Η μεγάλη επανάσταση στον πρωτογενή τομέα. Γράφει ο Νίκος Κοκκαλιάρης

Η μεγάλη επανάσταση στον πρωτογενή τομέα είναι πλέον ορατή στις χώρες που τα τελευταία χρόνια της χρήσης και εξέληξης των κομπιούτερς έχουν βοηθήσει τον αγρότη-κτηνοτρόφο σε μέγιστο βαθμό στην παραγωγή προϊόντων σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας μέχρι την τυποποίηση και διάθεση των προϊόντων, προέλευσης πανίδας και χλωρίδας, στις αγορές κατανά λωσης. Εκείνο που στην Χώρα μας είναι ορατό είναι η εγκατάλειψη του τομέα αυτού απ’ την πολιτεία χωρίς ουσιαστική βοήθεια και επί βλεψη στις νέες εφαρμογές της επιστημονικής πλέον μορφής της νέας εποχής που τείνει να μας προσπεράσει, διότι η πολιτεία ήταν απούσα απ’ την εξέλιξη αυτού του τομέα. Όλα τα χρόνια και όλες οι Κυβερνήσεις ήταν άτολμες ή ακόμα ικανές στην προχειρότητα ώστε να μην γίνει ένα ξεκίνημα που θα βάδιζε παράλληλα με τις διεθνείς εξελίξεις του κλάδου.
Δυστυχώς η υπεροψία, η καρέκλα,το γνωστό καλάμι, το δεν βαριέσαι,η οκνηρία και το βόλεμα, απέκλεισαν τους πολίτες από μια μη βιομηχανική χώρα ν’ ασχοληθεί ο πληθυσμός της με τον πρωτογενή τομέα βοηθούμενος απ’ την πολιτεία με σοβαρά έργα υποδομών, τεχνολογίας, επιστημονικής υποστήριξης, επίβλεψη, και χρηματοδότησης του κλάδου. Δυστυχώς το περιβόητο χρηματοδοτικό σχέδιο Μάρσαλ δεν πήγε στον αγρότηκό τομέα αλλά στις τσέπες των παροικούντων γύρωθεν του Καζανιού με τις τρανές κουτάλες και έτσι δεν γίναμε ούτε γεωργική ούτε βιομηχανική Χώρα ,αλλά μια χώρα που οδήγησε τους πολίτες στην μετανάστευση.
Μα θα μου πείτε κι άλλες χώρες έκαναν το ίδιο. Εμείς όμως γιατί να το κανουμε;.Μα γιατί δεν είχαμε μήτε όραμα μήτε πρόγραμμα κι ούτε έχουμε και σήμερα,γιατί η πολιτεία Ζει στον Κόσμο της και δεν βλέπει ούτε τους πρόποδες του βουνού πόσο μάλλον το πίσω μέρος.