Γνωρίζαμε πως ο πολιτικός χαρακτηρισμός «Δεξιός – Αριστερός» εξέφραζαν συγκεκριμένη ιδεολογία και υπήρχε ένας ενδιάμεσος κεντρώος πολιτικός χώρος, με λίγο απ’ όλα.
Ειδικά εδώ θα σταθούμε στο «κέντρο», διότι έτσι αυτοχαρακτηρίζεται η Νέα Δημοκρατία και δεν θυμίζει τίποτε από αυτό που ήταν πριν!
Προβληματισμό και απαντήσεις δίνουν σε αυτό δύο άρθρα. Το ένα πρόσφατο (εφ. ΕΣΤΙΑ, του Μαν. Κοττάκη) και το άλλο τουλάχιστον 20ετίας, του Χρήστου Πασαλάρη (εφ. ΒΡΑΔΥΝΗ).
«Ο υπουργός Κυριάκος Πιερρακάκης δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός «εγκατέστησε ξανά το Κέντρο στο κέντρο της πολιτικής μας ζωής». Δεν είναι ακριβές, θα διαφωνήσω. Το ακριβές είναι ότι ο πρωθυπουργός, ο οποίος λόγω οικογενειακής Βενιζελικής παράδοσης δεν έχει και δεν νιώθει κανέναν συναισθηματικό δεσμό με την δεξιά παράταξη – γι αυτό παραλείπει και τον Κων/νο Καραμανλή κάθε 24η Ιουλίου – και εγκατέστησε ως υπουργούς και στελέχη του Σημίτη στο κέντρο της εξουσίας. Στην καρδιά της διακυβέρνησης. Στα έγκατα του κράτους. Ο πρωθυπουργός οικοδομεί μια παράταξη που δεν περιλαμβάνει την Δεξιά σε επίπεδο στελεχών, στην καλύτερη περίπτωση την περιλαμβάνει ως κομπάρσο…» (Μανώλης Κοττάκης – εφ. ΕΣΤΙΑ, Τρ. 21 Σεπτ. 2021 – «Το υπαρξιακό πρόβλημα της ΝΔ»).
Αλήθειες λέει ο Μαν. Κοττάκης!
Για το ρόλο των «Κεντρώων» ανακαλύψαμε και ένα παλιό άρθρο του Χρήστου Πασαλάρη, γκουρού της δημοσιογραφίας, προ 20ετίας «Πάντα οι κεντρώοι τελειώνουν τις «εργολαβίες» της ξενοκρατίας». Τους αναφέρει ως «νεκροπομπούς» των εθνικών μας υποθέσεων και σημειώνει: «Είναι βέβαιο ότι πριν κλείσει ο αιώνας, οι Έλληνες θα βρεθούν προ τετελεσμένων γεγονότων, με την Κύπρο ξεπουλημένη, το Αιγαίο μοιρασμένο, την Βόρειο Ήπειρο ξεχασμένη, τα Σκόπια βαφτισμένα, την Τουρκία πνιγμένη στα ECU και την Ελλάδα του Κ. Σημίτη χωμένη βαθιά στην τσέπη του πλανητάρχη να του κάνει τεμενάδες, όπως τόσες φορές οι κεντρο-σοσιαλιστές πρωθυπουργοί έκαναν στην ξενοκρατία.
Ποιο από τα κατορθώματα των ξένων «προστατών» μας – ελέω κεντρο-σοσιαλιστών – να πρωτοθυμηθεί κανείς στις τελευταίες δεκαετίες!
Πάρτε μια βαθιά ανάσα για να διαπιστώσετε πόσο μοιάζουν οι καιροί από την αγγλοκρατία στην αμερικανοκρατία:
– Τον Μάρτιο του 1943 ο Τσόρτσιλ διόρισε τον φιλελεύθερο Σοφοκλή Βενιζέλο πρωθυπουργό στο Κάιρο. Τον χρησιμοποίησε μόνο και μόνο για να πνίξει στο αίμα το κίνημα των Ελλήνων στρατιωτών στη Μέση Ανατολή και εν συνεχεία τον απέλυσε για να διορίσει πρωθυπουργό τον άφθαρτο τότε και «αντιστασιακό» Γεώργιο Παπανδρέου…
– Τον Δεκέμβριο του 1944 ο Τσόρτσιλ εξώθησε τον σοσιαλδημοκράτη Γεώργιο Παπανδρέου να έρθει σε αιματηρή σύγκρουση με το ΚΚΕ, να φτάσουμε στα Δεκεμβριανά (εμφύλιο πόλεμο 33 ημερών) και να υπαχθεί η Ελλάδα στην αγγλική επικυριαρχία, όπως το είχε συμφωνήσει ο Τσόρτσιλ με τον Στάλιν. Εν συνεχεία, ο Τσόρτσιλ απέλυσε και τον Παπανδρέου (Ιαν. 1945) για να χρησιμοποιήσει τον «αντιστασιακό», πλην αφελή, Νικόλαο Πλαστήρα, τον οποίο όμως απέλυσε μετά 4 μήνες ως «γερμανόφιλο», όταν εκείνος εν τη αφελεία του, απεπειράθη να επιβάλει την «λήθη» και την «συμφιλίωση». Όταν ξέσπασε ο εμφύλιος (1946-1949), η Ελλάδα πέρασε από την ξεπατωμένη Αγγλία του Άτλι στην επιθετική Αμερική του Τρούμαν. Με το γνωστό Δόγμα (12 Μαρτίου 1947) «κλειδώνει» η αμερικανική επικυριαρχία σε Ελλάδα και Τουρκία.
– Επί πρωθυπουργίας των Κεντρώων Σοφούλη και Διομήδη κορυφώθηκε και έληξε ο εμφύλιος στον Γράμμο με 50.000 νεκρούς. Την Ελλάδα, ωστόσο, κυβερνούσαν εκείνα τα χρόνια οι περιβόητοι ανθύπατοι Πιουριφόι, Γκρισγουολντ, Βαν Φλιτ, Πόρτερ, Μπρούστερ, Άνσουτς και CIA.
Όπως ο μέγας διδάσκαλος Τσόρτσιλ, έτσι και οι Αμερικανοί έμαθαν να χρησιμοποιούν τους «δηλωσίες» κεντροσοσιαλιστές για να κάνουν ευκολότερα τις δουλειές τους.
Επί κεντρώων πρωθυπουργών Μαξίμου, Βενιζέλου και Πλαστήρα, ιδρύθηκε η Μακρόνησος, εστάλη ελληνικός στρατός στην Κορέα, εισήλθε η Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, εξετελέσθη ο Μπελογιάννης. Κεντρώοι μεγιστάνες του πλούτου και του Τύπου, όπως ο Μποδοσάκης, ο Ωνάσης και ο Λαμπράκης, συνεφώνησαν με την επιθυμία των Αμερικανών να προωθήσουν τον Παπάγο στην εξουσία μετά τον εμφύλιο… Με το κεντροσοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ έκανε τις δουλειές του και ο πλανητάρχης Μπιλ Κλίντον και κατ’ εντολήν του ο Κ. Σημίτης συνθηκολόγησε στα Ίμια, στην Μαδρίτη, στο Κόσσοβο, παρέδωσε τον Οτσαλάν, απέσυρε τους πυραύλους S-300, κατάπιε το όνομα των Σκοπίων, ξέχασε την Βόρειο Ήπειρο, καλωσορίζει την Τουρκία στην Ευρώπη… Όλοι τους εξετέλεσαν «εργολαβίες» που τους ανέθεσαν. Πάντα υπάρχει ένας ανθύπατος Πιουριφόι και ένα συγκρότημα Λαμπράκη».
Υπάρχει κάτι που δεν «εκτελέστηκε» από κεντρώο πολιτικό; Το «κέντρο» τελικά είναι πολιτικός χώρος ή δεκανίκι που εκτελεί ξένων εντολές;
Πόσο κοντά βρισκόμαστε σε τετελεσμένα για την Κύπρο, το Αιγαίο, τα Σκόπια… πάλι με μασκοφορία «κεντρώου»!!!
Υ.Γ.: Ειδικά για την Τουρκία που δεν άλλαξε στο ελάχιστο στη διαδρομή των αιώνων και που βαρύνεται με έξι γενοκτονίες μόνον κατά τον 20ο αιώνα (Αρμένιοι, Έλληνες Ιωνίας, Έλληνες Πόντου, Χαλδαίοι, Κούρδοι, Κύπριοι. «Έλληνες» πολιτικοί φιλοδοξούν να δημιουργήσουν «φιλικούς» δεσμούς μέσω Χάγης, με άνωθεν εντολές!
Πώς είναι δυνατόν να πιστεύουμε σε αυτές τις «φιλίες», όταν υπάρχει η σκιά της Σμύρνης και της Ιωνίας (1922), η Κωνσταντινούπολη (6-7 Σεπτ. 1955), η Κύπρος (1974), τα Ίμια (1996) και η συνεχής επιθετικότητα στο Αιγαίο;
Όταν υπάρχει δίπλα μας και το δράμα του Κουρδικού λαού που φωνάζει «μην τους πιστεύετε»!
