Τόμος Α΄, ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ, Αλεξάνδρου Ραγκαβή : « Επί Αμύντα, βασιλέως Μακεδόνων, από το γένος της βασιλικής μακεδονικής δυναστείας των Τημενιδών, με γενάρχη των Ηρακλείδη Τήμενο υπετάγη η Μακεδονία εις τους Πέρσες». «Αλλ΄ επί μεν της εισβολής του Δαρείου εις την Ελλάδα, εβιάσθη η Μακεδονία να υποκύψη ..». Το 505 π.Χ. ανέλαβε τα ηνία της εξουσίας ο γιος του Αμύντα, ο Αλέξανδρος ο Α΄. Αυτός εθανάτωσε τους πρέσβεις των Περσών « δια φονέων μετημφιεσμένων εις γυναίκας ».
32. « Στα Βήματα του Φιλίππου» του κ. Μήτσου Μανιάτη αναγράφεται : «Στις βόρειες υπώρειες των Πιερίων η σπουδαία αρχαία πόλη ταυτίζεται με τις Αιγές, την πρωτεύουσα του Βασιλείου της ΚΑΤΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ».
33. Βλέπε σελ. 52, εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : «Ο ίδιος ο Αλέξανδρος ο Α΄ θέλησε να αγωνισθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ολυμπία το 496 π. Χ. Απέδειξε στους Ελλανοδίκες την ελληνικότητα της καταγωγής του, γιατί μόνον Έλληνες εδικαιούντο να λάβουν μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες. Απέδειξε λοιπόν την ελληνική του καταγωγή, ήτοι την καταγωγή του από το γένος της βασιλικής μακεδονικής δυναστείας των Τημενιδών , με γενάρχη τον Ηρακλείδη Τήμενο, απόγονο του Ηρακλή, ο οποίος ήταν ο εθνικός ήρωας των Μακεδόνων. Ομιλών δε τους είπε : « Αυτός τε γαρ, Έλλην το γένος ειμί » (= γιατί εγώ ο ίδιος Έλλην είμαι ως προς το γένος μου, ως προς καταγωγή μου) ». Κατόπιν τούτου του επετράπη να λάβει μέρος στους ολυμπιακούς αγώνες και ο ίδιος διεκρίθη σ΄ αυτούς. Πολλές νίκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες απέσπασαν οι Μακεδόνες.
34. Ο Αρχέλαος (413-399), γιος του Περδίκκα Β΄ ( 454-413) μεταφέρων την πρωτεύουσα της Μακεδονίας από τις Αιγές (Βεργίνα) στην Πέλλα, προσκάλεσε στην αυλή του διακεκριμένους καλλιτέχνες- επιστήμονες και ποιητές από όλη την Ελλάδα. Τέτοιοι ήσαν ο ζωγράφος Ζεύξις, ο γιατρός Θεσαλός γιος του Ιπποκράτους, ο μουσικός Τιμόθεος, ο επικός ποιητής Χορίλος, οι τραγικοί ποιητές Αγάθων και Ευρυπίδης. Ο Ευρυπίδης έγραψε στην Πέλλα τις τραγωδίες του Αρχέλαος και Βάκχες, πέθανε στη Μακεδονία και τάφηκε κοντά στη Βόλβη .
35. Βλέπε σελ. 10, εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Ως την ανάρρηση του Φιλίππου [Φίλιππος (φιλέω-ώ=αγαπώ+ίππος) = αγαπώ το άλογο)] η Μακεδονία είχε όρια προς Δ την Πίνδο, προς Ν τον Κάτω Όλυμπο και τα Καμβούνια και προς Β έφθανε στο όρος Βερτίσκο και Κερδύλλια. Ο Φίλιππος πρόσθεσε στο μακεδονικό κράτος και την Πελαγονία, την Χαλκιδική, την ζώνη πέρα από τη λίμνη Κερκίνη, πέρα από το Βερτίσκο και πέρα από τα Κερδύλλια, ως τα βουνά δυτικά απ΄ το Νέστο. Επί Αντιγονιδών (αντί + γόνος) προσαρτήθηκε στην Μακεδονία η άνω Παιονία, όχι όμως και η Δαρδανία, στην οποία περιλαμβάνονται τα Σκόπια » .
36. Βλέπε σελ.50, εγκυκλοπαίδ.ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ– 4.000ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Μετά την μάχη της Ισσού (333 π.Χ.) ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε στον Δαρείο επιστολή που άρχιζε έτσι : « Οι υμέτεροι πρόγονοι ελθόντες εις Μακεδονίαν και εις την άλλην Ελλάδα κακώς εποίησαν ημάς. Εγώ δε των Ελλήνων ηγεμών κατασταθείς και τιμωρήσασθαι βουλόμενος Πέρσας διέβην εις την Ασίαν υπαρξάντων υμών». Από αυτήν την περικοπή, με την διατύπωση «εις Μακεδονίαν και εις την άλλην Ελλάδα» φαίνεται καθαρά ότι ο Μ. Αλέξανδρος θεωρούσε την Μακεδονία ως Ελληνική χώρα, ταύτιζε τα όσα αυτή έπαθε απ΄ τους Πέρσες με τις καταστροφές που προξένησαν στη νότια Ελλάδα και εμφανιζόταν ως ο εκδικητής όλων αυτών ».
37. Η απάντηση που έδωσε ο Αλέξανδρος ο Γ΄ (ο Μεγαλέξανδρος) στον Κορίνθιο Δημάρατο, όταν τον συνεχάρη για την επιλογή του ως Αρχιστρατήγου Αυτοκράτορος των Ελλήνων με την φράση : «Χαίρει ουν η τε Ελλάς και η Μακεδονία», ήτο : « Αλλ΄ ω Μάκαρ έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία ».
38. Ο Μεγαλέξανδρος μαθητής του πατέρα της Φιλοσοφίας Έλληνος Μακεδόνος Αριστοτέλη (άριστος+τέλειος,τέλος) είπε : «Στον πατέρα μου οφείλω το ζην και στον διδάσκαλό μου το εύ ζην ».
39. Ο Μέγας Αλέξανδρος εν Κορίνθω συναντά τον εκ Σινώπης Ευξείνου Πόντου, γεννηθέντα το 404 π.Χ., Διογένη τον κύωνα, τον οποίον ο Πλάτων απεκάλει « μαινόμενον Σωκράτην ». Ηρώτησε λοιπόν τον Διογένην ο Αλέξανδρος τι επεθύμει παρ΄ αυτού. «Να μη μοι καλύπτης τον ήλιον» απεκρίθη ο Διογένης. Κι ο Έλλην Μακεδών στρατηλάτης είπεν εις τους οπαδούς του : « Αν δεν ήμην Αλέξανδρος, ήθελον να είμαι Διογένης ». (Cic.Tusc. V, 32, 92)
40. Βλέπε σελ. 52, εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ: «Ο Μ. Αλέξανδρος», δηλ. ο Αλέξανδρος ο Γ΄, «γιος του Φιλίππου του Β΄, αφού επέλεξε τριάντα χιλιάδες νεαρούς Πέρσες, έδωσε εντολή, «γράμματα μανθάνειν ελληνικά και μακεδονικοίς όπλοις εντρέφεσθαι» [δηλ. έδωσε εντολή στους έλληνες που είχε μαζί του ( Μακεδόνες και μη ) α. να τους μάθουν την ελληνική γλώσσα και β. να τους εντρυφήσουν στη μακεδονική πολεμική τέχνη]».
41. Μετά τη νίκη στον Γρανικό ποταμό και την Απελευθέρωση των Μικρασιατικών παραλίων, ο Μέγας Αλέξανδρος στέλνει 300 περσικές ασπίδες ως προσφορά στον Παρθενώνα και ως αφιέρωμα στην θεά Αθηνά. Πιο πάνω αναφέρθηκε το ομόθρησκον όλων των Ελλήνων, Μακεδόνων και μη, υπό του ιστορικού Ηροδότου. Παραλλήλως ο Μέγας Αλέξανδρος αποστέλλει επίγραμμα : « Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων από των βαρβάρων των την Ασίαν οικούντων ». Ο στρατηλάτης δεν ξεχώριζε τους Μακεδόνας παρότι αυτοί αποτελούσαν το μεγαλύτερο μέρος του στρατού του, γιατί θεωρούσε τους Μακεδόνας απλώς τμήμα των Ελλήνων. Ο Αλέξανδρος ταυτοχρόνως υπονοεί και το : «Αλέξανδρος Φιλίππου και (οι λοιποί) Έλληνες πλην Λακεδαιμονίων ». Λέγει έτσι τη φράση για να αποδώσει και εμφατικά και ξεχωριστά την ελληνική καταγωγή του ιδίου (και μέσω αυτού και των Μακεδόνων στρατιωτών του) μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες.
42. Βλέπε σελ.50, εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ– 4.000ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Το 217 π.Χ. ο Αγέλαος (άγω =οδηγώ + λαός) από τη Ναύπακτο, μιλώντας σε συγκέντρωση, στην οποία βρισκόταν ο Φίλιππος ο Ε΄, βασιλεύς των Μακεδόνων, εξέφρασε την ευχή να σταματήσουν «οι ενδοελληνικοί πόλεμοι ».
43. Βλέπε: «Η Εορδαία κοιτίδα λαμπρών Μακεδόνων» του Γιάννη Γαλάνου, ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΖΩΗ τεύχος 315, Αύγουστος 1992, σελ 36 : «Ο Πτολεμαίος ο Λάγου, εξ Εορδαίας» (σημ. Πτολεμαίδος), «εκ των διακεκριμένων στρατηγών του Μ. Αλεξάνδρου και θεμελιωτής της δυναστείας των Πτολεμαίων, ίδρυσε την πλουσιώτατη βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας, που είχε 7.000 χειρόγραφα των καλύτερων συγγρραφέων του τότε γνωστού Κόσμου. Ο ίδιος υπήρξε ο ιστορικός συγγραφέας που έγραψε περί της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου κατά των Περσών, την οποία εμελέτησε ο Αρριανός για να συγγράψει το βιβλίον «Αλεξάνδρου ανάβασις ». « Η περιοχή της Εορδαίας μαζί με την υπόλοιπη ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της αρχαιότητος ανήκει στη σφαίρα της ελληνικής Ιστορίας αδιάκοπα από το 2.000 π.Χ.». Νάτος πάλι ο όρος ΑΝΩ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μπροστά μας.
44. Βλέπε σελ.50, εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ– 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Η διατύπωση «Μακεδονία και η άλλη Ελλάς» απαντά επίσης στη συνθήκη συμμαχίας μεταξύ Φιλίππου Ε΄ της Μακεδονίας και του Αννίβα. Στο ίδιο κείμενο βρίσκουμε, δύο φορές μάλιστα, τη διατύπωση «Μακεδόνες και οι άλλοι Έλληνες» ».
45. Βλέπε σελ. 50, εγκυκλοπαίδεια ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ – 4.000 ΧΡΟΝΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ : « Το 211 π.Χ. ο Λυκίσκος, αντιπρόσωπος των Ακαρνανών, χαρακτήρισε τους Μακεδόνες «ομοεθνείς των Αχαιών ».
46. Ο Πολύβιος, σημαντικός ιστορικός, από την Μεγαλόπολη της Αρκαδίας, που άκμασε στη Ρώμη (200-120 π.Χ) είπε για την Ελληνική Μακεδονίας μας : « Πρόφραγμα Ελλάδος έστιν η Μακεδονία ». Ο ίδιος ο Πολύβιος γράφει ότι ο πρέσβυς των Ακαρνάνων Λυκίσκος είπεν : « Τίνος και πηλίκης δει τιμής αξιούσθαι Μακεδόνας οί τον πλείω του βίου χρόνον ου παύονται διαγωνιζόμενοι προς τους βαρβάρους υπέρ της των Ελλήνων ασφαλείας. Ότι γάρ αείποτ΄ αν εν μεγάλοις κινδύνοις τα κατά τους Έλληνας ει μη Μακεδόνας είχομεν πρόφραγμα ». ΠΟΛΥΒΙΟΣ Ιστορία ΙΧ, 35, 2.
47. Η ΠΥΘΙΑ του Μαντείου των Δελφών, τον 2ο αιώνα π.Χ., ερωτηθείσα για το μέλλον της Ελλάδος (ολόκληρης της Ελλάδας) και την τύχη της, απήντησε ως εξής : «Ασκός κλυδωνιζόμενος, μηδέποτε βυθιζόμενος ». δηλ. « ένα ασκί φουσκωμένο, πάνω σε φουρτουνιασμένα κύματα που δεν βυθίζεται ποτέ……». Η ΠΥΘΙΑ δεν είπε ούτε μηδέπω (=όχι ακόμη), ούτε μηδεπώποτε (=όχι πια). Είπε : μηδέποτε δηλ. ουδέποτε.
48. Ο Γεωγράφος ο Στράβων (-ωνος), πατέρας της Γεωγραφίας, από την Αμάσεια του Ευξείνου Πόντου, ιστορικός και γεωγράφος, (46 π.Χ. – 24 μ.Χ.) είπε για την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας : « Έστιν ουν Ελλάς και η Μακεδονία». Επίσης ο ίδιος έγραψε : « Ένιοι και σύμπασαν την μέχρι Κερκύρας Μακεδονίαν προσαγορεύουσιν… Ότι καυρά και διαλέκτω και χλαμύδι και άλλα τούτοις χρώνται παραπλησίοις….».
50.Κατά τον ιστορικό Ιωάννη Μαγκριώτη : «Όλα τα τοπωνύμια της Μακεδονίας ήσαν ελληνικά Μακεδονικά. Όπως Επαρχιών : Ελιμεία, Ορέστεια, Λύγκος, Αλμωπία, Βοττιαία, Πελαγονία. Πόλεων : Αιανή, Αιγαία , Πέλλα, Αταλάντη, Άργος Ορεστικόν, Αλαλκομέναι, Άλωρος, Βέρροια, Γορτυνία, Δίον, Έδεσσα, Ειδομένη, Εύρωπος, Ηράκλεια, Θέρμη, Ίχναι, Λυχνιδός, Λείβηθρα, Πύδνα, Σίνδος, Σκύδρα, Στρέφα κ.λ.π. Ποταμών : Εχέδωρος» [(=έχω+δώρον) (νυν Δήμος Εχεδώρου)], «Αξιός, Αλιάκμων, Εριγών, Λουδίας. Βουνών : Βέρμιον, Βούρινον, Βόρας κλπ ». «Το ημερολόγιον των Μακεδόνων ήτο διάφορον του Αττικού, είχεν όμως ονομασίες μηνών καθαρώς ελληνικές : (π.χ. Απελλαίος, Λυδοναίος, Αρτεμήσιος, Δίας, Πάνημος, Δαίσιος, Λωος, Υπερβερεταίος, κλπ». «Στοιχείο της ελληνικότητας των Μακεδόνων υπήρξεν και ο πλήρης εξελληνισμός των Θρακών υπό την Μακεδονική Διοίκησην που άρχισε το 341 π.Χ. ». «Η διάδοσις των ελληνικών γραμμάτων, της ελληνικής παιδείας και του ελληνικού πολιτισμού σε όλη τη Μέση Ανατολή συνετελέστη υπό των Μακεδόνων, οι οποίοι ήσαν οι φορείς του εξελληνισμού της Μέσης Ανατολής». « Όλα τα μακεδονικά νομίσματα έχουν ελληνικές επιγραφές και παραστάσεις που τα συνδέουν περισσότερο από κάθε άλλη περιοχή με την ελληνική παράδοση και ιστορία. Τα περισσότερα φέρουν απεικόνισητου Ηρακλή που τον θεωρούν μυθολογικό τους πρόγονο, της κατσίκας που υπενθυμίζει τη μυθολογική ίδρυση της πρωτεύουσας των Αιγών, του Φιλίππου, του Αλεξάνδρου με τη λεοντή κ.λ.π.». « Όλα τα ονόματα των Μακεδόνων που γνωρίζουμε είναι καθαρά ελληνικά, βορειοελληνικά. Όπως: Αλέξανδρος, Αέροιος, Αλκέτας, Αρραβαίος, Αργαίος, Αρριδαίος, Παυσανίας, Αντίγονος, Αντίπατρος, Αρχέλαος, Πτολεμαίος, Λυσίμαχος, Φίλιππος, Κάσσανδρος, Άτταλος, Ευρώπη, Δημήτριος, Θεσσαλονίκη, Δρύχαλος, Παρμενίων, Πευκίων, Στρατονίκη, Ευμένης, Ευρυδίκη, Μενέλαος, Ευρυνόη, Φίλα κλπ ».
51. Όλα τα αρχαιομακεδονικά ονόματα είναι ελληνικά και αποδεικνύται αυτό από την ετυμολογία τους : Θεσσαλονίκη [(Θεσσαλών+νίκη)=θεσσαλών νίκη], Κάσσανδρος [(κέκασμαι=λάμπω εκ του kas λατ. censeo=τιμώ +ανήρ)=ανήρ επί τιμή], (φιλέω-ω + ίππος )= ο αγαπών τα άλογα, Λυσίμαχος [(αρχ,κυρ. όν. λυσι- (<λύω)+μαχος< μάχη) =ο λύων, καταπαύων την μάχην], Ευμένης(ευ+μενής<μένος), Ευρώπη (ευρύς+ώψ-ωπός=)η με μεγάλα μάτια), Μενέλαος [(αρχ. κυρ. όν. <Μενε-(<μένω+λαός)], Ευρυδίκη (<ευρύς+δίκη), Παυσανίας (αρχ.κυρ. όν. < ουσ. παυσανίας «αυτός που ανακουφίζει από τη θλίψη» <παυσ(ι) (<παύω, πβ.παύσ-ις)+-ανίας<ανία), Δημήτριος (το αρχ. επιθ. δημήτριος «ο σχετιζόμενος με τη θεά Δήμητρα», που ήδη από την αρχαιότητα χρησιμοποιήθηκε ως κύριο όνομα). Βλέπε για ετυμολογία : ΛΕΞΙΚΟ κ. Μπαμπινιώτη Αθήνα, Ιούλιος 1998. Προσέτι : Πτολεμαίος = [( πτόλις, πόλις+ μαίομαι= μάχομαι)= υπερασπίζω την πόλιν μου), κατά το πτολίπορθος (πτόλις,πόλις+πορθώ = ο κυριεύων πόλιν, είς εκ των χαρακτηρισμών του Ομήρου προς Οδυσσέα) ], Αλέξανδρος [(αλεξ = προστασία + ανήρ)= προστασία από άνδρες ( κατά τα : αλεξίσφαιρον, ανεξήλιον, αλεξιβρόχιον, αλεξίπτωτον, αλεξικέραυνο, αλεξήνεμος, κ.λ.π.), Αρχέλαος [(<αρχε-(<αρχή+λαός)= άρχω, εξουσιάζω +λαός)], Αντίπατρος (αντί+πατήρ), Αντίγονος (αντί+γόνος), Αντίοχος [(αντί+έχω) κατά το ηνίοχος (ηνία+έχω)=ο έχων τα ηνία)], Κλείτος (κλέος=δόξα)=ο ένδοξος, Φιλώτας (φιλέω-ω + ώτα)= ο αγαπών τα αυτιά, Αμύντας (αρχ. ρήμα αμύνω και αμύνομαι=υπερασπίζω,αποκρούω), Ευρυνόη (ευρύς+νους), Περδίκκας (< αρχ. αρχ. πέρδιξ-κος<θ. περδ- του ρ. πέρδομαι πιθ. λόγω του θορύβου που προκαλούν τα φτερά του πουλιού).
52. Βλέπε ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ : ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΙ ΤΑΦΟΙ σελ. 1-30, 22 Οκτωβρίου 2000, Κείμενο-Μελέτη : « Μακεδονικοί Τάφοι στην Θράκη », του κ. Διαμαντή Τριανταφύλλου, Προισταμένου Εφορείας Αρχαιοτήτων Θράκης. Πιο πάνω στο συμβ. 50 αναφέραμε ότι « στοιχείο της ελληνικότητας των Μακεδόνων υπήρξεν και ο πλήρης εξελληνισμός των Θρακών υπό την Μακεδονική Διοίκησην που άρχισε το 341 π.Χ. ».
53. Η Αρχαιολόγος κ. Αικατερίνη Δεσποίνη (βλέπε ως άνω συνέντευξή της στο περιοδικό ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ Έτος 31ον Αριθ. 475 σελ 275) λέει μεταξύ άλλων πως σπουδαία ευρήματα στους Μακεδονικούς τάφους της Μακεδονίας αποτελούν α) ένα απλό ολόχρυσο δακτυλίδι με σφενδόνη σε σχήμα ελλειψοειδές, επί της πλάκας της οποίας (σφενδόνης) υπάρχει επιγραφή με τη δισύλλαβη ελληνική λέξη ΔΩΡΟΝ -λέξη με γράμματα ελληνικά, από τη λέξη δίδωμι με θέμα ισχυρό –δω- με το πρόσφυμα ρο και την κατάληξη ν-, και β) ένα δακτυλίδι με δύο μάλιστα λέξεις : ΚΛΕΙΤΑΙΔΩΡΟΝ, δηλ. δώρον στην Κλείτα». Η αλήθεια ξεπηδάει αυταπόδεικτη για την Ελληνικότητά τους ».
54. Ο κ. Μελάς Γιαννιώτης εκ Βλάστης Κοζάνης, σε ειδικό πολυσέλιδο αφιέρωμα για τους Καλάς, και μετά από ειδική επίσκεψη επιστημόνων στην περιοχή τους, στο μακρινό Αφγανιστάν, αποδεικνύει με πληθώρα στοιχείων και συνεντεύξεων κατοίκων, ότι έλκουν την καταγωγή τους από τον Μέγα Αλέξανδρο.
55. Στις σελίδες 414, 415 και 428 του χριστιανικού περιοδικού ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΝΙΚΗΝ, Έτος 31ον , Αριθμ. 479 Αθήναι, 6 Οκτωβρίου 1991, ο συντάκτης του πολυσέλιδου εκτενέστατουάρθρου ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΜΑ ΚΕ΄ υπογράφων ως Α. ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΟΣ γράφει μεταξύ άλλων ότι στην περιοχή του σημερινού Αφγανιστάν ιδρύθηκε το Ελληνικό βασίλειο της Βακτριανής, οι λαοί εκεί καυχώνται πως είναι Έλληνες που κατάγονται απ΄ τον Μεγαλέξανδρο, στην παραποτάμια αμμουδερή πεδιάδα το ποταμού Ώξου (σήμερα Αμού Νταριά) και στις βόρειες υπώρειες του πανύψηλου Ινδοκούς βρέθηκαν σπίτια Ελληνιστικά, θέατρο 6.000 θέσεων, ψηφιδωτό με το έμβλημα της Μακεδονικής δυναστείας, τάφοι με Ελληνικές επιγραφές, ένα δακτυλίδι με ανάγλυφη παράσταση της θεάς Αθηνάς και την Ελληνική λέξη Αθηνά γραμμένη ανάστροφα, στοιχείο που φανερώνει πως το δακτυλίδι χρησιμοποιούνταν για σφραγίδα, και πλήθος νομισμάτων με Ελληνικές επιγραφές. Στην ορεινή περιοχή του Καλάς στο Πακιστάν και του Νουριστάν στο Αφγανιστάν, στις δύο χώρες που διακλαδώνεται ο Ινδικός Καύκασος (Ινδοκούς) επιζούν λιγοστές χιλιάδες απόγονοι των ανδρών της Μακεδονικής στρατιάς. Οι Καφίρ Καλάς. Αποσυρθήκανε εκεί μετά την επικράτηση των Μογγολικών φυλών στην ευρύτερη περιοχή. Για την φυλετική τους καταγωγή απαντούν περήφανα πως είναι Έλληνες Μακεδόνες, στις μνήμες τους ζει ο μεγάλος στρατηλάτης Σικάντερ, που είναι ο Μεγαλέξανδρος, λατρεύουν τον Ζέο (Δίας-Ζεύς), τον Αμπολομαίν (Απόλλωνα), τον Σάγυρκο (Σάτυρο), την Φροταίτ (Αφροδίτη), και τον θεό των προγόνων τους τον Μαχεντόνα θεό. Η φωτιά της Γιεστίακ (Εστίας), θεάς του σπιτιού, καίει άσβεστη στα φτωχικά τους που έχουν αρχιτεκτονική της Αρχαίας Μακεδονίας. Στο Μουσείο του Κουβέιτ και στο νησί Φαιλάκα (Φυλακαί, ελλην λέξη)), που ο Μ. Αλέξανδρος ονόμασε Ίκαρος, υπάρχουν : δύο μαρμάρινες πλάκες με ελληνικές επιγραφές : 1. ΑΝΑΞΑΡΧΟΣ ΤΟΙΣ ΕΝ ΙΚΑΡΩ ΟΙΚΗΤΑΙΣ ΧΑΙΡΕΙΝ 2. ΣΩΤΕΛΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΑΙ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙ ΑΡΤΕΜΙΔΙ, και η κεφαλή του Μ. Αλεξάνδου από τερρακότα. Προβάλλεται στο περιοδικό φωτογραφία περιοχής ποταμού Χοάσπη (σημ. Κουνάρ) στο Αφγανιστάν, οι κάτοικοι της οποίας ανάγουν την καταγωγή τους στον Έλληνα Μακεδόνα Βασιλέα Μ. Αλέξανδρο. Στο ίδιο Μουσείο υφίστανται και ειδώλια Άρτεμης.
56. Η σπουδαία Αρχαιολόγος κ. Αγγελική Κοτταρίδη μιλώντας στα «Ευρήματα» στις 24-9-2013 σε συνέντευξή της προς την κ. Βασιλική Πλιάτσικα λέγει : «Τελευταία ανακάλυψα ότι η «Δέσποινα των Αιγών» , η χρυσοστόλιστη σύζυγος του Αμύντα που τον τάφο της έσκαψα κυριολεκτικά με τα χέρια μου το 1988, ήταν μία πριγκίπισσα από τη Λυδία που ήρθε νύφη στην Μακεδονία κάπου γύρω στο 513 π.Χ. Προσπαθώ να φανταστώ πως μπορεί να ένοιωσε η νεαρή κοπέλα που έφυγε από την χλιδή και τα αρώματα των Σάρδεων για νάρθει στο κατσικοχώρι μας, τις Αιγές». Ερωτηθείσα η κ. Κοτταρίδη για το ποιο είναι το πιο συγκινητικό εύρημα που έχει κρατήσει στα χέρια της η κ. Κοτταρίδη απήντησε : «Το ελεφάντινο κεφαλάκι του Φιλίππου του Β΄. Τόσο δα μικρούλι, τόσο εύθραστο και όμως τόσο δυνατό! Με όλες τις ρυτίδες και τα σημάδια των μαχών και του χρόνου χαραγμένα πάνω του με ένα μισοκρυμένο χαμόγελο και μια αδιόρατη θλίψη σε κοιτάζει στα μάτια, και είναι αυτό το «τιμιώτερον», η εικόνα του ανθρώπου που με πλήρη συνείδηση πήρε στα χέρια του τη μοίρα του και την τύχη της Ελλάδας και άλλαξε την Ιστορία του κόσμου». Ταφικό εύρημα από τη «Συστάδα των Τημενιδών» στις Αιγές αποτελεί το χρυσό έλασμα ασπίδας με παράσταση μάχης (430-420 π.Χ).
57. Βλέπε σελ. 11 Α΄ Τόμος ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ, Ν. Ι. Μέρτζος : «Από το 1896 μέχρι το 1983, δηλ. μέσα σε 83 χρόνια, σε οκτώ (8) Μουσεία της Ελλάδας είχαν καταγραφεί 62.696 αρχαία ευρήματα της Μακεδονικής Γης. Όλα αυτά τα ευρήματα φέρουν ελληνική γραφή, φθέγγονται ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ δηλ. ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Φθέγγονται ΕΛΛΗΝΙΚΑ δηλ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ. Δεν τίθεται λοιπόν επιστημονικό ζήτημα » .
58. Εις την αρχαιομακεδονικήν πόλιν της Κοζάνης Σισάνιον Σιατίστης Ν. Κοζάνης υφίσταται διασωζόμενη αρχαιοελληνική μαρμάρινη επιγραφή της μικρής Μονής της Θεοτόκου φέρουσα την φράση εις την μακεδονικήν γλώσσαν ήτοι την ελληνικήν : « ΑΛΕΙΦΟΥΣΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ » Με τον τίτλο αυτό ο ευπατρίδης φλογερός Μακεδόνας εκ Βλάστης Εορδαίας (Πτολεμαίδος) Ν. Κοζάνης κ. Μελάς Γιαννιώτης εξέδωσε δίτομο βιβλίο του για την Μακεδονία.
59. (Από το Μουσείο της Περγάμου, Βερολίνο). Τα αρχαιομακεδονικά αρχαιοελληνικά ευρήματα όχι μόνο φέρουν μακεδονική δηλ. ελληνική γραφή , αλλά και απεικονίζουν αρχαιομακεδονικά σύμβολα, όπως απεικονίζεται επί μαρμάρινης ή πέτρινης στρογγύλης μακεδονικής ασπίδος ο ήλιος της Βεργίνας. Τα αρχαιομακεδονικά ευρήματα μαρτυρούν την ελληνικότητα της Μακεδονίας.
60. Στις 13-6-1993 δημοσιεύτηκε στον τύπο ένα μεστό κείμενο-άρθρο του κ. Χρ. Χαραλαμπάκη, Καθηγητή της Γλωσσολογίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα ΔΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο : Η γλώσσα της Μακεδονίας. Γράφει ο ίδιος : «….το έχει η μοίρα μας να υποστηρίζουμε, κάθε φορά που οι πολιτικές σκοπιμότητες ξένων δυνάμεων επιδιώκουν την συγκάλυψη της αλήθειας, πράγματα που είναι αυταπόδεικτα». «…….καλούμαστε να υποστηρίξουμε την αυτονόητη ελληνικότητα πότε της Μακεδονίας, πότε του Αιγαίου, πότε της Κύπρου» «…..περιττή η συγγραφή μίας επιστημονικής μελέτης που θα επεδίωκε να αποδείξει τη σφαιρικότητα της γης».
61. Η κ. Νίνα Γκατζούλη, καθηγήτρα πανεπιστημίου ΗΠΑ, πρόεδρος Παμμακεδονικής ΗΠΑ, και δραστήρια συντονίστρια των Παμμακεδονικών Ενώσεων Υφηλίου δηλώνει :πως στα χρόνια που διδάσκει νέα ελληνικά στην έδρα γλωσσών του Πανεπιστημίου βλέπει χρόνο με το χρόνο οι φοιτητές της να αυξάνονται, πως διδάσκει γλώσσα, και σε προχωρημένους ποίηση και λογοτεχνία, πως μέσα από τη δουλιά της κάνει τους φοιτητές της κοινωνούς της ελληνικής ιδέας, πως η δυσκολία βρίσκεται στην έλλειψη ιστορικών βιβλίων για τη Μακεδονία, πως ενώ υπάρχουν ενδιαφέρουσες εκδόσεις όπως του κ. Βαβούσκου δεν είναι μεταφρασμένες στα αγγλικά, ώστε να γίνουν γνώση από μια μερίδα ανθρώπων που ενδιαφέρονται, πως πρέπει να κάνουμε προσπάθεια να διεισδύσει αυτή η ιστορία στα ανώτερα πνευματικά κέντρα σε όλον τον κόσμο και πως σ ΄αυτό επιμένει φορτικά η ίδια. «Ιδού λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν δια τους πνευματικούς ανθρώπους της χώρας ημών». Ελληνική επιστήμη ακούς ;
Συγχαρητήρια στην ελληνική επιστήμη, την οποία σέβομαι και τιμώ, για την ουσιαστική εργασία της και για τη γενικότερη προσφορά της στον πολιτισμό και (σ)τη χώρα.
1. Η ελληνική επιστήμη εργάστηκε σεμνά. Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η ελληνική επιστήμη έπρεπε να κάνει γνωστό το έργο της βαρυγδούπως, πανηγυρικώς, δι΄ οργάνων, εντόνως και αισθητώς, μέχρι την άκρη της Γης, με διεθνή συνέδρια, διαλέξεις, ημερίδες-διημερίδες, ομιλίες στον Ο.Η.Ε., στο Ευρωπαικό Κοινοβούλιο, σε διεθνή φόρα, με παρουσιάσεις μελετών, πειστηρίων, αρχαιολογικών εργασιών, εκθέσεις επιτροπών, πονήματα ιστοριοδιφων, ομιλίες εντός της Βουλής για παροχή γνώσεων σε βουλευτές, καθημερινές παρουσίες στα τηλεοπτικά κανάλια και ιδίως στη δημόσια τηλεόραση, ομιλίες σε κινηματογραφικούς χώρους προς γνώση των πολιτών, εμφανίσεις σε εκδηλώσεις πολιτιστικών συλλόγων, ομιλίες σε πνευματικά κέντρα κλπ. Σεμνά και αθόρυβα απουσίαζε κατά τρόπο εκκωφαντικό από τα δύο πρόσφατα ταπεινά, άσημα, «ποταπά» συλλαλητήρια. Δεν «ακουμπάει» το λαό, δεν τον αγγίζει, ούτε καν τον εγγίζει. Καλοπίστως και καλοπροαιρέτως το λέγω. Στα συλλαλητήρια τη θέλαμε, εμείς ως λαός, οδηγό και φάρο. Δεν μας στήριξε στον αγώνα μας, – με εξαίρεση τους δύο μεγίστους άνδρες, τους κ.κ. Μίκη Θεοδωράκη, διεθνή μουσικοσυνθέτη, και Γιώργο Κασιμάτη, Συνταγματολόγο, Καθηγητή Πανεπιστημίου -, κι αυτό θα το καταγράψει η Ιστορία. Τη θέλαμε συνοδοιπόρο, με ρούχα τσαλακωμένα, όπως τα δικά μας, χωρίς γραβάτες, άυπνη όπως εμείς, που ταξιδέψαμε παννύχια απ όλα τα σημεία της Ελλάδας για να είμαστε την επαύριον παρόντες στο κάλεσμα της πατρίδας. Αν αυτό που έκανε η ελληνική επιστήμη – το ότι δηλ. απουσίαζε-, το κάναμε όλοι εμείς που πήγαμε στα συλλαλητήρια, μηδενός εξαιρουμένου, αν δηλ. εξ ημών παρευρίσκετο ουδείς, σήμερα το ζήτημα θα είχε χαθεί, ναι ή όχι; Τώρα θα τρίβανε τα χέρια τους οι Σκοπιανοί, οι «φίλιες» ξένες χώρες, ο κ. Νίμιτς, και οι εγχώριοι που είναι πρόθυμοι να εκχωρήσουν το όνομα, λες κι είναι προσωπική τους ιδιοκτησία ;
2 Η εθνική αφύπνιση είναι πολύτιμη και αναγκαία . Η ελληνική επιστήμη θα πρέπει να δώσει το σύνθημα, στην πράξη. Ας έλθει στο πεζοδρόμιο, ας μπει σε καφενεία, να μιλήσει με εμάς, τον «αμόρφωτο και απληροφόρητο» λαό, όπως τινες δήμαρχοι και πολιτικοί μας χαρακτηρίζουν. Ας μας δείξει πως έχει κι αυτή αγωνία, όπως εμείς. Ας μας δείξει πως έχει αισθήματα, συναισθήματα, και εθνική ευαισθησία, την οποία δεν αμφισβητούμε. Ας ξενυχτίσει κοντά μας. Να χρησιμοποιήσει κι η ίδια τηλεβόες και συνθήματα, όπως εμείς. Είναι ή όχι κομμάτι του λαού ; Θα μου πείτε: «κι οι πολιτικοί μας κομμάτι του λαού είναι …». Νιώθουμε πόνο και «μοναξιά». Ας μας αγκαλιάσει. Ας βρει τον τρόπο….. Σ΄ αυτήν στηριζόμαστε. Σήμερα όμως μας βλέπει «αφ΄ υψηλού».
Φίλιες και μη χώρες εργάζονται πυρετωδώς, εμφανώς ή αφανώς, με πιέσεις κ.λ.π., σε βάρος των εθνικών μας δικαίων. Ας γνωρίζουν το εξής : Η εν λόγω πολιτική τους θα οδηγήσει ανεπιστρεπτί στην πλήρη και οριστική διάρρηξη των παραδοσιακώς μεταξύ των χωρών μας καλών σχέσεων.
Εάν έζη ο μέγας τραγικός ποιητής της αρχαιότητος Σοφοκλής θα έγραφεν μεν τραγωδίαν δια την περιπέτειαν της Μίας και Ελληνικής, κατά τον Κωνσταντίνον Καραμανλήν τον πρεσβύτερον, Μακεδονίας, με τίτλον : «Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη» ή ακριβέστερον εις την αρχαίαν ελληνικήν γλώσσαν : « Εκ Σκύλλης ε(ι)ς Χάρυβδιν », και ο νοών νοείτω, θα ητείτο δε, εκ παραλλήλου, την των Ελλήνων πολιτών εθνικήν ενότηταν, ομόνοιαν και ομοψυχίαν. Περιορίζομαι μεν στην αρχαία ελληνική ρήση : «Μεταξύ σφύρας και άκμονος », την οποία παραφράζω : «Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης» ή αν θέλετε εις την αρχαίαν ελληνικήν γλώσσαν : «Μεταξύ Σκύλλης και Χαρύβδεως» , και πάλιν ο νοών νοείτω, ζητώ δε, εκ παραλλήλου, ενότητα, ομόνοια και ομοψυχία από τους πολίτες.
Όλοι οι γείτονές μας και οι «φίλοι» μας ένα πράγμα φοβούνται και τρέμουν, την εθνική μας ενότητα και ομοψυχία. Κατά τα άλλα : «Αντιπαλότης αντιπαλοτήτων τα πάντα αντιπαλότης» (εν Ελλάδι). Παράφραση της ρήσεως : «Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης»,(=vanitas vanitatum et omnia vanitas).
Δύο φράσεις του πολυγραφότατου Μακαριστού Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης Διονυσίου: 1.« Η πολιτική έχει τη δική της ηθική, που στηρίζεται στο συμφέρον, το οποίο είναι υλικό και πολιτικό ». 2. « Οι ανεύθυνοι πολιτικοί αρχηγοί, τυφλωμένοι από εγωισμό και εξουσιομανία, διχάζουν το λαό τους και διαλύουν το κράτος-τη χώρα τους ». Οι φράσεις αυτές έχουν επίκαιρο χαρακτήρα και κατοπτρίζουν, παριστάνουν με πιστότητα, τη σημερινή πολιτική μας πραγματικότητα..
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
