Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΟΜΗΝΙΑ ΣΤΗ ΛΕΥΚΟΠΗΓΗ στις 15/5/1960..!!! ΜΙΑ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ…

Ήταν η γιορτή του Αγίου ΑΧιλλείου…
Πριν ένα μήνα περίπου μετά τ Αγιωργιού είχαμε βάλει τις στρούγκες στα γίδια μαζί με τους Ταλιωλιαδες τους Μηντελάδες κ α στο Ζγκόστι και άλλοι στο Μπαρακο για τα πρόβατα κι έγινε κι ο πρώτος «γαλομέτρος» που καθόριζε τα δικαιώματα του κάθε κτηνοτρόφου σε μερες , σύμφωνα με το πρωτόγονο ωστόσο πρωτοποριακό συναιτεριστικο τρόπο συνεργατισμού.
Ήταν η σειρά μας να πάρουμε το γάλα για 3-4 μέρες κι ο μπάρμπας ο Γκουντης(αδερφός του πατέρα μου) μ έπαιρνε στο βουνό να «λαλω» τα γίδια…
Εκείνη τη μέρα αφού είχαμε κατεβάσει να «πητιάσουμε»το γάλα απ το πρωινό άρμεγμα ξεκινήσαμε πάλι απ το χωριό για το απογευματινό άρμεγμα κατα τις 3 μ μ.
Με φορτωμένα τα τέσσερα γκιούμια στο μουλάρι τη «γκέσα» ο μπάρμπας μου καβάλα στο μεσοσάμαρο μόλις περάσαμε την Ελαφόπετρα έπιασε το ερωτικο δημοτικό τραγούδι «όσα βουνά κι αν πέρασα όλα τα παραγγέλνω..κλπ» κι αντιλάλησε η αξεπέραστη φωνή του στα πλάγια στου «Θανάση το λάκο»…
Εγώ λιανοπαίδι ακόμα αγκομαχώντας στις ανηφόρες με τα καγγελια να τον φτάσω παρακαλούσα από μέσα μου , πότε θα με φωνάξει ν ανέβω στα καπούλια του μουλαριού κι αυτός στο χαβά του και στους καημούς του..!
Μόλις περάσαμε τον «Κουϊμτζη», φτάσαμε στο Ζγκόστι και βάλαμε τα , πάνω από πεντακόσια , «γαλάρια» γίδια στη στρούγκα , μου ρίχνει μια μαύρη λαστιχένια βαριά μακριά μέχρι το χώμα μπέρτα(απ αυτες των ανθρακωρύχων της ΛΙΠΤΟΛ) πάνω μου και μου λέει: Άκου ο καιρός είναι κακός . Βάρι καλά και γρήγορα τα γίδια να σώσουμε γρήγορα το άρμεγμα πριν μας πιάσει καμιά γερή μπόρα…»
Η στρούγκα , όπως τη δείχνει σαν ερείπιο το βιντεοκλίπ που ακολουθεί , ήταν σ ένα μικρό λοφάκο λίγο παρακάτω απ του Ζαμιχου τα σημερινά μαντριά κοντα στη βρύση με τις λεκάνες , αναμεσα στου Μπούρινου το λάκο και το λάκο που έρχεται απ τον ΑϊΝικολα-Γιαμαλή κάτω απ το Καστρί..!
Θυμαμαι ότι ο τελευταίος που τη χρησιμοποίησε πριν από 25-30 χρόνια περίπου ήταν ο Γιώργος Κερασιωτης-«Γαναγιωρς» που το περήφανο κοπάδι του τοχει εδώ και μερικά χρόνια ο μερακλής Εγγονος του Γιώργος Βενιωτης.!
Βλέποντας τα κατάμαυρα σύννεφα που έπιαναν απ το Μπούρινο και τ Ασπροβούνι μέχρι την Καθάρα τη Μαυροπετρα και τη Βίγλα άρχισα να λαλώ-σαλαγώ με αγωνία τα γίδια να περάσουν γρήγορα από τη διπλή «απορά» για ν αρμεχτουν απ τους 4-5 ικανούς αρμεχταδες-τζιομπανους κι αφεντικά που κάθονταν αριστερά και δεξιά στις πέτρες στο μπροστινό μέρος της στρούγκας στην καλοκαιρινή πρόχειρη καλύβα…
(Αξίζει να πούμε ότι ο πιο ικανός του χωριού στο άρμεγμα ήταν ο Δραγωγιας ο Μανώλης-«Μπαλντίρας» (όχι ο ζωγραφος) που τον καλούσαν οι κτηνοτροφοι για βοήθεια όταν «έλλειπαν χέρια»κάποιες μέρες σε κάποια κοπάδια ιδιαιτερα τον πρώτο καιρό που είχε πολύ γάλα.!»
Ξαφνικά άρχισε να φυσάει ένας δυνατός κρύος αέρας και σκοτείνιασε όλος ο τόπος σα να έπεσε απότομα νύχτα..!
Δεν πρόλαβαν να περάσουν 15 λεπτά και παρ ότι εγώ φώναζα , βλέπω τα γίδια να τραβιούνται όλα στα εσωτερικά τοιχώματα του στρόγγυλου πετροντούβαρου της στρούγκας και να βάζει το καθένα το κεφάλι με τα κέρατα του κάτω απ την κοιλιά του άλλου για να φυλαχτούν σαν να διαισθάνονταν τον κίνδυνο που έρχονταν… ( πρέπει να σημειωθεί ότι το πιο ευαίσθητο σημείο των γιδιών είναι τα κέρατα)
Στον άδειο χώρο που δημιουργήθηκε στο κέντρο της στρουγκας είδα με απορία να πέφτουν αραιά στην αρχη μπροστά μου και να χτυπούν με δύναμη στο κοπρισμενο χώμα της στρούγκας κάτι άσπρες μπάλες στο μέγεθος του αυγού χωρίς να καταλάβω ακόμα ότι πρόκειται για χοντρό χαλάζι.!
Ο μπάρμπας μου κι οι άλλοι αρμεχταδες φώναζαν «έλα μπροστά ρα μπελιά» κι εγώ νόμιζα φώναζαν «Γιώργο βάρι τα γίδια» που δεν κουνιούνταν ούτε γραμμή.
Πότε ήρθε ο μπάρμπας και μ άρπαξε σαν λιανοκλάδι και με πήρε μπροστά στην καλύβα ούτε κατάλαβα .!
Και τότε είδαμε όλοι ξαφνιασμένοι και σοκαρισμένοι στο λάκο μπροστά μας που έρχεται απ τον ΑϊΝικολα να κατεβαίνει απότομα σαν τσουνάμι ή ωστικό κύμα δυο μέτρα νερό σαν λαμπάδα και να φεύγουν μπροστά του Ξυλα και πέτρες μέσα σ έναν πανζουρλισμό ουρλιαχτών , βελασμάτων και χλιμίντρισμάτων από τα ζώα (σκυλιά,γίδια κι αλογομούλαρα) που ήταν μπροστά μας κι απέναντι απ το λάκο προς τη Μαυροπετρα . (Μια γιτιά που ήταν μόνο ο κορμός της δυο μέτρων περίπου αστραποκαμμένος τη σκέπασε η απότομη κατεβασιά..!)
Δεν μπορούσαν τα καημένα τα ζώα να φυλαχτούν και μαστιγώνονταν αλύπητα από το πρωτοφανές στα χρονικά χοντρό και πυκνό χαλάζι κι εμείς δε μπορούσαμε να τα βοηθήσουμε με κανέναν τρόπο.
Σε 10 λεπτά άσπρισε ο τόπος απ το χαλάζι σαν να έριξε πυκνό χιόνι τσακίζοντας και σκεπαζοντας τα πάντα σ όλο το βοσκοτόπι.!
Τσακισμένοι κι εμείς από την απρόσμενη ΘΕΟΜΗΝΙΑ , αφήνοντας αναρμεχτα τα γίδια με το τζιομπάνο ξεκινήσαμε να κατέβουμε στο χωριό μην ξέροντας τι είχε γίνει εκεί …
Όταν φτάσαμε στην Ελαφόπετρα το μισό χωριό είχε ανεβεί μέχρι εκεί και με αγωνία μας περίμενε και ρωτούσε ο καθένας για τους δικους του..!
Ευτυχώς δεν είχαμε κανένα θύμα από τους ανθρωπους που βρεθηκαμε εκείνη την κακιά μέρα στην ύπαιθρο.!
Μάθαμε ομως και κατεβαίνοντας για το χωριό είδαμε με αφάνταστη λύπη σπαρτά αμπέλια και δέντρα όλα τσακισμένα απ το χαλάζι .
Μάθαμε επίσης ότι κινδύνεψε ο Θανασης ο Σταθης όταν κατέβαζε τα γελάδια από τη Στράτνα και προσπαθούσε να περάσει το μεγάλο κοπάδι απέναντι από του «Θανάση το λάκο» την ώρα που κατέβαιναν τα ορμητικά νερά από το ΖΓΚΟΣΤΙ .
Δυο βόδια τουλάχιστον απ το κοπάδι , δλδ του Παπατσιοβά και του Μήτρου τ Λία τα παράμασε και τάπνιξε το νερό· το ένα βρέθηκε κοντα στη γέφυρα της Ροδιανης και το άλλο κοντα στο Μυλοτύνι .!!!
Δε συζητάμε βέβαια για το τεράστιο μέγεθος της ζημιάς όλων των κατοίκων της Λευκοπηγης και της γύρω περιοχής ούτε φυσικά για αποζημιώσεις εκείνα τα χρόνια αφού και σήμερα ακόμα δίνονται με το ζόρι και με πολύ αγώνα..!
Μετά από λίγες μέρες πέρασε η «περίφημη» Βασίλισσα Φρειδερίκη για να επισκεφτεί το Σταθμό της «Βασιλικής πρόνοιας» Αιανης και οι Λευκοπηγιώτες την υποδέχτηκαν με μεγαλη Αψίδα στην πλατεία , ακριβώς εκεί που είναι η είσοδος του super market , ελπίζοντας ότι θα τους βοηθήσει η «Μεγαλωσυνη και καλωσύνη της» στη μεγαλη δυστυχία που τους βρήκε…
Όταν κατέβηκε για πολύ λίγο , πετάχτηκε μπροστά της με Θαρος η γιαγιά η φώτο-«Τιώτιου» Καραγιαννη η Κατσιάκαινα και κρατώντας από το χέρι την εγγονή της τη «φρειδερικη» είπε στη «Μεγαλειοτατη» :
«Άκου να σι πω φρειδερικη αυτό το κορίτσι που κρατώ τόδωσαμι τ ονομας . Θελουμε κι πρέπει να μας βοηθήσεις στο κακό που μας βρήκε όλο το χωριό γιατί είμαστε φτωχοί άνθρωποι.»
Ειπώθηκε τότε ότι έταξε πως θα προικίσει ένα κορίτσι από κάθε οικογένεια με ένα χιλιάρικο που θα κατατεθεί σε βιβλιάριο στην Εθνικη Τράπεζα .
Εγώ δε γνωρίζω αν πήρε κάποια κοπέλα κάτι απ αυτή την υπόσχεση και χθες πληροφορήθηκα από το χωριανό μας πρώην υπάλληλο της εθνικής Κ Κερασιωτη ότι δεν υπήρξε κανένα σχετικό βιβλιάριο για κάποια κοπέλα από τη Λευκοπηγή.
Με μια μέρα καθυστέρηση εύχομαι χρόνια πολλά σ ολους τους Αχιλλείς .!

Γιώργος Μητλιάγκας